De dag voor de bruiloft van mijn vader hebben we daarom het volgende gedaan, we hebben oom Hafid gebeld en gevraagd of hij ons kon ophalen. Oom Hafid gaf aan dat wij welkom waren in zijn huis, we bleven dus in zijn huis wonen. Je zou je afvragen huh waarom keer je dan niet gewoon weer terug naar Nederland, maar nee dat kon helaas niet, we waren namelijk inmiddels al een jaar in Marokko
. Mijn vader had namelijk nog meer geflikt bij ons behalve het huwelijk met zijn 22 jarige slet uit het dorpje. Hij had namelijk onze paspoorten ingenomen en bleek dus dat wij voor altijd in Marokko moesten blijven wonen, tja dat hij dit zou flikken hadden we niet kunnen weten. Elke dag die voorbij ging verlangde ik naar mn familie en vrienden die ik in Nederland had achtgelaten, ik zag geen uitweg want terugkeren kon gewoon niet meer. Ik moest elke dag aan Samira denken, mijn speelkameraatje waarmee ik altijd speelde in Nederland en hoeveel respect ze voor mn vader had. Ik droomde ervan dat ik weer terug was en aan haar kon vertellen wat hij ons heeft geflikt in Marokko, maar sloeg dan
mn ogen neer en dacht dat de mensen het toch allemaal niet zouden geloven en Samira al helemaal niet. Ik kon het namelijk zelf al niet geloven, helaas is de waarheid hard en met de tijd leer je ermee leven.
Daar ging mijn toekomst, ik zou vast uitgehuwelijkt worden aan 1 of andere broer van die vieze slet waarmee hij getrouwd is.
Mijn hart kon het echt niet meer
verdragen ik leefde gewoon in onzekerheid, want we waren inmiddels naar Rabat geweest om de papieren voor terugkeer naar Nederland te regelen. Maar jammer genoeg is Marokko een chaos in het regelen van dat soort zaken, maanden gingen voorbij en nog geen reactie van de Marokkaanse overheid.
Het verblijf bij oom Hafid zou voor korte duur zijn, omdat we in afwachting waren voor onze papieren zodat we na 1 jaar weer konden terugkeren naar Nederland. De verblijfsduur bij oom Hafid liep helaas anders dan we hadden verwacht, de papieren waren er nog niet en oom Hafid had nauwelijks geld om zijn eigen gezin te onderhouden. Elke dag als ik wakker werd hoopte ik dat ik te horen zou krijgen dat we terug konden keren,
ik ging met tranen naar bed en werd weer met tranen wakker. Ik droomde van mijn terugkeer dat ik weer normaal naar school kon gaan en echt mn best zou gaan doen, ik had namelijk voor een korte periode in Marokko op school gezeten dat was werkelijk een drama. Ik begreep de docenten niet, arabisch sprak ik niet en schreef ik ook niet, voor elke woord dat ik verkeerd opschreef of oplas werd ik door de docent geslagen met een houten tak die hij naar mn hand zwaaide. Ik was het leven zat geworden, de mensen, de omgeving, en alles wat ik daar meemaakte, het mooiste wat ik wenste was de terugkeer naar Nederland en mannen daar had ik alle vertrouwen in verloren. Ik dacht bij mezelf als mijn vader dit al heeft geflikt hoe zullen andere mannen dan zijn. Hij was echt een voorbeeldvader en kijk hoe het met hem is afgelopen. Al gauw bereikte het nieuws dat mijn vader een 2e vrouw heeft gehuwd ook in Nederland. Vrienden kennissen en familie reageerden geschokt, en daar ging zijn respect er was werkelijk niemand meer die nog respect voor hem had, zelfs mn speelkameraatje Samira niet.
Inmiddels was mn vader al 3 maanden getrouwd met zijn nieuwe vrouw. Hoewel ik het eigenlijk niet echt nieuw kan noemen, omdat ze door alle mannen uit het dorp is aangeraakt. Hij had al maanden niks van zich laten horen, het deed mij pijn om te weten dat mijn vader opeens niks meer voor ons voelde. Ik herinner me nog dat er toen een oude man met een Djelaba aan de deur van oom Hafid stond, mn vader had hem gestuurd omdat hij mn moeder terug wou.
Teruggaan was geen slimme optie, we zouden namelijk in een hel leven maar bij oom Hafid blijven kon ook niet want daar had hij het budget niet voor. Er beruste ons dus nog maar 1 mogelijkheid dat was dus om terug te gaan naar de hel waar het kersverse bruidspaar zich bevinden en toekijken hoe ze in het bijzijn van hun kinderen elkaar betasten ieuw ik ril ervan als ik terugdenk aan de beelden van de momenten waarop Farida voorzichtig naar de gerimpelde huid van mn vader schoof om vervolgens een kus op zn mond te geven. Wat zou haar in hemelsnaam hebben overgehaald om met deze man te trouwen. We keerden dus terug naar het huis van mijn vader maar hij mocht natuurlijk niet weten dat onze terugkeer voor tijdelijke duur was, want we waren nog steeds in afwachting van onze papieren om uiteindelijk terug te gaan naar Nederland.
De eerste keer dat ik haar zag was een vreselijke moment, ik moest mezelf inhouden om mezelf onder controle te kunnen houden en geen mes of iets dergelijks zou gaan pakken om haar van haar leven te beroven.
Maar de duivel bleef maar influisteren dat ik haar moest terugpakken ,omdat zij degene is die onze vader heeft afgepakt. Ik rende dus naar boven, ze had een boerachtige jurk aan wat een taksita moest voorstellen. Ik pakte een klein potje die mijn vader toen der tijd van de rommelmarkt had gekocht en riep tegen haar o wee vieze trut als je wat in je buik hebt zitten dan schop ik die nu eruit. Maar al gauw kwam mijn vader naar boven en ik kreeg een hele preek aan mn hoofd geslingerd. Zij was dus inmiddels al zwanger van hem, ze is meteen na haar bruiloft zwanger geraakt. Hoe stom kon mijn vader zijn. Ik had nou al helemaal geen hoop meer dat ik mijn oude vader terug zou krijgen. Ik hoopte namelijk nog dat ze zouden gaan scheiden, maar nu ze een kind van hem draagt zal dat wat moeilijker worden. Mijn gevoelige snaartje werd geraakt
, ik kon het niet eens aan mn vader met een ander te zien, hoe zou mijn moeder zich dan voelen. Ik was de jongste thuis en werd altijd verwend kon het dus niet aanzien wanneer hij met zn oor tegen de buik van Farida aanlag om te luisteren naar het kind wat ze daar had zitten. Ik hoopte het ergste voor het kind, het mocht sterven van mij, ik hoopte dat het nooit ter wereld zou komen, ik wist dat dit geen goede gedachtes waren omdat het kind maar een geschenk van god was en niks met de hele situatie te maken had. Tegelijkertijd had ik ook medelijden met het kind,
het kind zou zijn vader maar voor een korte periode kennen want zo jong was mijn vader niet meer. Ik dacht eraan wat er zou gebeuren als mijn vader zou sterven, hoe zou het dan met de kinderen aflopen die ze met hem heeft gekregen.
Farida was een gemene heks ik moest er niet aan denken dat ik haar als stiefmoeder zou hebben, gelukkig leeft mijn lieve moeder nog dacht ik toen. Ze deed er alles aan om ons weer het huis uit te krijgen, ze wou mijn vader namelijk niet delen. We kregen altijd ruzie, mn oudere zus zij dan tegen haar waarom ben je met mijn vader getrouwd als je ons weg wilt hebben. Elke keer als mn vader thuis kwam liep zij naar boven om hem te hersenspoelen. Ze vertelde allerlei leugens over ons, en daar kwam hij dan woedend naar beneden. “Hebben jullie Farida vandaag geslagen, jullie hebben dit gedaan en dat gedaan”Voordat we de kans kregen om te vertellen dat Farida weer bezig was met haar plan om ons weg te jagen voelden we al de grote hand alle kanten op zwaaien. Het geweld werd alsmaar erger, met de dag vroeg ik me af wat er vandaag weer gaat gebeuren.
Toen ik op een vroege ochtend weer met tranen opstond en terugdacht aan de mooie tijd, de tijd waarin wij nog een voorbeeldgezin waren, toen ik hieraan dacht zag ik een zwarte vlek voor mijn ogen. Deze zwarte vlek bracht mij naar een daad die een mens met gezond verstand nooit uit zou voeren. Ik was vastbesloten om het te doen, zonder erbij na te denken wat de consequenties zouden zijn. Ik liep naar de keuken pakte een fles water van Sidi Ali en liep ermee naar de woonkamer, vervolgens deed ik de vitrinekast in de woonkamer open en haalde daar een pakje gif eruit (gif om insecten mee te doden). Voorzichtig deed ik het gif in de fles Sidi Ali en legde de fles weer terug in de Koelkast. Mijn doel was om het kind in haar buik te laten sterven als Farida uit deze fles zou drinken, met als achterliggende doel dat mijn vader dan nog van haar zou scheiden als hij geen kind van haar heeft.
We zaten met z’n allen buiten toen Farida zei dat ze dorst had en effe naar de keuken liep om water te gaan drinken………………& #8230;………………&# 8230;..