Bekijk volle/desktop versie : Verdriet portret van mamma


16-02-2002, 12:32
de ogen die alle jaren
steeds op ons werden gericht
zijn nu omlijst door vele rimpels
en liggen diep in je gezicht

door verdriet en zorgen om ons
heb je vele tranen gelaten
die door de jaren heen
diepen groeven hebben achtergelaten

de armen die altijd weer
om ons heen werden geslagen
zijn nu bezaaid met kleine vlekjes
die er vroeger nog niet waren

eens waren je haren bruin
met een scheiding in het midden
nu zie je door de henna heen
ook de grijze haren zitten

en als ik zo naar je kijk
besef ik dat ik van je hou
en slaat de angst me om het hart
mamma, wat moet ik straks zonder jou...
05-08-2003, 02:32


ikwilde alleen zeggen dat ik er geen woorden voor heb
prachtig.........
14-10-2003, 20:58
Prachtig lieverd, echt mooi bewoord!
15-10-2003, 18:34
Heel mooi gedaan..
03-10-2007, 01:47


5 en een half jaar later...
03-10-2007, 14:22
Een gedicht van 5 en een half jaar geleden!, moge het nog vele jaartjes hier op m.nl blijven staan!


Prachtig.
03-10-2007, 16:52
Prachtig!!
Kheb er echt tranen van gekregen..