Bekijk volle/desktop versie : een leven zonder ouders



09-01-2004, 12:58
Salaaaaaam

Dit is mijn eerste verhaal.
Ewa ik hoop dat julie het wat vinden!!!

09-01-2004, 13:02


Ewa begin maar

09-01-2004, 13:17
Ik liep rustig naar binnen. in hoop dat mijn lieve schat niet wakker werd.
Ik sta nu bij haar bed. Keek even of alles in orde was deed de dekens goed. Gaf haar een zoen en liep toen weer rustig weg.

Ik was nu in miijn kamer deed miijn kleren uit en trok mijn pyama aan.
Ik keek naar de klok naast me. Het was al 4 's nachts.
ik lag in bed maar ik kon geen oog dicht doen. Ik dacht na over hoe mijn leven zo kon worden. Een puinhoop!!! Ik leefde in een krot van een huis. werkte 's nachts in een bar als danseres.. Hoe kan ik dit ooit aan mijn dochter vertellen later. Mijn dochter Samia is nu anderhalf jaar oud. Als ik aan haar vader denk mijn lieve echtgenoot ( allah ie rahmoe) Alles is veranderd sinds hij is doodgegaan.
Familie had ik niet meer. En waarom omdat ik tegen hun wil met hem was getrouwd. Maar ik wel blijven treuren om mijn leven maar ik heb nog ook een dochter die ik moet opvoeden.. ik deed mijn ogen dicht en viel toen in slaap.

09-01-2004, 13:51
Ik werd de volgende ochtend vroeg wakker. Ging snel ff douche en liep weer terug naar mijn kamer. Deed een joggings broek aan en een trui en liep naar de keuken. maakte snel een fles voor samia klaar en schonk voor me zelf koffie in. dronk me koffie op en liep naar samia.
ze was al wakker. ze brabbelde wat. ik tilde haar op en stopte haar in bad deed haar kleertjes aan en gaf haar haar flesje .

Ik had vandaag een afspraak bij de dokter . Ik Voelde me de laatste tijd niet zo goed. ik was vaak duizelig en had last van hevige hoofdpijn.
dus ik moets een tijdje terug een paar testjes laten doen en de dokter zou vandaag de uitslag binnen krijgen.
ik belde snel bij de buurvrouw aan. Het was een aardige vrouw ze paste af en toe op samia als ik ff snel weg moest. De deur ging open..
IK: hey malika hier heb je samia ik heb een paar spulletjes in de tas zitten. Ik ben snel weer terug. bedankt ik zou niet weten wat ik zonder jou moest.
Malika: Maakt niet uit schat ik pas graag op haar. Ik beschouw haar als mijn eigen dochter. Ewa ga maar snel voordat je te laat komt.
Ik: Beslamma : zwaai

Ik liep naar de bus halte de bus zou ieder moment hier moeten zijn. paar minuten later kwam de bus aanrijden. ik stapte in en ging ergens zitten. nog 1 halte en dan ben ik er. ik drukte op het knopje even later stoppte de bus en ik stapte uit, en liep naar de dokterspraktijk aan de overkant. Ik kwam binnen en melde me bij de receptie. Ze zei dat ik plaats moest nemen in de wachtruimte.
Mevrouw allaoui riep de dokter. ik stond op en nam gaf hem een hand.

Dokter: neem plaats
IK ging zitten
Dokter: nou ik heb hier de uitslagen hier voor me. ( hoe moet ik haar dit nou vertellen ze is nog zo jong)
Dokter: de uitslagen zeggen niet zo veel goeds ik weet niet hoe ik dit moet vertellen. maar........

09-01-2004, 13:56


mooie verhaal tot nu toe......... ga verder

09-01-2004, 14:22
Maar……
IK : wat is er mis dokter???
Dokter: uit de testuitslagen hier voor me……..blijkt dat …dat…. Je hebt kanker of te wel een sarcoom.
Ik : tumor hoe bedoelt u.
Dokter: je Hebt kanker aan je bindweefsel zoals je kraak been, botten, spieren.
En bij jouw heeft het stadium IV al bereikt, we kunnen er niks meer aan doen
IK: ik kreeg tranen in mijn ogen ik wou schreeuwen alleen er kwam niet uit mijn mond. Ik stond op en begon om me heen te slaan als een gek. Op een gegeven moment werd alles zwart…

EEN UURTJE LATER

Dokter: mevrouw gaat het een beetje. Het spijt me als ik wat voor je kan doen
Ik: langzaam gingen mijn ogen open. En hoorde iemand tegen praten.
Ik wou opstaan maar de dokter hield me tegen.
Wat is er? waar ben ik? En waarom lig ik hier?
Dokter: je bent een tijdje bewusteloos geweest..
Opeens schoot alles me weer te boven.
Alles ging als een flits voorbij. JE HEBT KANKER!!! KANKER
Weer begon ik hysterisch te schreeuwen.
Dokter: rustig mevrouw.
Ik: hoelang heb ik nog te leven?? Schreeuwde ik hem toe. Hoelang!!!!

09-01-2004, 14:24
en hoe vinden julie het ???????

09-01-2004, 15:28
So So Meid.. Ik heb ook al heel lang een verhaal op marokko.nl
Met de zelfde TITEL..
Leuk leuk.. Mijn naam is wanise op dat verhaal...
Maar ik zou zeggen meid.. Veel succes

Boesa appie..(wanise is mijn echte naam niet)

09-01-2004, 16:46
eey meid egt een goed begin ga gauw verder

09-01-2004, 17:18
heeej meid
je hebt zwaar talentttttt
Ga gauw verderrrrr
Ik w8,......
Big boessa moi

12-01-2004, 16:25
Dokter: ik kan het je niet precies vertellen, maar het is hooguit een paar maanden.
Ik: ik keek de dokter strak aan. ik wiat niet meer wat ik moest zeggen. het enige wat in me op kwam is mijn dochter, mijn lieve samia. hoe moet het nou met haar verder. ze is pas anderhalf jaar en ze heeft geen vader en binnen kort ook geen moeder. de tranen wouden maar niet stoppen.het leven is zo oneerlijk.
Dokter: gaat het nog mevrouw.
kan ik nog wat voor u doen.
Ik: nee dankje. ik stond op pakte mijn jas en liep weg ik hoorde de dokter mijn naam nog roepen. maar het kon me ff niets meer schelen. ik liep naar naar buiten, richting de bushalte. ik paar minuten later kwam de bus aan rijden ik stapte in en liep helemaal naar achter en nam plaats.

Eindelijk thuis aangekomen, nadat ik mijn dochter had opgehaalt bij de buurvrouw.
Wat moet ik nou doen waar moet ik samia nou laten na mijn dood ze is nog zo jong. Mijn moeder dacht ik oppeens die kan haar wel opvoeden. Maar wilt ze mij nog wel zien na al die tijd en na alles wat er was gebeurd had ik haar niet meer gezien of gesproken.
Ik ga morgen lang samen met samia ik hoop dat ze het me vergeeft. Het gaat nu ook om haar kleindochter.


Volgende ochtend.

ik werd vroeg wakker. ik friste me ff snel op en maakte samia wakker. Deed haar haar kleertjes aan. en vertrok. opweg naar me moeder...

12-01-2004, 16:45
Ik zat in de trein over 5 min zou de trein de bestemming bereiken. Gelukkig maar de reis duurde al meer dan genoeg.
Een maar aangekomen op het station moest ik wel even nadenken waar ik nou ook al weer precies heen moest ben hier zo lang niet meer geweest. Ik wist al weer me moeder woont valkbij het station. het was niet zo ver hiervandaan het was denk 5 min lopen. ik was er bijna hoe meer ik in de buurt kwam hoe zenuwachtiger ik werd. ik stond nu voor de deur maar durfde niet aan te bellen ik denk dat ik daar 10 minuten stond voordat ik al me moed verzammelde en aanbelde. ik hoorde iemand in de gang lopen, de deur ging langzaam open, en toen stond ik oog in oog met mijn moeder.......

ik wist niet waar ik heen moest kijken. Me moeder keek me koel aan als de blikken van haar ogen konden doden was ik al lang dood geweest.'
HOE DURF JE JE HIER NOG TE VERTONEN riep ze
ik : ik, ik , eh wilde
Moeder: je hebt helemaal niks te willen. je hebt ons al die jaren alleen maar ellende veroorzaakt, je hebt je keuze vroeger al gemaakt. Nu moet er maar mee leren leven. niemand wilt hier nog wat met je te maken hebben.
Ik: ik hoorde me moeder schreeuwen, alle buren stonden onderhand al buiten mee te luisteren. Ik wou me moeder in mijn armen nemen en vertellen dat het me spijt en dat ik haar had gemist. maaar daar gaf ze me de kan niet voor.
Moeder: GA WEG EN NEEM DIE KUT KIND VAN JE MEE!!!!!!!!!
Ik: ik barstte in tranen uit.
ik liep weg. na een paar stappen draaide ik me nog ff om en zag dat me moeder de deur dicht deed. en daar stond ik dan in de kou. Met een nog een mensenleven in me handen waar ik helemaal niet wist wat ik er mee moest doen. Hoe moest ik nou verder. wat moet ik nou doen........