Inerzaf
07-07-2008, 22:46
Gepubliceerd: vandaag 21:18
Update: vandaag 21:18
Tahsin Golikhah snapt niets van de Nederlandse maatregel om Iraniërs te weren van studies waar ze kennis op kunnen doen over kernbommen.
‘Het is oneerlijk’, zegt de Iraanse Tahsin Golikhah fel. ‘Hebben Iraniërs de Nederlanders ooit iets misdaan? Hebben Iraniërs in Nederland ooit problemen veroorzaakt?’ De 27-jarige dame uit Esfahan, de vroegere hoofdstad van het Perzische rijk, windt zich zichtbaar op. ‘Het is vals om een vertekend beeld van een staat af te wentelen op de burgers. Nu zijn alle Iraniërs de dupe.’
De beslissing om mensen met Iraanse roots in Nederland niet meer toe te laten tot studies waar ze kennis op kunnen doen over de ontwikkeling van uranium, stuit Iraniërs tegen de borst. Het gaat om de opleidingen natuurwetenschappen of onderzoek bij de testreactor van de TU Delft. Het kabinet weert de Iraanse studenten op basis van een VN-resolutie tegen het doorgeven van nucleaire kennis aan Iran. Kernfysici noemen Nederland roomser dan de paus. Geen enkel ander land neemt deze maatregel.
De 27-jarige Amir Esfandiari, werkzaam in de bouw, noemt het Nederlandse besluit onbegrijpelijk. ‘Er is geen aanleiding om zo te oordelen over de mensen uit Iran, wij hebben niets misdaan.’ Schertsend vervolgt hij: ‘In Iran hebben we nota bene zelf een studie nanotechnologie.’
Dat Chinezen, Russen, Britten en Amerikanen die vakken wél mogen volgen, maakt het voor de jonge Iraniërs in de Armeense buurt van Esfahan alleen maar raadselachtiger. In het Alma Café zit Tahsin Golikhah. Ze zucht diep. ‘Kijk eens naar de historie. De Amerikanen gooiden een atoombom op Hiroshima. Dat heb ik de Iraniërs niet zien doen. Heb je ons überhaupt ergens in de wereld mensen zien vernietigen? Ik niet.’
Toch is het de huidige Iraanse president, hardliner Mahmoud Ahmadinejad, die de nucleaire activiteiten van het zeventig miljoen inwoners tellende land herhaaldelijk heeft verdedigd. De ultraconservatieve president die sinds juni 2005 aan de macht is, heeft zelfs gezegd dat geen enkele andere macht Iran het recht op nucleaire technologie kan ontnemen. Maar daar willen de jonge Iraniërs in het café niets van weten.
Schilderkunstenares Tobasem Golikhah (30), de zus van Tashin, zet na enige aarzeling de aanval in. ‘Jij bent nu in Iran, je ziet toch dat wij dezelfde gewoonten hebben als alle andere wereldburgers? We werken en we hebben gestudeerd, net als jij.’ Ze gaat door: ‘Het is ons recht om te studeren, ook in het buitenland.’
Tahsin, die binnenkort zelf in het buitenland hoopt te studeren, tovert papieren uit haar tas. Ze heeft pas een examen afgelegd waarmee ze een beurs heeft verdiend voor een master in Australië. ‘Iraniërs proberen in de hele wereld top degrees te halen. Dat probeert Amerika nu ten onrechte te voorkomen.’
Het beeld dat de Amerikanen van de Iraniërs schetsen is volgens de zusjes Golikhah totaal vertekend. Vraag is waarom Amerika Iran in een negatief daglicht stelt. ‘De Verenigde Staten proberen ons zwart te maken omwille van de olie’, betoogt Tahsin. ‘Ze willen onze energiebron bemachtigen. Het liefst in de hele Arabische regio, maar omdat het niet lukt in Iran, maken ze nu de Iraniërs zwart.’
Olie, het zwarte goud, is met afstand het belangrijkste exportproduct van de islamitische republiek Iran. Van de naar schatting 4 miljoen ton olie die er dagelijks wordt geproduceerd, eindigt zo’n 2,5 miljoen ton olie buiten de landsgrenzen. De Perzische Golf is ’s werelds grootste olieproducerende regio. In een wereld met een eindige olievoorraad en stijgende brandstofprijzen, is olie dé bron van inkomsten voor Iran. Een brandstofbron waar de energievretende Amerikanen maar wat graag van mee zouden profiteren.
Volgens Tahsin, lerares op een taleninstituut, heeft Nederland onder druk van de Verenigde Staten tot het weren van Iraanse studenten besloten. Het maakt haar boos. ‘De leider van Amerika denkt dat hij de leider van de planeet is. Waarom accepteren jullie deze beslissing? Zoek zelf informatie bijeen over Iraniërs en oordeel dan pas over onze bevolking.’
Tahsin Golikhah gaat nog verder. Volgens de taalkundige zouden Iraniërs een vergelijkbare beslissing gericht tegen Nederlandse studenten nooit accepteren. Wat zij er zelf aan zou doen om dergelijke beslissingen te voorkomen? ‘Ik zou de straat op gaan en schreeuwen: Nooit accepteren wij dit!’
Update: vandaag 21:18
Tahsin Golikhah snapt niets van de Nederlandse maatregel om Iraniërs te weren van studies waar ze kennis op kunnen doen over kernbommen.
‘Het is oneerlijk’, zegt de Iraanse Tahsin Golikhah fel. ‘Hebben Iraniërs de Nederlanders ooit iets misdaan? Hebben Iraniërs in Nederland ooit problemen veroorzaakt?’ De 27-jarige dame uit Esfahan, de vroegere hoofdstad van het Perzische rijk, windt zich zichtbaar op. ‘Het is vals om een vertekend beeld van een staat af te wentelen op de burgers. Nu zijn alle Iraniërs de dupe.’
De beslissing om mensen met Iraanse roots in Nederland niet meer toe te laten tot studies waar ze kennis op kunnen doen over de ontwikkeling van uranium, stuit Iraniërs tegen de borst. Het gaat om de opleidingen natuurwetenschappen of onderzoek bij de testreactor van de TU Delft. Het kabinet weert de Iraanse studenten op basis van een VN-resolutie tegen het doorgeven van nucleaire kennis aan Iran. Kernfysici noemen Nederland roomser dan de paus. Geen enkel ander land neemt deze maatregel.
De 27-jarige Amir Esfandiari, werkzaam in de bouw, noemt het Nederlandse besluit onbegrijpelijk. ‘Er is geen aanleiding om zo te oordelen over de mensen uit Iran, wij hebben niets misdaan.’ Schertsend vervolgt hij: ‘In Iran hebben we nota bene zelf een studie nanotechnologie.’
Dat Chinezen, Russen, Britten en Amerikanen die vakken wél mogen volgen, maakt het voor de jonge Iraniërs in de Armeense buurt van Esfahan alleen maar raadselachtiger. In het Alma Café zit Tahsin Golikhah. Ze zucht diep. ‘Kijk eens naar de historie. De Amerikanen gooiden een atoombom op Hiroshima. Dat heb ik de Iraniërs niet zien doen. Heb je ons überhaupt ergens in de wereld mensen zien vernietigen? Ik niet.’
Toch is het de huidige Iraanse president, hardliner Mahmoud Ahmadinejad, die de nucleaire activiteiten van het zeventig miljoen inwoners tellende land herhaaldelijk heeft verdedigd. De ultraconservatieve president die sinds juni 2005 aan de macht is, heeft zelfs gezegd dat geen enkele andere macht Iran het recht op nucleaire technologie kan ontnemen. Maar daar willen de jonge Iraniërs in het café niets van weten.
Schilderkunstenares Tobasem Golikhah (30), de zus van Tashin, zet na enige aarzeling de aanval in. ‘Jij bent nu in Iran, je ziet toch dat wij dezelfde gewoonten hebben als alle andere wereldburgers? We werken en we hebben gestudeerd, net als jij.’ Ze gaat door: ‘Het is ons recht om te studeren, ook in het buitenland.’
Tahsin, die binnenkort zelf in het buitenland hoopt te studeren, tovert papieren uit haar tas. Ze heeft pas een examen afgelegd waarmee ze een beurs heeft verdiend voor een master in Australië. ‘Iraniërs proberen in de hele wereld top degrees te halen. Dat probeert Amerika nu ten onrechte te voorkomen.’
Het beeld dat de Amerikanen van de Iraniërs schetsen is volgens de zusjes Golikhah totaal vertekend. Vraag is waarom Amerika Iran in een negatief daglicht stelt. ‘De Verenigde Staten proberen ons zwart te maken omwille van de olie’, betoogt Tahsin. ‘Ze willen onze energiebron bemachtigen. Het liefst in de hele Arabische regio, maar omdat het niet lukt in Iran, maken ze nu de Iraniërs zwart.’
Olie, het zwarte goud, is met afstand het belangrijkste exportproduct van de islamitische republiek Iran. Van de naar schatting 4 miljoen ton olie die er dagelijks wordt geproduceerd, eindigt zo’n 2,5 miljoen ton olie buiten de landsgrenzen. De Perzische Golf is ’s werelds grootste olieproducerende regio. In een wereld met een eindige olievoorraad en stijgende brandstofprijzen, is olie dé bron van inkomsten voor Iran. Een brandstofbron waar de energievretende Amerikanen maar wat graag van mee zouden profiteren.
Volgens Tahsin, lerares op een taleninstituut, heeft Nederland onder druk van de Verenigde Staten tot het weren van Iraanse studenten besloten. Het maakt haar boos. ‘De leider van Amerika denkt dat hij de leider van de planeet is. Waarom accepteren jullie deze beslissing? Zoek zelf informatie bijeen over Iraniërs en oordeel dan pas over onze bevolking.’
Tahsin Golikhah gaat nog verder. Volgens de taalkundige zouden Iraniërs een vergelijkbare beslissing gericht tegen Nederlandse studenten nooit accepteren. Wat zij er zelf aan zou doen om dergelijke beslissingen te voorkomen? ‘Ik zou de straat op gaan en schreeuwen: Nooit accepteren wij dit!’