Bookie
12-08-2008, 18:39
Op aanraden van het Westen heeft Georgië zich steeds diplomatiek opgesteld. Dat die tactiek faalde, voorspelt niet veel goeds.
Terwijl ik dit schrijf, voert Rusland oorlog in mijn land. Vrijdag staken honderden Russische tanks de Georgische grens over, Russische straaljagers bombardeerden vliegtuigen, militaire bases, havens maar ook markten. Veel Georgiërs verloren hun leven, velen raakten gewond.
Deze invasie, die doet denken aan de Russische inval in Tsjechoslowakije in 1968, dreigt de internationale stabiliteit te ondermijnen.
Deze oorlog is geen Georgische keuze. Het Kremlin heeft deze oorlog ontworpen. Eerder dit jaar probeerde Rusland Georgië al te provoceren door onze opstandige provincie Abchazië te annexeren. Toen we ons daartegen verzetten, richtte Moskou zijn pijlen op Zuid-Ossetië.
Ogenschijnlijk is dit een separatistisch conflict, maar in werkelijkheid gaat de oorlog over de onafhankelijkheid en toekomst van Georgië. Boven alles is het een oorlog over het soort Europa waar onze kinderen in zullen leven. Het is een conflict over de toekomst van de vrijheid in Europa.
Er is onder de staten uit de voormalige Sovjet-Unie geen land dat meer vooruitgang heeft geboekt met het opbouwen van een serieuze democratie, het uitbannen van corruptie en het bouwen van een onafhankelijk buitenlands beleid dan Georgië. En dat is precies wat Rusland kapot wil maken.
Dit conflict gaat daarmee over onze gedeelde waarden van vrijheid en democratie. Het gaat over het recht van een kleine natie, vrij te zijn en over de eigen toekomst te kunnen beschikken. Het gaat over de grote machtsstrijd uit de 20ste eeuw versus de weg van integratie zoals die door de Europese Unie is ingeslagen.
Toen mijn regering in 2004 via een vreedzame revolutie aan de macht kwam, erfden wij een disfunctionerende staat die geplaagd werd door twee langdurige conflicten. Ik zwoer de eenheid in mijn land geweldloos te herstellen. Ik wilde de mensen in de conflictgebieden laten delen in de welvaart. En dat is gelukt.
Daarbij zochten we vriendschappelijke betrekkingen met buurland Rusland. We zochten nauwe banden met wederzijds respect voor elkaars onafhankelijkheid. Maar voorop stond dat er niet getornd kon worden aan onze onafhankelijkheid en soevereiniteit. Zo voelden wij ons ook vrij verder te integreren met Europese instituties.
Jarenlang hebben wij direct onderhandeld met de leiders van Abchazië en Zuid-Ossetië over ons plan hun maximale autonomie te gunnen binnen de grenzen van Georgië.
Veiligheidsofficials
Maar Rusland, dat een een sterke invloed heeft op de afscheidingsbeweging, antwoordde met een onverbloemd annexatiebeleid. Het Kremlin stelde zelfs Russische veiligheidsofficials aan, om de zelfbenoemde separatistische regeringen te bemannen en te bewapenen.
Dat Rusland zich zo in onze interne aangelegenheden mengde, is op zichzelf al een grove schending van de internationale normen.
Rusland probeert de controle te herstellen die Moskou ooit had
Maar die actie is nog vele malen schandelijker door het feit dat Rusland sinds de jaren negentig de verantwoordelijkheid heeft voor de vrede in Abchazië en Zuid-Ossetië. In plaats van zich als eerlijke onderhandelaar op te stellen, koos Rusland partij, en recentelijk ook nog eens met militaire middelen.
Mijn regering heeft het Westen – vooral de Europese regeringen en instituties – opgeroepen een leidende rol te nemen in het oplossen van onze conflicten. De sleutel tot een oplossing van het conflict zou zijn de door Rusland gedomineerde vredes- en onderhandelingsmissies te vervangen door een echte internationale missie.
Oorlogspad
Maar Europa hield de boot af en de provocaties van Rusland namen toe. Onze Europese vrienden maanden ons tot terughoudendheid en zeiden dat diplomatie de weg was. We volgden hun advies. Afgelopen lente boden we de separatisten zelf vergaande autonomie en vertegenwoordiging in onze regering aan.
Onze vredesoffers werden verworpen. Moskou was op oorlogspad. In april begon Rusland Abchazië en Zuid-Ossetië als Russische provincies te behandelen. Onder de vlag van vredesmissie, stuurde Rusland zwaarbewapende parachutisten naar Abchazië.
Onze vrienden in het Westen maanden ons weer tot beheersing, en die toonden we. Maar de herhaalde provocaties waren bedoeld om Georgië tot oorlog te brengen.
Het Kremlin zette zijn zinnen nu op Zuid-Ossetië, waar het de separatisten aanzette tot aanvallen op Georgische posities. Mijn regering antwoordde met een eenzijdig staakt-het-vuren; de separatisten begonnen burgers te belagen en Russische tanks staken de Georgische grens over. We hadden geen keus: we moesten onze burgers beschermen en de grondwettelijke orde herstellen. Moskou greep dit aan voor een volledige militaire invasie.
Wat staat er op het spel?
Ten eerste de toekomst van mijn land. De Georgiërs hebben gesproken: zij zien hun toekomst in Europa. Georgië is een antieke Europese natie, nauw verbonden met Europa door cultuur en waarden. In januari heeft driekwart van de Georgiërs voor lidmaatschap van de NAVO gestemd. Nu betalen we de prijs voor onze democratische ambities.
Ten tweede staat de toekomst van Rusland op het spel. Kan een land dat een oorlog met een buurland begint, een partner zijn voor Europa? Rusland probeert de controle te herstellen die Moskou ooit had. Als Georgië valt betekent dit ook de val van het Westen in de voormalige Sovjet-Unie. Leiders in omliggende staten – in de Oekraïne, op de Kaukasus of in centraal Azië – zullen een afweging moeten maken of de prijs van vrijheid en onafhankelijkheid niet gewoon te hoog is.
Michail Saakasjvili is president van Georgië.
http://extra.volkskrant.nl/opinie/artikel/show/id/1185/Oorlog_in_Georgie_gaat_om_toekomst_van_Europa
Terwijl ik dit schrijf, voert Rusland oorlog in mijn land. Vrijdag staken honderden Russische tanks de Georgische grens over, Russische straaljagers bombardeerden vliegtuigen, militaire bases, havens maar ook markten. Veel Georgiërs verloren hun leven, velen raakten gewond.
Deze invasie, die doet denken aan de Russische inval in Tsjechoslowakije in 1968, dreigt de internationale stabiliteit te ondermijnen.
Deze oorlog is geen Georgische keuze. Het Kremlin heeft deze oorlog ontworpen. Eerder dit jaar probeerde Rusland Georgië al te provoceren door onze opstandige provincie Abchazië te annexeren. Toen we ons daartegen verzetten, richtte Moskou zijn pijlen op Zuid-Ossetië.
Ogenschijnlijk is dit een separatistisch conflict, maar in werkelijkheid gaat de oorlog over de onafhankelijkheid en toekomst van Georgië. Boven alles is het een oorlog over het soort Europa waar onze kinderen in zullen leven. Het is een conflict over de toekomst van de vrijheid in Europa.
Er is onder de staten uit de voormalige Sovjet-Unie geen land dat meer vooruitgang heeft geboekt met het opbouwen van een serieuze democratie, het uitbannen van corruptie en het bouwen van een onafhankelijk buitenlands beleid dan Georgië. En dat is precies wat Rusland kapot wil maken.
Dit conflict gaat daarmee over onze gedeelde waarden van vrijheid en democratie. Het gaat over het recht van een kleine natie, vrij te zijn en over de eigen toekomst te kunnen beschikken. Het gaat over de grote machtsstrijd uit de 20ste eeuw versus de weg van integratie zoals die door de Europese Unie is ingeslagen.
Toen mijn regering in 2004 via een vreedzame revolutie aan de macht kwam, erfden wij een disfunctionerende staat die geplaagd werd door twee langdurige conflicten. Ik zwoer de eenheid in mijn land geweldloos te herstellen. Ik wilde de mensen in de conflictgebieden laten delen in de welvaart. En dat is gelukt.
Daarbij zochten we vriendschappelijke betrekkingen met buurland Rusland. We zochten nauwe banden met wederzijds respect voor elkaars onafhankelijkheid. Maar voorop stond dat er niet getornd kon worden aan onze onafhankelijkheid en soevereiniteit. Zo voelden wij ons ook vrij verder te integreren met Europese instituties.
Jarenlang hebben wij direct onderhandeld met de leiders van Abchazië en Zuid-Ossetië over ons plan hun maximale autonomie te gunnen binnen de grenzen van Georgië.
Veiligheidsofficials
Maar Rusland, dat een een sterke invloed heeft op de afscheidingsbeweging, antwoordde met een onverbloemd annexatiebeleid. Het Kremlin stelde zelfs Russische veiligheidsofficials aan, om de zelfbenoemde separatistische regeringen te bemannen en te bewapenen.
Dat Rusland zich zo in onze interne aangelegenheden mengde, is op zichzelf al een grove schending van de internationale normen.
Rusland probeert de controle te herstellen die Moskou ooit had
Maar die actie is nog vele malen schandelijker door het feit dat Rusland sinds de jaren negentig de verantwoordelijkheid heeft voor de vrede in Abchazië en Zuid-Ossetië. In plaats van zich als eerlijke onderhandelaar op te stellen, koos Rusland partij, en recentelijk ook nog eens met militaire middelen.
Mijn regering heeft het Westen – vooral de Europese regeringen en instituties – opgeroepen een leidende rol te nemen in het oplossen van onze conflicten. De sleutel tot een oplossing van het conflict zou zijn de door Rusland gedomineerde vredes- en onderhandelingsmissies te vervangen door een echte internationale missie.
Oorlogspad
Maar Europa hield de boot af en de provocaties van Rusland namen toe. Onze Europese vrienden maanden ons tot terughoudendheid en zeiden dat diplomatie de weg was. We volgden hun advies. Afgelopen lente boden we de separatisten zelf vergaande autonomie en vertegenwoordiging in onze regering aan.
Onze vredesoffers werden verworpen. Moskou was op oorlogspad. In april begon Rusland Abchazië en Zuid-Ossetië als Russische provincies te behandelen. Onder de vlag van vredesmissie, stuurde Rusland zwaarbewapende parachutisten naar Abchazië.
Onze vrienden in het Westen maanden ons weer tot beheersing, en die toonden we. Maar de herhaalde provocaties waren bedoeld om Georgië tot oorlog te brengen.
Het Kremlin zette zijn zinnen nu op Zuid-Ossetië, waar het de separatisten aanzette tot aanvallen op Georgische posities. Mijn regering antwoordde met een eenzijdig staakt-het-vuren; de separatisten begonnen burgers te belagen en Russische tanks staken de Georgische grens over. We hadden geen keus: we moesten onze burgers beschermen en de grondwettelijke orde herstellen. Moskou greep dit aan voor een volledige militaire invasie.
Wat staat er op het spel?
Ten eerste de toekomst van mijn land. De Georgiërs hebben gesproken: zij zien hun toekomst in Europa. Georgië is een antieke Europese natie, nauw verbonden met Europa door cultuur en waarden. In januari heeft driekwart van de Georgiërs voor lidmaatschap van de NAVO gestemd. Nu betalen we de prijs voor onze democratische ambities.
Ten tweede staat de toekomst van Rusland op het spel. Kan een land dat een oorlog met een buurland begint, een partner zijn voor Europa? Rusland probeert de controle te herstellen die Moskou ooit had. Als Georgië valt betekent dit ook de val van het Westen in de voormalige Sovjet-Unie. Leiders in omliggende staten – in de Oekraïne, op de Kaukasus of in centraal Azië – zullen een afweging moeten maken of de prijs van vrijheid en onafhankelijkheid niet gewoon te hoog is.
Michail Saakasjvili is president van Georgië.
http://extra.volkskrant.nl/opinie/artikel/show/id/1185/Oorlog_in_Georgie_gaat_om_toekomst_van_Europa