Bekijk volle/desktop versie : NEW & AF! ; 'Can you get away?'



Pagina's : [1] 2 3

22-04-2008, 16:37

Hallo lieve dames!
Ik ben al een tijdje bezig met verhalen schrijven. Alleen nog nooit heb ik een verhaal hier op marokko.nl gezet. Nu heb ik een kort verhaal afgerond en ben benieuwd naar wat jullie er van vinden. Hij is helemaal af en ook in een bestandje verkrijgbaar!
Laat aub een reactie achter wanneer jullie het verhaal hebben gelezen. Zowel complimenten als kritiek, alles is mooi meegenomen!

Liefs, MM . [/SIZE]



[SIZE="2"]Haar hele leven lang loopt ze met een masker op. Haar hele leven lang verbergt ze haar pijn en verdriet. Met één simpele glimlach, verbergt ze zoveel tranen en pijn. De glimlach die haar uiteindelijk brak. Ze was het zo gewend dat ze in haar eigen nepheid ging geloven. Ze viel in haar web van leugens en gemaakt geluk. Maar het is niet de val die je kapot maakt. Het is de klap na de val. En die klap kreeg ze. De klap die haar terug naar de realiteit bracht. De realiteit was niets anders dan pijn en verdriet. Haar ouders overleden terwijl ze nog jong was. Haar vertrouwen werd geschaad. Maar desondanks vond ze de kracht om een glimlach op te zetten. Een glimlach naar de buitenwereld. Naar haar familie en vrienden. Familie en vrienden die niets van haar pijn en verdriet zagen. Ze leefde, maar ze voelde zich als een bungjeejumper die moest springen terwijl hij wist dat zijn touw te lang was en dat hij de grond zou raken en nooit meer adem zou kunnen halen.
Ze leefde van buiten. Van binnen was ze dood.[/SIZE]


[SIZE="1"]Tupac - Can you get away?[/SIZE]

NEW & AF! ; 'Can you get away?'



[SIZE="3"]© Minniemouse__
2008.


22-04-2008, 16:40


'Hou m'n hand vast, niet bang zijn.'
'Nee, het is vast diep!'
'Nee, het is niet diep Mariam, vertrouw me.'
Ik knijp hard in Zachary's hand, tel tot drie en met een heerlijk gevoel van opwinding springen we hand in hand van de boot af. Als mijn lichaam het water raakt, voel ik me één met de zee. We gaan diep onder water en even later komen we allebei hijgend weer boven.
Lachend kijkt Zachary me aan. 'Ik zei het toch! Het is niet diep!' Ik giechel en vraag de kapitein of hij 2 duikbrillen naar beneden wilt gooien.
Zachary en ik doen deze beide op en elke keer blijf ik me weer verbazen over de schoonheid van de zee.

Toen ik aankwam in dit beeldschone land, wist ik het zeker. Ik zou nooit meer terug keren naar Nederland. Het gevoel dat ik kreeg, telkens als ik op mijn grote balkon stond, en uitkeek over de zee, terwijl ik midden in de bergen zat. Dat is niet te beschrijven, een gevoel dat ik nooit meer kwijt zou willen. Elke dag weer, als ik mijn ogen open deed, en de prachtige zon weer hoog boven aan de hemel aan het schijnen was, en elke keer dat ik s'avonds door de kleine straatjes liep, wist ik dat dit mijn thuis was. Dus toen ik naar een maand weer terug moest, wist ik dat dit voor korte duur was. Ik zou het eerste beste ticket terug naar deze plek boeken en gaan wonen in de wereld waar ik me compleet voelde.

Tevreden haal ik mijn koffer van de lopende band en loop richting de uitgang van dit bomvolle hok. Duizende nederlanders keren vandaag terug naar hun familie's en vrienden, dit betekent dus dat het vol staat met mensen bij de uitgangen. Snel laat ik mijn blik door het publiek glijden en al gauw zie ik ze staan. Joey zwaait op gewonden naar me terwijl Ali op zijn nek naar mij op zoek is. Ook naast Joey is Nadine te vinden. Terwijl ik op ze af loop vraag ik me af waar Yasmin en Amin zijn. Maar veel tijd om daar over na te denken heb ik niet want Ali is van Joey's nek afgesprongen en drukt nu zijn wat vollere lijfje tegen de mijne aan. 'Ooh Mariam, ik heb je gemist!' Ik glimlach en druk zijn dikke wangetjes bij elkaar. 'Ik jou ook lief broertje!.' Joey kijkt me tevreden aan met zijn groene, felle ogen. 'Mariam, wat ben je bruin trut!.' Gilt hij uit. Lachend drukt ook hij zich tegen me aan. 'and last but not least natuurlijk, mijn allerliefste Nadine.' Met een brede glimlach klampt ook zij zich tegen mijn vermoeide lichaam aan en haalt haar hand teder over mijn gezicht. 'Ik ben zo blij dat je terug bent! Ik moest de excuses aanbieden van Amin en Yasmin, wegens drukte op de werkvloer konden ze beide niet hier zijn.' Nonchalant haal ik mijn schouders op en terwijl Joey mijn koffer optilt lopen we arm in arm naar de uitgang van Schiphol. Zodra ik buiten het vliegveld kom en we opweg gaan naar huis merk ik dat ik ontzettend depressief word van deze omgeving. Ik mis alles wat ontbreekt hier in Nederland.
Zodra we thuis aangekomen zijn gaat ieder zijn eigen ding weer doen. Joey gaat terug naar de zaak, Ali gaat weer verder met zijn huiswerk. Alleen Nadine dwingt me op de bank te gaan zitten en te vertellen over mijn vakantie. Ik besluit haar te vertellen over mijn plan om daar te gaan wonen.
'Nadine, je weet dat ik in vele landen ben geweest hé.'
'Ja.'
'Je weet dat ik enorm veel van jou en Ali en ook van Yasmin en Amin houd hé?'
'Jaa.'
'Je weet ook dat ik waar dan ook ter wereld voor jullie klaar zou staan hé.'
'Draai er niet omheen Mariam, ik herken die blik dondersgoed, ik ben je zusje.'
Ik knik en neem haar beide handen in de mijne.
'Ik ben verliefd.'
'Wat? op wie?'
'Nee nee, op iets.'
'Op wat?'
'Op mijn afgelopen vakantieland.'
'Nee..'
Ze schud haar hoofd en trekt haar handen uit de mijne.
'Je kan niet weg Mariam, je kan ons niet achter laten!'
'Zo moet je het niet bekijken, want ik had jullie allemaal het liefst meegenomen.'
'Weetje, overleg het maar eerst met Amin en Yasmin, zodra hun hebben toegestemd, dan praten wij wel verder.'
Verontwaardigd staat ze op en teleurgesteld blijf ik achter, ik had me dit heel anders voor gesteld.

- __________________________________________ -

Terwijl ik mijn jurkje strijk bedenk ik me hoe ik dit ga voorstellen aan Joey. Hij zal dit op zich niet zo'n probleem vinden.
Joey zal in elke keuze achter mij staan, zoals hij dat al doet sinds onze kinderjaren. Joey is een goede vriend, en ook de beste vriend van de rest van de familie. De familie bestaat trouwens uit Amin en Yasmin, de tweeling van achtentwintig jaar. Daarna volg ik met mijn vierentwintig jonge jaren. Daarop volgt Nadine van negentien jaar en de jongste van het stel is Ali van elf jaar. Zo lang is het ook al geleden dat onze ouders op een tragische wijze van het leven werden beroofd. Ali was toen negen maanden oud en overlevende. Een golf van trotsheid komt naar boven als ik denk aan mijn prachtouders. Ik weet dat hun achter mijn keuze zullen staan, zoals ook zij dat altijd hebben gedaan wanneer ik mijn hart volgde. Vlug trek ik mijn jurkje aan en pak mijn spulletjes bij elkaar die ik nodig heb.
'Nadine! Ik ga naar Joey!'
Ik hoor haar mompelend instemmen en dan sluit ik de deur achter me.
Terwijl ik mijn voetstappen hoor echoen in de straat voel ik me weer alleen. Normaal was Zachary altijd bij me. Zach, wat mis ik hem. Sinds het moment dat ik in het hotel van zijn vader was aangekomen waren we dikke maatjes. Hij heeft me het hele eiland laten zien. De mooiste plekjes, en de apartse dingen hebben wij samen gedaan. Ik schud mijn hoofd. 'Ik zal terug gaan, hoe dan ook.' In de verte zie ik Joey al zwaaien.
'Brr, koud hé?'
'Ah, inderdaad. Wat een rot weer.'
'Dat zal wel anders geweest zijn he, daar?'
'Hmm, het was heerlijk.'
'Nou, laten we lekker naar binnen gaan, dan kan je me vertellen hoe het was!'
Ik knik en stap ons favoriete stamcafé binnen. Terwijl ik mijn jasje om de stoelleuning hang van het stoeltje naast me dringt de vertrouwde geur van sigarretten en alcohol mijn neus binnen. Ook Joey hangt zijn jas aan de leuning en loopt vervolgens naar de bar voor onze drankjes. Als hij even later met twee hete mokken chocolade melk aan komt lopen voel ik me weer helemaal op mijn gemak bij hem.
'Oke, vertel.'
'Oh Joey, er is zoveel gebeurd. Ik ben gek op dat land eerlijk waar. Ik wil volgende maand terug gaan en blijven.'
'Meen je dit serieus?'
'Ja, elke keer als ik wakker werd voelde ik liefde in me bloeien, ken je dat gevoel?'
Lachend kijkt hij me aan. 'En je weet zeker dat er geen jongen in het spel is meissie?'
'Er is wel een jongen in het spel, maar niet om zulke redenen! Ik ben verliefd op zijn land!'
'Goed, ik geloof je ik geloof je maar, hoe wil je dat voorstellen aan je familie?'
'Weetje nog wat pa en ma vroeger zeiden? Volg je hart, en als je dan gelukkig bent, zijn wij dat ook. Wat is er nou zo moeilijk aan om blij te zijn voor mij?'
Hij legt zijn hand in de mijne en knikt begrijpend. 'Ze zullen het wel begrijpen, ik weet het zeker.'
'Back to the point ; Mijn fantastische vakantie.'
Als ik later die avond terug naar huis loop besluit ik nog een blokje te gaan lopen. Even een frisse neus halen en een paar dingen op een rijtje zetten. Amin zal natuurlijk vragen of ik daar wel rond kan komen en Yasmin zal zich druk maken over mijn slaapplaats. Geld kan ik verdienen in het hotel, ik mag daar werken als kamermeisje en ook kan ik daar slapen in een appartement. Verder zullen ze vragen waar ik terrecht kan met mijn problemen en dat is bij de eigenaar van het hotel, een Nederlandse man die tevens de vader van Zachary is. Tevreden loop ik richting huis, er is geen enkele reden meer om hier te blijven.


22-04-2008, 16:45

'Wat wil je?'
'Ik wil daar gaan wonen.'
'Je bent niet goed wijs Mariam, daar komt niets van in.'
'Amin, het is een mededeling, geen vraag.'
Pats! Kwaad wrijf ik over mijn wang en sta op. 'Jij hebt het recht niet om me hier te houden Amin, ik ben een volwassen vrouw!'
'En ik ben je broer, en ik zeg dat ik je hier houd. Al moet ik je opsluiten, je blijft hier.'
Met grote stappen loopt hij de huiskamer uit. Zes ogen zijn nog steeds op mij gericht en geirriteerd kijk ik naar Nadine die me met een triomfantelijke blik aan staart.
'Wat nou?'
Ze schud alleen haar hoofd en staat dan op, gevolgt door Ali die achter haar aan de trap op rent. Yasmin legt haar hand op mijn schouder en wrijft daarna zachtjes over mijn wang. 'Begrijp hem niet verkeerd, hij bedoeld het niet zo slecht.'
'Hoe moet ik het opvatten dan?'
'Mariam, kijk om je heen, je hebt een huis, je hoeft niet te werken want het geld stroomt binnen door de zaak. Verder heb je een goede opleiding en alles wat je hartje begeert. Amin is gekwetst en bang dat je ons zult vergeten. En natuurlijk is hij ook bang dat je iets zal overkomen. Het is een totaal vreemd land voor ons.'
'Het voelt niet meer als thuis en alles wat mijn hartje begeert. Het voelt als een sleur, en de manier waarop jullie omgaan met mijn keuze, die ik hoe dan ook toch zal maken, maak het verlangen om gewoon weg te gaan alleen maar groter.'
Ze staat op en loopt weg. Dan draait ze zich om en zegt : 'Volg je hart Mar, ik sta zoiezo achter je.'
Ze haalt haar jas van de kapstok en loopt de deur uit.
'Ja, achter me, je moet juist voor me staan.' mompel ik en wil net de tv aan doen als Amin de huiskamer in komt.
Hij ploft naast me op de bank en zwijgend kijken we tv. 'Amin..'
'Ja?'
'Hou je van mij en wil je mij gelukkig zien?'
'Dat is chantage!' zegt hij lachend
'Tja, als het moet dan moet het maar hé.'
'Mariam, ik hou van je en ik wil je gelukkig zien, maar dan moet ik je ook wel kúnnen zien!'
'Ik kom twee keer per jaar langs.'
'Vier keer.'
'Oke deal.'
'Deal.'
Tevreden laten we ons allebei terug in de bank vallen en blijven de hele avond gezellig tv kijken en kletsen.
Sinds de dood van onze ouders zijn Amin en ik heel erg uit elkaar gegroeit en is hij meer met Yasmin op gaat trekken. Dat komt ook doordat ze samen het bedrijf van pa moesten runnen maar nu gaat het steeds beter. Ook Joey werkt mee en ze verdienen genoeg om ons allemaal aan onze trekken te laten komen. Yasmin's man Adouan is druk bezig met het opknappen van de nieuwe zaak. Samen met Amin hebben ze het er maar druk mee. Ik kan niet wachten tot ik mijn rustige bestaan kan opgeven en terug kan gaan naar de plek waar ik niet zomaar een nummer ben, maar Mariam.


22-04-2008, 16:45

Twee weken later stap ik mijn standaard reisbureau binnen. Ik heb alles geregeld voor mijn verhuizing naar het buitenland, en gelukkig verliep alles heel snel.
Nu moet ik zo snel mogelijk een vlucht boeken zodat ik terug kan gaan.
'Dag mevrouw Eljamani, waar gaat de reis dit keer naar toe?' Zegt Raghib lachend
'Uhm, nou dat is niet zo moeilijk, naar mijn laatste reis bestemming.'
'Alweer? je bent net een maandje terug.'
'Ik ga daar wonen. Insha'Allah als alles goed komt tenminste.'
'Serieus?! Jezus, moet ik weer een nieuwe geschikte huwelijkspartner zien te vinden.'
Hij giert het uit terwijl hij deze woorden over zijn lippen laat glijden en ik geef hem een speelse tik tegen zijn voorhoofd.
'Boeken joh, zo snel mogelijk.'
'Wat dacht je van overmorgen?'
'Perfect!'
Hij boekt het ticket voor me en na wat gepraat te hebben neem ik afscheid van hem en besluit om even langs de nieuwe zaak te lopen. Adouan en Amin zullen daar wel druk aan het klussen zijn. Ik geloof dat ze wel een handje hulp kunnen gebruiken.
Terwijl ik de drukke straat in loop bedenk ik me dat ik het zeker wel ga missen. Al die mensen en zó verschillend allemaal. En zeker ook Amin zal ik enorm missen.
'Waar denk je aan lieverd?'
Ik draai me om en besef dat ik al voor de zaak sta. Amin zit op zijn stoeltje voor de zaak een sigaretje te roken en kijkt me nieuwschierig aan.
'Ik heb m.' Zeg ik terwijl ik met het ticket voor zijn neus zwaai.
Hij kijkt me een seconde lang aan en dan roept hij naar binnen ; 'ADOUAN, WE KAPPEN ERMEE, NEEM EEN MIDDAG VRIJ!'
Hij trekt me aan mijn arm mee naar de auto en lachend laat ik hem zijn gang gaan.
'Oke, ik ga omkleden, en dan gaan wij winkelen jongedame, of nouja, jij. Ik loop wel achter je aan.'
Hij plant een zoen op mijn voorwoord en stapt dan in en tevreden ga ik zitten op de bijrijders stoel.


22-04-2008, 16:46


Geeuwend open ik mijn ogen en blijf nog even liggen in bed. Ik ben nog half in dromenland en wrijf in mijn ogen.
Ik bekijk mijn kamer en een glimlach verschijnt op mijn gezicht als ik de tassen met kleding van gister zie.
'Gekke Amin.' mompel ik terwijl ik mijn benen uit bed gooi.
We hebben voor het eerst sinds tijden weer gewinkeld samen, en dat is te merken!
Het lijkt wel alsof ik kleding voor jaren heb gekocht.
Ik sta op en loop naar de badkamer voor een frisse douche als ik Nadine op de gang tegenkom.
'Dus je gaat echt?' vraagt ze voorzichtig.
Mijn ogen vullen zich met tranen als ik haar met een vragend gezicht zie kijken.
'Je weet toch dat ik hier niet kan blijven Nadine? Na alles.'
Ze knikt begrijpend maar teleurgesteld en loop dan haar kamer in.
Als haar deur met een doffe klap dichtvalt schud ik mijn hoofd en stap de badkamer in.
'Je moet voor jezelf kiezen Mariam.' fluister ik mezelf toe.

Als ik aangekleed en al naar beneden kom zie ik dat het ontbijt al op de tafel staat.
Ali's stem klinkt door de straat, hij speelt met zijn vriendjes voor de deur.
En terwijl ik Amin op de bank zie liggen en Nadine in de keuken hoor rommelen, besef ik hoe erg ik het ga missen.
Ik geef mijn vertrouwde omgeving op voor een heel nieuw bestaan.
Even voel ik me een stommerd, dat ik een keuze heb gemaakt zonder daar over na te denken, maar ik blijf toch bij mijn besluit.
Het is beter voor mij, ik moet hier weg.
'Zullen we vanavond een afscheid's feestje geven?'
Amin's stem haalt me uit mijn gedachte.
'Oh, ja dat is goed Amin. Wie wil je uitnodigen?'
'Oh gewoon, Joey?' zegt hij grinnekend.
Ik kijk hem lachend aan, maar tegelijkertijd raakt mij me diep in het hart. Meer vrienden dan Joey heb ik namelijk niet.
Nadine komt de woonkamer binnengelopen en neemt plaats aan tafel.
'Wil je Jaouad niet uitnodigen?'
Mijn hoofd draait naar haar toe en verward kijk ik haar aan. Hoe kan ze in godsnaam zijn naam opnoemen.
Amin kijkt haar ook een beetje geirriteerd aan en kijkt dan weer naar mij.
Voor dat ik kan antwoorden zegt hij ; 'Jaouad? Wie is dat ookal weer?'


22-04-2008, 16:47

Nou, als er meer geplaats moet worden dan hoor/zie ik het wel!

Liefs MM .


22-04-2008, 16:50
+!

22-04-2008, 16:57
+!

22-04-2008, 16:57
+!

22-04-2008, 16:58

Mooii meid !!
Je hebt zeker talent.
Ga door/

x-x Mofoxzinah.


22-04-2008, 17:00

Terwijl ik me opmaak staat Yasmin achter me om mijn haren te doen.
Iedereen is al beneden alleen ik ben nog niet klaar. Als we na een minuut of tien klaar zijn kijk ik tevreden in de spiegel.
Ik ben nog bruin van mijn vakantie, en over mijn uiterlijk mag ik zeker niet klagen.
Het rode cocktail jurkje sluit precies aan op mijn lichaam, en mijn bruine ogen komen mooi naar voren door de make up.
Als we naar beneden lopen voel ik een raar gevoel in mijn buik, ik weet niet precies wie er allemaal zijn, Amin zou wat mensen uitnodigen maar wie weet ik niet.
Ik loop de woonkamer in en zie ze allemaal zitten; Nadine, Ali, Amin, Adouan, Joey en Raghib.
Opgelucht haal ik adem, Nadine heeft hém niet uitgenodigd. Dankbaar kijk ik haar aan en met twinkelende ogen kijkt ze terug.
'Je ziet er prachtig uit Mariam!' roept Amin door de woonkamer en ik zie iedereen instemmend met hun hoofd knikken.
Mijn wangen worden rood van verlegenheid en snel neem ik plaats naast Raghib.
De avond verloopt vlotjes en iedereen is gezellig aan het eten en kletsen als plots de bel gaat.
'Het is jou feestje, dus het zal wel een van jou gasten zijn Yasmin!' brult Nadine door de woonkamer.
'Ha-ha' zeg ik sarcastisch terwijl ik droog naar haar glimlach.
Zonder er bij na te denken loop ik naar de deur en open deze met een vlotte zwaai. Direct hebben zijn mooie groene kijkers me in bedwang en ik moet me stevig vasthouden aan de deurpost wil ik niet omvallen.
'Ik hoorde dat je voor een tijd naar het buiteland gaat. Hoe kan je me achterlaten Mariam.' zegt hij verslagen.
Zonder pardon gooi ik de buiten deur met een klap dicht en baan de woonkamer in. Daar sta ik dan, met tranen in mijn ogen, leunend tegen de eettafel, wetend dat ik niet over hem heen ben. Voor een tweede keer gaat de bel. Iedereen draait zich naar me om, en kijkt me aan. De enige die mij niet aankijkt is Nadine, ze heeft hem dus tóch uitgenodigd. Kwaad kijk ik haar aan. 'Ik denk dat het iemand van jou vriendenkring is, want ik ken deze persoon niet!' sis ik.
Nog steeds doet ze alsof ze me niet hoort en dan staat Amin op. Ook hij weet dondersgoed wie het is. Iedereen weet wie het is, dat is wel van mijn gezicht af te lezen.
Hij komt tegenover me staan en knijpt met beide handen in mijn schouder. 'Ooit zul je het met hem moeten uitpraten.'
Ik schud mijn hoofd en trek me van hem los. Nooit zal ik hem de pijn vergeven die ik nu nog steeds voel. Hij is een van de redenen waarom ik weg wil uit Nederland. Alles hier in Nederland herrinnert me aan mijn verleden. Alles doet me denken aan de pijnlijke momenten. En hij is degene die ik wil vergeten, en uit mijn geheugen wil wissen, net zoals de rest van mijn verleden. Ik loop met snelle passen de trap op als ik Amin beneden hoor praten tegen Jaouad. Amin en Jaouad hebben het altijd goed met elkaar kunnen vinden, maar nadat mijn huwelijk met hem niet doorging, is ook hun vriendschap verwaterd. Mijn hart kan het nieteens aan om zijn naam te horen, laatstaan om hem over de vloer te zien verschijnen. Ik zou doodgaan van verdriet. Huilend laat ik me op bed vallen. Mijn hart klopt onregelmatig. 'Jaouad, waarom is het nou zo gelopen.' fluister ik zachtjes, en laat me meeslepen in mijn gedachtes, terug naar hoe het allemaal begon.


22-04-2008, 17:01

Mofoxzinah ; Shoukran! Hier boven nog een stukje!

Liefs MM, .


22-04-2008, 17:08


Sooo! Ga verder Je hebt echt talent..Tbark allah!

22-04-2008, 17:08
Ga vooral door met plaatsen meid!

22-04-2008, 17:12

Kom alsjeblieft Mariam laten we naar de stad gaan!' Vraagt Nadine terwijl ze haar allerzieligste gezichtje opzet.
Ik zucht en sla mijn boek dicht. 'Wat moet je hebben dan?'
'Nouuuuuuu...' begint ze waarna ze een hele waslijst opnoemt.
Ik sta op en knik 'Hup, ga je aankleden dan, dan ga ik hetzelfde doen en kunnen we snel weg.'
Ze vliegt me om de hals en rent mijn kamer uit. Hoofdschuddend loop ik naar de kast en pak er een jeans uit met een jurkje dat tot mijn knie valt.
Vervolgens gooi ik wat mousse in mijn krullen waardoor ze wat voller worden en bind deze in een losse staart. Wat mascara en lipgloss, en klaar is kees.
'Ben je klaar Nadine?' roep ik naar boven als in onderaan de trap mijn platte instappertjes aantrek.
'Almost!' Hoor ik haar roepen en dan loop ik naar de keuken om nog een koekje te pikken. Wanneer ik de keuken uit kom, komt ze net de trap afgelopen. Ze pakt onze jassen van de kapstok en loopt naar de auto. Ook ik stap in en ik rijd naar de stad.

'Sjees, wat heb ik een hekel aan de donderdag avond zég!' roep ik geergerd als ik merk dat zowel ik als mijn zusje van alle kanten bekeken worden. 'Jij niet dan?' zeg ik vragend terwijl ik mijn hoofd naar Nadine draai. Antwoord heb ik niet nodig want ik zie haar gulzig naar een jongeman staren die aan de overkant loopt. Ik geef haar een speelse klap op haar hoofd en vlug draait ze zich naar me toe. 'Ja, ja ik ook!' zegt ze lachend terwijl ze haar arm in de mijne draait, en zo lopen we verder. Na wat geshopt te hebben voel ik mijn maag knorren, en alsof Nadine het aanvoelt vraagt ze of ik zin heb om wat te eten. Ik knik heftig van ja en laat me door haar meeslepen naar een zogenaamde, fantastische tent, iets verderop in de stad. Als we binnekomen moet ik toegeven dat het er prachtig uitziet. Het is een Arabisch ingericht café, met een lounge en eetgedeelte. Het is een knusse tent en op de achtergrond word er zacht arabische muziek gedraaid. 'Dat heb je helemaal top uitgekozen zusje!' zeg ik terwijl ik bewonderend om me heen kijk. Ze lacht en trekt me mee naar een plekje in het eetgedeelte. 'Zo wat wil je hebben zus? Ik raad je de vissoep aan.' zegt ze zonder daar diep over na te hoeven denken. Ik knik naar haar. 'Doe mij maar de vissoep dan.' Ze wenkt de ober en besteld voor ons beide een vissoep. We kletsen en lachen wat af. Tot ik opeens voel dat er naar me gestaard word. Ik voelde het al een tijdje maar kon niet plaatsen uit welke hoek. 'Nadine, ik zweer het je, ik voel me niet op mijn gemak.' zeg ik zenuwachtig tegen haar terwijl ze gulzig van haar vissoep slurpt. 'Ach, je bazelt maar wat Mariam, wie gaat je aanstaren? denk je je bent de konining ofzo?' hoofdschuddend kijkt ze me aan en gaat weer verder met haar soep. Ook ik eet mijn soep verder op, maar toch voel ik me niet op mijn gemak. Ik kijk nog een keer langs haar heen en meteen hebben zijn mooie kijkers me gevangen. Ik breng de lepel die ik naar mijn mond wou brengen weer terug naar het kommetje en kijk hem nog steeds aan in zijn mooie ogen. Welke kleur zouden ze zijn? Hij heeft lichte, dat kan ik vanuit hier wel opmaken. Hij heeft een mooi gezicht. Sterke kaaklijnen en een opgeschoren koppie, met stekels. Eerlijk gezegt val ik niet op uiterlijk, maar hij is te mooi om daar niet op te vallen. 'Mariam, waar kijk je naar?' haalt Nadine me uit gedachte. Betrapt kijk ik haar aan en glimlach liefjes. 'Naar niets, naar niets joh.' Niet gelovend draait ze haar hoofd om. En wanneer ze terug kijkt heeft ze een sneaky lachje op haar gezicht. Natuurlijk wist ze waar ik naar keek. Zijn ogen. Zijn prachtige ogen. Mijn hart maakt een sprongetje als ik hem geamuseerd zie glimlachen om het feit dat mijn zusje mij heeft betrapt. Ik trek stiekem een quasi boze blik en richt me weer op Nadine. 'Wat lach je zo sneaky?' vraag ik alsof ik van niets weet. 'Ja, het zal jou natuurlijk niet opgevallen zijn dat die jongen hierzo achter mij jou aan zit te staren.' Zegt ze terwijl ze me nogsteeds op dezelfde manier aankijkt. Ik schraap mijn keel en sta op. 'Eventjes naar de toilet.' fluister ik in haar oor en loop dan richting de toiletten.
Als ik terug loop naar het tafeltje zie ik dat de mysterieuze jongeman achter me al weg is. Teleurgesteld neem ik plaats tegenover Nadine. 'Vind je het zo erg dat hij weg is Mar?' vraagt ze zachtjes. Ik knik beschaamd als ik mijn vissoep voor me uit schuif. Ik heb geen trek meer. Hoe zou dat nou komen? Nadine lacht en schuift een papiertje naar me toe. 'Hij vroeg me of ik het aan je wou geven.' zegt ze terwijl ik gauw het papiertje open vouw. Bel me snel! Ik kan niet wachten tot ik met jou aan een tafeltje mag zitten.'0615478456. X Jaouad. 'Hij heet Jaouad.' Fluister ik haar toe. Ze glimlacht naar me wenkt de ober. Terwijl ze betaald en we het cafeetje uitlopen kijk ik nog een keer naar de plek waar hij zat. Wat heb je met mij gedaan?


Pagina's : [1] 2 3