Bekijk volle/desktop versie : Hoe is jullie relatie met je moeder?


Pagina's : [1] 2
16-02-2002, 13:32
Deze vraag stel ik vooral aan de marokaanse meisjes.

Hoe is jullie contact met je moeder. Gaan jullie om met haar als een vriendin, of zijn jullie bang voor haar.

Ikzelf wil graag goed contact met mijn moeder hebben, maar op de een of andere manier klikt het gewoon niet. Dan gaat het een tijdje goed en dan opeens zegt ze iets of doet ze iets (wat ik niet verwachtte) en dan gaat het weer slecht. Haar denk nivo is ook heel anders dan die van mij. Bij mijn moeder is echt alles hesoema. Ze vindt het bijvoorbeeld al hesoema als ik iets korts boven mijn broek aan heb, want ze vindt dat de xxxx niet te zien mag zijn. Hoe is het bij jullie?
16-02-2002, 14:38


Mijn moeder is de aller aller aller beste vrouw !!

We kunnen bijna alles tegen haar zeggen en ze vertrouwt
ons en zo lukt het goed allemaal...

Starx


16-02-2002, 14:42
Mijn moeder is mijn beste vriendin...Zij is de enige die ik vertrouw..Ik kan me echt geen leven zonder haar voorstellen..al geeft ze me af en toe wat kritiek, maar het is meestal opbouwend......Zielsveel hou ik van haar...
16-02-2002, 14:54
I lub my mammy belly belly much
16-02-2002, 15:24


Bedankt voor jullie reacties!

Ik hou ook heel veel van mijn moeder. En ik ben heel blij met haar, maar ze kan me zo vaak kwetsen. Dingen die ik aan haar vertel, vertelt ze weer door aan mijn tantes en opeens weet de hele familie ervan af dat soort dingen. Of als ik met haar over een bepaald onderwerp wil praten, begint ze opeens voor niks te schreeuwen terwijl ik er gewoon rustig over wil praten. Het enigste wat ik wil is dat ik lekker gezellig met haar kan praten en haar dingen kan vertellen zonder dat ze mijn tantes erover inlicht. Weet je ik ben geen klein meisje meer, ik ben verstandig genoeg en weet wat ik doe.........dat weet ze ook, maar ze kan en wil me gewoon niet de ruimte geven. Het is toch zo in de islam dat wij onze ouders met veel respect moeten behandelen en dan vooral je moeder, maar moeten de ouders dan ook geen respect voor hun kinderen hebben?
17-02-2002, 14:25
ik heb een gewone band met mijn moeder. maar ik praat niet veel met haar. ik praat meestal met mijn oudere zus over serieuze zaken. maar ik hou wel van mijn moeder!
17-02-2002, 18:25
Hallo dames!

Ik ben weer helemaal gelukkig en opgelucht. Waarom? Ik heb net een fijn gesprek gehad met mijn lieve moeder en vader. Ik heb verteld wat me dwars zat en dat ik daarom de laatste tijd zo kortaf tegen haar (moeder) deed. Ik zat ook wel een beetje fout..uiteindelijk toch toegegeven (wat koppigheid betreft!!).

Ik heb mijn moeder een dikke kus gegeven en om vergeving gevraagd, zodat we weer een nieuwe start kunnen maken.
Iedereen is weer gelukkig El hemdoela.

Ik hecht heel veel waarde aan mijn ouders ik kan me geen leven zonder hun voorstellen.

Heel veel maroc kusjes en nog bedankt voor jullie reacties!!!!!!
17-02-2002, 21:48
Hi Ikram...

IK wilde ff iets zeggen over de relatie met ouders... mijn moeder was een strenge, religieuze vrouw en er zijn jaren geweest dat het absoluut niet goed tussen ons ging !! mijn moeder is later overleden na lang ziek geweest te zijn (kanker) en alhamdoeALLAH is ons afscheid erg mooi geweest. Maar nu ouder en een beetje wijzer realiseer ik me dat iedereen zijn eigen blikveld heeft, zijn eigen denkpatroon , gevormd door ervaring, zijn eigen ouders, reizen, school. Ook wij hebben onze beperkingen. Alleen zien wij onze eigen beperkingen niet. Nou dus de volgende keer dat je denkt mama PLEEZ ... laat me....
wees blij elke dag dat je je moeder nog hebt want er komt een dag dat je haar zal missen.

Salahdin
19-03-2002, 20:05
hoi ikram,


ik wou even reageren op je topic.Ik kan me terugvinden in wat je allemaal zegt je . ik heb echt nog nooit een normaal gesprek met haar gevoerd.als ik alleen al de kamer binnenkom heeft ze al een vies gezicht op gezet .Of als ik iets vraag antwoordt ze niet of krijg ik een boos antwoordt.ik hoop dat je me advies kunt geven om mijn relatie met haar te verbeteren!!!!





lievs een wanhopig meisje!
19-03-2002, 22:33
Hoi iedereen

aSunnyFriend.....ik kan me heel goed voorstellen wat jij nu meemaakt.
Hier een stukje dat ik heb geschreven over mijn ouders de dag na Eleid


Mijn ouders....

El Aid was erg emotioneel voor me. Weer kwam ik erachter hoe alleen ik wel niet was. Samen met mijn man zijn we naar de moskee geweest om te bidden. Eenmaal daar aangekomen zag ik allemaal vrouwen met familie om hen heen. Broers, zussen, neven, nichten, ouders en grootouders. Bij het aanschouwen van dat besefte ik hoe erg ik mijn familie miste. Als een klein kind begon ik te huilen om mijn moeder en vader. Sinds Oktober heb ik hen niet meer gezien. De laatste keer was toen zij mij afzette op het vliegveld. Beiden waren aan het huilen. Ik ook. Ik werd verscheurd door de gedachte dat ik ze voor een lange tijd niet meer zou zien. Dezelfde gedachten kreeg ik voor Salat El Aid. Na het gebed liep ik naar buiten om op mijn man te wachten. Hij zag aan mijn ogen dat ik gehuild had, en trooste me en wenste me een gezegend feest.

Eenmaal thuis te zijn gekomen belde ik mijn zus op. Mijn ouders waren bij haar thuis om het feest verder te vieren. Ze vroeg hoe mijn dag was geweest, dus vertelde ik haar dat ik naar de moskee was geweest. Op haar beurt vroeg zij mij weer hoe het was. Ik vertelde haar dat ik een beetje emotioneel werd bij het aanschouwen van al die familieleden bij elkaar en voordat ik het wist was ik aan het huilen. Weer.

Ik had niet in de gaten dat ik haar ook aan het huilen had gemaakt en samen waren we over de telefoon aan het snikken. Ze kon het blijkbaar niet meer aan en gaf de telefoon aan mijn vader. Bij het horen van zijn lieve stem, barstte ik in tranen uit. Ook hij kon zijn verdriet niet meer inhouden en begon te huilen. Hij vertelde me dat ik niet de enige was die het moeilijk had. Hij zei dat elke keer als hij mijn stem hoorde, hij het moeilijk had en dat het hem verdriet deed. Hij mist me.... Ik mis hen meer.

Toen ik nog thuis woonde kon ik mijn ouders wel schieten. Ik had weinig tot geen respect voor hen en vond dat zij zich autoritair opstelde. Zij waren het die mijn leven een puinhoop maakte. ...... Ik had het verkeerd. Zij probeerde mij te beschermen van al het kwaad op aarde. Zij probeerde mij op het rechte pad te houden. Zij waren het die al het goede voor mij hadden, maar ik kon dat niet inzien.

Nu mis ik hen. Ik mis hen ontzettend veel. Als ik ziek ben dan zoek ik naar mijn moeder, zoals een eenkennig kind dat doet. Dan wil ik dat zij er is en mijn voorhoofd voelt en mij appelsap brengt. En als ik advies nodig heb, dan mis ik mijn vader. De man die overal lollig over is. Ik mis de belangrijkste man in mijn leven. Afgelopen zomer hebben wij een auto-ongeluk gehad, en hij die zoveel dingen aan zijn hoofd had, nam de tijd om mij te troosten. Hij was het die mij in zijn armen nam en zijn excuses aanbood voor wat wij hadden moeten meemaken. hij was het ook die zei dat het goedkwam, en ervoor zorgde dat wat hij zei ook gebeurde. Ik hou van hem. Ik hou van haar. Ik hou van hen, mijn ouders.
19-03-2002, 22:52
ten eerste voor hier boven mij.....Wat een verhaal je hebt mij aan het huilen gemaakt, ik hoop voor je dat je je ouders snel kunt zien....ik zelf zou me geen leven kunnev voorstellen zonder hen.

en voor thmazigt.....als eerst ik vind het heel heel erg vervelend voor je dat je dit zoo moet meemaken en zeker met de mensen die je zeer dierbaar zijn in je leven....zoals eerder is genoemd moet je proberen met je moeder te gaan praten, dat is heel belangrijk je moet haar laten weten hoe je je voelt en dat je zoo heel erg veel verdriet hebt......
en probeer te leven over hoe je ouders je graag willen zien, dus met andere woorden jij zou beter weten over hoe of wat en en waarom je moeder zoo tegen je doet......ik denk dat je blijkbaar iets niet goed doet in haar ogen, want geen enkel ouder staat te poppelen om z'n eigen kind te negeren.....laat zien dat het je pijn doet laat zien dat je verdriet hebt laat zien dat je om hen geeft.....als jij je moeder ook blijft negeren, dan zal je niet verder komen je moet de stappen nemen..en je moeder niets kwalijk nemen...want ze houdt van je en heeft het beste met je.......
zoo dit is wat ik effetjes kwijt wou aan jou...ik hoop dat je hierover gaat nadenken en uiteindelijk de juiste beslissing zal nemen...

ik wens je hel veel sterkte toe.......
20-03-2002, 09:12
Als klein meisje kon ik absoluut niet met mijn moeder opschieten, ik was zeer zeker een papa's kindje. Maar toen ik 11 was en mijn ouders samen op bedevaart gingen en mijn vader daar kwam te overlijden wist ik pas wat mijn moeder waard was. Ik wist voor die tijd niet eens hoe aardig en gezellig mijn moeder kon zijn omdat ik altijd met mijn vader optrok. Nu kan ik me geen leven voorstellen zonder haar, ze is mijn moeder vriendin pycholoog alles wat ik wil kan ik in haar vinden. Als ik eraan denk dat op een dag ook sidi rabbi mijn moeder van me gaat afnemen wordt ik ziek. Dus meid ik zou zeggen praat met je moeder respecteer haar commentaar (al denk je soms, stik) en zeg zovaak mogelijk ik hou van je. Want geloof me meid, ze is echt het allerbelangrijkste in je leven. Thallaj

Liefs Mounia
29-03-2003, 13:42


I LOVE MY MAMA

ik ben verliefd op der
29-03-2003, 14:22
Dat verhaal van like-an-angel vond ik heel onduidelijk. Ik kon er niet uit opmaken, wat er nou precies gebeurt is.

Ik heb zelf ook een schat van een moeder en ze is de belangrijkste vrouw uit mijn leven. Vooral nadat ik getrouwd ben, is ze nog meer voor me gaan betekenen.

En de meeste hier die zeggen dat ze tegen de dag opzitten, dat ze hun moeder kwijt raken. Ze gaan er vanuit dat hun moeder hun voor zal zijn.
Dat is een heel groot misverstand, want je weet nooit wie er als eerste aan de beurt is....................................
29-03-2003, 14:28

Citaat:
Origineel gepost door Ikram02
Deze vraag stel ik vooral aan de marokaanse meisjes.

Hoe is jullie contact met je moeder. Gaan jullie om met haar als een vriendin, of zijn jullie bang voor haar.

Ikzelf wil graag goed contact met mijn moeder hebben, maar op de een of andere manier klikt het gewoon niet. Dan gaat het een tijdje goed en dan opeens zegt ze iets of doet ze iets (wat ik niet verwachtte) en dan gaat het weer slecht. Haar denk nivo is ook heel anders dan die van mij. Bij mijn moeder is echt alles hesoema. Ze vindt het bijvoorbeeld al hesoema als ik iets korts boven mijn broek aan heb, want ze vindt dat de xxxx niet te zien mag zijn. Hoe is het bij jullie?
als ik jouw was zou ik super zijn met je moeder ze heeft je gebaard en opgevoed natuurlijk zeggen ze wel eens wat wat eigenlijk niet door de beugel kan dat moet je gewoon aannemen wan t moeders willen altijd de beste voor hun kinderen en als ze zeg die kleding kan niet heeft ze daar groot gelijk in als je straks zelf moeder bent zul je alles begrijpen ze beschermd je hier mee voor de buiten wereld maar goed wacht maar tot je zelf kinderen hebt dan zul je het begrijpen wat zij bedoeld en onder de voeten van je moeder is de paradijs vergeet dat niet
liefs amel
Pagina's : [1] 2