'Sorry hoor, ik wist niet dat je zo zou gaan reageren, tazzz.' zei Karima. 'Nou zie je dus dat ik wel zo reageer, tfoe Karima, ik schrok me de......!' zei Laila boos.
'Nou je bekijkt het maar Laila, ik ga de stad in.'
'Wanneer komen mama & papa weer thuis?' vroeg Laila. 'Overmorgen pas.'
Aaaaaah eindelijk rust. Ik zou Nora maar eens moeten bellen, om te zeggen dat er niks aan de hand is. Toen precies op die zelfde de moment ging haar telefoon af. Piep piep...'Oooh mijn god, het is Abdel.'
'Met Laila...' 'Hallo Laila, met Abdel, stoor ik?'
'Oh nee hoor, helemaal niet.'
'Okay dan, ewa hoe is het?'
'Ja gaat goed, en hoe is ie met jouw?'
'Prima, dank je lieverd.' Aaaaaaah noemde hij me nou lieverd.
'Laila?'
'Ja ja ik ben er nog.'
'Ja, ik hoorde je niet meer vandaar. Hey maar ik vroeg me af of je met me mee wou gaan naar de bios ofzo.'
'Uuuuh nou....' aarzelde Laila.
'Maar als je niet kan dan begrijp ik dat.'
'Nee joh, ik heb er wel zin in.'
-------------------------------------------------------------
Bedankt voor die lieve reacties!!