Redactie
29-04-2008, 11:51
De cijfers zijn duidelijk. De gemiddelde leeftijd waarom vrouwen kinderen krijgen neemt toe. En dat terwijl de kans op een zwangerschap met de leeftijd daalt. Dat maakt dat de zwangerschap en de gezondheid van het kind gevoeliger zijn. E-gezondheid vertelt u deze en volgende week meer over de redenen waarom er almaar langer gewacht wordt op een eerste kind.
Waarom is het almaar langer wachten op de eerste zwangerschap?
Omdat tijden veranderen. Toen er nog geen contraceptie was, hield elke vrijpartij onvermijdelijk een risico op zwangerschap in. “Vandaag zijn vrouwen minder spontaan. Ze denken veel meer na over de haalbaarheid van een zwangerschap. Ze praten met hun partner over de vraag of ze klaar zijn voor een kind”, zo zegt Fanny Marteau (2), klinisch psycholoog in een perinataal centrum.
Is er plaats voor kinderen?
Als men helemaal klaar wilt zijn voor een kind, als men een kind in ideale en perfecte omstandigheden in de wereld wilt brengen, dan kan men heel lang moeten wachten. Veel mensen denken dat er een plek moet zijn voor het kind en zo’n plek is niet altijd voorhanden, zowel materieel als psychologisch.
Maar een kind kan een plaats krijgen. De negen maanden van de zwangerschap geven tijd om zich voor te bereiden, aan te passen, in te grijpen en klaar te zijn tegen dat de baby op de wereld komt.
Moederschap is een mysterie
Een ander aspect dat een rol speelt bij de moeilijkheid om een beslissing te nemen omtrent een zwangerschap is het feit dat het moederschap vandaag voor veel vrouwen een onbekende factor is. Fanny Marteau wijst er op dat vrouwen nu veel minder vaak in contact zijn met baby’s. Families zijn veel kleiner. Er zijn een of twee kinderen per gezin en grote gezinnen zijn eerder uitzonderlijk. Heel wat vrouwen hebben nooit iemand dag in dag uit voor een kindje zien zorgen. Dat maakt dat het moeder-zijn een theoretisch concept is. Het moederschap wordt bij wijze van spreken niet meer doorgegeven. En wat onbekend is, is vaak ook angstaanjagend.
Dit aspect geldt overigens ook voor potentiële vaders. Een klein jongetje dat een zusje of broertje kreeg op de leeftijd van een of twee jaar, kan zich niet herinneren hoe zijn moeder voor de baby zorgde en als er later in zijn naaste omgeving geen jonge mama was, dan zijn moederschap en vaderschap hem totaal vreemd.
De perfecte baby bestaat niet
Zo wordt een denkbeeldige baby een object. Het gaat niet langer om een reële baby, maar om een geïdealiseerd mensje. Dit fenomeen is typisch voor de huidige consumptiemaatschappij. Ouders willen een perfecte baby met een perfecte partner op het perfecte moment. Met een dergelijke visie is het niet verbazingwekkend dat men aarzelt en dat men bang is. Bang om het ideaalbeeld niet te kunnen waarmaken. “Mensen willen nu alles controleren, en dat is fout”, zo besluit Fanny Marteau.
Waarom is het almaar langer wachten op de eerste zwangerschap?
Omdat tijden veranderen. Toen er nog geen contraceptie was, hield elke vrijpartij onvermijdelijk een risico op zwangerschap in. “Vandaag zijn vrouwen minder spontaan. Ze denken veel meer na over de haalbaarheid van een zwangerschap. Ze praten met hun partner over de vraag of ze klaar zijn voor een kind”, zo zegt Fanny Marteau (2), klinisch psycholoog in een perinataal centrum.
Is er plaats voor kinderen?
Als men helemaal klaar wilt zijn voor een kind, als men een kind in ideale en perfecte omstandigheden in de wereld wilt brengen, dan kan men heel lang moeten wachten. Veel mensen denken dat er een plek moet zijn voor het kind en zo’n plek is niet altijd voorhanden, zowel materieel als psychologisch.
Maar een kind kan een plaats krijgen. De negen maanden van de zwangerschap geven tijd om zich voor te bereiden, aan te passen, in te grijpen en klaar te zijn tegen dat de baby op de wereld komt.
Moederschap is een mysterie
Een ander aspect dat een rol speelt bij de moeilijkheid om een beslissing te nemen omtrent een zwangerschap is het feit dat het moederschap vandaag voor veel vrouwen een onbekende factor is. Fanny Marteau wijst er op dat vrouwen nu veel minder vaak in contact zijn met baby’s. Families zijn veel kleiner. Er zijn een of twee kinderen per gezin en grote gezinnen zijn eerder uitzonderlijk. Heel wat vrouwen hebben nooit iemand dag in dag uit voor een kindje zien zorgen. Dat maakt dat het moeder-zijn een theoretisch concept is. Het moederschap wordt bij wijze van spreken niet meer doorgegeven. En wat onbekend is, is vaak ook angstaanjagend.
Dit aspect geldt overigens ook voor potentiële vaders. Een klein jongetje dat een zusje of broertje kreeg op de leeftijd van een of twee jaar, kan zich niet herinneren hoe zijn moeder voor de baby zorgde en als er later in zijn naaste omgeving geen jonge mama was, dan zijn moederschap en vaderschap hem totaal vreemd.
De perfecte baby bestaat niet
Zo wordt een denkbeeldige baby een object. Het gaat niet langer om een reële baby, maar om een geïdealiseerd mensje. Dit fenomeen is typisch voor de huidige consumptiemaatschappij. Ouders willen een perfecte baby met een perfecte partner op het perfecte moment. Met een dergelijke visie is het niet verbazingwekkend dat men aarzelt en dat men bang is. Bang om het ideaalbeeld niet te kunnen waarmaken. “Mensen willen nu alles controleren, en dat is fout”, zo besluit Fanny Marteau.