MievrouFatoshj
14-08-2008, 18:44
Ik ren door het leven.
Totdat ik in het nauw word gedreven
Want hoe hard ik ook ging de pijn is gebleven
Ik ren todat je me een reden geeft om stil te blijven staan
Want achteruit kijken doet pijn
En als ik vooruit kijk, denk hoe de toekomst moet zijn
Begin ik weer te rennen neem ik weer de benen
Want waar ik ook kijk me vrienden zijn verdwenen
Voor me gevoelens vluchten doe ik al me hele leven
Altijd bleef ik rennen tot dat me benen het begeven
Want zie geen doel om naar te streven
Terwijl ik veel heb gegeven.
Maar heb daar nooit tijd aan besteed
Omdat ik altijd dacht dat ik het verkeerde deed.
Me verleden was een hel
De tranen gaan zo snel
Ik zit in me kamer maar het lijkt wel een cel
Maar wat er ook gebeurt ik zeg; ja ik red me wel
Ik heb veel dingen leren verdragen
Zoveel tegenslagen
Teveel mislukte dagen
Maar tog heb ik vragen
Zal ik slagen?
Blijft het leven me uitdagen
Al de leugens kan ik niet meer aanhoren
Vroeger was ik makelijk te storen.
Liep ik in andermans voetsporen
Want mijn leven leek verloren
Maar die tijd is geweest.
En je weet dat het waar is als je dit leest.
Ik kon liefde nooit herkennen.
Nooit aan de pijn kon ik wennen
Omdat ik te hard bleef weg rennen.
Totdat ik in het nauw word gedreven
Want hoe hard ik ook ging de pijn is gebleven
Ik ren todat je me een reden geeft om stil te blijven staan
Want achteruit kijken doet pijn
En als ik vooruit kijk, denk hoe de toekomst moet zijn
Begin ik weer te rennen neem ik weer de benen
Want waar ik ook kijk me vrienden zijn verdwenen
Voor me gevoelens vluchten doe ik al me hele leven
Altijd bleef ik rennen tot dat me benen het begeven
Want zie geen doel om naar te streven
Terwijl ik veel heb gegeven.
Maar heb daar nooit tijd aan besteed
Omdat ik altijd dacht dat ik het verkeerde deed.
Me verleden was een hel
De tranen gaan zo snel
Ik zit in me kamer maar het lijkt wel een cel
Maar wat er ook gebeurt ik zeg; ja ik red me wel
Ik heb veel dingen leren verdragen
Zoveel tegenslagen
Teveel mislukte dagen
Maar tog heb ik vragen
Zal ik slagen?
Blijft het leven me uitdagen
Al de leugens kan ik niet meer aanhoren
Vroeger was ik makelijk te storen.
Liep ik in andermans voetsporen
Want mijn leven leek verloren
Maar die tijd is geweest.
En je weet dat het waar is als je dit leest.
Ik kon liefde nooit herkennen.
Nooit aan de pijn kon ik wennen
Omdat ik te hard bleef weg rennen.