Wodan
09-09-2008, 10:49
Citaat:
Messentrekker mag doorleren
De ouders van Ruben Niggebrugge (18) zijn verbijsterd na de vrijlating van de 16-jarige Albnor Z. De jongen stak hun zoon in juni bijna dood, maar de rechter-commissaris liet hem vrij want 'de jongen moet toch ook weer naar school'. „Die Z. zit nu bij bekenden van onze kinderen in de klas, waar het onderwerp van de steekpartij tot verboden spreekstof is verklaard”, zegt moeder Annemiek Niggebruge.
Ruben Niggebrugge verliet in juni een feestje, toen hij zag dat er onenigheid was tussen een paar van zijn vrienden en de drie verdachten Albnor Z., Amar H. en Ahmed M. De net geslaagde Leidse vwo-scholier sprong tussen de ruziënde partijen om een handgemeen te voorkomen. Dat leek te lukken tot Z., die al op het punt stond om weg te fietsen, zich kennelijk had bedacht. Hij draaide zich om, keek Ruben recht in de ogen en zonder verder een woord te zeggen stak hij een mes diep in diens darmen, en miste daarbij op een haar na een slagader.
Op 16 oktober staat de zaak gepland bij de meervoudige kinderrechter in Den Haag. De officier zal poging doodslag en bedreiging ten laste leggen. Maar in afwachting daarvan loopt Albnor weer vrij rond in de buurt.
„Zijn ouders bazuinen nu rond dat hun eer is geschaad omdat hun kind vals beschuldigd wordt. Alsof zijn twee kameraden – na lang gezwegen te hebben – nu liegen als ze Z. als dader aanwijzen. Evenals de twintig getuigen die Z. hebben herkend. De eer is geschonden, ja, omdat hun zoon is ontmaskerd”, zegt Annemiek Niggebrugge.
Het dossier stapelt verbazing op verbazing voor Annemiek en Arthur. Nadat Ruben voor de dood werd weggesleept, volgde ineens het bericht dat de verdachten aangiften hadden gedaan tegen de vrienden van hem. Ze zouden juist zelf zijn mishandeld. De politie gaf aan de zaak serieus te moeten nemen.
Dat vonden we al een enorme klap in ons gezicht. Gelukkig werd Z. uiteindelijk opgepakt en vastgezet. Het recht leek toch te gaan zegevieren. Maar toen hoorden we vorige week ineens dat Albnor weer in de buurt was gesignaleerd. Hij woont slechts een paar straten verderop en dicht bij onze familie en vrienden”, zegt Arthur Niggebrugge. „We vinden het ongelooflijk dat ze ons niet inlichten en dat we deze jongen die op koelbloedige wijze onze zoon trachtte om te brengen, nu plotseling bij de supermarkt kunnen tegenkomen.”
Sterker nog, Albnor blijkt ineens weer op school te verschijnen in de 4-vmbo-klas van het Da Vinci College. „Hij zit daar tussen allemaal vrienden en bekenden van onze kinderen”, vertelt Arthur geschokt. „Toen een van hen de mentor erop attendeerde wat deze jongen op zijn kerfstok heeft, werd gezegd dat daar niet over gepraat mocht worden. Kinderen zijn bang om met hem in de klas te zitten.”
Ruben is inmiddels lichamelijk weer bijna de oude, maar zijn zomer was verknald. Een studiereis naar Spanje werd geannuleerd, het eindexamenfeest werd gemist en omdat zijn hoofd niet naar studeren staat, is hij nu eerst maar een jaar bij een hovenier gaan werken.
Het openbaar ministerie laat weten dat Z. op verzoek van zijn advocaat op 29 augustus in vrijheid is gesteld door de rechter-commissaris. „Hij had eerst drie dagen in voorarrest gezeten, daarna volgde een verlenging van twee weken en toen nog een maand. Maar de scholen begonnen weer en dat woog zwaar mee om hem weer vrij te laten in afwachting van zijn zaak”, aldus een woordvoerder.
„In het jeugdstrafrecht wegen de persoonlijke omstandigheden van de verdachte zwaarder dan bij het volwassen strafrecht. Iemand tot de zitting vastzetten, is eerder uitzondering dan regel. Soms gebeurt het omdat dader en slachtoffer in dezelfde straat wonen of als er spanningen worden verwacht. Het informeren van slachtoffers over de schorsing van een voorlopige hechtenis is ook niet standaard. Het kan wel, maar alleen in uitzonderlijke gevallen”, zegt de woordvoerder.
Z., die jaren geleden door ons land uit voormalig-Joegoslavië werd overgevlogen omdat hij ernstig ziek was, kan maximaal tot zijn 18e verjaardag in een gevangenis worden vastgezet omdat hij volgens het jeugdstrafrecht wordt berecht. Voor Arthur en Annemiek is dat onbegrijpelijk: „Waar gaat het heen met de rechtstaat? Nederland haalt hem hierheen omdat hij kanker aan een oog had. Hij is nu genezen en staat vervolgens onze kinderen met een mes op te wachten. De vader van een van de andere verdachten, ook een ex-Joegoslaaf, zit zelf ook in de cel. Wij mogen van geluk spreken en hebben Ruben nog. Maar er zijn na hem nog talloze andere incidenten geweest die wel fataal afliepen in ons land. Onze jeugd wordt gewoon aan hun lot overgelaten. Hoeveel moeders moeten er nog treuren voordat we criminele jongeren wel goed aanpakken?”
Het Da Vinci College wil niet inhoudelijk ingaan op de zaak. Vestigingsdirecteur Annick Dezitter wil alleen het volgende kwijt: „Zolang iemand niet is veroordeeld, is die persoon onschuldig en heeft hij de plicht om naar school te gaan.”
http://www.telegraaf.nl/binnenland/1876913/__Messentrekker_mag_doorleren__.html?p=1,2De ouders van Ruben Niggebrugge (18) zijn verbijsterd na de vrijlating van de 16-jarige Albnor Z. De jongen stak hun zoon in juni bijna dood, maar de rechter-commissaris liet hem vrij want 'de jongen moet toch ook weer naar school'. „Die Z. zit nu bij bekenden van onze kinderen in de klas, waar het onderwerp van de steekpartij tot verboden spreekstof is verklaard”, zegt moeder Annemiek Niggebruge.
Ruben Niggebrugge verliet in juni een feestje, toen hij zag dat er onenigheid was tussen een paar van zijn vrienden en de drie verdachten Albnor Z., Amar H. en Ahmed M. De net geslaagde Leidse vwo-scholier sprong tussen de ruziënde partijen om een handgemeen te voorkomen. Dat leek te lukken tot Z., die al op het punt stond om weg te fietsen, zich kennelijk had bedacht. Hij draaide zich om, keek Ruben recht in de ogen en zonder verder een woord te zeggen stak hij een mes diep in diens darmen, en miste daarbij op een haar na een slagader.
Op 16 oktober staat de zaak gepland bij de meervoudige kinderrechter in Den Haag. De officier zal poging doodslag en bedreiging ten laste leggen. Maar in afwachting daarvan loopt Albnor weer vrij rond in de buurt.
„Zijn ouders bazuinen nu rond dat hun eer is geschaad omdat hun kind vals beschuldigd wordt. Alsof zijn twee kameraden – na lang gezwegen te hebben – nu liegen als ze Z. als dader aanwijzen. Evenals de twintig getuigen die Z. hebben herkend. De eer is geschonden, ja, omdat hun zoon is ontmaskerd”, zegt Annemiek Niggebrugge.
Het dossier stapelt verbazing op verbazing voor Annemiek en Arthur. Nadat Ruben voor de dood werd weggesleept, volgde ineens het bericht dat de verdachten aangiften hadden gedaan tegen de vrienden van hem. Ze zouden juist zelf zijn mishandeld. De politie gaf aan de zaak serieus te moeten nemen.
Dat vonden we al een enorme klap in ons gezicht. Gelukkig werd Z. uiteindelijk opgepakt en vastgezet. Het recht leek toch te gaan zegevieren. Maar toen hoorden we vorige week ineens dat Albnor weer in de buurt was gesignaleerd. Hij woont slechts een paar straten verderop en dicht bij onze familie en vrienden”, zegt Arthur Niggebrugge. „We vinden het ongelooflijk dat ze ons niet inlichten en dat we deze jongen die op koelbloedige wijze onze zoon trachtte om te brengen, nu plotseling bij de supermarkt kunnen tegenkomen.”
Sterker nog, Albnor blijkt ineens weer op school te verschijnen in de 4-vmbo-klas van het Da Vinci College. „Hij zit daar tussen allemaal vrienden en bekenden van onze kinderen”, vertelt Arthur geschokt. „Toen een van hen de mentor erop attendeerde wat deze jongen op zijn kerfstok heeft, werd gezegd dat daar niet over gepraat mocht worden. Kinderen zijn bang om met hem in de klas te zitten.”
Ruben is inmiddels lichamelijk weer bijna de oude, maar zijn zomer was verknald. Een studiereis naar Spanje werd geannuleerd, het eindexamenfeest werd gemist en omdat zijn hoofd niet naar studeren staat, is hij nu eerst maar een jaar bij een hovenier gaan werken.
Het openbaar ministerie laat weten dat Z. op verzoek van zijn advocaat op 29 augustus in vrijheid is gesteld door de rechter-commissaris. „Hij had eerst drie dagen in voorarrest gezeten, daarna volgde een verlenging van twee weken en toen nog een maand. Maar de scholen begonnen weer en dat woog zwaar mee om hem weer vrij te laten in afwachting van zijn zaak”, aldus een woordvoerder.
„In het jeugdstrafrecht wegen de persoonlijke omstandigheden van de verdachte zwaarder dan bij het volwassen strafrecht. Iemand tot de zitting vastzetten, is eerder uitzondering dan regel. Soms gebeurt het omdat dader en slachtoffer in dezelfde straat wonen of als er spanningen worden verwacht. Het informeren van slachtoffers over de schorsing van een voorlopige hechtenis is ook niet standaard. Het kan wel, maar alleen in uitzonderlijke gevallen”, zegt de woordvoerder.
Z., die jaren geleden door ons land uit voormalig-Joegoslavië werd overgevlogen omdat hij ernstig ziek was, kan maximaal tot zijn 18e verjaardag in een gevangenis worden vastgezet omdat hij volgens het jeugdstrafrecht wordt berecht. Voor Arthur en Annemiek is dat onbegrijpelijk: „Waar gaat het heen met de rechtstaat? Nederland haalt hem hierheen omdat hij kanker aan een oog had. Hij is nu genezen en staat vervolgens onze kinderen met een mes op te wachten. De vader van een van de andere verdachten, ook een ex-Joegoslaaf, zit zelf ook in de cel. Wij mogen van geluk spreken en hebben Ruben nog. Maar er zijn na hem nog talloze andere incidenten geweest die wel fataal afliepen in ons land. Onze jeugd wordt gewoon aan hun lot overgelaten. Hoeveel moeders moeten er nog treuren voordat we criminele jongeren wel goed aanpakken?”
Het Da Vinci College wil niet inhoudelijk ingaan op de zaak. Vestigingsdirecteur Annick Dezitter wil alleen het volgende kwijt: „Zolang iemand niet is veroordeeld, is die persoon onschuldig en heeft hij de plicht om naar school te gaan.”
Wordt tijd dat het jeugdstrafrecht eens op de schop gaat...... volwassen crimineel gedrag vraagt om volwassen maatregelen!