Bekijk volle/desktop versie : Genadeloos!!!!



30-09-2008, 00:02
Ik wilde mij niet omdraaien en weg lopen als ik dat zou doen zou ik pas echt het gevoel hebben dat ik hem voor altijd kwijt was..mijn hart huilde maar op mijn gezicht was geen teken van verdriet te zien. Het gehuil van familie en vrienden hoorden ik steeds zachter worden, met moeite keek ik achterom, en zag dat ze met ze alle weg liepen. Hoe konden ze zo hun rug toe keren. Nu was ik alleen met hem, Ik zakte door mijn knieen mijn tranen stonden op springen ik wilde het niet ik wilde geen traan laten vallen, ik had het beloofd ik had het beloofd aan hem.Ik probeerde hem voor me tehaalen zonder de angst in zijn ogen maar dat ging niet het enige wat ik voor me zag was de angst in zijn ogen, ik sloot mijn ogen en deed mijn handen voor mijn gezicht..ik hoorde voetstappen mijn richting op lopen, maar wilde mijn ogen niet openen, ik hoorde een gebed een gebed van een man, het gevoel dat ik toen kreeg kende ik niet, ik voelde rust, ik voelde vrede, ik genoot er van ik wilde dat hij door ging...het werd stil ik keek naast me maar er was niemand ik keek om mij heen niemand te bekenen het gevoel van rust en vrede werd me afgepakt en kreeg er een kil gevoel voor terug. Ik keek naar het graf, het graf waar mijn broertje nu helemaal alleen in ligt. Ik werd gek van die gedachten ik wilde weg maar hoe kan ik mijn liefste, mijn aller liefste broertje alleen achter laten. Ik had het beloofd!! ik had verdome beloofd om voor het te zorgen.

30-09-2008, 00:03


Ik hoor het wel als jullie het een beetje interessant vinden, dan ga ik verder.

01-10-2008, 00:35
Ik keek naar de lucht boven mij het zag er grijzig uit ik probeerde verder te kijken dan wat ik zag ik wilde zo graag tegen allah praten maar wist niet wat ik moest zeggen 23 jaar lang heb ik niet naar allah om gekeeken ik durfde niet ..en ergens wilde ik het ook helemaal niet ik ben mijn broertje kwijt niks kon mij nog schelen. nu begon het met bakken uit de lucht te vallen. ik schrok er van zou ik nu mijn tranen kunnen laten vallen ? zou hij het merken? Ik wilde het niet ik stond op met mijn gezicht richting zijn graf liep ik achteruit weg. De eerste woorden die uit mijn mond kwamen na 3 dagen niks gezegt te hebben waren LAAT ME NOU NIET ALLEEN ASJEBLIEFT BLIJF ALTIJD NAAST MIJ!!!! Ik stapte mijn auto in en reed weg. nu wilde ik niet meer achterom kijken ik wilde weg het liefst weg van alles. ik wilde alleen zijn ik wilde na denken, na denken over hoe ik die motherfuckers terug zou pakken hoe ik hun hun leven zo erg zou laten haten dat ze zouden wensen dat ze dood waren.

01-10-2008, 00:37
Ik wilde wraak, iets wat ik mijn hele leven al nam maar nu wilde ik het op een manier dat niet de daders pijn zouden lijden maar de mensen die ze lief hadden. ik was genadeloos ik wilde de wereld in die de meeste van ons alleen van films kennen, de wereld van geweld, verraad, moord en tal van andere cliches. Ik als vrouw zou nu zelf de wapens ter hand nemen. oog om oog, tand om tand. niets te verliezen en gedreven door mijn onkrenkbare trots. Nooit was dood zo dicht bij.
Mijn broertje bestuurde de stad nu neem ik het over en elke motherfucker die mij in de weg zou staan kwam het duur te staan!! Thuis aan gekomen zag ik dat een goede vriend van mijn broertje er ook was, ik liep de woonkamer in en zei geen woord tegen hem, hij stond op en liep achter mij aan de keuken in. Hij was stil en keek mij alleen aan, toen kwamen de juisten woorden uit zijn mond. "denk jij wat ik denk"...Waar op ik antwoorden "wil jij wat ik wil"....hij keek mij aan ik kon het vuur in zijn ogen zien. Je begrijpt wel dat jij je hier niet in gaat mengen zei hij toen, wat bedoel je zei ik boos, "ik heb mijn hele leven in deze shit gezeten en nu kom jij mij vertelen dat ik me er niet mee moet gaan bemoeien! "Ik doe geen oog dicht tot dat ze die van hun sluiten en nooit mee openen! Ik nam 2 stappen voor uit zijn richting op nu stond ik nog geen centimeter van hem vandaan, luister ik wil hier aan mee doen al is het het laatste wat ik doe. In mijn hart voelde ik weer pijn ik kreeg een brok in mijn keel en mijn zicht werd wazig door de tranen in mijn oog, ik dacht weer terug aan mijn broertje die mij juist vertelde dat ik niet het gene moest doen als er een kans zou zijn dat het het laatste zou zijn wat ik deed. Goed" zei hij zacht en nam mij in zijn armen, ik wist dat hij en ik het konden. Ik wilde niet langer in dit huis blijven dus zijn we naar zijn huis gereden. Ik stapte uit en liep richting de voor deur en wachte tot hij de deur zou openen. ik heb altijd wel een goede band met deze jongen gehad maar voelde mij nu niet op echt op mijn gemak. Ik liep als eerst naar binnen en daar na volgde hij, ik deed de tussen deur open en keek om mij heen, ik wist dat hij een mooi huis had maar ik ben er al een tijdje niet meer geweest en nu zag het er wel echt heel er stoer uit. En hoe vind je mijn nieuwe inrichting? vroeg hij. Mooi zei ik kortaf. Ik liep naar de keuken deed de koelkast open en pakte wat te drinken en ging op de bank zitten. Lief dat je ook iets te drinken voor mij pakt zei hij toen, je weet je eigen drinken toch wel te vinden zei ik er achter aan. hij negeerde mij en pakte zijn drinken en kwam naast mij zitten op de bank. Heb jij een idee van wie het zou kunnen zijn geweest vroeg hij mij. "Ik hoorde de mannen in het frans praten vertelde ik hem de vrouw die er bij was had wel nederlands gesproken maar ik kende haar niet had haar nog nooit eerder gezien. 'Frans dus' herhaalde hij hmm dit word lastig. Hij stond op ging naar de ruimte naast mij en ging bellen, ik hoorde hem in het frans praten die taal deed pijn in mijn oren, 10 min later kwam hij de ruimte in lopen waar ik zat. 'we gaan naar frankrijk morgen ochtend vroeg ik keek hem vragend aan, 'wat doen'. ik heb net een maat van mij gesproken en hij kan ons helpen. 'we hebben geen fucking hulp nodig van niemand niet schreeuwde ik naar hem, Hij kwam weer naast mij zitten en zei, 'schat hoe wil jij dit in je eentje gaan doen' ik keek hem sip aan 'niet in mijn eentje samen met jou toch'. Hij keek mij strak in de ogen aan en zei 'weet waar je aan begint'. Ik wist donders goed dat het nu hard tegen hard word ik heb altijd mij plek gekend heb voor alles wat ik nu heb hard gevochten niks werd mij ooit cadeau gegeven. ik kende het leven waar geen berouw werd getoond. Ik was er klaar voor klaar voor wraak!!!!!