Ik besloot maar om niet te praten, hij negeerde me ook.
Ik vroeg aan Soumia of ze met hem wou praten en dat vond ze goed.
Ze kopierde me stukjes, en het was waar. Er stond ''ze is te jong man, ik dacht dat ze 15 was''
Soumia vertelde hem dat ik over 2 weken 15 zou worden en liefde draait niet om leeftijd.
Hij schaamde zich namelijk voor me voor als zijn vrienden zoude vragen hoe oud ik was
en hij daarop moest beantwoorden ''14'' maar Soumia vond hem niks voor mij.
Maar dat was te laat, ik vond hem al leuk en begon te huilen..
Hij vind me toch niet leuk, anders zou het hem geen ene reet vinden of ik 14 was.
Ik besloot hem uit me lijst te wissen maar ervoor begon ik te praten
Ik: Heey
Nabil: Heywaa
en vertelde hem dat ik hem wil verwijderen, waar hij van schrok.
Elke nacht hadden we van die leuke gesprekken en door hem moesten we daar een einde aan maken.
''je mag me wel verwijderen maar ik ga het niet doen'' zei die waar ik waarom? op antwoorde
''Ik kan het niet'' en toen bleef ik stil. Zou ik hem moeten verwijderen of niet dacht ik bij me zelf?
ik zei ''nou ik ga het wel doen, dag'' en verwijdere hem met tranen in me ogen, het is beter zo dacht ik bij me zelf..
toch? Nooit meer een jongen, nooit! elke dag had ik verdriet, ik vond hem zo leuk..
praatte met z'n vriend die me wel gerust stelde dat ik hem wel ga vergeten en dat hij nog kinderhersens heeft
waar ik het duidelijk met hem eens was, Soumia vond hem toch niet geschikt voor me dus het deed haar niet veel
en richtte zich op Samir, met hun ging het trouwens heel goed. 3 maanden later was ik hem wel wat vergeten, maar
dat kwam door afleiding een andere jongen die ik leerde via internet. Yassine heette hij. Je kon aanhem merken dat hij zijn eigen normen en waarden kende. Hij praatte als een volwassene en was heel netjes wat mij natuurlijk aansprak en wat Nabil totaal niet had.Maar ik wist het niet zo zeker, is het weer de zelfde liedje? Ik vroeg waar die woonde
waar hij op antwoorde ''Utrecht'' en wou meteen het contact verbreken, weer een jongen uit die stad, daar heb ik totaal geen zin in. Maar stiekem was die anders, en ik vond dat ik hem een kans moest geven, Soumia had voor het eerst een goed gevoel bij een jongen die uit Utrecht kwam, dus dat was heel speciaal. Ze had erg intresse in hem en ze vond dat
ik het moest proberen, hij vroeg vaak om af te spreken waar ik elke x op weigerde. Hij vroeg me nummer en gaf het, ik moest hem een lief smsje sturen altijd, maar zijn stem had ik nog niet gehoord want hij zou me bellen wat die niet had gedaan, we besloten om op een zaterdag af te spreken. Dat kwam trouwens goed uit want dan gingen Soumia en Samir
afspreken en kon ik mee reizen met soum. Maar voordat ik hem wou zien wou ik eerst een persoonlijke
vraag stellen wat ik altijd vraag ''Ben je nog maagd?'' en hij lachtte en antwoorde dat hij helaas geen maagd meer was, wat ik dus heel jammer vond maar niks aan te doen. Ik verveelde me en begon hem wat te irriteren dat die geen plannen in zijn hoofd moet halen bij mij.
Hij nam het serieus op en werd boos en zei ''als je zo denkt over mij wil ik je zaterdag niet zien, wat denk je nou? Dat als je niet komt dat de wereld vergaat ofzo?'' en ik vond dat hij te ver ging en antwoorde heel chil ''nee, dat denk ik niet'' maar het ging dus niet meer door, en morgen zou ik jarig zijn. Hij negeerde me totaal op me verjaardag want we hadden zogenaamd ruzie. Het was op een donderdag, volgende dag vrijdag praatte die en vroeg wat ik zaterdag zou doen waarop ik zei ''niks, en jij?'' hij vertelde me dat die lekker een restourant gaat pakken, waarop ik dacht
probeer je me soms jaloers te maken? moet ik je nu smeken om me uit te nodigen? Maar ik deed blij en zei ''leuk leuk'' met zo blije emoticon. Het was zaterdag, Soumia vertrok naar Samir en vroeg me, ''weetje zeker dat
je niet mee komt?'' en ja, ik wist het zeker! Ze vertrok en het was 13:00, ik werd prive gebeld en ik wist al volgens mij wie het was, en nam op en hoorde zo een zachte mannelijke stem aan de overkant. Het was Yassine,
voor het eerst kreeg ik z'n stem te horen..