Bekijk volle/desktop versie : [*You Woke Me Up*]



Pagina's : [1] 2 3 4 5 6 7

07-07-2008, 21:20

Jij was mijn licht in het leven, jij was de reden dat ik zin in het leven had. Jij was het die me wakker had geschudt. Anissa.. ik zal je nooit vergeten. Ik liet je zien hoeveel ik van je hield, door mijn leven voor jou te eindigen..


07-07-2008, 21:21


Vervolg 1

Zuchtend kijk ik Said aan. ‘‘Moet dit weer mijn taak zijn?’’ Ik schud teleurgesteld mijn hoofd en bedenk dan dat ik hem toch niet kan ompraten. ‘‘Ja, je weet dat als ik je wat overdraag, dat je dat gewoon hoort te doen. En nu aan de slag.’’ Zoals ik al dacht, hij is niet om te praten. Ik sta snel op en loop Said's chagerijnige gezicht voorbij. Was ik hier maar nooit aan begonnen. Was ik maar nooit van school afgegaan. ‘‘Waar ga je heen.’’ Ik stop meteen met lopen en kijk snel op. Ik zie Samir vragend naar me kijken. Helemaal vergeten! We zouden gaan chillen vandaag. ‘‘Wajaauw sorry a sahbi, was het helemaal vergeten. Ik moet nog wat dingen regelen. Is het goed als ik je morgen ophaal?’’ Het deed me pijn om dit wéér tegen hem te zeggen. Dit gebeurt elke keer weer. Het kon me niet verbazen als hij nu begon te schreeuwen tegen me en kwaad wegliep. ‘‘Oké, ik begrijp je wel. Ik zie je morgen wel Insha' Allah. Beslamaa.’’ En hij draaide zich snel op. Verbaasd volgen mijn ogen zijn passen naar zijn auto toe. Was ik hem wel waard? Een enorme schuldgevoel borrelt in me op en ik loop zwijgend naar mijn auto toe. Ik rijd snel weg en zet een liedje op als afleiding.Niet eens 5 minuten later gaat mijn telefoon af. Ik rijk mijn hand naar mijn mobiel dat op de zitstoel naast me lag en zie dat Anissa mij belt. Meteen verschijnt er een glimlach om mijn mond. ‘‘Heeey lieverdd!!’’ Zeg ik enthausiast. ‘‘Hmm-mm goed goed, en met jouu? Mooi zo! Ja ik mis je ook heel erg. Kan ik je morgen middag niet ophalen? Is je vader dan thuis? Oké is goed, ik bel je morgen dan wel saffie? beslamaaa schat, hou van je.’’ Als ze opgehangen heeft blijft mijn gedachten bij haar haken. Ik miste haar zo erg, waarom moest haar pa nou zo streng zijn? Ze mocht niet vaak naar buiten, tenzij ze zei bij wie ze was en wanneer ze thuis zou zijn. Maar ik heb alle geduld met haar. Ze is een meid dat respect verdiend en dat krijgt ze dan ook mij. Ik probeer mijn gedachten van me af te schudden en kijk bewust voor me. Ik zie een witte cabriolet voor me rijden. ‘‘Het is een witte cabriolet, kijk maar.’’ Galmde Said’s woorden door mijn hoofd. Ik probeer me dan te herinneren waar ik ook alweer de foto had gedaan. Volgens mij onder mijn stoel.. Ik hou één hand op het stuur en probeer met mijn andere hand de foto onder mijn stoel te zoeken. Als ik een foto in mijn hand voel trek ik mijn hand met de foto naar me toe. Ik zie een witte cabriolet op de foto en controleer dan het kenteken, het bevestigde me dat de auto klopte. Ik had geschat dat ik deze hele dag al alleen zou besteden aan het zoeken van de auto, maar blijkbaar niet. Nu nog de persoon.. Ik haal de auto zo onopmerkbaar in en zie een mooie jongedame achter het stuur dat hongerig een appeltje aan het eten was. Hmm dus zij was het.

07-07-2008, 21:22
Nu nog de persoon.. Ik haal de auto zo onopmerkbaar in en zie een mooie jongedame achter het stuur dat hongerig een appeltje aan het eten was. Hmm dus zij was het.

Vervolg 2

Ik bel Said meteen op. ‘‘Heey met mij man, is het een dame met bruin, krullend haar?’’ Zeg ik terwijl ik volle gas geef. ‘‘Ja, ze was zo aardig om zelf naar me toe te komen, moet ik haar nu gewoon laten gaan?’’ Ik kijk chagrijnig voor me door de woorden van Said en hang dan al mompelend op. Ik werd ziek van dit werk, maar ik was er wel gewend aan. Ik werkte nu al zo'n 5 jaar voor Said, dus dat was wel logisch. Ik begin wat langzamer te rijden zodat de dame me weer zou inhalen en dat deed ze ook. Als we een straat inrijden, parkeert ze voor een appartement. Ik rijd een stukje door en parkeer dan ook. Als ze het appartement binnen is gelopen, via mijn achterruitspiegel te zien, parkeer ik tegenover het appartement waar ze naar binnen was gelopen. Zuchtend rommel ik in een plastic tasje dat ik in de auto vond, die ik waarschijnlijk vergeten was mee te nemen naar huis en vind wat lekkernijen dat ik meteen in me mond begin te stoppen. Ik wist nu niet of de dame in het apartement woonde of dat ze nou op bezoek bij iemand was. Dat word dus afwachten.. Na ongeveer 2 uur lang kijk ik half slapend naar de cabriolet dat nog steeds op dezelfde plek stond. Als ik op mijn horloge kijk zie ik dat had al 5 uur is. Pff de tijd gaat te traag. Ik sluit mijn ogen en probeer wat te slapen. Maar al na een paar minuten schrik ik wakker als het geluid van mijn ringtone mijn oren binnen dringen. Het is Said als ik op het beeldscherm kijk en neem snel op. ‘‘Oké is goed, beslamaa.’’ Antwoord ik opgelucht. Ik mocht nu gaan, want mijn taak zou worden overgenomen door iemand anders. Zal ik lang Anissa gaan? Ik wist dat ze het huis niet uit kon (vooral rond deze tijd), maar ik moest haar zien, al was het via het raam of het dakterras, waar ik haar vaker zag. Voor ik het wist starte ik mijn auto en reed richting haar huis.

Als ik voor haar huis sta, probeer ik haar te bellen. Ze neemt nog steeds niet op na de 10e keer dat ik haar bel. Ik wist dat ze het nooit leuk vond als ik onverwachts langs kwam en dan voor haar huis met haar wilde praten, omdat ze bang is dat haar pa ons elk moment kan betrappen. Niet dat we verder gingen dan alleen standaard gepraat. Maar hij is imam, dus het was begrijpelijk als hij ons al zou vermoorden wanneer hij ons zag praten. Tja, als ze nou opnam kon ze me nog ompraten om terug naar huis te gaan zoals ze al meerdere keren heeft gedaan. Maar ik had haar nu al een paar dagen niet gezien en dat is veel te veel voor mijn gevoel. Ik kijk zoekend om me heen en begint wat kleine steentjes van de grond op te rapen en gooi het dan zachtjes tegen haar raam aan. Ik hoop zo dat ze het hoort.. Ik wil haar lieve gezichtje weer eens zien. En voor ik nog maar met mijn wimpers kon knipperen worden de gordijnen opzij geschoven en zag ik een boze Anissa voor me die me stond te gebaren dat ik weg moest. Ik haal mijn schouders op en kijk haar zogenaamd niet-begrijpend aan. Ik zie hoe ze me dan lachend en tegen haar zin in, naar me kijkt, maar haar raam toch open doet..

07-07-2008, 21:23
Ik zie hoe ze me dan lachend en tegen haar zin in, naar me kijkt, maar haar raam toch open doet..

Vervolg 3

‘‘Selaam Wa3alaikoem gek. Wat zeg ik altijd tegen je?’’ Zegt ze quasi-arrogant. Ik begin te lachen. ‘‘Pech gehad, jij neemt je telefoon niet op. Dan had je me misschien kunnen ompraten.’’ ‘‘Jaaaa hooor.. moet ik je altijd ompraten, Sefoudinne je weet dat ik niet met je kan praten.’’ Waarom kon ik haar niet vasthouden? Pff.. mijn verlangen naar haar vrat me op van binnen, maar ik probeer me in te houden. ‘‘Ja ik weet het, maar ik miste je gewoon.’’ Zeg ik terwijl ik mijn breedste glimlach opzet. Wat wilde ik haar zo graag als mijn vrouwtje. Het deed me pijn om haar zo weinig te zien, ik besefte dat ik elke dag meer van haar hield. ‘‘Aahahah waar denk je aan gek?’’ Hoor ik een lachende Anissa zeggen. Ik kijk haar diep in haar ogen aan. ‘‘Nou gewoon aan iets.. waarom lach je, niet stoer gaan doen hè.’’ Ik blijf haar aankijken om haar reactie te zien. ‘‘Gewoon aan iets? Wie spoort hier niet 3iballah?! 10.000 keer bellen, steentjes gooien op het raam.. vervolgens zeggen dat je me zo erg gemist heb, maar ondertussen leef je in je eigen wereldje als ik tegen je praat. Wat ik doe stoer, ik verdoe me tijd hier man.’’ Gniffelt ze. Ik schiet in de lach. Ze moest eens weten waar ik aan dacht, ze moest eens weten hoe veel ik van haar houd. ‘‘Die grote bek had je niet in het begin, waar is de verlegen Anissa gebleven?’’ Zeg ik sneaky. ‘‘Nee die had ik inderdaad niet, die heb jij me gegeven. De verlegen Anissa is er nog steeds hoor.. je weet dat ik heel erg verlegen kan worden.’’ ‘‘Jallah schuif de schuld maar weer op naar mij, vind Sefoudinne helemaal niet erg. Nou ik merk er niets meer van, ken nu alleen de ehum ze3ma ‘‘stoere’’ Anissa.’’ Ik begin haar hard uit te lachen en voel haar hatelijke blik op me branden. ‘‘Saffie ben je uitgelachen?’’ Zegt ze 5 minuten later. Doodnormaal knik ik. ‘‘Lieverd, kan je naar buiten nu?’’ ‘‘Nee ik denk het niet Sé, tenzij ik zeg dat ik nog een verslag samen met een vriendin moet maken ofzo. Maar dan moet ik weer liegen en daar heb ik geen zin in.’’ Ik kijk haar begrijpend aan, maar de neiging om haar over te halen drijft naar boven. ‘‘Aub lieverd, voor deze keer.. ik heb een verassing voor je’’ Ik kijk haar met een smekende blik aan, ik wist dat ze daar een zwak voor had. ‘‘Voor deze keer? Voor elke keer bedoel je, maar goed ik zal het wel even vragen aan me pa.’’ Een enorme vreugde gaat er door me heen en ik kijk haar glimlachend aan. ‘‘Shoukran hbiba, je zult geen spijt krijgen.’’ Ik kijk haar stout aan waardoor ze in de lach schiet en gauw haar raam en gordijnen dichtdoet en verdwijnt.

07-07-2008, 21:25


Een enorme vreugde gaat er door me heen en ik kijk haar glimlachend aan. ‘‘Shoukran hbiba, je zult geen spijt krijgen.’’ Ik kijk haar stout aan waardoor ze in de lach schiet en gauw haar raam en gordijnen dichtdoet en verdwijnt.

Vervolg 4

Als we al zo'n kwartiertje op de snelweg rijden houd Anissa het niet langer meer vol en barst los. ‘‘Waar breng je me in godsnaam naar toe freak! Ik wil het nu echt weten of ik stap je auto echt uit.’’ Zegt ze met een verhefte stem waardoor ik grijnzend voor me kijk en gewoon mijn mond houd. De deuren zaten tenslotte toch allemaal op slot voor het geval dat ze echt zou doordraaien. ‘‘Even serieus Sefoudinne, waar breng je me heen?’’ zegt ze opeens poeslief. Ik kijk haar met grote ogen aan. ‘‘Zo, wat schakel jij snel over zèg. Net was je nog de enorme, woedende Anissa en nu ben je ze3ma poeslief?’’ Ik schud lachend mijn hoofd en sla links af, de weg dat de snelweg zou verlaten. Ik hoor haar daarna ook zelf giechelen. Wat is dat mens gestoord zeg. ‘‘Je zult zien waar ik je heen breng, je vertrouwt me toch wel?’’ Zeg ik terwijl ik haar even aankijk en me dan weer concentreer op de weg. ‘‘Ehh... NEE!’’ Ik draai me naar haar toe. ‘‘Meen je dat nou echt?’’ ‘‘Sefoudinne.. je kunt tegenwoordig niemand meer vertrouwen.. zelfs je zelf niet.’’ Ik laat haar woorden tot me doordringen. Zou ze het echt menen?Want ze had me echt geraakt. ‘‘Dan kan ik je net zo goed nu aan de kant van de weg zetten, als je me toch niet vertrouwd.’’ Zeg ik kwetsend. ‘‘Alsof je dat zou doen.’’ Zegt ze bot en zelfverzekerd. Ik kan het niet laten en zet me auto aan de kant neer. Ik doe alle deuren open door een knopje in te drukken. ‘‘Stap uit zou ik zeggen...’’ Ze kijkt me met grote ogen aan. ‘‘Erg grappig hoor, ik heb hier echt geen zin in. Breng me maar weer naar huis.’’ Ik schiet in de lach en kijk haar aan alsof ze de grootste onzin praatte. ‘‘Wat denk je wel niet.. dat ik hup 123 alles voor je ga doen ofzo. Stap uit zei ik je.’’ Ze keek me ongelovig aan en stapte zwijgend uit. Ik stap zelf ook de auto uit en sla mijn deur dicht. Ik loop quasi-boos naar Anissa toe die zich al had gevestigd op een kleine reling. ‘‘Waarom behandel je me zo raar?’’ Zeg ik haar terwijl ik de zijkant van mijn wijsvinger onder haar kin leg en ervoor zorg dat haar gezicht op mijn hoogte ligt. Ze kijkt me strak aan en laat haar ogen dan op de grond vallen. ‘‘Zie je niet dat ik van je af wil Sé.’’ Ik kijk haar vragend aan en trek mijn wenkbrauw op. ‘‘Wat bedoel je? Kijk me eens aan.’’ Een enorme druk voel ik op mijn hart. Ze meent toch niet wat ze zegt hè. Ik wil haar niet verliezen, ik wil mijn licht in het leven niet verliezen. En kijk haar betraande, prachtige ogen aan.

07-07-2008, 21:27
‘‘Zie je niet dat ik van je af wil Sé.’’ Ik kijk haar vragend aan en trek mijn wenkbrauw op. ‘‘Wat bedoel je? Kijk me eens aan.’’ Een enorme druk voel ik op mijn hart. Ze meent toch niet wat ze zegt hè. Ik wil haar niet verliezen, ik wil mijn licht in het leven niet verliezen. En kijk haar betraande, prachtige ogen aan.

Vervolg 5

‘‘Zoals ik je net heb ehh gezegd.’’ Zegt ze aarzelend en ik zie haar lippen in het slamogion bewegen. ik probeer me van binnen wakker te schudden en bewust te zijn bij haar pijnlijke en nogal onbegrijpelijke woorden. ‘‘Hoezo dit opeens??’’ Zeg ik verward en probeer mijn verdriet dat inmiddels in woede is veranderd te bedwingen. ‘‘We moeten stoppen met onze relatie, het kan zo niet meer..’’ Ik schrok van haar woorden, ookal kon ik dit al verwachten, toch voelde de pijn vers alsof ik het nooit gedacht zou hebben. ‘‘Relatie?? Ik wilde nog even door sparen en je dan tot mijn vrouw nemen, maar jij wilt er dus nu een punt achter zetten. Onze herinneringen en onze tijden zomaar weggooien?’’ Ik kijk haar diep in haar ogen aan, ik voelde iets niet kloppen. Ze wil dit helemaal niet, ze wilde me niet kwijt. Maar waarom zegt ze dit allemaal dan? ‘‘Dat nooit Sefoudinne, ik hou met heel mijn hart van je en dat zal ik altijd doen. Al mijn tijden samen met jou, mijn mooie herinneringen aan jou, de herinneringen aan ons zal ik voor altijd met me mee dragen.’’ Ik schud mijn hoofd onbegrijpend en neem plaats naast haar. Wat zit dit niet lekker, hoe kan ze hier zo lang op zitten? Ik sta snel weer op en zie hoe ze stiekem een glimlach opzet. Ik negeerde het moment en ging door met mijn vragen. ‘‘Je houd nog van me, maar je wilt het met me afkappen? Zeg me alsjeblieft waarom.. dat is het enige wat ik wil weten.’’ Er valt een ongemakkelijke stilte nadat ik mijn woorden heb uitgesproken. ‘‘Jij wilt het helemaal niet hè?? Dit heeft met iets heel anders te maken? Anissa doe me dit niet aan en vertel me gewoon wat je dwars zit.’’ Ik kijk haar aan met gefronsde wenkbrauwen en zie hoe haar ogen zich beginnen te vullen met tranen. Ze zag er zo gebroken uit. Ik besloot toch maar even naast haar te zitten, dan maar even niet-lekker zitten. Ik sla mijn arm om haar heen en trek haar naar me toe. Ze begint steeds meer te huilen en ik probeer haar te sussen. ‘‘Vertel me gewoon waarom Anis, één antwoord, meer niet.’’ Fluister ik haar zachtjes in haar oor. ‘‘Sé, je weet dat het aan me pa ligt. Hij had het over een meid bij ons in de buurt. Ze was betrapt met een jongen en hij zei dat als ik dat ooit zou flikken, hij nog lang niet klaar was met me. Ik wil hem niet ten schande brengen, hij is en blijft mijn lieve vader.’’ Zegt ze snikkend. ‘‘Lieffie, wil je dat ik nu om je hand kom vragen?’’ Ze kijkt me aan met haar mooie ogen. ‘‘Zou je dat echt willen? Ik ben nog niet klaar met mijn studie en jij hebt nog niet genoeg geld.’’ ‘‘Tuurlijk wil ik het. Je kan je school toch ook afmaken als je getrouwd ben. En het geld is zo geregeld dame. Geef me gewoon toestemming van je vader en ik zal meteen komen, saffie?’’ Ik wilde niets liever dan haar als mijn vrouw. Ze weet niet dat ik ondertussen ook dames heb gehad, want welke jongen houdt het nou vol? ‘‘Oké is goed.’’ Zeg ze schor en ik veeg haar tranen weg. ‘‘Niet meer huilen alsjeblieft. Ik wil je niet zo verdrietig zien.’’ Er verschijnt meteen een lachje om haar mond en haar gezicht komt dichterbij. Ze kijkt verlangend naar mijn lippen en ik buig me naar haar toe. Ik zoen haar heel voorzichtig en zachtjes. Haar zachte lippen wilde ik het liefst de hele tijd proeven, maar ze trok zich terug. Ik zag dat ze verlegen werd aan haar houding te zien en ik kus haar op haar voorhoofd. ‘‘Zied laten we gaan. Je verassing staat nog steeds te wachten..’’ En ik deed de deur voor haar open.

07-07-2008, 21:28
Vervolg 6

‘‘Weet je al of ze géén ander heeft?’’ vraag ik geïnteresseerd aan Said en neem plaats op de bank. ‘‘Nog niet helemaal zeker, die gast die jou gister had overgenomen, Rayan, heeft haar weten te volgen. Ze ging winkelen met wat vrienden, waar ook een jongeman bij zat en hij had haar thuis gebracht. Maar Rayan was in slaap gevallen in de auto en was zo slaperig dat hij gewoon weggereden is om thuis zijn dutje af te maken, dus heeft niet kunnen zien of de jongeman bij haar heeft geslapen. Ik heb ook echt niets aan die gast, ik denk dat ik hem maar ga ontslaan.’’ Ik kijk hem begrijpend aan en draai mijn hoofd om naar het raam met een prachtige uitzicht. Ik snapte echt niet dat hij ons deze onbelangrijke klus gaf. Het ging toch om zijn privé leven, ik vond dat je dat gescheiden moest houden van je werk. Maar goed, we werkten voor hem en hij vond dat deze klus net zo normaal was als de andere klusjes die we voor hem moesten doen. En wij hadden er niets op te zeggen. ‘‘Ik praat tegen je??!’’ Ik word uit mijn gedachtes gehaald en kijk hem aan. ‘‘Sorry was even aan het nadenken, maar vertel maar wat me te doen staat.’’ Ik kuchte even en keek Said ongeduldig aan die ijsberend de kamer heen en weer liep. ‘‘Je gaat naar haar huis toe en je moet haar weer in de gaten houden oké en zorg natuurlijk dat ze je niet ziet.’’ Ik knik zwijgend en loop weg.

Na een uur zie ik de dame naar buiten komen met een jongeman. Hij zag er zeker niet slecht uit vond ik. Hij hield haar hand vast en ik zag hoe ze giechelend naar hem keek. En voor ik het wist boog de jongeman zich naar haar toe en vond er een zoenscène voor. Dit zou voor problemen zorgen.. Meteen pak ik mijn mobiel en bel naar Said. ‘‘Ze staat hier voor me met een jongeman..’’ ‘‘Dus..??’’ Wat kon die gast arrogant praten. Ik negeer het, want ik krijg althans goed betaald. ‘‘Zoenend..’’ Even was het stil maar dan hoor ik een woedende Said aan de lijn. ‘‘Volg ze en kom erachter wie die jongen is.. ’’ ‘‘Wat ben je van plan Said?’’ ‘‘Dat zeg ik je later nog wel.. die jongeman, leeft niet lang meer..’’ Straks wist die jongen niet eens dat die meid al iemand had? Zomaar boeten.. Ik schudde me gedachtes af, ik zou het er nog wel met Said over hebben. Ik hang op zonder gedag te zeggen en volgde het stelletje de rest van de dag om meer info te krijgen en bel ondertussen mensen om ze aan het werk te zetten om alles te weten te komen over de jongeman.


De volgende ochtend.

Ik open mijn ogen en kijk naar het plafon, ik was eigenlijk nog niet uitgeslapen, maar ik wilde Anissa zien en veel tijd met er doorbrengen. Ik had vandaag lekker vrij, dus tijd zat. Mijn Anissa.. mijn schoonheid. Van haar was ik zeker dat ze nog nooit iemand heeft gehad en ik de eerste voor haar ben. Het was dus logisch dat ik enorm veel respect voor haar had. Ik neem een diepe zucht en sta met tegenzin op en loop vervolgens de douche binnen. Nadat ik gedoucht en gegeten had maak ik mijn bed op en zie een briefje liggen op mijn nachtkastje. ‘Ik begin morgen pas om 1 uur, want ik heb een afspraak bij de dokter. Liefs Mirjam’ Hmm oké, ze komt dus toch vandaag schoonmaken. Gelukkig maar, ik had namelijk echt geen zin om verder op te ruimen. Ze kwam bijna dagelijks. Anissa denkt dat ik een normale baan heb en het gewoon normaal heb. Ik had liever niet dat ze wist wat voor werk ik deed. Ik wist hoe ze was en hoe ze zou reageren.. Ik rijd Anissa’s straat in en bel haar op en zeg haar dat ik er al ben. Als ik om kijk zie ik haar al aankomen. Wat zag ze er weer mooi uit. Ik wilde uitstappen om de deur voor haar te openen, maar bedacht me dat als iemand ons samen zou zien hier met die roddelende buren haar pa haar zou afmaken. Glimlachend ging ze naast me zitten en ik buig me naar haar toe en geef haar een kus op haar voorhoofd. ‘‘Selaam wa3alaikoem lieverd, ik heb je echt gemist.’’ En trek haar naar me toe voor een lange knuffel die volgde. ‘‘Wa3alaikoem selaam, ik jou ook mannetje.’’ Ik kijk haar glimlachend aan en streel zachtjes langs haar wang. ‘‘Waar heb je zin in hbiba?’’ ‘‘Maakt mij echt niet uit, als we maar tijd samen doorbrengen.’’ ‘‘Slijm..slijm.. je wilt wel winkelen hè, ik zie het aan je.’’ Ik zag haar sneaky naar me kijken. ‘‘Tuurlijk niet, maar als je toch wilt gaan winkelen, waarom ook niet.’’ Ik kijk haar grijnzend aan. ‘‘Alles voor jou a shitan..’’ En start de motor, terwijl Anissa lachte en meteen haar lievelings cd opzoekt en hem in de cd-speler doet. Ik besloot om naar DenHaag te gaan, daar zou niemand ons herkennen hopelijk. Nadat ik mijn auto had geparkeerd lopen we hand in hand langs de winkels. Bij H&M gaan we naar binnen en stort Anissa zich al op de kleren. Terwijl ik af en toe mijn mening geef en knik. Als ze ongeveer een paar dingen heeft gepakt, waarvan ze zeker wist dat ze die wilde passen gaan we in de rij staan voor de kleedkamers. ‘‘Dit gaat nog lang duren.. pff.’’ Zucht ik en kijk Anissa aan in de hoop dat ze me gelijk zou geven en we hier weg konden, maar dat mocht ik wel willen. ‘‘Geduld is een schone zaak Sé.’’ Na gedurende 10 minuten kijk ik haar met een pruilip aan. ‘‘Ik geef je wel geld, dan ga ik hier even weg, ben het zat nu.’’ ‘‘Nee! Je blijft hier, ik moet toch je mening horen, ik ben niets voor niets met je meegegaan en ik betaal zelf.’’ ‘‘Oké..’’ Brom ik. ‘‘En over dat betalen: tuurlijk betaal ik voor mijn vrouwtje. Jij gaat helemaal niets betalen. Waar is je tas trouwens?’’ Ze had niet nagedacht bij die vraag en gaf me haar tas. ‘‘Nu ben ik er zeker van dat je niets kan betalen.’’ Zeg ik grijnzend. ‘‘Shit man, soms denk jij echt te veel door..’’ Anissa kreeg uit het niets een lachbui en kreeg tranen van het lachen. Ik begreep niet waarom ze zo erg moest lachen en keek dan ook dood normaal voor me, terwijl de mensen haar allemaal aankeken. ‘‘Mag ik lachen??’’ Zegt ze sarcastisch waardoor de mensen snel hun hoofd weer weg draaiden en Anissa door ging met lachen. Ik schudde me hoofd. Als ze opeens ophoud met lachen kijk ik haar aan en zag een angstige blik in haar ogen. Ik kijk haar vragend aan, maar ze heeft me niet door en blijft angstig naar links kijken. Ik probeer te zien waar ze naar kijkt. Ik zag een jongeman links die haar dodelijk aankeek. Wat had dit te betekenen? ‘‘Anis.. wat is er?’’ Ze draait zich geschrokken om en probeer meteen haar angstige blik te veranderen. ‘‘Nee, niets joh.’’ Ik keek haar kwaad aan. ‘‘Je vertelt het me nu.. of ik loop op die jongen af.’’ Ze kijkt me geschrokken aan. ‘‘Die jongen heeft er niets mee te maken hoor.. er is echt niets.’’ ‘‘Ik geef je nu je kans anders loop ik echt naar hem toe.’’ Ze leek zich te bedenken en ik had het geduld niet meer. Als ik aanstalten maak om naar de jongeman te gaan trek Anissa aan me arm en draai ik me om.

07-07-2008, 21:28
Ze leek zich te bedenken en ik had het geduld niet meer. Als ik aanstalten maak om naar de jongeman te gaan trek Anissa aan me arm en draai ik me om.

Vervolg 7

Afwachtend kijk ik haar verdrietige ogen aan. Waarom kon ze het me gewoon niet vertellen? Was het misschien omdat ze me echt niet vertrouwde, waar ik al eerder over twijfelde of was het een moeilijk onderwerp? Ik leg mijn hand voorzichtig op de hare, zonder maar ook één seconde van haar blik af te wijken. ‘‘Kan ik je het ergens anders uitleggen?’’ Brengt ze er piepend uit. Ik bijt denkbaar op mijn onderlip en draai me om, om te zien of de jongeman er nog stond, maar hij stond er niet meer. ‘‘Is het zo moeilijk om het nu even te zeggen?’’ ‘‘Ja hier zeker.. in de rij tussen al die mensen.’’‘‘Ehh ja, maar goed wat jij wilt..wil je de kleding nog passen, want we zijn al aan de beurt.’’ Zwijgend knikt ze en loopt een pashok binnen, terwijl ik voor het pashok tegen het houten deur aanleun. Wat zou ze te zeggen hebben? Mijn nieuwsgierigheid was maar al te groot, vooral als het op mijn Anissa ging. Die blik, die blik die ik even in haar ogen zag alsof ik zo door haar ogen heen kon kijken en alleen maar verdriet en ellende zag. Nee, dat was iets wat ik niet mocht zien. ‘‘Als je naar voren zou stappen, kan ik misschien nog de deur openen.’’ Hoor ik mompelend achter de deur en loop een paar stappen naar voren. Het jurkje dat ze nu aan had stond haar prachtig. Alles staat haar altijd.

Als ze alles heeft gepast en ik mijn mening heb kunnen geven, betaal ik de gekozen kleding en geef haar tasje terug. Ik neem haar naar een rustig, chique restaurant. Het was nog nooit zo stilletjes geweest als nu. We wisselden alleen het nodige uit met elkaar. Ik draai me naar haar toe en zet een neppe glimlach op. Ik sla mijn arm om haar heen om vervolgens naar mijn gewenste tafeltje te gaan. Dit restaurant was echt niets voor ons, zo stil en zo netjes, zo gevoelloos in mijn ogen, precies zoals het sfeer nu was. ‘‘Kies maar wat je wilt eten.’’ Zeg ik haar, terwijl ik haar het menukaart geef. Stilletjes neemt ze die aan en bekijkt alles bestuderend alsof ze tijd aan het rekken was. Na 10 minuten hadden we eindelijk wat besteld en zat ik haar weer afwachtend aan te kijken. ‘‘Ik wilde je eigenlijk heel wat anders vertellen, maar ik vind dat je recht het op de waarheid en die zal ik je nu vertellen. En ik wil eerst dat je me belooft die jongen met rust te laten, want het is allemaal verledentijd.’’ Was het zo erg? Ik moest het haar beloven, anders zou ze me niets vertellen. Maar als die jongen echt wat bij haar had geflikt, zou hij zonder twijfel daarvoor boeten. ‘‘Ik beloof het je.’’ Lieg ik. ‘‘Dankje Séfoudinne, die jongeman heeft me lange tijd gedreigd me te verkrachten en het was hem op een dag bijna gelukt, maar ik werd gered. Daarna heeft hij me nog lange tijd gedreigd me te vermoorden. Ik was zo bang Séfoudinne, de angst die hij bezorgde was enorm groot. Want ik wist dat hij zijn dreigementen echt wilde uitvoeren zoals de verkrachting.’’ Ik keek haar met grote ogen aan en voelde een enorme brok in me keel. Hoe durfde hij.. Verdomme, ik vermoord hem. Hoe kon hij haar dit aandoen? Hoe? ‘‘Sé?’’ Mijn ogen spuwde vuur, die jongeman zal boeten, enorm boeten. Ik stond op en legde een paar briefjes van 5 neer, zodat ze de ober later kon betalen. Anissa staat geschrokken op en loopt naar me toe. Ze pakt me bij me armen vast. ‘‘Séfoudinee, alsjeblieft, het is allemaal verledentijd.. haal alsjeblieft niet alle ellende weer naar boven.’’ Ik haal haar handen van me af en kijk haar diep in haar ogen aan. ‘‘Anis, niemand maar dan ook niemand doet jou pijn of heeft jou pijn gedaan. Hij zal boeten.’’ Ik loop snel het restaurant uit, zonder maar ook nog te luisteren naar haar. Ik keek via het raam naar binnen en zag haar huilend voorover gebogen. De pijn vrat me van binnen op. Ik kon haar niet zo aan zien.

07-07-2008, 21:30
Vervolg 8

Zuchtend wrijf ik met mijn hand over mijn voorhoofd. Mijn hoofd barste van de hoofdpijn. Ik had te veel aan mijn hoofd. Said vertelde me vandaag dat ik en nog 2 jongens die voor hem werkten het konden afrekenen met de vriend van zijn verloofde. Ik snapte niet dat hij op de vriend afging? Wie wilde nou trouwen met een vrouw die vreemd ging? Hij was volgens mij verblind door haar schoonheid, want die meid was zeker een schoonheid naast Said. Said was best mollig en kort, maar macht had hij zeker. Die meid heeft alleen voor hem gekozen, omdat hij zo rijk is. Maar Said wil dat niet geloven, hoe vaak ik het hem ook heb gezegd. En vanavond zouden we plannen hoe we het zouden doen. Een moord plegen.. hoe raar dat ook klonk, voor mij leek het de normaalste zaak van de wereld. Als dat allemaal voorbij was, ga ik achter de jongeman aan die Anissa vele keren bedreigt had. Ik was van plan het tegen mijn vrienden te zeggen, samen met hun zou het me wel lukken. ‘‘Zal ik de douche vandaag ook schoonmaken?’’ Ik kijk Mirjam aan en knik zwijgend. ‘‘Gaat het wel met je?’’ Zegt ze zorgzaam, terwijl ze naar me toe loopt. ‘‘Ja, alles is oké hoor. Weet je wat, de douche is denk ik nog wel schoon, ga maar naar huis Mirjam.’’ Ze nam plaats naast me en sloeg een arm om me heen. Ik wist wat ze van plan was.. me weer verleiden net als de vorige keer en het was haar gelukt ook nog. Ik had mijn bed met haar gedeeld die nacht. Néé, het mocht niet weer zo gaan. Ik stond gauw op. ‘‘Mirjam, ik denk dat je maar naar huis moet gaan.’’ ‘‘Je bent gestresst, zal ik je masseren? Je hebt echt even rust nodig.’’ Hoewel de aanbod erg verleidelijk was sloeg ik het toch netjes af. ‘‘Wat is er toch met je? We hadden vorige week toch een geweldige nacht gehad. Of ben je dat al weer vergeten?’’ Hier had ik dus echt geen zin in. ‘‘Mirjam, die nacht was een vergissing. Ik wil het er niet meer over hebben.’’ Ze leek gekwetst en stond op om te vertrekken. Ik kon het niet laten en trek haar terug. ‘‘Het spijt me Mirjam, het was niet mijn bedoeling om je te kwetsen.’’ ‘‘Het geeft niet.’’ Ik gaf haar voorzichtig een kus op haar zachte lippen en liet haar mijn huis uit.

07-07-2008, 21:31
Vervolg 9

Afwachtend kijk ik naar Soufian, mijn collega. Hij keek nog eens goed door het raam en knikte naar ons allemaal. We konden dus naar binnen. We hadden alles geplant, nou ja.. het ontsnappen dan. Want dat was immers het belangrijkst. Niemand mocht hiervan weten. Rustig volg ik de rest van de groep naar de achterkant. Een andere collega van me had ontdekt dat achter het appartement, altijd een raam op een kier open stond. En tot onze verwachting staat hij vandaag ook open. De opening was niet groot, maar als je niet dik was kon je er zo door heen. Vandaar dat Yassine, een ander collega buiten bleef staan. Voor het geval dat.. en ook omdat hij toch niet door de opening kon, omdat hij daar te dik voor was. Stilletjes wurgen ik en nog 3 jongens ons er doorheen. We doorzoeken het huis en als we bij de achterste kamer komen, de enige kamer die we nog niet hadden geopend, waren we er zeker van dat dit de slaapkamer was. Ik open de deur en zie haar vredig in de armen van haar minnaar liggen. Ik zie Soufian grijnzen, wat mij vragend naar hem deed kijken. Hij haalde zijn schouders onschuldig op. Ik negeer het en pak mijn pistool onhandig uit mijn zak, waardoor mijn bos sleutels op de grond neervalt. De jongens kijken me kwaad aan en ik raap snel mijn sleutels op. Net wanneer ik weer rechtop sta, zie ik dat de ogen langzaam open gaan van de dame.

Haar ogen vullen zich meteen met tranen. Ze kijkt ons één voor één angstig aan waarna ze haar benen strak naar haar toe trekt en haar kin liet leunen op haar knieën. ‘‘Wat.. wat willen jullie?’’ Kwam er uiteindelijk stotterend, maar hoorbaar uit. ‘‘Het is tijd dat er een einde aan jou minnaars leven komt.’’ Liet Soufian er hard uitkomen. Ze schrok nog meer en de tranen stroomden als kranen. ‘‘Wat bedoel.. je?’’ Vroeg ze huilend, al wist ze heel goed wat hij bedoelde. Trots liep Soufian haar kant op, wat haar naar achter deed kruipen. ‘‘Dit bedoel ik..’’ Antwoordde hij, terwijl hij zijn pistool te voorschijn haalde en hem tegen zijn hoofd aandrukte en het afmaakte door het geluid van een knal na te doen. ‘‘Alleen gebeurt dat met jou minnaar en natuurlijk niet met mij.’’ Arrogant liep hij terug en kwam naast me staan. Wat kon hij uitsloven zeg. Ik zal hem hierna laten zien wie er stoer was, maar dit moest eerst afgehandeld worden. Ik richt mijn wapen op de jongeman en voor ik het wist schiet ik raak, recht door zijn voorhoofd. Het geluid van de knal, echoot nog in mijn hoofd. En het bloed stroomt over zijn gezicht heen. Het voelde eerlijk gezegd heel normaal, want het was immers niet mijn eerste keer. Ik kijk naar de dame die haar minnaar met wijde ogen aankijkt. Haar tranen stromen nog steeds, maar haar lippen lijken op elkaar vast geplakt. Het leek alsof het haar tè veel pijn deed en daarom haar gevoelens niet toonde. Ik wist dat ze het niet kon geloven. Het was haar eigen fout, iemand die Said goed kende, zou heel goed weten dat hij hem niets moet flikken, vooral dit niet…

07-07-2008, 21:33
Vervolg 10


‘‘Waar ben je dan?’’ Haar bezorgde, lieve stem dringt mijn oren binnen. ‘‘Ik ben er gewoon even tussen uit, maar ik ben er gauw weer.’’ Ik hoorde haar diep zuchten. ‘‘En je bent zomaar weggegaan zonder het te zeggen?’’ ‘‘Ik zeg het je nu toch?’’ ‘‘Ja, maar dat is anders.. je weet goed wat ik bedoel.’’ ‘‘Nee dat weet ik niet, wat was het verschil geweest? Alsof je ze3ma was meegekomen.’’ ‘‘Nou ja zeg, als je het gevraagd had was ik zeker meegegaan. Ik heb nu toch vakantie en ik had wel wat kunnen verzinnen tegen mijn ouders.’’ Verbaasd vergroot ik mijn ogen. Was dit wel de Anissa die ik kende? ‘‘Meen je dat nou, grapje zeker?’’ Zeg ik verbaasd en loop terug om op mijn stoel te gaan zitten. ‘‘Nee ik meen het echt.’’ Mijn lach werd groter. ‘‘Hmm en wat vind je ervan als ik je nu kom ophalen?’’ ‘‘Ha-ha grappig.’’ ‘‘Nee ik meen het, geef me toestemming en ik haal je helemaal op of ik regel een ticket voor je.’’ Ik hoorde haar liefjes lachen. ‘‘Wil je het niet?’’ ‘‘Tuurlijk wil ik, maar het geld groeit geloof ik niet op je rug en ik heb niet echt veel geld.’’ ‘‘Geld is geen probleem lieverd, ik betaal alles voor je en ik regel nu een ticket voor mij naar Nederland. En ik bel je nog wel voor de tijd enzovoort, maar ik hoop wel dat we meteen weer terug kunnen gaan naar Egypte.’’ Ik hoorde de stilte voor een tijdje. ‘‘Ben je er nog?’’ ‘‘Meen je dan nou echt?’’ Lachend maak ik haar wijs dat ik het echt meen en hang dan op. Zo snel ik kan regel ik een ticket en voor ik het weet zit ik alweer in het vliegtuig naar Nederland.

De volgende dag.

Als ik uit de douche kom loop ik naar mijn koffer toe en zoek mijn zwembroek. Pff, het was warmer dan warm. Zuchtend loop ik naar beneden en loop naar de tuin toe. Zoekend kijk ik om me heen, maar ik zie Anissa nergens. ‘‘Zocht je mij?’’ Hoor ik haar grinnikend zeggen. Ze zwom weer onder water. Ik trek mijn slippers uit en maak een bommetje, waardoor het water alle kanten uit spat. Ik zwem daarna snel achter Anissa aan en pak haar enkel stevig vast. Wat had ze een prachtig lichaam. Ze raakt lichtjes in paniek en probeert haar voet terug te trekken, wat tevergeefs niet lukt. Ik laat haar enkel weer los en zwem naar boven. ‘‘Doe dat nooit meer sukkel, nog even en ik was echt verdronken!’’ Zegt ze kwaad en zwemt naar me toe om me vervolgens een klap op mijn hoofd te geven. ‘‘Ze3ma, dat deed pijn.’’ Zeg ik lachend en kijk haar met een opgetrokken wenkbrauw aan. ‘‘Nee, maar mij wel.’’ Ik schiet in de lach en sla mijn armen om haar middel heen. ‘‘Gekker dan jou, heb ik nooit gezien.’’ Ze streelt zachtjes mijn wang en gaat dan met haar mond richting mijn oor. ‘‘Die zul je ook nooit zien, ik ben gek op jou ja en niemand anders zal gekker op jou zijn dan ik ooit ben geweest en zal zijn.’’ Fluistert ze. Haar woorden raakte me, wat hield ik toch veel van haar. Ik zoen haar volop de mond en laat me strelen door haar kleine vinger dat mijn wang, kaak en nek voorbij gaat. Wat voelde dit goed. Alleen zij kon mijn deze aparte gevoel geven, alleen zij was meer dan perfect voor mij.

07-07-2008, 21:37
Vervolg 11

‘‘Klaar om uit eten te gaan?’’ Anissa knikte vrolijk en ik hield haar hand vast om vervolgens onze apartement te verlaten. ‘‘Ik wou dat ik nog langer kon blijven. Nederland is echt niets vergeleken met dit prachtige land.’’ Ik glimlachte. ‘‘Daar heb je zeker gelijk in. Zodra wij getrouwd zijn kunnen we hier veel vaker komen.’’ ‘‘Ja lijkt me echt leuk, gewoon op vakantie.’’ ‘‘Hmm-mm.’’ Antwoordde ik afwezig terwijl ik de auto instap die ik hier had gehuurd. ‘‘Zo-zo doe maar stoer met deze auto. Ik vraag me af waarom je smijt met je geld. Je doet alsof het geld op je rug groeit..’’ Waarom moest ze hier weer zo nodig over beginnen, maar het was althans logisch. ‘‘Ik geniet van het leven zolang ik leef en dat zal jij ook doen, ik zal je echt gelukkig maken Anissa, je zult alles krijgen wat je hartje begeert.’’ Ik start de auto ondertussen en rijd de weg op. ‘‘InshaAllah.’’ Antwoordde ze een beetje vaag. Ik wilde echt weten wat er nu in haar hoofd omging. Ik wist dat ze hier twijfels over zou krijgen. Verder is het stil onderweg. En 5 minuten later zijn we bij het restaurant aangekomen. Hier kwam ik meestal eten. Het restaurant was aan zee en had een prachtig uitzicht, het was helemaal naar mijn smaak. Ik stap de auto uit en loop naar de andere kant om de deur voor Anissa te openen. Ze stapte stilletjes uit en we lopen richting het restaurant. Onderweg zag ik Anissa bewonderend rond kijken. ‘‘En vind je het een beetje mooi hier?’’ Vroeg ik om de stilte te verbreken. ‘‘Zeker weten, het is hier echt prachtig.’’ Zodra ze deze woorden zei stopte ik met lopen en reik met mijn handen van haar armen naar haar handen. ‘‘Lieverd, ik wil dat je me vertrouwt. Dit alles doe ik allemaal voor jou, ik wil dat je gelukkig bent.. kijk me aan Anissa.’’ Ik streel voorzichtig langs haar wang en blijf haar aankijken. ‘‘Ik vind het allemaal maar vaag Sé, ik wil echt dat je eerlijk tegen me bent. Eerlijkheid is het belangrijkst. Je weet dat ik heel erg boos kan worden als ik achter iets kom. Ik wil niet dat je dingen achter me rug doet, ik vertrouw jou met heel mijn hart en vertel je alles. Ik wil dat je dat ook bij mij doet.’’ Ik kan het haar echt niet vertellen, echt niet.. Ik knikte quasi-begrijpend. ‘‘Dat snap ik schatje, ik weet dat het allemaal vaag overkomt, maar ik houd echt niets voor je achter. Je moet me geloven, ik houd met heel mijn hart van jou en zal jou ook nooit iets aandoen met de reden jou te kwetsen.’’ ‘‘Ik ook van jou lieverd, te veel.. ’’ Ze slaat haar armen om mijn heen en ik trek haar dichter naar me toe.

Aangekomen bij het restaurant nemen we een mooie plaats op het terras dat de restaurant had. Het was niet koud, wel een licht briesje, maar dat was heerlijk. Terwijl Anissa het menu-kaart bestudeert pak ik mijn telefoon uit mijn zak en doe hem aan. De dagen dat Anissa er was had ik hem uitgedaan, vrezend dat zij ooit eens zou opnemen als ik me telefoon eens zou vergeten. Ik zie 40 gemiste oproepen staan en 13 nieuwe sms’jes. Pff.. en ik had mijn telefoon nog maar niet eens 2 dagen uitstaan. Ik verberg mijn telefoon achter het asbak zodra Anissa me vraagt wat ik wil eten. Ik gris het menukaart uit haar hand wat haar quasi-boos naar me deed kijken. Ik maak een keuze als de ober bij ons tafel staat en zodra de ober de bestelling heeft opgeschreven en weg loopt, voel ik dat nodig naar de wc moet. ‘‘Ik moet even naar de wc, be right back.’’ ‘‘Is goed hoor.’’

Als er 5 minuten voorbij zijn gegaan, staat Anissa op en leunt op de reling om van het uitzicht te genieten. Het was meer dan prachtig. En de gedachten dat ze hier met haar grote liefde is maakt het compleet. Het leek alsof haar dromen leken uit te komen. Ze had hier altijd al van gedroomd en het voelde zo raar om hier nu echt te zijn. Alleen de pijn vrat haar van binnen op omdat ze tegen haar ouders moest liegen en de twijfels aan Sefoudinne, het liegen was nodig om hier te zijn, om bij haar geliefde te zijn. Ze had er eerlijk gezegd geen spijt van. Ze zou over een tijdje inshaAllah met Sefoudinne trouwen, het was toch serieus tussen hun, dus zo erg was het niet. Maar de twijfels aan Sefoudinne’s eerlijkheid nam met de dag toe. Ik moest weten wat er scheelde. Ik wil eerlijkheid in een relatie en al helemaal in een huwelijk als die überhaupt nog zou volgen. Anissa word uit haar gedachtes gehaald als ze de ringtone van een telefoon hoor. Ze draait zich automatisch om. Ze ziet de telefoon van Sefoudinne op de tafel liggen achter het asbak. Het licht knippert en het is duidelijk dat het de telefoon van Sefoudinne is. Ze twijfelt of ze op moet nemen, maar als de telefoon nog steeds over gaat loopt ze zonder er bij na te denken terug en neemt op.

07-07-2008, 21:38


Ze twijfelt of ze op moet nemen, maar als de telefoon nog steeds over gaat loopt ze zonder er bij na te denken terug en neemt op


Vervolg 12: deel 1

Zwijgend laat ze diegene die ze aan de lijn heeft aan het woord.. nee beter gezegd ze had überhaupt niet te kans om wat te zeggen. ‘‘Sefoudinne, eindelijk neem je op, waar hang je in godsnaam uit!?’’zei ze haast schreeuwend, ‘‘Ik heb je al dagen niet gezien thuis en ik maak me echt zorgen om je.’’ Anissa’s hart begon steeds sneller te kloppen. Een vrouwelijk stem..een vrouw miste haar grote liefde? De uitgesproken, pijnlijke woorden bleven door Anissa's hoofd galmen. Hij woonde alleen, maar misschien had ze het allemaal wel mis. Misschien moest ze geen conclusies trekken en dat deed ze door haar mond nog steeds te houden. Ze persten onbewust haar lippen op elkaar, bang dat haar gedachtes de waarheid spraken. ‘‘Sé, alsjeblieft..antwoord nou. Ik mis je zo erg, ik mis het intiem zijn met jou, onze onvergetelijke nachten..jij mist mij ook, dat weet ik. Mohiem bel me maar als je wel kan praten. Kus op je zachte lippen.’’ ‘‘Muwaa.’’ Voegde ze er smakkend aan toe. ‘‘Tuut-tuut.’’ Ze had opgehangen. Anissa’s hart leek letterlijk te willen barsten en een enorme brok vestigt zich in haar keel. Allerlei negatieve gedachtes vlogen te rond en haar mond voelde droog aan alsof ze elk moment niet meer naar adem kon happen. Het was meer dan duidelijk. Hij ging gewoon vreemd, die vieze vuile klootzak! Ze voelde een enorme misselijkheid opkomen. Haar ogen begonnen zich langzaam te vullen met tranen. Ze voelde zich machteloos en verraden. Hoe kon ze hem geloven? Ze wist niet meer wat ze moest doen. De telefoon had ze nog steeds tegen haar oor aan. Ze had zich niet kunnen verzetten, het voelde alsof alle kracht uit haar lijf haar werd afgenomen. Maar als ze Sefoudinne's stem achter haar hoort, voelt ze een enorme walging opkomen en met moeite draaide ze zich langzaam naar hem toe, terwijl de tranen zich inmiddels hadden vermeert.

07-07-2008, 21:38
Maar als ze Sefoudinne’s stem achter haar hoort, voelt ze een enorme walging opkomen en met moeite draaide ze zich langzaam naar hem toe, terwijl de tranen zich inmiddels hadden vermeert.

Vervolg 12: deel 2


‘‘Lieverd, waarom huil je?’’ Zijn ogen keken Anissa bezorgt aan, maar zodra hij van haar gezicht naar haar hand ging, zag hij zijn telefoon. Hij laat zijn blik er een tijdje op branden, alsof hij niet wist wat hij tegen Anissa moest zeggen. Maar hij hoefde haar niets meer te zeggen, alles was meer dan duidelijk voor haar. Ze bleef hem aankijken..het gevoel van verraad kwam te voorschijn. De tranen vonden hun wegen naar beneden.. ‘‘Het..het spijt me zo erg.’’ Zei hij schor en wist geen houding te geven. ‘‘Ik weet genoeg, met spijt maak je het echt niet beter. Weet je..stik er lekker in!’’ Haar stem had ze verheft. Ze kookte enorm van binnen. Zijn telefoon had ze nog steeds in haar hand. Kwaad loopt ze naar de reling en gooit met al haar kracht zijn telefoon weg, vervolgens kon ze het niet laten om naar Sefoudinne te lopen. Woedend geeft ze hem een harde klap in zijn gezicht. Intussen waren de mensen van hun show aan het genieten, maar dat kon Anissa niets schelen. Diep van binnen wilde ze hem eigenlijk een preek geven en hem laten zien dat ze niet de bespelen was, maar ze had daar geen zin in.. dit moest meer dan duidelijk voor hem zijn. Zwijgend draait ze zich nog één keer om en draait zich dan weer om. Ze begon huilend weg te rennen. Hoe kon hij haar dit aan doen.. Zijn blik was op het eind gevoelloos, alsof het hem niets deed. Betekende ze dan echt niets voor hem?? ‘‘Anissaaaaa wachtt!!’’ Hoorde ze Sefoudinne schreeuwend naar haar roepen, maar Anissa bleef door rennen ookal had ze het gevoel dat haar benen het bijna op zouden geven. Hard word ze bij haar arm vast gepakt wat haar even doet schrikken, maar dan draait ze zich naar Sefoudinne om. ‘‘Anissa, je moet me geloven.. ik kon niet anders. Ik had je moeten vertellen over mijn werk. Ik weet dat mijn werk niet oké is. Mensen zomaar vermoorden, ik weet hoe jij het bekijkt, maar zo erg is het niet..echt. Ik wil jou niet kwijt.. je bent alles voor mij. Als ik jou kwijt bent, wat heb ik dan nog over? Anissa.. ik hou te veel van je, ik zou alles zo voor je kunnen doen, jij bent de reden dat ik elke dag lach, jij bent de reden dat ik gelukkig ben. Doe me dit alsjeblieft niet aan.’’ Met open mond blijft Anissa hem aankijken. xHij was een moordenaar..x steeds hoorde ze het hem opnieuw zeggen: ‘Mensen zomaar vermoorden..’ Ze voelde haar hoofd zwaar worden en het werd zwart voor haar ogen.

07-07-2008, 21:39
Ik begin nu weer uit Sefoudinne's perspectief.

Vervolg 13

Voorzichtig pak ik haar hand vast en knijp er zachtjes in. Ze voelde niets.. Ik gaf haar een kus op haar voorhoofd en liep de kamer uit. Ik had haar gister meteen naar het ziekenhuis gebracht. Ze was lange tijd bewusteloos, maar ze hadden mij verzekerd dat het helemaal goed met haar zou komen en dat ze waarschijnlijk even te veel aan haar hoofd had. Ze werd heel even wakker in het ziekenhuis, maar dat was het dan ook. Misschien was het wel allemaal even te veel voor haar. Ze moest rust houden. De planning was eigenlijk dat we morgen terug naar Nederland zouden gaan. Ach, we zullen wel zien. Ik moest me nu focussen op Anissa, het belangrijkste was dat alles goed zou komen met haar.

Na een uurtje in de andere kamer te hebben gelegen, sta ik weer op om even een kijkje te nemen bij Anissa. Ze lag nog steeds vredig te slapen. Ik besloot toch maar weer even naast haar te zitten. Ze zag er zo mooi uit zoals altijd.. Me hand gaat automatisch langs haar wang bij die gedachtes. ‘‘Nogmaals, het spijt me zo erg Anissa..word alsjeblieft wakker.’’ Zodra ik mijn woorden fluisterend had uitgesproken gaan haar ogen langzaam open. Ze kijkt me eerst verbaasd aan, maar dan word haar blik strak en ze leek meteen te willen opstaan, wat haar tevergeefs niet lukt aangezien ik haar tegenhield en haar hoofd weer neerlegde op het kussen. Ze was heel erg boos op me.. dat was duidelijk. Een boze blik laat ze dan ook op me branden, terwijl ze voorzichtig opstaat en haar hand voor haar hoofd houd. Als ik haar nu weer tegen zou houden zou ik een harde klap als bedankje terug krijgen dus laat ik haar gerust haar gang gaan. Ik blijf haar aankijken, al zag ik haar wankelend naar de douche lopen. Als ik mijn blik even naar het raam wend schrik ik als ik een harde klap hoor en kijk weer terug naar Anissa. Ik zie haar liggend op de grond. Geschrokken sta ik snel op en leg mijn hand onder haar hoofd en al snel keken haar prachtige kijkers me weer aan. ‘‘Hoe duf je me aan te raken, verdomme!’’ Kreunde ze en duwde me van haar af. Verbaast kijk ik haar aan, al had ik dit wel kunnen verwachten. Alles zou niet meer het zelfde worden, ze gaat me verlaten..ik wist het. Wankelend staat ze weer op en smijt de deur hard achter haar dicht. Ik voelde hoe het tempo van het kloppen van mijn hart zich versnelde. Woedend sta ik op en gooi alles op de grond wat er te laten vallen was, vervolgens richt ik met al mijn kracht mijn vuist op de deur, hopend dat mijn pijn minder zou worden..maar dat werd het niet..

Pagina's : [1] 2 3 4 5 6 7