zazaia
05-06-2008, 14:50
volledig
[SIZE="3"]Hanane was net als elk ander meisje, zo doorsnee dat niemand haar opmerkte. Tevreden als ze was met haar leven zo was tevreden met wat Allah
Zoals elke dag ging Hanane naar school, ze studeerde rechten, helaas op hbo niveau, wat zou ze graag naar de universiteit gaan om een echte advocaat te worden. Dromend van een baan als advocaat werd ze wakker geschud door haar vriendin Sanna. “ kijk wie er binnen komt, zou hij ons les geven?” .
Hanane had geen idee waar Sanna het over had, tot ze een knappe jongeman in de deuropening zag van het leslokaal. “zou hij marokkaans zijn?”
“Sanna wat zijn dat voor vragen hoe moet ik weten wie hij is?”
De jongeman was inderdaad een docent, hij ging voor de klas staan en riep om aandacht.
“Hallo, dames en heren, ik ben Karim, en zal vandaag de les overnemen van mijn collega die er vandaag niet bij kan zijn wegens omstandigheden”.
“Toch marokkaans” riep Sanna opgewekt. Sanna was een knappe Marokkaanse meid die al verscheiden huwelijksaanzoeken had geweigerd, ze wil nog van het leven genieten nu ze nog knap en jong is en elke Marokkaan om haar vinger kan winden.
“Ja en nu?” zei Hanane, het leven had haar bitter gemaakt, ze kreeg nooit aandacht van jongens en ze wist dat deze Karim weer achter Sanna zou rennen als een hondje.
De les was afgelopen, en Sanna liep naar Karim toe om te flirten zoals ze altijd deed als ze een knappe Marokkaan zag. Hanane liep met tegenzin achter haar aan, ze wist dat er weer een vernedering aan zou komen, hij zou haar totaal negeren en alleen Sanna voor het oog hebben.
Het liep anders dan Sanna en Hanane hadden verwacht. Karim sprak meer met Hanane en was oprecht geïnteresseerd. Hanane durfde het zelfs aan te stippen dat ze eigenlijk liever op de universiteit zat dan hier op het hbo. Karim gaf haar allerlei tips en lachte hartelijk om haar projecten die ze deed om hogerop te komen. Hanane was verloren tegen al deze aandacht en charme. Sanna die zag dat het niet ging zoals ze wilde, nam afscheid en sleurde Hanane mee weg. Voordat ze weggingen, drukte Karim een kaartje in haar handen. “Voor het geval je hulp nodig hebt om naar de universiteit te gaan” zei hij. Ze keek op het briefje en zag zijn nummer staan.
De tranen stonden bijna in haar ogen, ze had nog nooit zoiets meegemaakt, een knappe jongeman die zijn nummer gaf, en haar misschien echt leuk vond, was het dan toch mogelijk? Ze was verbaast en tegelijk in de zevende hemel. Het maakte haar verward.
Sanna die zag wat er was gebeurd, was jaloers, “Hanane, ga je hem bellen?” vroeg ze.
“Ik weet het niet, ik weet niet wat ik moet doen?”
“Hij gaf wel makkelijk zijn nummer, het zal wel een player zijn”
Hanane wist wel beter als het een player zou zijn, zou hij achter Sanna gaan, die zag er veel goedkoper uit.
De hele avond dacht Hanane aan Karim, de knappe Karim, wat zou hij nou leuk aan haar vinden? En waarom zag hij Sanna niet staan? Ze had alleen maar vragen die niemand kon beantwoorden. Wat als ze zou bellen, zou hij blij zijn of verrast?
Ze besloot twee dagen te wachten voordat ze hem zou bellen.
De twee dagen gingen als twee jaar voorbij voor Hanane, ze wilde graag weer zijn stem horen, om te weten dat er toch op deze wereld iemand liep die haar misschien echt zou waarderen.
Nadat ze hem had gebeld was ze opgelucht en een afspraak verder.
Het was de eerste date van Hanane, ze had speciaal voor deze gelegenheid gewinkeld iets wat ze een keer in het jaar doet, en voor het eerst had ze iets geheim gehouden voor Sanna.
Ze stond drie uur voor de spiegel voordat ze tevreden was met haar spiegelbeeld. Haar lang donkerbruin haar viel als golven over haar schouders, haar donkere ogen waren licht opgemaakt. Haar kleding waren als van een strenge directrice, donkere pak met lage pumps.
Ze zag eruit alsof ze naar een sollicitatie gesprek ging dan naar een date.
Toen ze eindelijk aankwam bij het afgesproken restaurant, begon haar maag te draaien, was dit een goed idee, was die Karim niet gewoon een vuil spelletje met haar aan het spelen?
Ze kon niet terug, als ze terug zou gaan, zou ze spijt krijgen dat wist ze zeker.
Karim zag er nonchalant uit, hij had een sweater aan waardoor je zijn getrainde lichaam zag, en een spijkerbroek, totaal anders dan voor de klas. Hij had een mooie kleurtje, en gezonde kleur, hij zag er veel te gladjes uit. Als er twee mensen op aarde zouden zijn die totaal niet bij elkaar zouden passen dan zouden het Hanane en Karim zijn.
Karim was zoals gewoonlijk weer charmant, en Hanane was betoverd, ze was verloren.
Thuis aangekomen, kon ze alleen maar aan hem denken, ze ook deed Karim kwam erin voor.
Ze besloot het Sanna te vertellen. Sanna met haar ervaring van de wereld, wist dat het niet pluis was, ze wild het graag aan Hanane duidelijk maken, zonder haar te kwetsen.
Vele afspraken volgden tussen Hanane en Karim, ze zag hem als haar vriendje nu, een vriendje die ze nog nooit had, een knappe charmante vriendje. Hanane begon zich ook uitdagende te kleden. Sanna zag dit met lede ogen aan, ze zag Hanane veranderen in een persoon die de oude Hanane zou verafschuwen. Maar Hanane was tevreden en nu vooral gelukkig, ze voelde zich een prinses naast Karim.
Karim ging steeds verder bij Hanane, zij liet het toe, ze wilde hem voor geen goud kwijt. In zijn auto reden ze naar afgelegen plekken, en deden wat Allah had verboden. Hanane had altijd spijt na afloop, maar ze hoopte erop dat Karim met haar zou trouwen.
Om haar daden niet nogmaals onder haar ogen te krijgen, en om haar schuldgevoel te onderdrukken, probeerde ze haar geloof in te perken, bidden deed ze niet meer en aan Allah denken zoals ze vroeger deed dat was totaal niet meer aan de orde. Ze had Allah aan de kant geschoven niet beseffend dat Allah haar ook aan de kant zou schuiven.
Mensen begonnen ook steeds meer over Hanane te roddelen, ze zou vaker met een vreemde man zijn gesignaleerd. Sanna en Hanane kregen ook steeds meer ruzie, Sanna vond dat Hanane te ver ging, ze wees haar op haar fouten. Hanane schreeuwde altijd terug dat de laatste die over haar mag oordelen zij is want zij had al tientallen vriendjes gehad. “Maar Hanane, ik ben nooit zo ver met ze gegaan” zei Sanna. “En ik ben ook nooit me iemand zo ver gegaan, we gaan trouwen”
“heeft hij dat gezegd?”
“nee, maar alles wijst erop”
“Hanane je weet toch dat mannen die zo omgaan met een meisje nooit met dat meisje trouwen?”
“Karim is anders” probeerde zichzelf nog moed in te praten.
Om zeker van haar zaakje te zijn probeerde Hanane een keer het onderwerp trouwen aan te snijden bij Karim. Ze zaten samen in de auto, ze leunde met haar hoofd tegen zijn gespierde borst aan, en hij deed zijn arm om haar heen. Ze zaten zo een tijdje stilzwijgend, alleen hun kloppende hart en hun zachte ademhaling was te horen.
“Karim?”
“Ja, schat?”
“We gaan al zo lang met elkaar om, is het niet tijd voor een volgende stap?”
“Welke stap?”
“nou gewoon verloven”
Karim zei niks meer terug, in plaats daarvan deed hij zijn arm weg en pakte weer met beide handen het stuur, er klonk alleen een diepe zucht.
“nou?” ging Hanane verder
“Ik kan op dit moment niet trouwen Hanane”
“Hoe bedoel je je kan niet op dit moment, we kunnen ons toch alleen alvast verloven?”
“Dat kan ook niet”
“waarom niet? Iedereen praat over mij, als mijn vader er achterkomt hang ik”
Hanane wist zeker dat Karim iets voor haar verborgen hield, ze wist niet zeker wat maar de gedachte aan hem bracht nu een rilling over haar rug. Ze hield veel van Karim zoveel dat ze haar eer aan hem had gegeven, niet helemaal maar het moment begon te komen dat ze zich totaal aan hem zou geven.
Dagen gingen voorbij en Hanane dacht alleen maar aan Karim, ze had hem zovaak gebeld maar hij nam niet op en belde niet meer, was hij nu afstand van haar aan het nemen, was hij haar zat, had hij misschien een nieuwe vriendin gevonden die wel alles totaal in een keer aan hem gaf.
Nadat Hanane bijna op instorte stond belde Karim, hij wilde ergens afspreken, hij had gemist en wilde haar graag zien. Voordat hij had opgehangen had ze zich al klaargemaakt, ze deed de kleding aan die wanneer haar moeder haar zou zien van de trap af zou duwen. Ze bekeek zichzelf in de spiegel en zag een meisje dat er magertjes uitzag met wild los haar, en haar minirok kromp omhoog alsof het zich schaamde, ze was niet echt tevreden over haar spiegelbeeld, maar dacht dat Karim dit wel een type meisje zou zijn die hij als zijn vriendin zou accepteren, de oude Hanane vond ze een dom lelijk naïeve meisje. Dit spiegelbeeld is het beeld dat ze altijd had willen zijn.
Verlaten door Allah
[SIZE="3"]Hanane was net als elk ander meisje, zo doorsnee dat niemand haar opmerkte. Tevreden als ze was met haar leven zo was tevreden met wat Allah
Zoals elke dag ging Hanane naar school, ze studeerde rechten, helaas op hbo niveau, wat zou ze graag naar de universiteit gaan om een echte advocaat te worden. Dromend van een baan als advocaat werd ze wakker geschud door haar vriendin Sanna. “ kijk wie er binnen komt, zou hij ons les geven?” .
Hanane had geen idee waar Sanna het over had, tot ze een knappe jongeman in de deuropening zag van het leslokaal. “zou hij marokkaans zijn?”
“Sanna wat zijn dat voor vragen hoe moet ik weten wie hij is?”
De jongeman was inderdaad een docent, hij ging voor de klas staan en riep om aandacht.
“Hallo, dames en heren, ik ben Karim, en zal vandaag de les overnemen van mijn collega die er vandaag niet bij kan zijn wegens omstandigheden”.
“Toch marokkaans” riep Sanna opgewekt. Sanna was een knappe Marokkaanse meid die al verscheiden huwelijksaanzoeken had geweigerd, ze wil nog van het leven genieten nu ze nog knap en jong is en elke Marokkaan om haar vinger kan winden.
“Ja en nu?” zei Hanane, het leven had haar bitter gemaakt, ze kreeg nooit aandacht van jongens en ze wist dat deze Karim weer achter Sanna zou rennen als een hondje.
De les was afgelopen, en Sanna liep naar Karim toe om te flirten zoals ze altijd deed als ze een knappe Marokkaan zag. Hanane liep met tegenzin achter haar aan, ze wist dat er weer een vernedering aan zou komen, hij zou haar totaal negeren en alleen Sanna voor het oog hebben.
Het liep anders dan Sanna en Hanane hadden verwacht. Karim sprak meer met Hanane en was oprecht geïnteresseerd. Hanane durfde het zelfs aan te stippen dat ze eigenlijk liever op de universiteit zat dan hier op het hbo. Karim gaf haar allerlei tips en lachte hartelijk om haar projecten die ze deed om hogerop te komen. Hanane was verloren tegen al deze aandacht en charme. Sanna die zag dat het niet ging zoals ze wilde, nam afscheid en sleurde Hanane mee weg. Voordat ze weggingen, drukte Karim een kaartje in haar handen. “Voor het geval je hulp nodig hebt om naar de universiteit te gaan” zei hij. Ze keek op het briefje en zag zijn nummer staan.
De tranen stonden bijna in haar ogen, ze had nog nooit zoiets meegemaakt, een knappe jongeman die zijn nummer gaf, en haar misschien echt leuk vond, was het dan toch mogelijk? Ze was verbaast en tegelijk in de zevende hemel. Het maakte haar verward.
Sanna die zag wat er was gebeurd, was jaloers, “Hanane, ga je hem bellen?” vroeg ze.
“Ik weet het niet, ik weet niet wat ik moet doen?”
“Hij gaf wel makkelijk zijn nummer, het zal wel een player zijn”
Hanane wist wel beter als het een player zou zijn, zou hij achter Sanna gaan, die zag er veel goedkoper uit.
De hele avond dacht Hanane aan Karim, de knappe Karim, wat zou hij nou leuk aan haar vinden? En waarom zag hij Sanna niet staan? Ze had alleen maar vragen die niemand kon beantwoorden. Wat als ze zou bellen, zou hij blij zijn of verrast?
Ze besloot twee dagen te wachten voordat ze hem zou bellen.
De twee dagen gingen als twee jaar voorbij voor Hanane, ze wilde graag weer zijn stem horen, om te weten dat er toch op deze wereld iemand liep die haar misschien echt zou waarderen.
Nadat ze hem had gebeld was ze opgelucht en een afspraak verder.
Het was de eerste date van Hanane, ze had speciaal voor deze gelegenheid gewinkeld iets wat ze een keer in het jaar doet, en voor het eerst had ze iets geheim gehouden voor Sanna.
Ze stond drie uur voor de spiegel voordat ze tevreden was met haar spiegelbeeld. Haar lang donkerbruin haar viel als golven over haar schouders, haar donkere ogen waren licht opgemaakt. Haar kleding waren als van een strenge directrice, donkere pak met lage pumps.
Ze zag eruit alsof ze naar een sollicitatie gesprek ging dan naar een date.
Toen ze eindelijk aankwam bij het afgesproken restaurant, begon haar maag te draaien, was dit een goed idee, was die Karim niet gewoon een vuil spelletje met haar aan het spelen?
Ze kon niet terug, als ze terug zou gaan, zou ze spijt krijgen dat wist ze zeker.
Karim zag er nonchalant uit, hij had een sweater aan waardoor je zijn getrainde lichaam zag, en een spijkerbroek, totaal anders dan voor de klas. Hij had een mooie kleurtje, en gezonde kleur, hij zag er veel te gladjes uit. Als er twee mensen op aarde zouden zijn die totaal niet bij elkaar zouden passen dan zouden het Hanane en Karim zijn.
Karim was zoals gewoonlijk weer charmant, en Hanane was betoverd, ze was verloren.
Thuis aangekomen, kon ze alleen maar aan hem denken, ze ook deed Karim kwam erin voor.
Ze besloot het Sanna te vertellen. Sanna met haar ervaring van de wereld, wist dat het niet pluis was, ze wild het graag aan Hanane duidelijk maken, zonder haar te kwetsen.
Vele afspraken volgden tussen Hanane en Karim, ze zag hem als haar vriendje nu, een vriendje die ze nog nooit had, een knappe charmante vriendje. Hanane begon zich ook uitdagende te kleden. Sanna zag dit met lede ogen aan, ze zag Hanane veranderen in een persoon die de oude Hanane zou verafschuwen. Maar Hanane was tevreden en nu vooral gelukkig, ze voelde zich een prinses naast Karim.
Karim ging steeds verder bij Hanane, zij liet het toe, ze wilde hem voor geen goud kwijt. In zijn auto reden ze naar afgelegen plekken, en deden wat Allah had verboden. Hanane had altijd spijt na afloop, maar ze hoopte erop dat Karim met haar zou trouwen.
Om haar daden niet nogmaals onder haar ogen te krijgen, en om haar schuldgevoel te onderdrukken, probeerde ze haar geloof in te perken, bidden deed ze niet meer en aan Allah denken zoals ze vroeger deed dat was totaal niet meer aan de orde. Ze had Allah aan de kant geschoven niet beseffend dat Allah haar ook aan de kant zou schuiven.
Mensen begonnen ook steeds meer over Hanane te roddelen, ze zou vaker met een vreemde man zijn gesignaleerd. Sanna en Hanane kregen ook steeds meer ruzie, Sanna vond dat Hanane te ver ging, ze wees haar op haar fouten. Hanane schreeuwde altijd terug dat de laatste die over haar mag oordelen zij is want zij had al tientallen vriendjes gehad. “Maar Hanane, ik ben nooit zo ver met ze gegaan” zei Sanna. “En ik ben ook nooit me iemand zo ver gegaan, we gaan trouwen”
“heeft hij dat gezegd?”
“nee, maar alles wijst erop”
“Hanane je weet toch dat mannen die zo omgaan met een meisje nooit met dat meisje trouwen?”
“Karim is anders” probeerde zichzelf nog moed in te praten.
Om zeker van haar zaakje te zijn probeerde Hanane een keer het onderwerp trouwen aan te snijden bij Karim. Ze zaten samen in de auto, ze leunde met haar hoofd tegen zijn gespierde borst aan, en hij deed zijn arm om haar heen. Ze zaten zo een tijdje stilzwijgend, alleen hun kloppende hart en hun zachte ademhaling was te horen.
“Karim?”
“Ja, schat?”
“We gaan al zo lang met elkaar om, is het niet tijd voor een volgende stap?”
“Welke stap?”
“nou gewoon verloven”
Karim zei niks meer terug, in plaats daarvan deed hij zijn arm weg en pakte weer met beide handen het stuur, er klonk alleen een diepe zucht.
“nou?” ging Hanane verder
“Ik kan op dit moment niet trouwen Hanane”
“Hoe bedoel je je kan niet op dit moment, we kunnen ons toch alleen alvast verloven?”
“Dat kan ook niet”
“waarom niet? Iedereen praat over mij, als mijn vader er achterkomt hang ik”
Hanane wist zeker dat Karim iets voor haar verborgen hield, ze wist niet zeker wat maar de gedachte aan hem bracht nu een rilling over haar rug. Ze hield veel van Karim zoveel dat ze haar eer aan hem had gegeven, niet helemaal maar het moment begon te komen dat ze zich totaal aan hem zou geven.
Dagen gingen voorbij en Hanane dacht alleen maar aan Karim, ze had hem zovaak gebeld maar hij nam niet op en belde niet meer, was hij nu afstand van haar aan het nemen, was hij haar zat, had hij misschien een nieuwe vriendin gevonden die wel alles totaal in een keer aan hem gaf.
Nadat Hanane bijna op instorte stond belde Karim, hij wilde ergens afspreken, hij had gemist en wilde haar graag zien. Voordat hij had opgehangen had ze zich al klaargemaakt, ze deed de kleding aan die wanneer haar moeder haar zou zien van de trap af zou duwen. Ze bekeek zichzelf in de spiegel en zag een meisje dat er magertjes uitzag met wild los haar, en haar minirok kromp omhoog alsof het zich schaamde, ze was niet echt tevreden over haar spiegelbeeld, maar dacht dat Karim dit wel een type meisje zou zijn die hij als zijn vriendin zou accepteren, de oude Hanane vond ze een dom lelijk naïeve meisje. Dit spiegelbeeld is het beeld dat ze altijd had willen zijn.