Individuele verantwoordelijkheid!

[Dienaress]

Individuele verantwoordelijkheid

Het individu is zonder twijfel een deel van de maatschappij en een essentieel aspect van de Islamitische manier van leven.

Allah zegt: "(waarom) zeggen jullie dan: "Waar komt dat vandaan?". Zeg: Dat komt van jullie zelf." [Surah al-Imran:165]

Allah vertelt ons ook: "Dat is omdat Allah nimmer een genieting die Hij aan een volk heeft geschonken verandert (in een bestraffing), tenzij zij veranderen wat zich bij hen bevindt."[Surah al-Anfal:53]

Inderdaad de ware bedoeling van de heropstanding en het oordeel in het Hiernamaals wordt gevonden met het begrip van individuele varantwoordelijkheid. Hetzelfde kan worden gezegd over onze schepping. Allah zegt: "Laat hem aan Mij over die Ik alleenstaand (zonder bezittingen) geschapen heb." [Surah al-Mundaththir:11]

Een persoon zal helemaal alleen zijn, ofschoon hij zich kan inbeelden dat hij weer tot leven zal worden gebracht samen met zijn bezit, zijn kinderen, zijn speciale groep, of zijn mede-landgenoot. Echter de waarheid is dat zelfs zijn naaste en liefste wilskracht hem op die Dag in de steek laat.

Allah zegt: "Op die Dag vlucht de mens van zijn broeder. En van zijn moeder en zijn vader. En van zijn vrouw en van zijn kinderen. Een ieder van hen zal op die Dag een bezigheid hebben die hem genoeg is." [Surah 'Abasa:34-37]

Wanneer we 'itkaaf in de moskee in acht nemen, één aspect van de wijsheid waarom we dit doen zou kunnen zijn dat we onszelf ons bewustzijn van onze individuele verantwoordelijkheid vrij van de druk van groepen en politieke partijen, en van de maatschappij als geheel, invloeden die normaalgesproken zwaar wegen in onze gedachten, kunnen herstellen.
Wanneer we een terugtrek in de moskee in acht nemen, kunnen we als individuele moslims de gezondheid en natuurlijke staat van onze gedachten herstellen.

Het algemene publiek kan luid protesteren, prikkelen en duwen en alle soorten activiteiten uitvoeren. Dit is waarom Allah ons als volgt leidt: "Zeg: "Voorwaar, ik vermaan jullie slechts tot één ding: dat jullie je getweeen of alleen voor Allah opstellen en dan nadenken."Jullie metgezel Muhammad is niet bezeten; hij is slechts een waarschuwer voor jullie, voor een harde bestraffing." [Surah Saba':46]

Het duidelijke denken en beeld waar de Islam naar oproept is iets wat niet de grillen van de mensen volgt, maar het vereist respect voor de mening van anderen en deze meningen in gepaste overwegingen geven. Eén van ons zal het er misschien niet mee eens zijn wat de ander zegt, maar hij hoort voorbereid te zijn het recht van de ander te verdedigen om uit te drukken wat hij gelooft.

Elk individu worstelt met de bezorgdheden die mensen over het algemeen hebben. Elke moslim staat tegenover de meeste problemen waar moslims vandaag de dag mee worden geconfronteerd. Wanneer een persoon tegenover problemen staat zonder zich bewust te zijn van persoonlijke verantwoordelijkheid waar de Islam hem in tracht te oefenen, die persoon vindt het makkelijk de schuld aan invloeden van buitenaf op te dringen. Hij begint te praten over globalisatie, Zionisme (streven naar een autonome joodse staat), verborgen handen en onduidelijke krachten die een spelletje spelen. Hij zal de regering, de geleerden, het noodlot, of de geschiedenis de schuld geven voor de crisis die hij tegenkomt.

Hij zal er niet aan denken zichzelf de schuld te geven. Hij gelooft zijn eigen onschuld. Zijn ideeen en meningen zijn altijd goed. Hij weet alles. Als alleen iedereen zijn leiding zou volgen, zou alles goed gaan.

We zullen dezelfde persoon niet in staat vinden zijn eigen huiselijke problemen op te lossen, niet in staat om één en één bij elkaar op te tellen, onervaren, ongeleerd en onbeslist. Hij zal niet in staat zijn zijn slechte gewoonten en onvolkomen karakter te boven te komen.

We zien dit vaak in een jonge man die net religieus is geworden. Hij denkt dat hij de sleutels van alles in zijn handen heeft. Hij doet alsof hij, zoals Christus de melaatsen kan genezen en de blinden met alleen maar een aanraking van zijn vinger en de doden doen herleven met verlof van Allah. Wanneer hij over de Koran en Sunnah praat, handelt hij alsof hij alleen het begrijpt. Hoe makkelijk is het voor hem om andere onwetenden en misleiding te beschuldigen.

Dit is een grote persoonlijke zwakte en het draagt bij aan de algemene crisis die moslims vandaag de dag tegenkomen en draagt niks bij aan de oplossing.

Individuele verantwoordelijkheid varieert van persoon tot persoon afhankelijk van de balangrijkheid van iemand's positie in de maatschappij, zijn kennis en zijn deskundigheid. Individuele verantwoordelijkheid bestaat binnen een historische context en is niet iets dat de vorige avond verscheen. Verantwoordelijkheid betekent lasten verdragen, verplichtingen vervullen, rechten handhaven en doen wat juist is.

Daar individuele verantwoordelijkheid per definitie gefocused is op het individu, oogst het beloningen voor de maatschappij als geheel. De Profeet (sallallahu alaihi wa sallam) zei: "Elk gewricht in iemands lichaam heeft liefdadigheid gepast voor elke dag dat de zon opkomt. Het is een daad van liefdadigheid om verzoening tussen mensen tot stand te brengen. Het is liefdadigheid om een man op zijn paard te helpen. Evenzo om zijn bagage aan hem te geven is liefdadigheid. Elke stap op weg naar het gebed is liefdadigheid. Het is liefdadigheid om een obstakel van de weg te ruimen."
Zelfs ons inhouden om anderen uit te schelden - als we onszelf onbekwaam vinden voor iets anders - is een vorm van liefdadigheid die we onszelf geven.

De individuele verplichtingen die in de klassieke boeken van de Islamitische Wet worden gediscussieerd zijn niks anders dan individuele verantwoordelijkheid. Al deze verplichtingen worden beschreven om iemand's Islamitische karakter te ontwikkelen zodat de persoon een positieve bijdrage kan leveren aan de maarschappij.

Ondanks dit zien we een groot aantal moslims in gedachten verzonken met algemene bezorgdheden en wereldomvattende problemen ten koste van het aanpakken van hun eigen tekortkomingen. Ze denken na over de kwesties van de moslimwereld en negeren de gevallen die hun eigen landen beinvloeden. Ze ergeren zich aan de staat van menselijkheid maar falen om hun eigen vele fouten te corrigeren of maken hun eigen overtredingen goed, daar ze zich kunnen bezondigen aan onrechtvaardigheden en omringd door onervarenheid, luiheid en zwakheid van geloof.

Als we als individuen in zo'n treurige staat zijn, waarin we het bezit van anderen verduisteren, ons begeven in losbandigheid, mensen belasteren en lasteren en onder onvervreemdbare belangen werken die onze oordelen verduisteren - hoe kunnen we dan spreken over de algemene problemen van de moslims? Als we in zo'n staat zijn, zullen we onszelf een deel van het probleem laten worden.

Daarom, om de problemen van de wereld op te lossen, moeten we beginnen onszelf als individuen te verbetern. De eerste stappen op de lange weg om de maatschappij te verbetern zijn de stappen die we nemen om onszelf te verbeteren.

We worden makkelijk afgeleid door de algemene problemen en crisis die oplaait in de wereld en vergeten de serieuze problemen die in onszelf bestaan. We negeren de belangrijke taak om onszelf en ons denken te ontwikkelen - die zullen bevorderen om onze algemeneproblemen op te lossen. Alle individuen die organisaties, instituten en naties van de wereld tot stand brengen hebben een belangrijke kracht om een verschil te maken, ofschoon ze niet bezongen zullen worden door de geschiedenis en onbekend in de media zullen zijn.

De grote uitbreiding van de Islam in zijn vroege dagen zou niet alleen moeten worden herinnerd in de context van de vooraanstaande leiders waarvan de namen in de geschiedenis vermeld worden. Al degenen die zich opofferen, vechten en zelfs hun levens opofferen en alle vrouwen die hun steun gaven en hun vastberadenheid toonden, die moeten ook herinnerd worden.

De Islamitische beschaving heeft zijn verdienste niet alleen door de Khliefa en regeerders, maar door alle werkers, handwerksmannen, denkers, planners en investeerders die de beschaving bouwden, daar de geschiedenis alleen de namen van de regelgevers die er mee omgaan lijkt te herinneren.

De betekenis van individuele verantwoordelijkheid wordt uitgedrukt in de leringen van de Koran en Islamitische gedachte. Het is de essentiele bouwsteen van de maatschappij. Een gebouw is gemaakt van vele individuele bakstenen.

De Profeet (sallallahu alaihi wa sallam) zei: "De gelovigen zijn met respect voor elkaar zoals een gebouw, ieder verleent steun aan het geheel." [Sahih Bukhari en Sahih Muslim]

Imam Abi Hamid Al-Ghazali

[Dienaress]

Het Belang van Ontspanning

Medemoslims! Vrees Allah de Verhevene en gedenk altijd je uiteindelijke, onvermijdelijke terugkeer tot Hem. Wees je bewust van de daden die je verricht hebt en laat je niet misleiden door het leven van deze wereld want het is slechts denkbeeldig vermaak. Allah zegt:

“O gij die gelooft, vreest Allah zoals het behoort en sterft niet, behalve als moslims.” (Aal-‘Imraan 3:102)

Broeders in het geloof! Tijdens vakantieperiodes houden veel ouders en onderwijzers zich bezig met twee belangrijke kwesties: ontspanning en welke vormen daarvan gunstig en acceptabel zijn; en vrije tijd en hoe deze te besteden.

Wanneer je het verhaal van Hanzalah Al-Usaydi leest, zal je de bewonderenswaardige methode opmerken die door de islam aanbevolen wordt. Hanzalah behoorde tot een generatie van mensen die hun hele leven het liefst in de hoogst mogelijke staat van Iman doorbrachten. Ze waren in de veronderstelling dat plezier hebben met je vrouw en kinderen het concept van aanbidding en totale onderwerping aan Allah tenietdoet.

Hanzalah zei: “Abu Bakr vroeg me (op een dag): “Hoe gaat het met je, Hanzalah?” en ik zei: “Hanzalah is een hypocriet!” Abu Bakr riep uit: “SubhanAllah, wat zeg je nou?” Ik antwoordde: “Wanneer we bij de Boodschapper van Allah (sallAllahu ‘alayhi wa salaam) zijn, herinnert hij ons aan het Paradijs en de Hel en het is alsof we ernaar kijken en wanneer we hem verlaten, richten we ons op onze vrouwen, kinderen en ons levensonderhoud; daarom vergeten we veel (van wat we geleerd hebben).” Abu Bakr zei: “Bij Allah! We voelen hetzelfde.” Toen ging ik met Abu Bakr naar de Profeet (sallAllahu ‘alayhi wa salaam) en ik zei tegen hem: “Hanzalah is een hypocriet!” De Profeet (sallAllahu ‘alayhi wa salaam) zei: “Hoe dat zo?” Ik antwoordde: “We zijn bij jou en je herinnert ons aan het Paradijs en de Hel alsof we ernaar kijken, dan verlaten we jou en richten ons op onze vrouwen, kinderen en ons levensonderhoud waardoor we veel vergeten.” Toen zei de Boodschapper van Allah (sallAllahu ‘alayhi wa salaam): “Bij Degene in Wiens Hand mijn ziel rust, als jullie in dezelfde staat gebleven waren waarin jullie waren toen je bij mij was en Allah gedacht, zouden de engelen jullie handen geschud hebben terwijl jullie op jullie bedden lagen of rondliepen. Maar, O Hanzalah, een uur en een uur! (m.a.w. voor alles is een tijd).” (Muslim)

Afwisselend tijd besteden aan werk en ontspanning neemt vermoeidheid en verveling weg, het vernieuwt je energie en verhoogt je productiviteit. De stelling van de Profeet (sallAllahu ‘alayhi wa salaam) die hierboven geciteerd is, betekent niet dat een moslim al zijn tijd mag besteden aan amusement, spelen, onzedige films kijken en onzedige tijdschriften lezen die slechts zijn verlangens opwekken.

Umar bin Abdul-Aziz heeft gezegd:

“Het kan voor een moslim geen kwaad om één of ander vermaak te hebben en deel te nemen aan enkele ontspannende activiteiten zolang hij dat niet tot zijn gewoonte maakt en achterblijft in tijden van ernst en speelt tijdens werktijd.”

Abdullah bin Mas’ud zei altijd:

“Ik geef jullie alleen preken wanneer jullie erop belust zijn om ze aan te horen, zoals de Profeet (sallAllahu ‘alayhi wa salaam) altijd met ons deed uit angst dat we verveeld zouden raken.”

Mensen met zwak begrip gebruiken deze teksten echter om de uren van het gedenken van Allah en van ernst te beperken en de periode van vermaak te verbreden waardoor de plaatsen van kennis en lering verlaten worden.

Verder zijn er mensen die onterecht aannemen dat ontspanning en vermaak onbegrensde kwesties zijn waarin men vrij is om de grenzen van de Shari’ah te overschrijden en er op welke manier dan ook aan deel te nemen zonder rekening te houden met halal of haram. Hier moeten we weten hoe onze rechtschapen voorgangers zichzelf vermaakten.

Ibn Mas’ud heeft in zijn uitleg van het belang van ontspanning gezegd:

“Verfris jullie harten want wanneer het hart gedwongen wordt (om iets te doen), wordt het blind.”

Hij zei ook:

“Laat jullie harten ontspannen en zoek (vermaak in) lichte verstandige conversatie (voor het hart), want het raakt verveeld zoals jullie lichamen verveeld raken.”

Abu Dardaa heeft gezegd:

“Ik laat mijn hart ontspannen door wettig vermaak, opdat het sterk genoeg mag zijn om mij bij te staan op de Waarheid.”

Aangezien we geconcludeerd hebben dat ontspannende activiteiten een onderdeel waren van het leven van de eerste generatie moslims, moeten we weten hoe zij zich vermaakten. Was hun ontspanning een resultaat van het feit dat ze niets te doen hadden met hun tijd of om verveling te bestrijden? Nee, helemaal niet! Hun ontspanning was eerder bedoeld om hun zielen te trainen en om meer energie en hogere streefpunten te verkrijgen om het doel te bereiken waarvoor de mensheid gecreëerd is: aanbidding van Allah.

Vermaak was voor hen een welomlijnd middel tot een einde, en geen einde uit eigen beweging waarin men al zijn geld en tijd kan spenderen.

Broeders in de islam! Het is tragisch dat deelname aan ontspannende activiteiten tegenwoordig een manier is geworden om iemands karakter te verspillen en veronachtzaming voor de Wet van Allah te tonen. Dit is een gevolg van de hedendaagse misvatting van ontspanning, want de mensen beschouwen ontspanning tegenwoordig als het doel op zichzelf en niet als een middel om een hoger doel te bereiken.

Umar bin Abdul-Aziz heeft gezegd:

“Bespreek het Boek van Allah en kom samen (om het te leren en te bespreken) en wanneer jullie verveeld raken, dan is het aangenaam om verhalen over (de daden van) mensen te vertellen.”

Het vermaak van de eerste generatie was geen inhoudsloos vermaak. Het was vol van voordelen. Het hield niet in dat er grappen ten kosten van anderen gemaakt werden, geroddeld werd, gelogen of gechanteerd werd.

Beste broeders! Rondzwerven over marktplaatsen, de fouten van andere mensen achtervolgen en in cafés of aan de kant van de weg zitten, zijn geen vormen van wettig vermaak. Vermaak in de islam zou vrij moeten zijn van onislamitische manieren, het mengen van de twee geslachten en enige middelen die zouden kunnen leiden tot schending van de grotere islamitische bevelen.

De Salaf bevestigden dat de menselijke ziel zijn ups en downs heeft, maar zij lieten het niet toe om de grenzen van Allah te overschrijden tijdens het gebed, want dat is overtreding van de rechten van Allah; noch namen zij deel aan vermaak tijdens de werkuren, want dat is overtreding van de rechten van de mensen.

Er is meer in het leven van een moslim van slechts vermaak. Het is alleen toegestaan zodat de moslims niet onachtzaam worden in hun taken en plichten. Dat was de reden waarom de metgezellen zichzelf vermaakten

De Profeet (sallAllahu ‘alayhi wa salaam) maakte ook grappen. Deze persoonlijkheid die grappen maakte, is dezelfde die ’s nachts bad, overdag vastte, streed op de weg van Allah en omwille van Hem gulle uitgaven deed. De Profeet (sallAllahu ‘alayhi wa salaam) heeft zijn Ummah geadviseerd om evenwicht te bewaren tussen zaken van ernst en zaken van vermaak toen hij zei:

“Jouw Heer heeft recht op jou, jouw ziel heeft recht op jou en jouw familie heeft recht op jouw dus geef een ieder zijn recht.” (Al-Bukhari)

Een aantal nuttige manieren waarop iemand zijn vrije tijd kan benutten, is door handelingen van aanbidding te verrichten en nuttige religieuze en morele boeken te lezen. Nadat Abdullah bin Mubarak kennis gezocht had en klaar was met zijn handel, bleef hij altijd thuis en las de boeken van de Salaf en als er aan hem gevraagd werd of hij zich niet eenzaam voelde, antwoordde hij: “Hoe kan ik me eenzaam voelen als ik bij de Profeet en zijn metgezellen ben?!”

De mensen die hun vrije tijd doorbrengen met het lezen en leren van boeken met nuttige kennis, zullen stijgen in vooruitgang en beschaving en zullen in staat zijn om het leven en zichzelf te begrijpen en hun doelen te bereiken. Degenen wiens cultuur niet voorbij gaat aan de arena’s van ontspanning, vermaak en mode, zullen ondergeschikten blijven.

Onder de nuttige dingen die men tijdens vakanties kan doen, is het bijwonen van lezingen, symposiums en lessen, onder vrienden en familie zijn, deelnamen aan activiteiten en zichzelf vermaken volgens de eerdergenoemde regels. Umar heeft gezegd:

“Deze handen van jou moeten gebruikt worden om Allah te gehoorzamen voordat ze jou gebruiken om ongehoorzaam aan Hem te zijn.”

Samenvatting van de khutbah van Imam al-Haramain 'Abdul-Bari ibn ‘Awad ath-Thubayti