aktiejeugdzorg
22-07-2008, 20:46
http://aktiejeugdzorg.hyves.nl/
Ik dacht altijd ontvoerde kinderen is het ergste wat er is!
Maar ik heb ervaren wat nog erger is, de strijd erna....
Somige weten niet van ophouden!
Meld je aan als vriend op deze hyves die je in het verhaal tegen komt... zo belangrijk dat O.A deze kinderen niet vergeten worden!
Een al bekend verhaal, fouten in de jeugdzorg.
Normaal sta je er eigelijk niet zo bij stil tot het je zelf overkomt dan kan je er niet meer om heen.
De rede dat ik mail en niet bel is omdat ik eigelijk niet zo goed weet waar te beginnen.
Het is een lang en moeilijk verhaal waar maar geen einde aan lijkt te komen.
Om te beginnen zal ik mezelf even kort voorstellen, mijn naam is ....... ....... ben moeder van 3 jongens en 2 meiden.
Ben 30 jaar en al bijna 8 jaar gelukkig samen met mijn huidige partner.
Wij wonen in Breda.
Maar dat heeft even geduurt voor dat, dat zo ver was.
In 2002 zijn mijn kinderen (mijn 3 jongens ) na 4 jaar op de vlucht te zijn geweest in blijf van mij lijf huizen voor mijn ex man voor het eerst bij hun vader op bezoek geweest.
Dat was tot lange tijd de laatste keer dat ik ze zag, hij heeft ze niet meer terug gebracht.
Na een tijd opzoek te zijn geweest heb ik het na een jaar erbij gelaten omdat ik wist dat ze in Nederland waren (mijn ex is van Algerijnse afkomst) en omdat ik steeds de dreiging hoorden van hem als ik hem niet met rust liet hij naar Frankrijk of Algerije zou vertekken.
Omdat Jeugdzorg er ook geen grip op had en politie ook niet was het erg moeilijk om deze strijd vol te houden.
Jeugdzorg kon niet ingrijpen omdat hij dat niet wilde en op dat moment lieten de instanties het er ook bij zitten.
Tot het in 2003 fout ging en er OPEENS politie voor mij deur stond met de kinderen, ondertussen was ik wel eens waar mijn leven proberen weer aan het opbouwen voor zover ik kon maar makkelijk was dat niet.
Ik woonde bij mensen in en had geen geld of hulp van welke instantie dan ook.
Al snel wist mijn ex waar ze waren en kwam ze opzoeken zonder hulp van buiten af was ik niet sterk genoeg tegen hem en heb de kinderen mee laten gaan, met voorwaarden dat ik ze zou mogen zien.
Dat was net het geval.
Ik heb ze niet meer gezien, via jeugdzorg hoorden ik alleen maar leugens over mij en kreeg niet de kans mijn verhaal te doen, daar waren ze kort weg niet in geintereseerd.
Belangrijk was dat mijn ex hulp kreeg en dat ging heel ver, zo verzon buro jeugdzorg Amsterdam dat ik in een instelling zou zitten en dat ik zelf tegen mijn ex zou hebben gezegt om voor mijn kinderen te zorgen omdat ik het niet meer aan kon zodat hij in december van 2003 een verblijfvergunnig kreeg omdat ik niet in staat zou zijn om voor mijn kinderen te zorgen. (Nadat het eerst 4 x was afgewezen omdat hij gewoon weg niet het recht had hier te verblijven)
Met de vraag waarom ze dat gedaan hadden was het antwoord, SORRY HET WAS NIET NETJES MAAR OM MR GOED TE KUNNEN HELPEN MOESTEN WIJ IETS DOEN! EN UW TOESEMMING VRAGEN WAS NIET IN HET BELANG VAN DE KINDEREN.
U ZOU HET NAMEIJK NIET GEVEN!
En de IND controleerde niks en heeft het kwakkeloos na eerst 4 afwijzigen afgegeven zonder na te gaan waarom het nu opeens anders was.
Ik stond er dus alleen voor, als ik mijn verhaal wilde doen met het FIJT dat hij agresief was aan de drugs zat niet goed in de bassis kon voorzien van de kinderen er genoeg aangiftes lagen en veroordelingen, werdt er geantwoord daar vinden we wel een oplossing voor.
In 2005 ging de OTS waar mijn kinderen onder stonden eraf en stond hij er alleen voor.
In het begin ging het goed maar alles wat ik riep was nog steeds in het leven van de kinderen. Geen structuur, geen bassis, drugs, enz enz.
niemand die wilde luisteren.
Als ik gesprekken had met de kinderbescherming werd mij eigenlijk alleen medegedeeld het AMK in te schakelen, dat kon ik niet doen omdat zij in het verleden al vaker mijn adres gegevens hadden doorgegeven met één fout en ik kon weer verhuizen. (in de tijd dat de kinderen nog bij mij woonde)
Dat wilde ik verkomen, het enige wat ik wilde was dat er IEMAND naar mij zou luisteren en mij serieus zou nemen maar alles wat ik zei werd afgedaan als STEL JE NIET AAN VALT ALLEMAAL WEL MEE, HET IS EEN LIEFE MAN MET GOEDE VADERSCHAPS KWALITEITEN!
DEEL 1
Ik dacht altijd ontvoerde kinderen is het ergste wat er is!
Maar ik heb ervaren wat nog erger is, de strijd erna....
Somige weten niet van ophouden!
Meld je aan als vriend op deze hyves die je in het verhaal tegen komt... zo belangrijk dat O.A deze kinderen niet vergeten worden!
Een al bekend verhaal, fouten in de jeugdzorg.
Normaal sta je er eigelijk niet zo bij stil tot het je zelf overkomt dan kan je er niet meer om heen.
De rede dat ik mail en niet bel is omdat ik eigelijk niet zo goed weet waar te beginnen.
Het is een lang en moeilijk verhaal waar maar geen einde aan lijkt te komen.
Om te beginnen zal ik mezelf even kort voorstellen, mijn naam is ....... ....... ben moeder van 3 jongens en 2 meiden.
Ben 30 jaar en al bijna 8 jaar gelukkig samen met mijn huidige partner.
Wij wonen in Breda.
Maar dat heeft even geduurt voor dat, dat zo ver was.
In 2002 zijn mijn kinderen (mijn 3 jongens ) na 4 jaar op de vlucht te zijn geweest in blijf van mij lijf huizen voor mijn ex man voor het eerst bij hun vader op bezoek geweest.
Dat was tot lange tijd de laatste keer dat ik ze zag, hij heeft ze niet meer terug gebracht.
Na een tijd opzoek te zijn geweest heb ik het na een jaar erbij gelaten omdat ik wist dat ze in Nederland waren (mijn ex is van Algerijnse afkomst) en omdat ik steeds de dreiging hoorden van hem als ik hem niet met rust liet hij naar Frankrijk of Algerije zou vertekken.
Omdat Jeugdzorg er ook geen grip op had en politie ook niet was het erg moeilijk om deze strijd vol te houden.
Jeugdzorg kon niet ingrijpen omdat hij dat niet wilde en op dat moment lieten de instanties het er ook bij zitten.
Tot het in 2003 fout ging en er OPEENS politie voor mij deur stond met de kinderen, ondertussen was ik wel eens waar mijn leven proberen weer aan het opbouwen voor zover ik kon maar makkelijk was dat niet.
Ik woonde bij mensen in en had geen geld of hulp van welke instantie dan ook.
Al snel wist mijn ex waar ze waren en kwam ze opzoeken zonder hulp van buiten af was ik niet sterk genoeg tegen hem en heb de kinderen mee laten gaan, met voorwaarden dat ik ze zou mogen zien.
Dat was net het geval.
Ik heb ze niet meer gezien, via jeugdzorg hoorden ik alleen maar leugens over mij en kreeg niet de kans mijn verhaal te doen, daar waren ze kort weg niet in geintereseerd.
Belangrijk was dat mijn ex hulp kreeg en dat ging heel ver, zo verzon buro jeugdzorg Amsterdam dat ik in een instelling zou zitten en dat ik zelf tegen mijn ex zou hebben gezegt om voor mijn kinderen te zorgen omdat ik het niet meer aan kon zodat hij in december van 2003 een verblijfvergunnig kreeg omdat ik niet in staat zou zijn om voor mijn kinderen te zorgen. (Nadat het eerst 4 x was afgewezen omdat hij gewoon weg niet het recht had hier te verblijven)
Met de vraag waarom ze dat gedaan hadden was het antwoord, SORRY HET WAS NIET NETJES MAAR OM MR GOED TE KUNNEN HELPEN MOESTEN WIJ IETS DOEN! EN UW TOESEMMING VRAGEN WAS NIET IN HET BELANG VAN DE KINDEREN.
U ZOU HET NAMEIJK NIET GEVEN!
En de IND controleerde niks en heeft het kwakkeloos na eerst 4 afwijzigen afgegeven zonder na te gaan waarom het nu opeens anders was.
Ik stond er dus alleen voor, als ik mijn verhaal wilde doen met het FIJT dat hij agresief was aan de drugs zat niet goed in de bassis kon voorzien van de kinderen er genoeg aangiftes lagen en veroordelingen, werdt er geantwoord daar vinden we wel een oplossing voor.
In 2005 ging de OTS waar mijn kinderen onder stonden eraf en stond hij er alleen voor.
In het begin ging het goed maar alles wat ik riep was nog steeds in het leven van de kinderen. Geen structuur, geen bassis, drugs, enz enz.
niemand die wilde luisteren.
Als ik gesprekken had met de kinderbescherming werd mij eigenlijk alleen medegedeeld het AMK in te schakelen, dat kon ik niet doen omdat zij in het verleden al vaker mijn adres gegevens hadden doorgegeven met één fout en ik kon weer verhuizen. (in de tijd dat de kinderen nog bij mij woonde)
Dat wilde ik verkomen, het enige wat ik wilde was dat er IEMAND naar mij zou luisteren en mij serieus zou nemen maar alles wat ik zei werd afgedaan als STEL JE NIET AAN VALT ALLEMAAL WEL MEE, HET IS EEN LIEFE MAN MET GOEDE VADERSCHAPS KWALITEITEN!
DEEL 1