moenia
06-08-2008, 18:28
Gevangene van mijn eigen hersenspinsels
Niet in staat om me los te breken uit de ketenen van nabije waanzin.
Een woordeloze schreeuw om hulp ontsnapt uit mijn binnenste.
In mijn dromen zink ik weg in een eindeloos moeras van angsten en chaos.
Balancerend op het ravijn van wanhoop.
Wat is er met mij?
Wanneer ben ik zo geworden?
Wanneer houdt het op?
Vragen die blijven steken in het luchtledige ruim van eenzaamheid.
Was er maar iemand met de antwoorden.
Iemand die de ketenen los kan breken.
Kon ik iemand maar deelgenoot maken van deze duisternis.
Een duisternis die mij omringt als een sterrenloze nacht.
Zonder uitzicht op een dageraad tast ik in het duister.
Wachtend tot de zon de duisternis opjaagt.
Wachtend tot de tralies van mijn cel worden opengebroken.
Niet in staat om me los te breken uit de ketenen van nabije waanzin.
Een woordeloze schreeuw om hulp ontsnapt uit mijn binnenste.
In mijn dromen zink ik weg in een eindeloos moeras van angsten en chaos.
Balancerend op het ravijn van wanhoop.
Wat is er met mij?
Wanneer ben ik zo geworden?
Wanneer houdt het op?
Vragen die blijven steken in het luchtledige ruim van eenzaamheid.
Was er maar iemand met de antwoorden.
Iemand die de ketenen los kan breken.
Kon ik iemand maar deelgenoot maken van deze duisternis.
Een duisternis die mij omringt als een sterrenloze nacht.
Zonder uitzicht op een dageraad tast ik in het duister.
Wachtend tot de zon de duisternis opjaagt.
Wachtend tot de tralies van mijn cel worden opengebroken.