Bekijk volle/desktop versie : Tibet en Koerdistan: parallelle vervolging (Peter Stitt)



13-04-2008, 19:41
Op het moment dat China het recht was gegeven om de zomerse Olympische Spelen van 2008 te organiseren, begon de Chinese politieke elite haar handen over elkaar te wrijven terwijl ze de enorme potentie van propaganda tijdens een dergelijk internationaal evenement begonnen te overwegen. Ik vermoed dat de Chinese autoriteiten echter minder optimistisch zijn geworden over hun mogelijkheden om een politieke mijlpaal te verkrijgen na recente succesvolle protesten door Tibetanen en hun sympathisanten, vanaf het moment dat de wereldmedia aandacht schonk aan de ontwrichte evenementen bij het dragen van de fakkel.

Een belangrijk kenmerk in de tekst hierboven is de kwestie van “hun sympathisanten”. Anders dan het Koerdisch volk hebben de Tibetanen met succes hun handen uit weten te strekken voor steun door eerlijk-bewuste mensen over de hele wereld.

De reden dat het protest bij de ceremonie van het aansteken van de Olympische fakkel in Athene zo succesvol was, is vanwege een gelijktijdig protest door protestanten uit Tsjechië die de aandacht wisten te trekken van Griekse veiligheidsdiensten en een groot aantal aanwezige Chinese agenten.

Er is zonder twijfel steun terug te vinden voor de Koerdische kwestie in Europa, Amerika en Rusland, maar dit is niet te vergelijken met de steun die bestaat voor de Tibetaanse onafhankelijkheidsbeweging. Gegeven de ononkennelijke parallellen, die bestaan tussen het leed van het Tibetaans en Koerdisch volk, vraag ik mij af waarom de reactie van de internationale gemeenschap op zulk leed dan zo verschillend is op verschillende plekken?

Veel Turkse nationalisten wijzen naar het “moslim-broederschap” wanneer zij Koerden proberen over te halen de Turkse natie te steunen die op racistische pilaren bewust. Amerika en Groot-Brittannië zijn in de ogen van veel Turken geen ‘reële vrienden’ van de Koerden omdat er geen sprake zou zijn van een gemeenschappelijk geloof. Zij gaan feitelijk zelfs verder en beschuldigen Groot-Brittannië en de Verenigde Staten als ‘anti-moslim’, puur omdat zij burgers zijn van een westers land. Ikzelf werd een keer op een Turkse website aangekaart als een ‘agent van George Bush’ omdat ik liet weten dat ik in een onafhankelijke en verenigd Koerdistan geloofde. Dit, terwijl ik de afgelopen acht jaar tussen de Koerdisch-islamitische gemeenschap heb doorgebracht en er ook nog eens sprake was van een president waar ik weinig respect voor heb. Dat is de mate van wanhopigheid die dit individu teweeg bracht wanneer hij werd blootgesteld aan een onafhankelijke denker die noch Koerdisch noch Turks was. Hij speelde namelijk met de ‘religie-kaart’ om de Koerden van hun buitenlandse voorstanders te differentiëren.

De moslim-broederschap benadering werd ontwikkeld om een geheel volk weg te duwen van een dialoog met westenaren (de ‘ongelovigen&rsquo. Het zijn deze westenaren die de werkelijke vorm van democratie verstaan en niet de Turkse variant ervan, in welk je enkel rechten bent geschonken wanneer pas Turks bloed door je aderen stroomt. De westerse democratie is een open, oprechte vorm waarbij leiders kunnen worden verkozen. En dus niet bewust op de manier van het Turkse militaire leiderschap.

Ik ben me ervan bewust dat er anti-islamitische sentimenten aanwezig zijn in een land als Frankrijk, welk de voornaamste natie is die Turkse toetreding tot de Europese Unie in de weg staat. Maar ik kan eerlijk zeggen dat noch de Verenigde Staten noch Groot-Brittannië een ‘verborgen anti-islamitisch beleid’ opgesteld zouden hebben. Het Britse volk, een zeer onafhankelijke menigte die ervan genieten om politieke leiders het zwaar lastig te maken, heeft met zekerheid geen anti-islamitische neigingen.

Dus hoe komt het dat er zoveel steun is voor Tibetaanse onafhankelijkheid terwijl de kwestie van Koerdistan goed verborgen blijft in de internationale media? Laten we het imago van deze twee naties in de wereld in beschouwing nemen; Zuid-Koerdistan verkreeg autonomie in 1991 en er werden verkiezingen gehouden om het leiderschap in de jonge staat vast te stellen. Vanwege een verschil van 2% in de stemmen volgde er vervolgens een burgeroorlog waarbij jonge mannen willig werden ingezet om hun dood tegemoet te gaan. Dit leidde tot splitsingen tussen families omdat de Koerd het opnam tegen zijn eigen volkgenoot. Vervolgens hadden we ook de doornige kwestie van de Arbeiderspartij van Koerdistan (PKK) met haar botsingen met de PUK en KDP.

Maar wat bracht Tibet naar buiten voor de internationale media om zich op te storten? Het antwoord is de Dalai Lama: een vredeliefhebbende en oude man.

Dus de Turken en Arabieren zullen je als Koerd vertellen dat jullie ‘broeders’ zijn vanwege jullie gemeenschappelijk geloof, en dat westenaren christenen zijn en dus ongelovig. Wat zijn de Tibetanen dan? Christelijk? Nee, zij zijn boeddhistisch; een geloof dat in theologisch opzicht verder van het christendom af ligt dan de islam. Mocht er sprake zijn geweest van religieuze keuze in het westen, dan zou deze keus eerder zijn gegaan naar de islam dan naar het boeddhisme. Echter, gezien de grote westerse steun voor Tibet, kan er beweerd worden dat hier geen sprake van is.

13-04-2008, 19:42


De Turken en Arabieren vinden het goedgepast om de religieuze kaart in te zetten wanneer ze het Koerdisch volk nodig hebben, maar voor de rest van de tijd beschouwen zij de Koerden als minderwaardig, vergeleken met hun zelf. De geschiedenis laat deze vorm van huichelarij duidelijk zien, waarbij dit duidelijk keer op keer is toegepast.

In plaats van een politieke zege waar de Chinese elite naar uitkeek, heeft China nu de aandacht van de wereldmedia in hun nadeel getrokken. Dit is tot stand gekomen door een evenement die door de Tibetaanse beweging volledig wordt benuttigd om vredevolle protesten te organiseren.

De Tibetaanse oppositie tegen de Chinese onderdrukking is tot nu toe bijna geheeld vreedzaam verlopen en Tibet staat aan de winnende kant. Er zijn zeker lessen die kunnen worden geleerd van de Tibetaanse ervaring. Men wint namelijk steun wanneer het gezien wordt als de passieve partij die bereid is om de dialoog aan te gaan. De Koerdische politieke elite moet haar gedachtegang veranderen en de divisies achterwege laten. Pas dan zullen we de Koerdische natie als realiseerbaar stellen. Ik bid voor die dag.

Over de auteur:
Peter Stitt is een Midden-Oosten verslaggever voor het BBC-programma “BBC2’s Newsnight”. Toen het recentelijk duidelijk werd dat Turkije tot een invasie zou overgaan in Zuid-Koerdistan stelde Peter zich als vrijwilliger op om als verslaggever bij de Arbeiderspartij van Koerdistan (PKK) te verblijven in het Qandil-gebergte.

Peter Stitt werd in 1963 geboren in Schotland. Hij groeide op in Engeland en studeerde af aan de Universiteit van Humberside. Stitt is een voormalig kortstondig lid geweest van de Ierse partij Sinn Fein en is een voorstander van volledige Ierse onafhankelijkheid. Daarbij moedigt hij de rechten van alle volkeren aan voor zelfbestuur.

Na de bezetting van Koeweit in 1990 begon Stitt de Koerdische politieke kwestie te studeren. Hij reisde tot twee keer toe af naar Noord-Koerdistan, waarbij hij verantwoordelijk was voor het overbrengen van de lichamen van twee Koerdische jongens om te worden begraven door hun familieleden.


bron

13-04-2008, 19:49

Citaat door Tarif1:
Waarom krijgt Koerdistan en Tibet wel aandacht van het westen, maar Tamazgha wordt door het westen aangevallen?
Zijn we dan geen mensen?


Wie in het westen valt de imazgh aan dan ?

13-04-2008, 19:58

Citaat door Tarif1:
Frankrijk in de jaren 50 vielen ze het Noorden van Marokko in opdracht van Arabische machthebbers. Ze hebben met straaljagers dorpen is as veranderd.

Nu in Niger en Mali worden Imazighen daar aangevallen door Amerika en Frankrijk.

Frankrijk steunt nu het onderdrukken van Imazighen in Marokko en Algerije.



Je zal best gelijk hebben,echter ik hoor er zelden andere Imazighen over.
Ook hier op het forum,kun je merken dan niet iedereen dat zo ervaart.

Maar kan me je frustratie voorstellen