wrattenzwijn
05-07-2008, 00:40
Lees hoe moslima Sahar Haj Kasem zich staande houdt in varkensvleesminnend Nederland!
Varkens houden me bijna dagelijks bezig. Ik vind ze niet leuk of snoezig. Nee, ze stinken, zijn log, lelijk en bovendien onrein. Dat is me jarenlang dagelijks ingeprent.
Ik kom dat niet te boven. Varkensvlees zul je me dan ook nooit zien eten. Een grens te ver. Het is vervelend hoor. Altijd, altijd moet ik met etentjes in restaurants en op bezoek zeggen “ik eet geen varkensvlees”. Niet omdat ik allergisch of vegetarisch ben of omdat ik het niet lekker vind of er pukkels van krijg. Nee, ik eet het niet omdat ik moslim ben. Ook al belijd ik het al jaren niet meer. Ik heb, naar mijn weten, nooit gesmokkeld of gezondigd.
Varkens overal
Je komt varkens en hun vlees overal tegen. In tosti’s, worst, soep, op brood, in koek, etc. etc. Als je echt “halal” wilt eten, kun je het eigenlijk wel schudden in dit land. En tja, aangezien ik het hier in Nederland nog heerlijk vind, eet ik niet halal. Te veel moeite, maar mijn afkeer van het dier is dermate groot dat het verlangen enorm is.
Waarom word ik niet vegetariër vraag je je af? De verantwoording wordt dan heel simpel. Je hoeft niets meer uit te leggen. Geen gestamel meer over onrein dier of islam en koran. Ieder begrijpt je als je zegt dat je geen vlees eet.
Het antwoord is simpel. Ik houd van vlees. Een kip uit de oven zoals je het kent van Jamie Oliver of tekenfilms als 'Tom and Jerry' kan ik niet weerstaan. Of een heerlijke ossenhaas van de grill. Een lekker gehaktballetje, een niet te versmaden sukadelapje. Het water loopt me al in de mond als ik eraan denk . Het moet wel biologisch vlees zijn. Lekker eten met een goed geweten!
Kinderen
Helaas, ik ken geen biologische Turkse of Marokkaanse slager. Daarom ben ik aangewezen op een slager die in zijn ambachtelijke winkel naast rund- en kippenvlees, voornamelijk varkensvlees verkoopt. De walgneigingen onderdruk ik elke keer als ik de winkel betreed. Ondanks dat de slager een schat is en, niet onbelangrijk, zeer servicegericht. Hij biedt mijn zoontjes altijd worst aan en daar begint alweer een nieuw dilemma. Mogen mijn kinderen varkensvlees eten?
Mijn echtgenoot eet het wel, buiten de deur weliswaar. Ik heb daar geen moeite mee, tenzij hij het voor mijn neus opeet. Maar ik heb enorm veel moeite met de gedachte dat mijn kinderen varkensvlees eten. Ik hoor van mensen dat varkensvlees heel lekker is en dat het echt schattige dieren zijn. Moet ik mijn geïndoctrineerde afkeer doorgeven aan mijn kinderen? Het zweet breekt me uit elke keer als ik eraan denk. Voorlopig zeg ik steevast nee tegen de slager, mijn schoonfamilie, de buren en de moeders en vaders van schoolvriendjes. Maar hoe lang ik dit kan volhouden? Ik weet het niet…
Deze column verscheen eerder in het maandblad Opzij.
http://www.wereldjournalisten.nl/artikel/2008/07/02/varkensvlees/
Varkens houden me bijna dagelijks bezig. Ik vind ze niet leuk of snoezig. Nee, ze stinken, zijn log, lelijk en bovendien onrein. Dat is me jarenlang dagelijks ingeprent.
Ik kom dat niet te boven. Varkensvlees zul je me dan ook nooit zien eten. Een grens te ver. Het is vervelend hoor. Altijd, altijd moet ik met etentjes in restaurants en op bezoek zeggen “ik eet geen varkensvlees”. Niet omdat ik allergisch of vegetarisch ben of omdat ik het niet lekker vind of er pukkels van krijg. Nee, ik eet het niet omdat ik moslim ben. Ook al belijd ik het al jaren niet meer. Ik heb, naar mijn weten, nooit gesmokkeld of gezondigd.
Varkens overal
Je komt varkens en hun vlees overal tegen. In tosti’s, worst, soep, op brood, in koek, etc. etc. Als je echt “halal” wilt eten, kun je het eigenlijk wel schudden in dit land. En tja, aangezien ik het hier in Nederland nog heerlijk vind, eet ik niet halal. Te veel moeite, maar mijn afkeer van het dier is dermate groot dat het verlangen enorm is.
Waarom word ik niet vegetariër vraag je je af? De verantwoording wordt dan heel simpel. Je hoeft niets meer uit te leggen. Geen gestamel meer over onrein dier of islam en koran. Ieder begrijpt je als je zegt dat je geen vlees eet.
Het antwoord is simpel. Ik houd van vlees. Een kip uit de oven zoals je het kent van Jamie Oliver of tekenfilms als 'Tom and Jerry' kan ik niet weerstaan. Of een heerlijke ossenhaas van de grill. Een lekker gehaktballetje, een niet te versmaden sukadelapje. Het water loopt me al in de mond als ik eraan denk . Het moet wel biologisch vlees zijn. Lekker eten met een goed geweten!
Kinderen
Helaas, ik ken geen biologische Turkse of Marokkaanse slager. Daarom ben ik aangewezen op een slager die in zijn ambachtelijke winkel naast rund- en kippenvlees, voornamelijk varkensvlees verkoopt. De walgneigingen onderdruk ik elke keer als ik de winkel betreed. Ondanks dat de slager een schat is en, niet onbelangrijk, zeer servicegericht. Hij biedt mijn zoontjes altijd worst aan en daar begint alweer een nieuw dilemma. Mogen mijn kinderen varkensvlees eten?
Mijn echtgenoot eet het wel, buiten de deur weliswaar. Ik heb daar geen moeite mee, tenzij hij het voor mijn neus opeet. Maar ik heb enorm veel moeite met de gedachte dat mijn kinderen varkensvlees eten. Ik hoor van mensen dat varkensvlees heel lekker is en dat het echt schattige dieren zijn. Moet ik mijn geïndoctrineerde afkeer doorgeven aan mijn kinderen? Het zweet breekt me uit elke keer als ik eraan denk. Voorlopig zeg ik steevast nee tegen de slager, mijn schoonfamilie, de buren en de moeders en vaders van schoolvriendjes. Maar hoe lang ik dit kan volhouden? Ik weet het niet…
Deze column verscheen eerder in het maandblad Opzij.
http://www.wereldjournalisten.nl/artikel/2008/07/02/varkensvlees/