SUPER_MAROC
06-06-2008, 18:00
[SIZE="5"]Discriminatie in de naam van integratie[/SIZE]
Column Sabra Dahhan, Volkskrant
Langzaamaan wordt onze wetgeving doordrenkt met regels die sommige bevolkingsgroepen uitsluiten en wegjagen.
Deze maand presenteerde Human Rights Watch een rapport waaruit bleek dat Nederland regels hanteert voor nieuwkomers die de internationale mensenrechten schenden. Er wordt onderscheid gemaakt in etniciteit als het gaat om het afleggen van de integratietest die migranten herenigd met hun gezin in Nederland.
Hoewel elk land vrij is eisen te stellen aan nieuwkomers, mogen deze eisen niet voor de ene nationaliteit wel opgaan en voor de andere niet. Volgens Human Rights Watch vertraagt deze test de integratie, is deze in strijd met het familierecht en is het een sterk signaal naar bepaalde bevolkingsgroepen dat ze niet welkom zijn.
Wezenlijke integratie vraagt om een benadering van nieuwkomers zonder te discrimineren op basis van nationaliteit en hoort consistent te zijn met de internationale mensenrechten.
Hoe trots moeten we zijn op Nederland, als wij met ons integratiebeleid op de vingers worden getikt door een vooraanstaande mensenrechtenorganisatie?
Consulaten
Langzaamaan wordt onze wetgeving doordrenkt met regels die sommige bevolkingsgroepen uitsluiten en wegjagen.
De betwiste integratietest heeft dan ook bewerkstelligd dat er een flinke daling is geweest van het aantal aanmeldingen bij Nederlandse consulaten in Marokko en Turkije na het eerste jaar van de invoering van de test.
De graadmeter van een succesvol integratiebeleid is echter niet het aantal migranten wat tegen een gesloten deur aanloopt, maar in hoeverre mensen zich thuis voelen na toegang tot Nederland. Nederland heeft het recht de lat hoog te leggen voor nieuwkomers, mits ze binnen de norm van het internationale recht vallen. Maar als mensen die ontgroening hebben doorstaan hebben ze ook recht op een fatsoenlijke plek binnen deze samenleving.
Een Nederlands paspoort betekent nog niet dat je als volwaardige Nederlander wordt beschouwd. Een leven lang ‘integreren’, zonder duidelijk te weten waarom en hoe, is de eis aan een aantal groepen ‘allochtonen’.
De integratietest houdt voor deze selectieve groepen (vooral Turken en Marokkanen) gewoonweg niet op na het verkrijgen van de Nederlandse nationaliteit.
Het onderscheid op basis van etniciteit begint bij de integratietest, gaat daarna gerust door in het dagelijks leven en baant zijn weg naar het politiek bestel. Zullen wij de volgende keer weer een eervolle vermelding krijgen van Human Rights Watch?
Citaat:
Sabra Dahhan (Amsterdam, 1983) studeert geneeskunde aan de UvA. In het kader van het FORUM-project 'Connecting Identities' maakte zij deel uit van de delegatie jongeren die Prins Willem Alexander en Prinses Máxima vergezelde tijdens hun bezoek aan Marokko in 2005.
Naast haar studie heeft zij vrijwilligerswerk gedaan in een vluchtelingenkamp in Libanon, en werkt zij voor de Stichting Mammarosa die zich richt op de ondersteuning van allochtone vrouwen met borstkanker. Zij heeft onderzoek gedaan naar baarmoederkanker aan het AMC, en werkte als onderzoeks-assistent bij verscheidene studies over het verband tussen etniciteit en gezondheid.
Sabra Dahhan heeft recent Arabisch gestudeerd in het Midden-Oosten.
Column Sabra Dahhan, Volkskrant
Langzaamaan wordt onze wetgeving doordrenkt met regels die sommige bevolkingsgroepen uitsluiten en wegjagen.
Deze maand presenteerde Human Rights Watch een rapport waaruit bleek dat Nederland regels hanteert voor nieuwkomers die de internationale mensenrechten schenden. Er wordt onderscheid gemaakt in etniciteit als het gaat om het afleggen van de integratietest die migranten herenigd met hun gezin in Nederland.
Hoewel elk land vrij is eisen te stellen aan nieuwkomers, mogen deze eisen niet voor de ene nationaliteit wel opgaan en voor de andere niet. Volgens Human Rights Watch vertraagt deze test de integratie, is deze in strijd met het familierecht en is het een sterk signaal naar bepaalde bevolkingsgroepen dat ze niet welkom zijn.
Wezenlijke integratie vraagt om een benadering van nieuwkomers zonder te discrimineren op basis van nationaliteit en hoort consistent te zijn met de internationale mensenrechten.
Hoe trots moeten we zijn op Nederland, als wij met ons integratiebeleid op de vingers worden getikt door een vooraanstaande mensenrechtenorganisatie?
Consulaten
Langzaamaan wordt onze wetgeving doordrenkt met regels die sommige bevolkingsgroepen uitsluiten en wegjagen.
De betwiste integratietest heeft dan ook bewerkstelligd dat er een flinke daling is geweest van het aantal aanmeldingen bij Nederlandse consulaten in Marokko en Turkije na het eerste jaar van de invoering van de test.
De graadmeter van een succesvol integratiebeleid is echter niet het aantal migranten wat tegen een gesloten deur aanloopt, maar in hoeverre mensen zich thuis voelen na toegang tot Nederland. Nederland heeft het recht de lat hoog te leggen voor nieuwkomers, mits ze binnen de norm van het internationale recht vallen. Maar als mensen die ontgroening hebben doorstaan hebben ze ook recht op een fatsoenlijke plek binnen deze samenleving.
Een Nederlands paspoort betekent nog niet dat je als volwaardige Nederlander wordt beschouwd. Een leven lang ‘integreren’, zonder duidelijk te weten waarom en hoe, is de eis aan een aantal groepen ‘allochtonen’.
De integratietest houdt voor deze selectieve groepen (vooral Turken en Marokkanen) gewoonweg niet op na het verkrijgen van de Nederlandse nationaliteit.
Het onderscheid op basis van etniciteit begint bij de integratietest, gaat daarna gerust door in het dagelijks leven en baant zijn weg naar het politiek bestel. Zullen wij de volgende keer weer een eervolle vermelding krijgen van Human Rights Watch?
Citaat:
Sabra Dahhan (Amsterdam, 1983) studeert geneeskunde aan de UvA. In het kader van het FORUM-project 'Connecting Identities' maakte zij deel uit van de delegatie jongeren die Prins Willem Alexander en Prinses Máxima vergezelde tijdens hun bezoek aan Marokko in 2005.
Naast haar studie heeft zij vrijwilligerswerk gedaan in een vluchtelingenkamp in Libanon, en werkt zij voor de Stichting Mammarosa die zich richt op de ondersteuning van allochtone vrouwen met borstkanker. Zij heeft onderzoek gedaan naar baarmoederkanker aan het AMC, en werkte als onderzoeks-assistent bij verscheidene studies over het verband tussen etniciteit en gezondheid.
Sabra Dahhan heeft recent Arabisch gestudeerd in het Midden-Oosten.