Kifash
23-04-2008, 18:14
Printen Doorsturen
De puinhopen van Poetin
Nu Dmitri Medvedev de nieuwe president van Rusland is en hij op zijn beurt de nieuwe premier Vladimir Poetin heeft aangewezen, wordt het tijd de balans van 8 jaar Poetin op te maken. Niet alleen in Rusland maar ook daarbuiten is er sprake van mythevorming rondom de persoon van Poetin. Wat is daar van waar ? Laten we de 'pluspunten' eens op een rij zetten.
1. Poetin heeft Rusland economische voorspoed gebracht.
Niemand zal betwisten dat het de meeste Russen beter gaat dan acht jaar geleden. De lonen zijn meer dan verdubbelt, de pensioenen worden op tijd betaalt en in de grote steden verrijzen vele winkelcentra. Maar de basis voor deze ontwikkeling werd gelegd in een tijd die tegenwoordig in Rusland vervloekt wordt: de radicale hervormingen in de jaren 90 vorige eeuw.
Ruslandexpert Anders Aslund wijst in zijn boek 'Russia capitalist revolution' op het feit dat het de pijnlijke ingrijpen van prijsliberalisering, privatisering en het korten van subsidies geweest zijn die een markteconomie hebben doen ontstaan.
Poetin kwam pas aan de macht na de bankcrisis van 1998 en de devaluatie van de roebel toen het alleen nog maar omhoog kon gaan. En om nou te zeggen dat het sinds die tijd hard gegaan is... De hele regio van China tot de Baltische staten hebben groeicijfers vanaf 2000 van 7 tot 11 procent. Maar Rusland's groei is een magere 6,7% en dat met haar olie- en gasvoorraden. Onder de 15 voormalige Sowjetrepublieken houdt Rusland de 9e plaats. De reden hiervoor is dat Rusland ver op achter blijft met de meeste hervormingen.
Ook de financiële stabiliteit blijft gebrekkig. Vorig jaar was de inflatie 9% maar het stijgt snel. En ondanks deze stijging blijft de overheid de uitgaven drastisch verhogen. Zo is in de periode Poetin het aantal ambtenaren gestegen tot 18 miljoen op een bevolking van 144 miljoen.
2. Rusland heeft weer aanzien in de wereld.
Bij iedere internationale gelegenheid treedt Poetin met enige agressie op en uit hele en halve dreigementen. Maar wat is dit voor een land dat bij iedere mogelijkheid er op aandringt om eindelijk weer serieus genomen te worden ? En de praktijk ligt ook genuanceerder: de poging van Rusland om de presidentsverkiezing in de Oekraine te beinvloeden, is mislukt. Kosovo is ondanks tegenstand van Moskou onafhankelijk geworden. De diplomatieke oorlog met Engeland duurt voort. En Rusland is omgeven door staten die niets liever willen dan zich aan de invloed van hun grote buurman onttrekken. Van louter frustratie draait Rusland iedere keer weer aan de energiekraan, om zijn macht te demonstreren. Waardoor het zijn geloofwaardigheid als betrouwbare energieleverancier ook nog beschadigt.
Op het militaire vlak is het al niet anders. De hervormingen in het leger zijn gestopt en honderden dienstplichtigen plegen ieder jaar zelfmoord omdat ze als slaven worden uitgebuit. Qua strategie is Rusland weer terug in de Koude Oorlog anno 1970: intercontinentale ballistische raketten, nucleaire onderzeeboten en vliegdekschepen - in plaats van nieuwe slimme wapens voor tijdelijk militair ingrijpen.
3. De politieke verhoudingen zijn stabiel geworden.
Dit is het lievelingsargument van de Kremlinvrienden. Vanuit de wilde politieke toestanden uit de jaren 90 lijkt het in eerste instantie ook redelijk. Poetin trok alle macht naar zich toe, onderwierp de vaak autonome gouverneurs aan zich en zette er ook nog zeven federale controleurs op. Verder deed hij iedere echte oppositie in de ban en hij veranderde de media in een staatsomroep.
Poetin heeft een persoonlijk autoritair systeem gebouwd waarin hij alle grote beslissingen zelf neemt. Deze overcentralisatie van macht brengt afhankelijkheid en apathie waarbij de staatsgecontroleerde media ieder debat verstikt. Dit type alleenheerschappij is in de regel niet stabiel omdat het leunt op één man die bij vertrek het hele kaartenhuis laat instorten. Vandaar dat Poetin via Medvedev aan de macht blijft.
Nog een consequentie van dit centralisme is dat er te weinig en veelal slechte beslissingen worden genomen. Gedurende zijn tweede termijn heeft Poetin vrijwel geen economische hervormingen doorgevoerd.
4. De criminaliteit in Rusland is verminderd.
Ook hier moeten de jaren 90 als schrikbeeld dienen. Toen zware criminaliteit dagelijkse kost was. Alleen is daar niets aan veranderd. Nog steeds worden er firma's door willekeurig optredende gangsters overgenomen - alleen beschikken deze nu over goede kontakten bij de overheid.
Zowel de Wereldbank als Transparency International melden dat corruptie in Rusland sinds 2004 toegenomen is terwijl dat in de meeste post-Sowjetstaten afgenomen is. Brian Taylor van de Syracuse University kwam onlangs met een uitstekende analyse over recht en criminaliteit in Rusland. Ondanks sterk gestegen kosten voor wetshandhaving is het gemiddelde moordcijfer onder Poetin hoger dan destijds onder Jeltsin. En Rusland is na Irak en Afghanistan het land dat het meest lijdt onder terroristische aanslagen sinds 9/11.
In september 2007 schreef het Poolse magazine Wprost dat Timchenko, een voormalig KGB officier en lid van Poetin's club van getrouwen, een vermogen bezit van 20 miljard dollar. Officieel verkoopt Timchenko de olie van vier Russische oliebedrijven.
In november 2007 meldde Die Welt dat Stanislav Belkovsky, de goed geïnformeerde insider die de Kremlin campagne tegen Yukos opzette, specifieke uitspraken over Poetin's rijkdom deed. Hij meldde dat Poetin o.a. 37% van Surgutneftegaz (waarde 18 miljard dollar), 4,5% van Gazprom (waarde 13 miljard dollar) en de helft van Timchenko's bedrijf Gunvor (waarde 10 miljard dollar) bezat. Al met al komt Vladimir op een 41 miljard dollar wat hem één van de tien rijkste mannen ter wereld maakt.
5. Poetin is opgetreden tegen de oligarchen.
Het is een twijfelachtige eer als men het de staat toestaat om de succesvolste entrepreneurs in de bak te gooien. Maar zelfs als je er van uit wilt gaan dat de Nieuwe Rijken Rusland leegroven dan heeft Poetin daar niets aan gedaan. Michail Chodorkowski zit in een Siberisch strafkamp terwijl hij sterke maatschappelijke betrokkenheid had. Helaas zat hij niet op één lijn met Poetin en paste zijn oliemaatschappij Yukos goed bij staatsmoloch Gazprom. Anderen als Oleg Deripaska en Roman Abramowitsch konden hun rijkdom vervoudigen -met de zegen, ondersteuning en ten voordele van het Kremlin.
Rusland sukkelt dus verder met Poetin in een andere positie maar met nog stevig de teugels in handen. De komende vier jaar zal er meer van hetzelfde te verwachten zijn. Overvloedige olie-inkomsten maakten het mogelijk om moeilijke hervormingen te vermijden en de heersende klasse te laten zwelgen in een zelden eerder vertoonde mate van corruptie
De puinhopen van Poetin
Nu Dmitri Medvedev de nieuwe president van Rusland is en hij op zijn beurt de nieuwe premier Vladimir Poetin heeft aangewezen, wordt het tijd de balans van 8 jaar Poetin op te maken. Niet alleen in Rusland maar ook daarbuiten is er sprake van mythevorming rondom de persoon van Poetin. Wat is daar van waar ? Laten we de 'pluspunten' eens op een rij zetten.
1. Poetin heeft Rusland economische voorspoed gebracht.
Niemand zal betwisten dat het de meeste Russen beter gaat dan acht jaar geleden. De lonen zijn meer dan verdubbelt, de pensioenen worden op tijd betaalt en in de grote steden verrijzen vele winkelcentra. Maar de basis voor deze ontwikkeling werd gelegd in een tijd die tegenwoordig in Rusland vervloekt wordt: de radicale hervormingen in de jaren 90 vorige eeuw.
Ruslandexpert Anders Aslund wijst in zijn boek 'Russia capitalist revolution' op het feit dat het de pijnlijke ingrijpen van prijsliberalisering, privatisering en het korten van subsidies geweest zijn die een markteconomie hebben doen ontstaan.
Poetin kwam pas aan de macht na de bankcrisis van 1998 en de devaluatie van de roebel toen het alleen nog maar omhoog kon gaan. En om nou te zeggen dat het sinds die tijd hard gegaan is... De hele regio van China tot de Baltische staten hebben groeicijfers vanaf 2000 van 7 tot 11 procent. Maar Rusland's groei is een magere 6,7% en dat met haar olie- en gasvoorraden. Onder de 15 voormalige Sowjetrepublieken houdt Rusland de 9e plaats. De reden hiervoor is dat Rusland ver op achter blijft met de meeste hervormingen.
Ook de financiële stabiliteit blijft gebrekkig. Vorig jaar was de inflatie 9% maar het stijgt snel. En ondanks deze stijging blijft de overheid de uitgaven drastisch verhogen. Zo is in de periode Poetin het aantal ambtenaren gestegen tot 18 miljoen op een bevolking van 144 miljoen.
2. Rusland heeft weer aanzien in de wereld.
Bij iedere internationale gelegenheid treedt Poetin met enige agressie op en uit hele en halve dreigementen. Maar wat is dit voor een land dat bij iedere mogelijkheid er op aandringt om eindelijk weer serieus genomen te worden ? En de praktijk ligt ook genuanceerder: de poging van Rusland om de presidentsverkiezing in de Oekraine te beinvloeden, is mislukt. Kosovo is ondanks tegenstand van Moskou onafhankelijk geworden. De diplomatieke oorlog met Engeland duurt voort. En Rusland is omgeven door staten die niets liever willen dan zich aan de invloed van hun grote buurman onttrekken. Van louter frustratie draait Rusland iedere keer weer aan de energiekraan, om zijn macht te demonstreren. Waardoor het zijn geloofwaardigheid als betrouwbare energieleverancier ook nog beschadigt.
Op het militaire vlak is het al niet anders. De hervormingen in het leger zijn gestopt en honderden dienstplichtigen plegen ieder jaar zelfmoord omdat ze als slaven worden uitgebuit. Qua strategie is Rusland weer terug in de Koude Oorlog anno 1970: intercontinentale ballistische raketten, nucleaire onderzeeboten en vliegdekschepen - in plaats van nieuwe slimme wapens voor tijdelijk militair ingrijpen.
3. De politieke verhoudingen zijn stabiel geworden.
Dit is het lievelingsargument van de Kremlinvrienden. Vanuit de wilde politieke toestanden uit de jaren 90 lijkt het in eerste instantie ook redelijk. Poetin trok alle macht naar zich toe, onderwierp de vaak autonome gouverneurs aan zich en zette er ook nog zeven federale controleurs op. Verder deed hij iedere echte oppositie in de ban en hij veranderde de media in een staatsomroep.
Poetin heeft een persoonlijk autoritair systeem gebouwd waarin hij alle grote beslissingen zelf neemt. Deze overcentralisatie van macht brengt afhankelijkheid en apathie waarbij de staatsgecontroleerde media ieder debat verstikt. Dit type alleenheerschappij is in de regel niet stabiel omdat het leunt op één man die bij vertrek het hele kaartenhuis laat instorten. Vandaar dat Poetin via Medvedev aan de macht blijft.
Nog een consequentie van dit centralisme is dat er te weinig en veelal slechte beslissingen worden genomen. Gedurende zijn tweede termijn heeft Poetin vrijwel geen economische hervormingen doorgevoerd.
4. De criminaliteit in Rusland is verminderd.
Ook hier moeten de jaren 90 als schrikbeeld dienen. Toen zware criminaliteit dagelijkse kost was. Alleen is daar niets aan veranderd. Nog steeds worden er firma's door willekeurig optredende gangsters overgenomen - alleen beschikken deze nu over goede kontakten bij de overheid.
Zowel de Wereldbank als Transparency International melden dat corruptie in Rusland sinds 2004 toegenomen is terwijl dat in de meeste post-Sowjetstaten afgenomen is. Brian Taylor van de Syracuse University kwam onlangs met een uitstekende analyse over recht en criminaliteit in Rusland. Ondanks sterk gestegen kosten voor wetshandhaving is het gemiddelde moordcijfer onder Poetin hoger dan destijds onder Jeltsin. En Rusland is na Irak en Afghanistan het land dat het meest lijdt onder terroristische aanslagen sinds 9/11.
In september 2007 schreef het Poolse magazine Wprost dat Timchenko, een voormalig KGB officier en lid van Poetin's club van getrouwen, een vermogen bezit van 20 miljard dollar. Officieel verkoopt Timchenko de olie van vier Russische oliebedrijven.
In november 2007 meldde Die Welt dat Stanislav Belkovsky, de goed geïnformeerde insider die de Kremlin campagne tegen Yukos opzette, specifieke uitspraken over Poetin's rijkdom deed. Hij meldde dat Poetin o.a. 37% van Surgutneftegaz (waarde 18 miljard dollar), 4,5% van Gazprom (waarde 13 miljard dollar) en de helft van Timchenko's bedrijf Gunvor (waarde 10 miljard dollar) bezat. Al met al komt Vladimir op een 41 miljard dollar wat hem één van de tien rijkste mannen ter wereld maakt.
5. Poetin is opgetreden tegen de oligarchen.
Het is een twijfelachtige eer als men het de staat toestaat om de succesvolste entrepreneurs in de bak te gooien. Maar zelfs als je er van uit wilt gaan dat de Nieuwe Rijken Rusland leegroven dan heeft Poetin daar niets aan gedaan. Michail Chodorkowski zit in een Siberisch strafkamp terwijl hij sterke maatschappelijke betrokkenheid had. Helaas zat hij niet op één lijn met Poetin en paste zijn oliemaatschappij Yukos goed bij staatsmoloch Gazprom. Anderen als Oleg Deripaska en Roman Abramowitsch konden hun rijkdom vervoudigen -met de zegen, ondersteuning en ten voordele van het Kremlin.
Rusland sukkelt dus verder met Poetin in een andere positie maar met nog stevig de teugels in handen. De komende vier jaar zal er meer van hetzelfde te verwachten zijn. Overvloedige olie-inkomsten maakten het mogelijk om moeilijke hervormingen te vermijden en de heersende klasse te laten zwelgen in een zelden eerder vertoonde mate van corruptie