Bekijk volle/desktop versie : ..STRIJDEND Door Het Leven..kom Ik Gemeen Over Of Is Dat Mijn Bescherming?..



06-07-2008, 04:57
Hallo allemaal,ik wil graag een verhaal beginnen die niet
is waargebeurd maar wel veel uit mijn eigen ervaring en ik weet ookzeker
dat er veel mensen zijn die dit meemaken.
Ik zal het verhaal met de ik-vorm schrijven.

Het verhaal zal gaan over een meisje die veel dingen meemaakt in haar leven
en elke keer al die kuilen die op haar pad komen worden dieper en dieper,donkerder en donkerder maar ER IS GEEN GOD DAN HEM ZE IS ZELF NIET ISLAMIISCH BEZIG MET HET LEVEN MAAR HAAR GELOOF IN ALLAH IS ERG STERK EN DAARDOOR LANGZAAM BIJ LANGZAAM MET VEEL GEDULD MET VEEL STERKTE KOMT HET GOED MAAR TOT ZE TOT DIE PUNT KOMT
GEBEURT ER HEEEEL WAT........
IK HOOP DAT ER REACTIES GEPLAATST ZULLEN WORDEN EN HOOP OOK DAT HET VERHAAL LEUK ZAL ZIJN OM TE LEZEN.
DUS VEEL LEESPLEZIER TOEGEWENST.

HOOFDROL:
Samira 21

Jamila 19 zus

Amien 24 broer

Khalid 18 broer

Moeder vader en de rest..

Fatima nicht en beste vriendin van Samira

06-07-2008, 05:36


Nee yemma!!!Nee!!!Niet doodgaan!!!neee alsjeblieft!!
Ze greep me bij mijn arm steeds harder en harder uiteindelijk riep ze me naam,hoe kon ik haar helpen....
Ik werd wakker,Fatima stond naast me geschrokken kee kze me aan
en vroeg:ey ben je nu wakker?
Ik keek haar raar aan ik begreep niet wat er gaande was,had ik net een droom gehad?Maar het leek zo echt.
Fatima trok me naar zich toe en vroeg:ben je wakker of niet kan ik nu tegen je praten?
Samira:ja hoezo?
Fatima:hoezo??????haha hoezo...vraag jij mij hoezo oooo my god!
Ik begreep er niks van
Samira:ewa?ga je nog praten of wat?
Fatima keek me boos aan,ze had dat kleine gemene lachje niet meer op haar gezicht
Fatima:a mens!weet je wel niet hoe jij hier zat te schreeuwen!Je hebt de duivel uit me geslagen man!!!Ik probeerde je wakker te maken maar je wou maar niet ik riep je en ik kneep je maar walou,meisje zit in haar dromenland
Samira:dromenland???Weet je wel niet wat voor nachtmerrie ik heb gehad!Mijn moeder...nee..daar wil ik niet eens meer over praten!
en ik mag eigenlijk niet eens mijn dromen navertellen want je weet dat ze gaan uitkomen.
Fatima keek me verbaasd aan´´eeeecchhhtt???´´
Samira:ja heel echt ja
Ik hoorde dat mijn maag een geluid maakte,ik had honger
´´hoe laat is het eigenlijk?´´vroeg ik Fatima
´´4uur in de ochtend´´zei fatima gapend
Ik stond op net dat ik bijna mijn kamer uitliep vroeg ik of ze ook wat moest
´´ja wacht ik kom´´Samen liepen we naar de keuken,er was nog rijst met vlees die me moeder vanmiddag had gemaakt,samen zaten we te genieten.
Fatima zei geen woord,en dat misschien 10 minuten lang,achter elkaar bleef ze maar happen nemen,af en toe keek ik haar met mijn ogen aan als ik met mijn gezicht naar beneden ging om een hap te nemen,en het was eigenlijk best raar dat ze niks zei,ze hield van praten..ik werd verstoord door mijn gedachten want Fatima kwam aan met een vraag die ik niet wou antwoorden´´vertel je droom,je hebt gegeten en nadat je dat hebt gedaan mag je je droom vertellen dan komt het niet uit´´
Ik spuugde bijna mijn eten uit me mond,ik moest lachen terwijl ik lachend achterover leunde riep ik´´jeeehhh smoesjes!!! ´´
Ze keek me gemeen aan´´nee,is niet zo want het is echt zo wat ik zei´´
ik keek haar met een serieuze blik aan en schoof mijn wenkbrouw omhoog
´´jij en serieus,laat me niet lachen Fatima,duurde het 10 minuten lang om te bedenken wat je tegen mij moest zeggen zodat ik je mijn droom zou vertellen,kom op man gedraag je naar je leeftijd´´
Fatima: ewa safffiiiieeeee,wesh denk je dat het mij wat interresseert wat je hebt gedroomd?
Amien kwam de keuken binnen´´jullie maken f.ucking veel geluid man!Ga uit de keuken voordat ik jullie hier allebei knock out sla,zid snel ga slapen!!´´hij was echt boos ik kon niet lachen en bleef hem serieus en begrijpend aankijken maar toen ik het gezicht van Fatima zag gooide ik mijn lach eruit en tussendoor riep ik sorry,echt,sorry Amien niet verkeerd denken ik..ik...
Ik kon mijn zin niet eens afmaken hij gaf me een trap bij de stoel poten waardoor ik omkiepte op de grond.Safi mijn lach was weg,ik keek hem aan en zag dat hij echt para was,zonder wat te zeggen stond ik op en liep naar boven,ik schaamde me tegenover Fatima maar ja het is ook een deel bloed van haar want is haar neef maar toch....hij had me wel kwaad gemaakt.
We gingen liggen in onze bedden,we kletsten nog wt bij en vielen langzaam in slaap.
De volgende ochtend kwam moeder ons wakker maken
moeder:.opstaan Samira!ik heb slecht nieuws,gaat niet goed met tante Fadoua ik en je vader vertekken vandaag naar Marokko ze heeft geen geld voor medicijnen dokter niks,dat kan niet.
Ik keek me moeder verbaasd en slaperig aan zonder gevoelens zei ik:wacha yemma
en ging weer terug liggen
moeder kwam naar me toe en gaf me een klap op mijn gezicht
´´.opstaan a slaapkop,je moet me helpen met inpakken wat is dat!zo heb ik mijn dochter niet opgevoed!
ik stond op met een zucht moeder hoorde dat keek me aan en zei:vraag vergefenis aan Allah ben je nu al je leven zat?
´´Astaghfirullah´´zei ik hardop
moeder:zo heb ik jou opgevoed wheeeeeeee wat er met je gaat worden al ik je hier achter laat,als ik terugkom hoop ik dat je beter zal worden en niet erger dan nu.
Ik was moe van haar gebabel ik wist zelf wel wat ik deed wat ik moest doen hoe ik was en wie ik wil zijn en wie ik niet wil zijn,jeetje...
Ik hielp moeder met inpakken,had eten gemaakt voor onderweg
Fatima hielp ook mee,dus we waren best snel klaar.Nu wou ik uit huis,naar de stad,het was zaterdag en ook nog mooi weer,Fatima en ik....We hiiieeelllden van aandacht.Maar ja moeder was nog niet helemaal klaar en vader was bezig er was een klein kans dat we voor drie uur in de stad zouden zijn.Ik deed de tv aan,samen keken we naar een serie
totdat we door Amien verstoord werden
´´geef die afstandsbediening hier´´zei hij op een hoge strenge toon
Ik keek hem aan en zag eigenlijk at mijn broer veranderde,hij was wel streng en vaak chagarijnig maar niet zo,er klopte iets niet.Zonder wat te zeggen gf ik hem wat hij vroeg waarom moest ik hem irriteren ik wist niet wat er speelde maar juist daarom deed ik gewoon normaal,vroeg of laat zal ik toch achter komen wat er aan de hand is.
Moeder kwam naar de woonkamer:huis netjes houden,geen vreemden geen meisjes met korte rokjes geen jongens naar binnen,geen feestjes geen late avonden net zo leven hoe jullie met ons erbij leven ok kinderen??????
We knikten allemaal,ik stond op en gaf moeder een kus op de voorhoofd iedereen nam afscheid van ze,we liepen met z´n allen naar buiten om ze uit te zwaaien.Pfff eindelijk dacht ik,beetje vrijheid kan geen kwaad.Ik keek Amien aan´´ik ga effe naar een vriendin´´
hij keek me aan:wie?
Ik vond het raar dat hij dat vroeg want meestal knikte hij zijn hoofd en stelde nooit vragen
ik gaf antwoord op zijn vraag:Hakima
Amien:nee,ga naar binnen
Samira:nee Amien ik ga naar Hakima
Amien:wesh ga je nog naar binnen of moet ik je dragen?
Samira:wat is er met jou man??Ik mocht altijd daar gaan en nu mag het iet omdat moeder en vader weg zijn???
Amien:ik ga niet eens in discussie met jou,nu naar binnen Fatima ga naar huis.
Fatima keek me aan´´ok ik spreek je nog wel´´
Ik kon dit niet geloven,wat was hier aan de hand???Hij deed net of ik 16 jaar was man,nu wou ik echt weten wat er met hem was.....

09-07-2008, 12:24
Oep!!