Bekijk volle/desktop versie : Wat chat met je leven kan doen



22-12-2003, 10:20
Salaam..Dit verhaal heb ik NIET zelf gescherven ik zet hem ff op marokko.nl en als jullie willen dat ik verder dan kopieer ik weer een stuk bij beslemma

Pfff, lekker hoor om eve te kunnen zitten na een lange schooldag. "Amiraaaaa, wech temma 3dbka qalsa? Nod therek de3awenie, al me3qaza!!! Choef Samira djel Fatma, nhar kamel oe hieja kad 3awen jemaha oe ntiena...."
Maar dit is weer stukken minder om te horen. Ik vraag me af of het mogelijk is om 1 dag door te brengen zonder gezeur van me moeder, niet dat ik niet van der hou, maar het is zo vermoeiend dag in dag uit te horen hoe lui ik ben en hoe goed mijn buurmeisjes wel niet zijn. Ik hoopte op de dag dat mijn moeder zou inzien hoe zij eigenlijk zijn. Tuurlijk doe ik alles als mensen in de buurt zijn, tuurlijk moet ik dan het goede voorbeeld zijn en laten zien dat mijn moeder mij goed heeft opgevoed, maar ik zou nooit zo kunnen overdrijven als Samira, zij is gewoon expert in dat. Dat mens houd er een leger vriendjes bij, maar toch kan ze niets mis doen in de ogen van mijn moeder, en dat alleen omdat ze af en toe in de balkon hangt en paar truitjes en broeken ophangt! Nou als dat zo makkelijk is waarom ziet mijn moeder mij nooit als ik op de balkon sta en de was ophang? Voor haar is dat dan normaalste zaak, maar zodra Samira op de Balkon staat is het roepen en rennen naar de raam om te wijzen hoe goed en netjes ze het wel niet doet. Maar goed, ik neem haar niets kwalijk, mijn moeder is net als veel andere eentje die met kleppen voor der ogen loopt en alleen ziet wat ze wil zien.
Ik sta op en loop richting de keuken. "Salaam alikoem Jemma, lebas aliek? Chnie ne3meliek?" En ja hoor daar komt het. "Chnie de3melie? maktchoefchie 3la rewiena hna? Fatma, malika oe rabia majien andie hadnhar, therek chwieja kbel maj-jiew ness!!!" Met een zucht loop ik naar de zitkamer. Het ziet er piekfijn uit, maar toch moet het opnieuw gedwaaild worden volgens haar. Daarna moet de trap gestofzuigd worden en de planten moeten water hebben. Ik snap niet waar ze zich druk om maakt, die mensen lopen hier elke dag rond en toch moet het elke dag weer mooier en schoner lijken voor hun, dan pas is mijn moeder tevreden. Ik zet net de emmer in de balkon als ik de bel hoor. "Amiraaaa, fteh el bebb, ness jeww!!!" Ik ren naar de deur en doe open. Ik zie 3 vrouwen staan met allemaal dezelfde gemaakte lach op hun gezicht. "Amira, benti sha kbertie, alah alah, tbarkelah bent debba" Met een lachje hoor ik deze woorden aan. Ik ben ze nog gister tegengekomen maar ze doen alsof ze me jaren niet gezien hebben. Das ook zo'n slechte gewoonte van ons marokanen . Maar ik speel het spelletje net zo hard mee. "Choekran a galtoe. Mrhbabiekoem, degloe."
Daarna loop ik meteen naar mijn kamer en doe de deur dicht. Ik zet de computer aan en zit binnen no-time op msn. Opeens bedenk ik me dat ik genoeg heb om elke dag dezelfde mensen te spreken, ik wil best eens proberen om met anderen in aanraking te komen. Ik besluit om op tmf te gaan en de stoute schoentjes aan te trekken. Ik ben nog maar net aangemeld of er verschijnen een paar namen. Eentje valt me op en ik klik dan ook meteen op zijn naam. Hij begint met salawma alaikoem en dat is voor mij de reden om met hem verder te gaan praten. We zijn bijna een halfuur aan hte prate als hij me vraagt of hij me nummer mag omdat ik hem een leuk meisje lijk en blabla. Ik besluit dat ik het voor deze keer ga geven, als zegt iets me dat het beter is van niet. Ik geef hem mijn nummer en sluit tmf af. Het duurt nog geen minuut of de telefoon gaat.... "Ja hallo met Amira" Wat een moooooie stem?! woow. "Salaam amira je spreekt met Jasin, je hebt me net je nummer gegeven klopt dat?" Ik voel me hart bonken, woow he dit is niet normaal, wat een stem! "Ja dat klopt" Das het enigste wat ik bibberend eruit krijg. Ik hoor aan de andere kant van de telefoon Jasin lachen en voel me knieen bibberen. Hij begint een hele verhaal te vertellen en het enigste wat ik kan doen is af en toe 'ja' fluisteren en lachen. Ik voel me hoofd licht worden en heb het gevoel alsof ik zo kan gaan vliegen. Dit is me nog nooit overkomen!!! Opeens worden mijn mooie gedachtes verstoord door een harde stem. "Amiraaa, ajie 3mel ataj le ness." Ja hoor, heb ik weer, ben ik net aan de telefoon met de mooiste stem die ik ooit gehoord heb komt mijn moeder weer met haar acties. Ik hoor weer gelach aan de andere kant van de telefoon. "Meskina, de plicht roept jek a amira" Bij deze woorden heb ik het niet meer, hoe kan iemand zo perfect zijn??? mooie lach, mooie woorden en nog mooiere stem! ik heb het gevoel dat ik droom. "Amira schat, ga nu maar je moeder helpen, ik bel je vanavond dan kunnen we wat afspreken om samen wat te drinken morgen, oke?" Ik zit hard te knikken als ik opeens besef dat ik als een idoot tegen de spiegel sta te knikken en dat hij me niet kan zien, dus zeg ik ja met een piepstemmetje. Alweer lacht ie en geeft me een kus door de telefoon. "safi bslema schatje, ik bel je zo" daarna hoor ik ''klik'' en is de verbinding verbroken. Ik blijf nog een minuut naar de telefoon kijke voor ik echt in beweging kom....
Met een gelukzalige glimlach loop ik naar de keuke en zet thee. Daarna doe ik de koek op de 'tebsiel djel tchina' en breng alles naar binnen met een brede lach op mijn gezicht. Ik zie dat de buurvrouwen elkaar met een vragende blik aankijken. Ik schenk de thee in en ga zitten. Dit heb ik nog nooit eerder gedaan, meestal verdwijn ik meteen naar mijn kamer als er buren op bezoek zijn. Er valt een lange stilte dus besluit ik om dit keer een gesprek te beginnen. Ik vraag de moeder van Samira of ze naar marokko gaat en hoe het zit met Samira en haar verlovingfeest die ze dit jaar gaat houden in marokko. Mijn buurvrouw fatma antwoord een beetje ontwijkend op de vraag omdat ze niet wil dat iedereen in de buurt weet dat haar “perfecte dochter” haar verlovingfeest af heeft gezegd. Volgens Fatma gaat het niet meer door omdat de jongen uit marokko gehaald moet worden en dat teveel tijd zou kosten en misschien niet eens mogelijk is, bovendien wil Samira eerst haar studie afmaken. Ik heb de neiging om te lachen om deze slappe smoes maar doe dat niet, omdat ik mijn moeder niet in verlegenheid wil brengen. Alweer sta ik erbij stil hoe erg wij marokanen kunnen zijn.
Na een uurtje komen mijn broer en broertje thuis. Ik zie dat de vrouwen naar de klok kijken en aanstalten maken om op te staan. Uit beleefdheid vraag ik ze om te blijven. Maar ze lopen al richting de buitendeur. ‘he, he hoe lang zitten die vrouwen hier al???’ Das Mo mijn oudste broer. Ik mag hem het meest omdat hij altijd zegt wat ie wil zegge en zich niet laat tegenhouden omdat mensen anders zouden denken dat hij een ‘slechte jongen’ is. Ik haal mijn schouders op en ga naar mijn kamer. Dat is de enigste ruimte in het huis waar ik alleen kan zijn met mijn gedachtes. Ik lig net op mijn bed als mijn telefoon afgaat. Met kloppende hart neem ik op. “Ja hallo met Amira’’ ‘Salaam Amira je spreekt met Jasin’ Ik voel me rood worden al weet ik niet waarom. ‘Salaam Jasin, lebas aliek?’ Weer begint hij een verhaal te vertellen. Ik zit te luisteren en voel me totaal op mijn gemak bij hem. Op een gegeven moment begin ik zelfs los te komen en vertel hem van alles en nog wat over mijzelf. Na zeker een half uur gesproken te hebben zie ik opeens mijn broer voor me staan. ‘Met wie ben je op dit tijdstip aan het praten?’ Snel leg ik mijn hand voor de telefoon. Met Nawal fluitser is. Mijn broer trekt zijn wenkbrauwen op. ‘’Newal??? Maar die had ik net aan de lijn, ze zei dat ze je niet kon bereiken op je mobiel en daarom naar huis heeft gebeld.’ Ik voelde me rood worden. Mijn broer wierp me een boze blik toe en liep met grote stappen mijn kamer uit. Weer hoorde ik gelach aan de andere kant van de lijn, maar dit keer klonk het niet leuk meer. Ik was kwaad, niet alleen op mijn leugen maar ook op mijn broer die zich met mijn zaken bemoeit. “Amira, wat zeg je ervan om morgen tegen 4 uur af te spreken? Ik wil je echt zien, jij bent precies het meisje dat ik zoek.” Jasin had geen beter moment kunnen kiezen, ik was boos en vastberaden dat ik niet alleen thuis hoefde te zitten maar ook mijn eigen leve mag leiden. “Ja is goed Jasin, morge om 4 uur kan, maar waar dan?” Ik hoorde dat het even stil werd aan de andere kant. “Jasin? Ben je er nog???” Toen hoorde ik hem weer prate “Amira, je weet niet hoe blij je me maakt met deze woorden. Ik moest eve mezelf knijpen om te beseffen dat ik niet droom” Is dit schattig of schattig??? Sooooo cute!!! We namen afscheid en ik ging op. Ik stond even op om te douchen en wenste mijn ouders en broers welterusten. “Jemma, enna macha geda m3a Nawal le derr, mken 3an 3etel chwieja” Mijn vader was Al Jazeera aan het kijken dus ik wist dat hij mij geeneens hoorde. Mijn moeder haalde haar schouders op, zij was nog meer verdiept in de beelden van de oorlog in Irak. Ik kon bijna niet geloven dat het zo makkelijk ging! Een stemmetje in me zei: ‘Zie je wel Amira, zo makkelijk is het. Als je het eerder geweten had meid, dan had je nu ook een hele leger jongens achter je…….’’ Ik lachte even om die gedachte en zag toen Mo mijn kant op kijken. “Nawal jek? Selam alieha. En oja, Amira voor jou informatie. Laat je niets in je hoofd halen. Ik heb ogen en niet alleen hier maar overal. Kwaarschuw je zusje” Deze woorden verpestte mijn hele humeur. Ik snapte niet waarom mijn broer opeens dit moest zeggen. Terwijl hij zich normaal gesproken niets van mij aantrok.

22-12-2003, 10:21


Volgende dag 4 uur:
Ik sta al een kwartier te wachten, maar nog geen spoor te bekennen van Jasin. Ik ben ook zo dom geweest om geen beltegoed te halen. Het wordt 4.30 uur maar nog steeds komt er niemand opdagen. Op het moment dat ik besluit de metro te pakken en weg te gaan gaat de telefoon. ‘Amira schatje, sorry de metro heeft vertraging, sorry schat ik ben er over 10 min.’ Na deze woorden wordt de verbinding verbroken. Ik vind het een vreemd telefoontje want de metro is van beide kanten al een paar keer geweest, maar toch doe ik alsof dat niet klopt. Ik besef op dat moment dat ik eigenlijk hetzelfde doe als mijn moeder, zie en geloof alleen wat ik wil zien en geloven. Al weet ik dat het op een of ander manier niet helemaal klopt.
Na ongeveer een kwartier stopt er een auto vlak achter de bushalte. Er stappen 2 goed geklede jongens en 1 meisje uit. Ik zie dat 1 jongen en het meisje de andere kant op lopen. De andere jongen komt mijn kant op. Iets zegt me dat dit Jasin moet zijn en het blijkt ook zo te zijn. Als hij dichterbij is ruik is zijn sterke parfum. Ik zie dat hij helemaal in merk gekleed is en dat zijn haar precies gekamd is alsof hij het puntje voor puntje met gel heeft zitten insmeren. Op het moment dat hij voor me staat zie ik dat hij de mooiste ogen heeft. Prachtig donker en doordringend. Ik besefte dat ik mezelf gelukkig mocht prijzen om als 1 van de weinige een perfecte jongen gevonden te hebben. Prachtig, alles aan hem is prachtig. Tenminste dat was wat ik dacht op dat moment. Als ik toen geweten had wat die ene tmf bezoek mijn gebracht zou hebben zou ik er nooit aan begonnen zijn…………..vervolg komt nog inchallah, tenminste als de reacties positief zijn.

22-12-2003, 15:52
leuke begin meid
ben benieuwd..........
dus ga snel verder!!!!!!!

:blauwkus: mounia

22-12-2003, 15:59
jah echt een leuk begin ga snel weer verder groetjes en
x
x
x
xmoi love yah and ya story

22-12-2003, 16:25


zid ga verder plzz ga snel verder als ik vanavond of straks trg ben uit me tijdelijke woon plaats de keuken wil ik plzz een vervolg de visite gaat dan weg en dan wil ik vervolg:blauwkus:chaimaa

22-12-2003, 20:14
Hij steekt zijn hand uit. “Amira neem ik aan?’ Amira voelt dat ze een beetje rood aanloopt. Wat haat ze dat van zichzelf! Zometeen denkt hij nog dat ze een groentje is ofzo. Dat is wel zo maar dat hoeft hij toch niet te weten? Ze haalde diep adem en nam zijn hand aan“Ja en jij bent Jasin neem ik aan. Leuk je te ontmoeten. ” Er volgde een hele gesprek. Amira voelde zich op haar gemak totdat hij opeens vroeg of ze wel eens een vriendje gehad heeft. Ze wilde niet tegen hem liegen, maar ze wilde ook niet overkomen alsof ze nergens van wist. ‘’Ja, eentje’ Hij keek haar een beetje koel aan en ze begon te schuiven op haar stoel. Ze wist dat hij haar doorhad en dat was niet echt een denderend begin. Maar een seconde later had hij weer een vriendelijke blik in zijn ogen. Even vroeg ze zich af of ze het zich verbeeld kon hebben, maar toen Jasin vroeg hoe lang ze met hem had en waarom het uit was en hoe hij heette, wist ze zeker dat ze het zich niet verbeeld had. Alweer werd ze een beetje rood totdat ze opeens een perfecte plannetje kreeg. Ze ging hem gewoon vertellen over Mo, over hem wist ze alles en dan hoefde ze ook niets te verzinnen. En hoe kon hij er achter komen dat ze het eigenlijk over haar broer had? Dus dat was mooi bedacht. “Ja, hij heette Mo. We hadden 2 jaar met elkaar totdat hij zich een beetje teveel met mijn zaken ging bemoeien.”Jasin trok zijn wenkbrauwen op. ‘Waar woont hij dan? En wat bedoel je met teveel met je zaken bemoeien Amiraatje?’ Dit laatste zei hij met een glimlach. Ze was niet van plan om hem te vertellen waar ze woonde, waar Mo dus ook woonde, dus deed ze alsof ze die vraag niet gehoord had. “Je weet toch, op een gegeven moment zeg ik dat ik naar een vriendin toe ga en dan doet hij daar al moeilijk over enzo. Dat was niet zo in het begin dat is ook 1 van de redenen dat ik op hem viel.” Zo daar had ze zich mooi uit gepraat. Jasin glimlachte zijn eeuwige glimlach alweer. Ze voelde zich een beetje schuldig dat ze al nu begonnen was met liegen, maar hield zichzelf voor dat dit de eerste keer is dat ze dit doet en dus niet alles perfect kan gaan. Amira zag op de klok dat het alweer 5.30 uur was. “Jasin, ik moet weer gaan denk ik, het wordt al laat” Jasin kijkt haar verbaasd aan. “Hoe bedoel je, joh? Het is net 5.30 uur, ik d8 dat we zo nog even konden gaan lopen. Ik wil namelijk nog veel van je weten als je dat niet erg vindt, want ik heb het gevoel dat het wat gaat worden tussen ons.” Amira weet niet wat ze moet zeggen. Ze voelt zich een beetje raar. Moet ze hem nou geloven of niet? Het is wel pas de eerste keer dat ze elkaar zien en hij verklaart haar hier zowat zijn liefde! Ze zet die gedachte uit haar hoofd. Waarom zou hij haar niet leuk vinden? Ze beloofde zichzelf dat ze zou stoppen zo negatief over zichzelf te denken, wat had zij niet wat die andere meisjes wel hadden? “Jasin, ik moet echt weg, ik heb namelijk met een vriendin afgesproken dat ze me zou helpen met een project voor school en ik ben al te laat.” Ze is nog niet eens uitsproken als de telefoon gaat. Ze haalt hem uit haar tas en ziet dat het Mo is. Ze drukt meteen op ‘weigeren’. Jasin kijkt haar aan. “Waarom neem je niet op gekkie?” Amira weet even niets te zeggen. “Eeh, ja dat was me vriendin. Ik weet al precies wat ze gaat zeggen, dus dat maakt niet zoveel uit. Maar zou je het erg vinden als ik nu zou vertrekken? Ik moet namelijk zo snel mogelijk naar huis, kbedoel naar me vriendin dus.” Wat een slappe smoes! Amira kan zich wel voor haar hoofd slaan. Dit sloeg echt nergens op. Hier zou haar moeder geeneens in trappen! Tot haar verbazing reageert Jasin heel begripvol. “Natuurlijk Amira, ga maar gauw naar je vriendin toe. Ik zou niet willen dat je door mijn schuld slechte cijfers op school haalt.” Is het geen schatje??? “bedankt voor je begrip Jasin, maar ik zal het goedmaken. Als je wil kunnen we deze week nog iets afspreken.” Zo dat was eruit. “Aah, lief van je Amira. Wat zou je zeggen om vrijdag mee te gaan naar een feestje in RAI? Het wordt er supergezellig en er komen veel mensen. Neem je vriendin mee anders als je wilt.” Shit! Ze wist nu al dat ze niet mee kon maar was niet van plan om hem dat te vertellen, ze zou later wel bellen en zegge dat ze ziek is ofzo. “Is goed, lijkt me tof. Bel maar voor die tijd oké? Of anders geef ik je nog wel een belletje.” Ze stond alvast op. Jasin stond meteen op en stak zijn hand uit. “Bedankt voor je tijd Amiraatje en inchallah tot vrijdag. Afgesproken? En oja, niet ziek worden voor die tijd, hè.” Dit laatste zei hij met een knipoogje. Kon die jongen gedachten lezen ofzo!? “Nee joh, ik zal me best doen ja.” Ze glimlachte en schudde zijn hand. “Hasoel bslema aliek en tot vrijdag.” Ze had de deur nog niet achter zich aan getrokken of ze zette het op het rennen. Vandaag zou haar vader haar vermoorden! Ze was nog nooit zo thuis laat gekomen zonder te vragen. Verschrikt hoorde ze de kerkbel luiden. Wooow, het was al 6 uur. Ze rende naar de tramhalte en nam de eerste tram die er aankwam. Ze besloot eerst langs Nawel te gaan, om zo toch niet een echte leugen verteld te hebben. Maar toen ze daar aankwam zag ze tot haar schrik dat de auto van Nawel’s vader niet voor de deur stond. Ze belde aan maar niemand deed de deur open. Ze belde Nawel naar haar mobiel. “He Nawel, waar ben je?” Ze hoorde allemaal gepraat op de achtergrond. “Amiraaa, waar ben jij? Luister ik ben nu bij jou thuis samen met me ouders…” De rest hoorde Amira niet meer. Ze voelde zich duizelig worden en d8 eve dat ze ging flauwvallen. “Amira, luister dan. Ik heb tegen je moeder gezegd dat je langs was gekomen en ik je toen naar Khadija heb gestuurd omdat zij een paar boeken van jou heeft en dat je samen met haar die verslag gaat afmaken. Dus niets anders aan je moeder vertellen oké? Amira luister je wel eigenlijk? Trouwens schiet wel een beetje op, kom snel naar huis maar zorg ervoor dat je ergens boeken vandaan kunt halen, anders is het vet overdreve snapie.” Amira zuchtte diep. Wat was ze Nawel dankbaar! Het is een echte schat. “Nawel thanx! Ik zal het nooit vergeten. Je hebt wat van me tegoed woela.” Ze hoorde Nawel aan de andere kant lachen. “Al3ajla schiet nou maar eerst op en dan zal ik ondertussen bedenken wat ik er voor terug wil hebben ja. Haha, belhak snel, 3ndiek de3atel.” Amira hing op en besloot toen om echt langs Khadija te gaan. Ze had waarschijnlijk wel een paar boeken te leen. Ze belde aan bij Khadija. Ze hoopt maar dat het de goede bel was, want ze was hier niet eerder geweest. Ze had alleen van Nawel gehoord dat ze achter haar woont en haar een keer gewezen waar. Op dat moment gaat de deur open en verschijnt het hoofd van Jasin. Amira staat even met open mond te kijken. “Wat doe jij hier???” Dat is het enigste wat ze kan uitbrengen. Haar hersens draaien op volle toeren. Hier snapt ze niets van. “Haha, wat ik hier doe? Heb je er weleens van gehoord dat mensen ergens moeten wonen? Of val ik niet onder de categorie mensen?” Eve weet Amira niet wat ze moet zeggen. “Nee dat bedoel ik niet. Maar ik ben op zoek naar vriendin en heb waarschijnlijk op verkeerde nummer aangebeld sorry.” Alweer slappe smoes! Maar ze moest toch wat!? “Aha verkeerde nummer dus. Tja kan gebeuren. Het is ook alleen maar een vriendin van je. Waarom zou je haar adres ook onthoude, hé Amira.” Ze voelde zich weer een beetje boos worden. Waar bemoeide die gozer zich mee? “Ik ben op zoek naar Khadija. Ze is een vriendin van me maar ik ken haar alleen van school. Vandaar dat ik niet precies weet waar ze woont. En als je me niet gelooft dan kan me dat niets schelen en trouwens dat van vrijdag gaat niet door. Ik heb geen zin om elke keer leugens tegen mijn ouders te moeten vertellen alleen om jou te kunnen zien. Geen enkel jongen is dat waard en zeker niet eentje die zich na 1 keer wat met elkaar gedronken te hebben denkt dat hij me vader kan spelen. Laat dat maar aan mijn vader en broer over, okie? En nog iets. Mo is me vriend niet het is mijn broer. Hasoel, ik ben weg hier. Bslema.” Zo dat was eruit! Het luchtte wel op, maar ze vond het eigenlijk wel jammer. Ze wist dat het een tijdje zou duren voordat ze zich weer normaal in deze buurt kon vertonen maar dat kon haar niet zoveel schelen op dit moment. Ze wist van zichzelf dat ze dit niet kon. Zij was niet het soort meisje dat zomaar met een jongen afspreekt. En zeker niet zoals haar buurmeisje Samira er een hele leger op kunnen houden. Opeens zag ze de hoofd van Khadija uit het raam hangen. “He Amira, wat kom jij doen? Zeker je boeken ophalen? Haha, kom naar boven en let niet op die nerd bij de deur. Das me neef. Dat mens is hier wahd jaar nie geweest en moest opeens zo nodig vandaag langs komen. Tja, ieder zo zijn eigen buien he. Haha kom dan.” Amira begreep het nu helemaal niet meer. Wat is dit? Wat moest dit voorstellen? Was dit toeval??? Wel een hele erge dan! “Amira luister. Ik weet alles, je moet niet denken dat ik niet weet wie je bent. Toen ik je de eerste keer op tmf sprak wist ik al eigelijk wie je was zonder je echt gezien te hebben. Je deed me echt aan iemand denken. Daarom heb ik de volgende dag een vriend van me gebeld en gevraagd of hij een zusje had die Amira heet. Hij zei ja en was eigenlijk een beetje boos. Toen heb ik hem gezegd dat hij dat niet moest zijn omdat je een heel andere meisje bent dan de meeste meisjes en dat je eigenlijk niet daar thuishoort. Het was dan ook zijn idee om met jou af te spreken. Ik wil niet dat je boos wordt op hem, maar hij bedoeld het goed. Je klonk trouwens wel overtuigd dat van Mo enzo. Haha, woela als ik het niet wist, zou ik je geloofd hebben. Ik woon eigenlijk in Haarlem weet je, maar Mo is een hele goede vriend van me en daarom heb ik dit voor hem gedaan. Echt waar Amira je bent een goede meisje en ik weet zeker dat je dit nog nooit gedaan hebt. Geloof me, je kunt beter gewoon wachten op de ware want dit is niets voor jou.

22-12-2003, 20:16
Ik weet niet of je het weet maar die meisjes die elke dag op tmf zijn en elke dag iemand ‘regelen’ hebben het echt niet gemaakt ofzo. Denk je dat de jongens hun serieus nemen? Haha, ik vind het eerder zielig voor die meisjes. Ik zeg je eerlijk, ik heb wel eens eerder met een meisje van Tmf afgesproken, maar dat was alleen omdat ik me kapot e en niets te doen had. Echt geloof me, die meisje zijn echt leveloos. En ik wil niet dat jij ook zo gaat worden, want daar ben jij veelste goed voor.” Amira wist niet meer wat ze moest zeggen. Ze had alles verwacht, maar dit niet. Hoe kon HAAR broer dit doen? Ze had nog nooit wat gedaan wat niet goed was en zeker niet wat hij niet goedkeurde. Waarom moest hij opeens zo doen? Nu pas begreep ze wat hij bedoelde met ogen overal en waarom hij niet zo boos werd gisteren toen ze hem voorloog over het gesprek met Nawel. Hij wist gewoon wat er aan de hand was! Opeens bedacht ze dat Jasin het mischien ook fout kan hebben. Hoe wist hij nou dat zij zusje van Mo was? En dat alleen via tmf. “Maar Jasin, hoe wist jij dat ik zusje van Mo ben? Je had me maar eventjes gesproken.” Amira ziet hoe Jasin weer es glimlacht. “Amira, Amira, volgens mij weet je niet half hoe erg jij op je broer lijkt. Haha, jullie praten precies hetzelfde. Maar toen ik je vroeg waar je woonde en wat je deed wist ik meteen dat jij het was. Mo heeft het wel eens over je gehad. Weet je hoe trots hij op zijn kleine zusje is, hé.” De woorden gaan bij Amira de ene oor erin en komen er aan er aan der uit. Wat kan het haar schelen dat haar broer trots op haar is? Op dit moment is het enigste wat uitmaakt datgene wat Mo heeft gedaan, hoe kon hij dit doen??? “He, Jasin safi hasoel ik ga nu naar huis. Ik wil Mo eve spreken.” Met tranen in haar ogen draait ze zich om, ze heeft zich nog nooit in haar leven ze vernederd gevoeld. Hoe kon ze het ooit in haar hoofd halen dat een jongen als Jasin op een meisje als zij verliefd kan worden? Ze voelt zich opeens echt dom. Ze kan nog steeds niet begrijpen hoe ze op die gedachte gekomen is destijds. Opeens begint ze te rennen. Ze hoort Jasin nog haar naam roepen, maar ze voelt zich te beschaamd om tegen hem te praten. Wat zal hij wel niet van haar denken? Ze zou zeker als een hulpeloze puber overkomen in zijn ogen. De tranen blijven maar komen. Ze rent aan 1 stuk door zonder te stoppen naar huis. Als ze in haar straat aangekomen is ziet ze dat Nawel en haar ouders net in de auto stappen. Snel veegt ze haar tranen af. Op dit moment heeft ze geen zin om haar moeder onder ogen te komen en haar te vertellen wat er allemaal gebeurd is. Pas als ze d auto van Nawel’s vader de straat ziet uitrijden loopt ze haar straat in en loopt ze zo kalm als ze kan naar haar voordeur. Na lang in haar tas gegrabbeld te hebben ontdekt ze dat ze haar sleutels niet bij zich heeft. Ook dat nog! Nu moet ze aanbellen en zal haar moeder er zeker achter komen dat ze gehuild heeft. Ze drukt 3 maal op de bel en hoopt dat haar broertje of haar vader zal openmaken. Opeens steekt de hoofd van haar jongere broertje uit het raam. “Wacht eve!” Opgelucht haalt ze adem. Gelukkig! Ze hoeft haar moeder niets te verklaren….
Marouan doet de deur open en rent meteen weer naar binnen. Waarschijnlijk zit hij met iemand achter msn ofzo, vandaar die haast. Snel loopt ze naar haar kamer. Ze pakt haar spullen en loopt meteen naar de douche. Als ze gedoucht heeft ziet ze in de spiegel dat haar ogen nog een beetje opgezwollen zijn, maar daar weet ze al wat op. Ze gaat gewoon zeggen dat ze slaap heeft. Is ze meteen van haar moeder’s gezeur af. “salaam jemma, salaam bebba kief ntoema?” Ze gaat zover mogelijk van haar moeder zitten. Gelukkig staat alleen de schemerlamp aan dus is haar gezicht niet zo duidelijk te zien. “Aah, ahlen b’amira djelie. Ewa oelie fajn koentie tell had wakt?” Ze wist het! Haar moeder merkt alles! Opeens heeft ze schijt aan wat haar ouders denken en zullen zeggen. Iedereen behandeld haar als een klein kind! Eerst haar ouders, maar nu ook haar broer. “Jemma ik heb je toch gezegd dat ik vandaag naar Nawel zou gaan? En toen heeft Nawel je toch gezegd dat ik even boeken ben gaan ophalen? Nou dan? Waarom moet je het dan nog vragen? Ik ben geen klein kind meer! Dus behandel me alstublieft ook niet zo, jemma!” Er valt een doodse stilte in de kamer. Amira realiseert zich dat ze nu wat te ver is gegaan, maar aan de andere kant heeft ze ook gelijk, toch?
Ze ziet dat haar moeder rood aanloopt. Opeens komt die stroomvloed van woorden en preken: “Ooh, dus Amira bentie kebret? Tegenwoordig mag ik mevrouw dus niet vragen waar ze gebleven is als ze om 8 uur thuiskomt? Want mijn Amira is namelijk groot geworden? Zo dus. Nou ik zal je niet meer als klein kind behandelen. Want weet je wat jij gaat doen? Jij gaat volwassenen worden, en weet je hoe? Deze zomer inchallah ga jij met Rachid trouwens, of je het nu leuk vind of niet en dan kun jij ons meteen bewijzen dat je geen klein kind meer bent. Mezjana haddie. Ana kbert, waga bewijs het maar, er is toch geen betere manier om dat te bewijzen? En…..”

22-12-2003, 20:18

Citaat:
Origineel gepost door Gobbel
van welke boek heb je het
Sorry heb het van geen een boek anders had ik jullie de titel toch wel gegeven zou ik de moeite niet eens doen om hem hier op te zetten

En de rest bedankt voor jullie recatie's ze waren gelukkig postief dus daarom heb ik voor jullie stukje bij gezet beslemma

22-12-2003, 20:26
hé meissie ik heb dat verhaal al gelezen echt een mooi hé maar doe snel verder
kusjesssss

22-12-2003, 20:31
Thnx zarazet