LoVeLy_GiRlY
22-12-2003, 10:20
Salaam..Dit verhaal heb ik NIET zelf gescherven ik zet hem ff op marokko.nl en als jullie willen dat ik verder dan kopieer ik weer een stuk bij beslemma
Pfff, lekker hoor om eve te kunnen zitten na een lange schooldag. "Amiraaaaa, wech temma 3dbka qalsa? Nod therek de3awenie, al me3qaza!!! Choef Samira djel Fatma, nhar kamel oe hieja kad 3awen jemaha oe ntiena...."
Maar dit is weer stukken minder om te horen. Ik vraag me af of het mogelijk is om 1 dag door te brengen zonder gezeur van me moeder, niet dat ik niet van der hou, maar het is zo vermoeiend dag in dag uit te horen hoe lui ik ben en hoe goed mijn buurmeisjes wel niet zijn. Ik hoopte op de dag dat mijn moeder zou inzien hoe zij eigenlijk zijn. Tuurlijk doe ik alles als mensen in de buurt zijn, tuurlijk moet ik dan het goede voorbeeld zijn en laten zien dat mijn moeder mij goed heeft opgevoed, maar ik zou nooit zo kunnen overdrijven als Samira, zij is gewoon expert in dat. Dat mens houd er een leger vriendjes bij, maar toch kan ze niets mis doen in de ogen van mijn moeder, en dat alleen omdat ze af en toe in de balkon hangt en paar truitjes en broeken ophangt! Nou als dat zo makkelijk is waarom ziet mijn moeder mij nooit als ik op de balkon sta en de was ophang? Voor haar is dat dan normaalste zaak, maar zodra Samira op de Balkon staat is het roepen en rennen naar de raam om te wijzen hoe goed en netjes ze het wel niet doet. Maar goed, ik neem haar niets kwalijk, mijn moeder is net als veel andere eentje die met kleppen voor der ogen loopt en alleen ziet wat ze wil zien.
Ik sta op en loop richting de keuken. "Salaam alikoem Jemma, lebas aliek? Chnie ne3meliek?" En ja hoor daar komt het. "Chnie de3melie? maktchoefchie 3la rewiena hna? Fatma, malika oe rabia majien andie hadnhar, therek chwieja kbel maj-jiew ness!!!" Met een zucht loop ik naar de zitkamer. Het ziet er piekfijn uit, maar toch moet het opnieuw gedwaaild worden volgens haar. Daarna moet de trap gestofzuigd worden en de planten moeten water hebben. Ik snap niet waar ze zich druk om maakt, die mensen lopen hier elke dag rond en toch moet het elke dag weer mooier en schoner lijken voor hun, dan pas is mijn moeder tevreden. Ik zet net de emmer in de balkon als ik de bel hoor. "Amiraaaa, fteh el bebb, ness jeww!!!" Ik ren naar de deur en doe open. Ik zie 3 vrouwen staan met allemaal dezelfde gemaakte lach op hun gezicht. "Amira, benti sha kbertie, alah alah, tbarkelah bent debba" Met een lachje hoor ik deze woorden aan. Ik ben ze nog gister tegengekomen maar ze doen alsof ze me jaren niet gezien hebben. Das ook zo'n slechte gewoonte van ons marokanen . Maar ik speel het spelletje net zo hard mee. "Choekran a galtoe. Mrhbabiekoem, degloe."
Daarna loop ik meteen naar mijn kamer en doe de deur dicht. Ik zet de computer aan en zit binnen no-time op msn. Opeens bedenk ik me dat ik genoeg heb om elke dag dezelfde mensen te spreken, ik wil best eens proberen om met anderen in aanraking te komen. Ik besluit om op tmf te gaan en de stoute schoentjes aan te trekken. Ik ben nog maar net aangemeld of er verschijnen een paar namen. Eentje valt me op en ik klik dan ook meteen op zijn naam. Hij begint met salawma alaikoem en dat is voor mij de reden om met hem verder te gaan praten. We zijn bijna een halfuur aan hte prate als hij me vraagt of hij me nummer mag omdat ik hem een leuk meisje lijk en blabla. Ik besluit dat ik het voor deze keer ga geven, als zegt iets me dat het beter is van niet. Ik geef hem mijn nummer en sluit tmf af. Het duurt nog geen minuut of de telefoon gaat.... "Ja hallo met Amira" Wat een moooooie stem?! woow. "Salaam amira je spreekt met Jasin, je hebt me net je nummer gegeven klopt dat?" Ik voel me hart bonken, woow he dit is niet normaal, wat een stem! "Ja dat klopt" Das het enigste wat ik bibberend eruit krijg. Ik hoor aan de andere kant van de telefoon Jasin lachen en voel me knieen bibberen. Hij begint een hele verhaal te vertellen en het enigste wat ik kan doen is af en toe 'ja' fluisteren en lachen. Ik voel me hoofd licht worden en heb het gevoel alsof ik zo kan gaan vliegen. Dit is me nog nooit overkomen!!! Opeens worden mijn mooie gedachtes verstoord door een harde stem. "Amiraaa, ajie 3mel ataj le ness." Ja hoor, heb ik weer, ben ik net aan de telefoon met de mooiste stem die ik ooit gehoord heb komt mijn moeder weer met haar acties. Ik hoor weer gelach aan de andere kant van de telefoon. "Meskina, de plicht roept jek a amira" Bij deze woorden heb ik het niet meer, hoe kan iemand zo perfect zijn??? mooie lach, mooie woorden en nog mooiere stem! ik heb het gevoel dat ik droom. "Amira schat, ga nu maar je moeder helpen, ik bel je vanavond dan kunnen we wat afspreken om samen wat te drinken morgen, oke?" Ik zit hard te knikken als ik opeens besef dat ik als een idoot tegen de spiegel sta te knikken en dat hij me niet kan zien, dus zeg ik ja met een piepstemmetje. Alweer lacht ie en geeft me een kus door de telefoon. "safi bslema schatje, ik bel je zo" daarna hoor ik ''klik'' en is de verbinding verbroken. Ik blijf nog een minuut naar de telefoon kijke voor ik echt in beweging kom....
Met een gelukzalige glimlach loop ik naar de keuke en zet thee. Daarna doe ik de koek op de 'tebsiel djel tchina' en breng alles naar binnen met een brede lach op mijn gezicht. Ik zie dat de buurvrouwen elkaar met een vragende blik aankijken. Ik schenk de thee in en ga zitten. Dit heb ik nog nooit eerder gedaan, meestal verdwijn ik meteen naar mijn kamer als er buren op bezoek zijn. Er valt een lange stilte dus besluit ik om dit keer een gesprek te beginnen. Ik vraag de moeder van Samira of ze naar marokko gaat en hoe het zit met Samira en haar verlovingfeest die ze dit jaar gaat houden in marokko. Mijn buurvrouw fatma antwoord een beetje ontwijkend op de vraag omdat ze niet wil dat iedereen in de buurt weet dat haar “perfecte dochter” haar verlovingfeest af heeft gezegd. Volgens Fatma gaat het niet meer door omdat de jongen uit marokko gehaald moet worden en dat teveel tijd zou kosten en misschien niet eens mogelijk is, bovendien wil Samira eerst haar studie afmaken. Ik heb de neiging om te lachen om deze slappe smoes maar doe dat niet, omdat ik mijn moeder niet in verlegenheid wil brengen. Alweer sta ik erbij stil hoe erg wij marokanen kunnen zijn.
Na een uurtje komen mijn broer en broertje thuis. Ik zie dat de vrouwen naar de klok kijken en aanstalten maken om op te staan. Uit beleefdheid vraag ik ze om te blijven. Maar ze lopen al richting de buitendeur. ‘he, he hoe lang zitten die vrouwen hier al???’ Das Mo mijn oudste broer. Ik mag hem het meest omdat hij altijd zegt wat ie wil zegge en zich niet laat tegenhouden omdat mensen anders zouden denken dat hij een ‘slechte jongen’ is. Ik haal mijn schouders op en ga naar mijn kamer. Dat is de enigste ruimte in het huis waar ik alleen kan zijn met mijn gedachtes. Ik lig net op mijn bed als mijn telefoon afgaat. Met kloppende hart neem ik op. “Ja hallo met Amira’’ ‘Salaam Amira je spreekt met Jasin’ Ik voel me rood worden al weet ik niet waarom. ‘Salaam Jasin, lebas aliek?’ Weer begint hij een verhaal te vertellen. Ik zit te luisteren en voel me totaal op mijn gemak bij hem. Op een gegeven moment begin ik zelfs los te komen en vertel hem van alles en nog wat over mijzelf. Na zeker een half uur gesproken te hebben zie ik opeens mijn broer voor me staan. ‘Met wie ben je op dit tijdstip aan het praten?’ Snel leg ik mijn hand voor de telefoon. Met Nawal fluitser is. Mijn broer trekt zijn wenkbrauwen op. ‘’Newal??? Maar die had ik net aan de lijn, ze zei dat ze je niet kon bereiken op je mobiel en daarom naar huis heeft gebeld.’ Ik voelde me rood worden. Mijn broer wierp me een boze blik toe en liep met grote stappen mijn kamer uit. Weer hoorde ik gelach aan de andere kant van de lijn, maar dit keer klonk het niet leuk meer. Ik was kwaad, niet alleen op mijn leugen maar ook op mijn broer die zich met mijn zaken bemoeit. “Amira, wat zeg je ervan om morgen tegen 4 uur af te spreken? Ik wil je echt zien, jij bent precies het meisje dat ik zoek.” Jasin had geen beter moment kunnen kiezen, ik was boos en vastberaden dat ik niet alleen thuis hoefde te zitten maar ook mijn eigen leve mag leiden. “Ja is goed Jasin, morge om 4 uur kan, maar waar dan?” Ik hoorde dat het even stil werd aan de andere kant. “Jasin? Ben je er nog???” Toen hoorde ik hem weer prate “Amira, je weet niet hoe blij je me maakt met deze woorden. Ik moest eve mezelf knijpen om te beseffen dat ik niet droom” Is dit schattig of schattig??? Sooooo cute!!! We namen afscheid en ik ging op. Ik stond even op om te douchen en wenste mijn ouders en broers welterusten. “Jemma, enna macha geda m3a Nawal le derr, mken 3an 3etel chwieja” Mijn vader was Al Jazeera aan het kijken dus ik wist dat hij mij geeneens hoorde. Mijn moeder haalde haar schouders op, zij was nog meer verdiept in de beelden van de oorlog in Irak. Ik kon bijna niet geloven dat het zo makkelijk ging! Een stemmetje in me zei: ‘Zie je wel Amira, zo makkelijk is het. Als je het eerder geweten had meid, dan had je nu ook een hele leger jongens achter je…….’’ Ik lachte even om die gedachte en zag toen Mo mijn kant op kijken. “Nawal jek? Selam alieha. En oja, Amira voor jou informatie. Laat je niets in je hoofd halen. Ik heb ogen en niet alleen hier maar overal. Kwaarschuw je zusje” Deze woorden verpestte mijn hele humeur. Ik snapte niet waarom mijn broer opeens dit moest zeggen. Terwijl hij zich normaal gesproken niets van mij aantrok.
Pfff, lekker hoor om eve te kunnen zitten na een lange schooldag. "Amiraaaaa, wech temma 3dbka qalsa? Nod therek de3awenie, al me3qaza!!! Choef Samira djel Fatma, nhar kamel oe hieja kad 3awen jemaha oe ntiena...."
Maar dit is weer stukken minder om te horen. Ik vraag me af of het mogelijk is om 1 dag door te brengen zonder gezeur van me moeder, niet dat ik niet van der hou, maar het is zo vermoeiend dag in dag uit te horen hoe lui ik ben en hoe goed mijn buurmeisjes wel niet zijn. Ik hoopte op de dag dat mijn moeder zou inzien hoe zij eigenlijk zijn. Tuurlijk doe ik alles als mensen in de buurt zijn, tuurlijk moet ik dan het goede voorbeeld zijn en laten zien dat mijn moeder mij goed heeft opgevoed, maar ik zou nooit zo kunnen overdrijven als Samira, zij is gewoon expert in dat. Dat mens houd er een leger vriendjes bij, maar toch kan ze niets mis doen in de ogen van mijn moeder, en dat alleen omdat ze af en toe in de balkon hangt en paar truitjes en broeken ophangt! Nou als dat zo makkelijk is waarom ziet mijn moeder mij nooit als ik op de balkon sta en de was ophang? Voor haar is dat dan normaalste zaak, maar zodra Samira op de Balkon staat is het roepen en rennen naar de raam om te wijzen hoe goed en netjes ze het wel niet doet. Maar goed, ik neem haar niets kwalijk, mijn moeder is net als veel andere eentje die met kleppen voor der ogen loopt en alleen ziet wat ze wil zien.
Ik sta op en loop richting de keuken. "Salaam alikoem Jemma, lebas aliek? Chnie ne3meliek?" En ja hoor daar komt het. "Chnie de3melie? maktchoefchie 3la rewiena hna? Fatma, malika oe rabia majien andie hadnhar, therek chwieja kbel maj-jiew ness!!!" Met een zucht loop ik naar de zitkamer. Het ziet er piekfijn uit, maar toch moet het opnieuw gedwaaild worden volgens haar. Daarna moet de trap gestofzuigd worden en de planten moeten water hebben. Ik snap niet waar ze zich druk om maakt, die mensen lopen hier elke dag rond en toch moet het elke dag weer mooier en schoner lijken voor hun, dan pas is mijn moeder tevreden. Ik zet net de emmer in de balkon als ik de bel hoor. "Amiraaaa, fteh el bebb, ness jeww!!!" Ik ren naar de deur en doe open. Ik zie 3 vrouwen staan met allemaal dezelfde gemaakte lach op hun gezicht. "Amira, benti sha kbertie, alah alah, tbarkelah bent debba" Met een lachje hoor ik deze woorden aan. Ik ben ze nog gister tegengekomen maar ze doen alsof ze me jaren niet gezien hebben. Das ook zo'n slechte gewoonte van ons marokanen . Maar ik speel het spelletje net zo hard mee. "Choekran a galtoe. Mrhbabiekoem, degloe."
Daarna loop ik meteen naar mijn kamer en doe de deur dicht. Ik zet de computer aan en zit binnen no-time op msn. Opeens bedenk ik me dat ik genoeg heb om elke dag dezelfde mensen te spreken, ik wil best eens proberen om met anderen in aanraking te komen. Ik besluit om op tmf te gaan en de stoute schoentjes aan te trekken. Ik ben nog maar net aangemeld of er verschijnen een paar namen. Eentje valt me op en ik klik dan ook meteen op zijn naam. Hij begint met salawma alaikoem en dat is voor mij de reden om met hem verder te gaan praten. We zijn bijna een halfuur aan hte prate als hij me vraagt of hij me nummer mag omdat ik hem een leuk meisje lijk en blabla. Ik besluit dat ik het voor deze keer ga geven, als zegt iets me dat het beter is van niet. Ik geef hem mijn nummer en sluit tmf af. Het duurt nog geen minuut of de telefoon gaat.... "Ja hallo met Amira" Wat een moooooie stem?! woow. "Salaam amira je spreekt met Jasin, je hebt me net je nummer gegeven klopt dat?" Ik voel me hart bonken, woow he dit is niet normaal, wat een stem! "Ja dat klopt" Das het enigste wat ik bibberend eruit krijg. Ik hoor aan de andere kant van de telefoon Jasin lachen en voel me knieen bibberen. Hij begint een hele verhaal te vertellen en het enigste wat ik kan doen is af en toe 'ja' fluisteren en lachen. Ik voel me hoofd licht worden en heb het gevoel alsof ik zo kan gaan vliegen. Dit is me nog nooit overkomen!!! Opeens worden mijn mooie gedachtes verstoord door een harde stem. "Amiraaa, ajie 3mel ataj le ness." Ja hoor, heb ik weer, ben ik net aan de telefoon met de mooiste stem die ik ooit gehoord heb komt mijn moeder weer met haar acties. Ik hoor weer gelach aan de andere kant van de telefoon. "Meskina, de plicht roept jek a amira" Bij deze woorden heb ik het niet meer, hoe kan iemand zo perfect zijn??? mooie lach, mooie woorden en nog mooiere stem! ik heb het gevoel dat ik droom. "Amira schat, ga nu maar je moeder helpen, ik bel je vanavond dan kunnen we wat afspreken om samen wat te drinken morgen, oke?" Ik zit hard te knikken als ik opeens besef dat ik als een idoot tegen de spiegel sta te knikken en dat hij me niet kan zien, dus zeg ik ja met een piepstemmetje. Alweer lacht ie en geeft me een kus door de telefoon. "safi bslema schatje, ik bel je zo" daarna hoor ik ''klik'' en is de verbinding verbroken. Ik blijf nog een minuut naar de telefoon kijke voor ik echt in beweging kom....
Met een gelukzalige glimlach loop ik naar de keuke en zet thee. Daarna doe ik de koek op de 'tebsiel djel tchina' en breng alles naar binnen met een brede lach op mijn gezicht. Ik zie dat de buurvrouwen elkaar met een vragende blik aankijken. Ik schenk de thee in en ga zitten. Dit heb ik nog nooit eerder gedaan, meestal verdwijn ik meteen naar mijn kamer als er buren op bezoek zijn. Er valt een lange stilte dus besluit ik om dit keer een gesprek te beginnen. Ik vraag de moeder van Samira of ze naar marokko gaat en hoe het zit met Samira en haar verlovingfeest die ze dit jaar gaat houden in marokko. Mijn buurvrouw fatma antwoord een beetje ontwijkend op de vraag omdat ze niet wil dat iedereen in de buurt weet dat haar “perfecte dochter” haar verlovingfeest af heeft gezegd. Volgens Fatma gaat het niet meer door omdat de jongen uit marokko gehaald moet worden en dat teveel tijd zou kosten en misschien niet eens mogelijk is, bovendien wil Samira eerst haar studie afmaken. Ik heb de neiging om te lachen om deze slappe smoes maar doe dat niet, omdat ik mijn moeder niet in verlegenheid wil brengen. Alweer sta ik erbij stil hoe erg wij marokanen kunnen zijn.
Na een uurtje komen mijn broer en broertje thuis. Ik zie dat de vrouwen naar de klok kijken en aanstalten maken om op te staan. Uit beleefdheid vraag ik ze om te blijven. Maar ze lopen al richting de buitendeur. ‘he, he hoe lang zitten die vrouwen hier al???’ Das Mo mijn oudste broer. Ik mag hem het meest omdat hij altijd zegt wat ie wil zegge en zich niet laat tegenhouden omdat mensen anders zouden denken dat hij een ‘slechte jongen’ is. Ik haal mijn schouders op en ga naar mijn kamer. Dat is de enigste ruimte in het huis waar ik alleen kan zijn met mijn gedachtes. Ik lig net op mijn bed als mijn telefoon afgaat. Met kloppende hart neem ik op. “Ja hallo met Amira’’ ‘Salaam Amira je spreekt met Jasin’ Ik voel me rood worden al weet ik niet waarom. ‘Salaam Jasin, lebas aliek?’ Weer begint hij een verhaal te vertellen. Ik zit te luisteren en voel me totaal op mijn gemak bij hem. Op een gegeven moment begin ik zelfs los te komen en vertel hem van alles en nog wat over mijzelf. Na zeker een half uur gesproken te hebben zie ik opeens mijn broer voor me staan. ‘Met wie ben je op dit tijdstip aan het praten?’ Snel leg ik mijn hand voor de telefoon. Met Nawal fluitser is. Mijn broer trekt zijn wenkbrauwen op. ‘’Newal??? Maar die had ik net aan de lijn, ze zei dat ze je niet kon bereiken op je mobiel en daarom naar huis heeft gebeld.’ Ik voelde me rood worden. Mijn broer wierp me een boze blik toe en liep met grote stappen mijn kamer uit. Weer hoorde ik gelach aan de andere kant van de lijn, maar dit keer klonk het niet leuk meer. Ik was kwaad, niet alleen op mijn leugen maar ook op mijn broer die zich met mijn zaken bemoeit. “Amira, wat zeg je ervan om morgen tegen 4 uur af te spreken? Ik wil je echt zien, jij bent precies het meisje dat ik zoek.” Jasin had geen beter moment kunnen kiezen, ik was boos en vastberaden dat ik niet alleen thuis hoefde te zitten maar ook mijn eigen leve mag leiden. “Ja is goed Jasin, morge om 4 uur kan, maar waar dan?” Ik hoorde dat het even stil werd aan de andere kant. “Jasin? Ben je er nog???” Toen hoorde ik hem weer prate “Amira, je weet niet hoe blij je me maakt met deze woorden. Ik moest eve mezelf knijpen om te beseffen dat ik niet droom” Is dit schattig of schattig??? Sooooo cute!!! We namen afscheid en ik ging op. Ik stond even op om te douchen en wenste mijn ouders en broers welterusten. “Jemma, enna macha geda m3a Nawal le derr, mken 3an 3etel chwieja” Mijn vader was Al Jazeera aan het kijken dus ik wist dat hij mij geeneens hoorde. Mijn moeder haalde haar schouders op, zij was nog meer verdiept in de beelden van de oorlog in Irak. Ik kon bijna niet geloven dat het zo makkelijk ging! Een stemmetje in me zei: ‘Zie je wel Amira, zo makkelijk is het. Als je het eerder geweten had meid, dan had je nu ook een hele leger jongens achter je…….’’ Ik lachte even om die gedachte en zag toen Mo mijn kant op kijken. “Nawal jek? Selam alieha. En oja, Amira voor jou informatie. Laat je niets in je hoofd halen. Ik heb ogen en niet alleen hier maar overal. Kwaarschuw je zusje” Deze woorden verpestte mijn hele humeur. Ik snapte niet waarom mijn broer opeens dit moest zeggen. Terwijl hij zich normaal gesproken niets van mij aantrok.