Bekijk volle/desktop versie : Tasjes- Hartjes Dief



Pagina's : [1] 2 3 4 5 6 7 8

07-04-2008, 16:24
Loubna opende haar ogen en keek op de wekker 11.00 uur.
Ze draaide zich om bleef even liggen, draaide zich weer om sloeg de dekens van haar af.
Ze liep naar haar klerenkast en keek in de spiegels, ze zag er niet uit! opgefopte wangen dikke ogen en haar lange bruine haren zaten vol met klitten.
Loubna schudde haar hoofd pakte ondergoed uit haar kast en ging naar de badkamer.
Gelukkig sliepen de anderen nog, anders zou ze nooit aan de beurt komen om te douchen.
Loubna genoot onder de douche, ze voelde zich gelijk wat beter door het water die over haar lichaam stroomde, ze begon een zelfverzonnen liedje te neuriën die ging over het water die over haar heen viel.
Ze werd verstoord door haar broer die op de deur bonkte dat ze op moest schieten.
Snel draaide ze de kraan dicht, droogde zich af trok haar badjas aan en liet hem erin.
Ze ging weer naar haar kamertje en bekeek zichzelf nog eens in de spiegel.
Ze liet de badjas van haar lichaam af glijden zodat ze nu alleen in haar lingerie stond.
Ze keek naar haar benen die ze het liefst wat minder dik had gezien, en naar haar buikje die ze ook wel wat dunner zag en naar haar gezicht die er wat beter uitzag dan een kwartiertje geleden.
Haar ogen stonden helder en ze had een stralende lach met kuiltjes in haar bolle wangetjes.
Loubna stak haar tong uit naar zichzelf en zei: “ja ja, je bent wel een lekkertje hoor!”
Ze moest lachen om haar eigen gekheid en zag dat het al bijna half 12 was, ze had 12 uur afgesproken met haar 2 vriendinnen Halima en Rafika om te gaan winkelen, en ze haatten het dat Loubna altijd te laat komt. Het was dus tijd om kleren uit te zoeken wat een groot probleem is omdat Loubna nooit precies weet wat ze aan moet doen. Ze viste uiteindelijk een spijkerbroek uit haar kast en zocht er een truitje bij.
Ze trok het aan en keek trots naar zichzelf, trots omdat ze zo snel kleren had uitgezocht.
Nu mijn haren nog pufte Loubna en kamde haar haren uit en deed er wat crèmevoeding in en föhnde het droog. Snel wat mascara op en klaar is kees! Na een laatste blik in de spiegel pakte ze haar tas en jas en trok haar laarzen aan en vloog de deur uit.
Ze liep naar de tramhalte en zag de tram er al aankomen.
Ik heb geluk vandaag zei Loubna tegen zichzelf en stapte in de tram.
Het was zaterdag dus het was best stil op straat je zag heel veel ouderen lopen.
Loubna keek naar de ouderen en er kwam een verdrietige blik in haar ogen, ze werd altijd een beetje verdrietig als ze oude mensen zag omdat ze wist dat die bijna heen gaan en omdat ze zoveel moeite hebben met het lopen en praten.
Er stapte een lief oud vrouwtje de tram in en ze keek de tram rond, Loubna was diep in gedachten verzonken, ze zag niet dat er naar haar gekeken werd met de bedoeling om de vrouw te laten zitten.
Ahum! Deed het vrouwtje wat Loubna uit haar gedachten deed schrikken.
“Zou jij niet eens wat beleefder kunnen zijn en mij te laten zitten?” zei het vrouwtje nors.
Loubna keek haar scheef aan en zag dat alle ogen op haar gericht waren.
Loubna werd een beetje rood en mompelde dat ze haar niet had gehoord en stond op en liep naar de deur waar ze zich aan een stang vasthield.
Ze werd nog steeds aangekeken waardoor ze zich nog ongemakkelijker voelde
5 minuten later was ze eindelijk bij Centraal aangekomen en stapte opgelucht de tram uit en zag haar 2 maatjes al staan.
Huh, zei Halima ik dacht dat we hier nog een kwartier moesten wachten ofzo.
Ewa niet dus zei Loubna en ze liepen richting de Centrum.
Loubna vertelde de meiden zielig wat haar net in de tram was overgekomen en hun moesten lachen om haar, Loubna maakte altijd van die rare dingen mee waar je later zo hard om terug kan lachen. Al herinneringen ophalend liepen de meisjes verder, niet wetend wat ze boven het hoofd zou hangen…

07-04-2008, 16:25


zeg maar of ik verder moet gaann.!!


(K)

07-04-2008, 16:53
ik zal er nog wel een stukje bij plaatsen

07-04-2008, 16:54
Eenmaal bij de stad aangekomen liepen ze naar de een bakkerij voor broodjes omdat ze alledrie geen tijd hadden om iets te ontbijten.
Met hun buit in handen liepen ze door de stad.
Heerlijk rustig is het hé zei Rafika, geen mensen die voor je lopen of jongens die dingen naar je fluisteren als ze langs je lopen.
Hahaha! Ze moesten zo hard lachen, omdat ze wel wisten wat Rafika bedoelde, je hebt van die snotneuzen die zich helemaal op je drukken en dan in je oor iets fluisteren zoals, Ewa zine, of lekker ding of mashallah.
Rafika en Halima droegen beiden een hoofddoek en waren mooie meiden om te zien met hun donkere ogen en mooie gezichtje, dus wel begrijpelijk dat ze veel aandacht krijgen.
Loubna daarentegen draagt nog geen hoofddoek al is ze even gelovig als de anderen, ze kan het nog niet. Net toen ze het daarover hadden zagen ze in de verte een groepje jongens aan komen lopen van een jaar of 17. Even kijken wat die te zeggen hebben zei Rafika lachend.
De 4 jongens kwamen dichterbij en al meteen begonnen er twee met een opmerking over hun broodje: “mogen wij ook een hapje”?
“Was ik dat broodje maar kon ik je speeksel ook over me heen krijgen”
De meisjes konden hun lach niet inhouden en proestten het uit. Zie je nou wat ik bedoel, geen respect! Zelfs al loop je met je broer of vader op straat ze blijven je gewoon aanstaren.
Ja dat is zo Rafika, maar stiekem vind je het wel leuk he! Zei Loubna lachend.
Rafika trok aan lichtjes aan Loubna’s haar en ze liepen weer verder richting de Zara.
Ze verspreiden zich omdat ze nooit goed konden zoeken als ze samen bleven.
Ze zochten alledrie iets uit wat ze leuk vonden en gingen naar de kassa’s om af te rekenen.
Ze hadden alledrie een wat andere stijl.
Rafika en Halima droegen meer langere kleding dan Loubna, en Rafika droeg meer chique dan Halima, maar ze zagen er alledrie op hun eigen manier heel leuk uit.
Loubna had een truitje gekocht die strak om haar lichaam zat, Rafika had een nette broek gekocht en Halima een jurkje dat ook een beetje strak om haar lichaam zat.
Trots op hun kleertjes liepen ze weer verder, het was pas 1 uur dus ze hadden de tijd van de wereld.
O, wacht! Zei Loubna, ik moet even kijken hoeveel geld ik heb dan ga ik het gelijk opnemen.
Ze liepen naar de Rabobank, en Loubna nam al het geld op dat ze op haar rekening had staan.
Een totaal van €560, ze had er hard voor gewerkt dus het voelde goed toen ze het in haar handen voelde. Ze borg het op in haar portemonnee en ze gingen op weg naar de volgende winkel.

07-04-2008, 17:16


Bijna bij de Mango aangekomen bleven ze even voor de etalage staan en keken naar een broek die de etalagepop aanhad.
Ze hadden niets door toen een jongen met een petje ze van achteren ze besloop.
Oppeens voelde Loubna een ruk aan haar arm, ze keek met een ruk om en zag dat een jongen naast haar haar tasje uit haar hand had getrokken, voordat Loubna iets kon zeggen of zich kon bewegen was de vogel al gevlogen, naast haar hoorde ze Rafika en Halima schreeuwen, ze begonnen achter hem aan te rennen en schreeuwden Stop! Tasjesdief stop hem!
Loubna bleef met knikkende knieën staan, ze was zojuist beroofd, en het was zo makkelijk gegaan. Ze keek de meiden met een wazige blik na tot ze twee stippen vomden.
Mensen liepen langs haar en keken haar vreemd aan, sommigen bleven staan kijken naar haar. Loubna stond nog steeds in dezelfde positie toen haar twee vriendinnen hijgend weer terug kwamen lopen en haar omhelsden. Loubna, hij is weg we konden hem niet inhalen.
Loubna kreeg tranen in haar ogen, hoe kan dit gebeuren fluisterde ze.
Mijn geld, mijn paspoort, mijn telefoon en pinpasje.
Kom Loubna fluisterde Halima, we gaan aangifte doen.
De hele weg waren de meisjes stil. Ze konden het nog steeds niet beseffen dat Loubna net was beroofd.

07-04-2008, 17:30

Ga door meid
Je 1ste fan!

07-04-2008, 17:30
Ik zal het wel voor je uppen!


Upp Upp

07-04-2008, 17:36

Citaat door Stilletjess:
Ik zal het wel voor je uppen!


Upp Upp


thnxx!! Voor jouw zal ik wel doorgaan


07-04-2008, 17:36
Bij de bureau aangekomen moesten ze even wachtten tot ze werden opgehaald door een vrouwelijke agente die er vriendelijk uitzag. Ze gingen in een kamertje zitten en kregen een kop thee voor zich, en moesten het verhaal vertellen.
Loubna was nog steeds in shock dus vertelden de anderen wat er gebeurd was en dat ze hem niet goed hadden gezien, ze zagen alleen dat hij een trainingspak aanhad en een petje.
Loubna kreeg het advies om haar pasjes te laten blokkeren, en dat ze thuis na moest vragen of ze verzekerd was dan zou ze haar geld van de verzekering terugkrijgen.
Ze vertelde dat ze wel zouden opletten of er meer tasjesdieven aan deze signalement voldoen, en de rest hoorde Loubna niet.
Wat zullen ze thuis wel niet zeggen? Ze zouden zeggen dat ik het zelf heb uitgelokt, of ze zouden zeggen dat het waarschijnlijk een ex is die boos op me is.
Wat zou mijn broer doen? Die zou zelf op zoek gaan naar de boosdoener, Loubna zat maar te piekeren en zich zorgen te maken, tot ze een hand op haar schouder voelde.
Het was de agente die haar glimlachend aankeek en zei dat ze zich geen zorgen hoeft te maken en dat het allemaal goed komt.
Loubna knikte en keek weer weg.
De agente vroeg of ze Loubna zich zorgen maakte om thuis, waarna Loubna knikte.
als je wil dan kunnen we begeleiding mee sturen naar huis en zeggen dat we het zagen gebeuren. Loubna schudde haar hoofd, nee ik vertel het zelf wel.
Als je vragen hebt kan je altijd bellen zei de agente en gaf een kaartje mee.
Ze liepen hierna de bureau uit en niemand sprak een woord tegen elkaar.
Ze liepen richting Loubna’s huis en namen afscheid voor de deur, wetend dat Loubna nu zelf het verhaal moest doen en niemand haar erbij kon helpen.

07-04-2008, 17:46
upieeeeeeeeeeeeeeeeeeee 2de fan

07-04-2008, 17:55
ga verder uuuuuuppppiieeeee

07-04-2008, 18:17
Loubna stak de sleutel in het slot en ging naar binnen.
In de woonkamer hoorde ze de tv en ze hoorde haar vader en moeder kletsen over koetjes en kalfjes. Ze liep stil naar haar kamer in de hoop dat ze haar niet zouden horen.
Ze had niet door dat er een pen op de grond lag en trapte erop,
Auw! Schreeuwde Loubna het uit, dit kan er nog net wel bij.
Haar moeder hoorde het en riep haar, Loubna? Zhiti? Yek Emshiti ma3a shabatek l’stad?
Yeh Yemma, riep Loubna terug. Ewa Loubna Kom hier ’n shofo shno shriti.
Neeee!! Ging er door Loubna heen, Nee!! Net nu wil ze zien wat ik heb gekocht!
Kan ze gedachten lezen ofzo, weet ze dat ik een kut dag achter de rug heb!
Schoorvoetend liep Loubna de kamer in en gaf haar het tasje waar het truitje inzat.
Wat trouwens het enigste was wat ze bij zich had.
Haar moeder bekeek het truitje en haar vader lette er niet op, hij zat naar Al Jazeera te kijken.
Als Loubna’s vader naar Al Jazeera keek dan moest je hem echt niet storen.
Loubna’s moeder gaf haar het tasje terug met een opmerking dat het en kleine truitje was en dat ze niet goed uit kon kiezen.
Ja yemma zei Loubna en vluchtte terug naar haar kamer. Gelukkig vroeg ze niets anders, ik zeg gewoon niets dacht ze. Ik zie zelf wel hoe het loopt.
Loubna had een eigen computer staan in haar kamer, en logde even in op MSN kijken of haar vriendinnen al thuis waren, en dat waren ze. Ze kwamen meteen tegen haar praten en vroegen hoe het ging. Loubna gaf toe dat ze het niet heeft verteld, dat ze het niet durfde.
Haar vriendinnen begrepen het ook wel, hun ouders zouden er ook een drama van maken.
Ze bleven nog even praten, tot Loubna werd geroepen door haar moeder om te komen eten.
Loubna moest alleen eten met haar vader en moeder want haar zus Naima was aan het werk en haar broer Abdel was ook aan het werk. Haar zus is 21 jaar en Abdel scheelt 1 jaartje met Loubna, hij is 19.
Benti , begon haar vader. Dat betekent dat hij iets wil zeggen. Loubna stopte met eten en keek haar vader aan. Hij begon, we gaan over twee weken op vakantie naar Marokko voor zes weken. Maar vader, ik heb pas over 4 weken vakantie zei Loubna.
Met “we” bedoel ik je moeder en ik zei haar vader.
Vragend keek Loubna hem aan, en wij blijven dus thuis?
Ja jullie zijn oud genoeg om voor jullie zelf te kunnen zorgen, zo erg is het niet, jullie familie gaat heus niet opeens weg en er zijn ook geen bruiloften dit jaar.
Je moeder en ik willen gewoon vroeg naar Marokko gaan zonder alle ellende, en beginnen met ons huisje opbouwen.
Ik begrijp het zei Loubna. Jammer vond ze het wel, ze was er gewend aan geraakt om elk jaar naar Marokko te gaan. Maar ze begreep het ook wel dat haar ouders een keertje in alle rust samen willen gaan.
Ze ruimde samen met haar moeder de tafel af en ging daarna weer naar haar kamer en dacht na aan wat er vanmiddag was gebeurd en viel in een onrustige slaap.

07-04-2008, 18:18


ga snel verder please wil de rest horen (k)Sabrine(k)

07-04-2008, 18:22
ik zie dat je online bent kanj verder gaan:$ xx

07-04-2008, 18:39
Ze schrok wakker omdat er op haar deur werd geklopt, wie? Riep Loubna
Ik hoorde ze een meisjes stem, haar zus Naima dus.
Ja kom maar, haar zus kwam de kamer binnen en vroeg waarom haar zusje zo alleen op haar kamer zat.
Ik weet niet ik was gewoon in slaap gevallen zei Loubna.
O oké, zei haar zus, trouwens Loubna ik heb taart voor je meegenomen, want je houd daar toch zo van? Loubna’s zus werkt in een restaurant en ze mag heel vaal taart en broodjes meenemen naar huis, en dat laat Naima zich geen twee keer zeggen.
Even dacht Loubna eraan om haar zus te vertellen wat er is gebeurd in de stad, maar ze schudde die gedachte weg. Haar zus zou het waarschijnlijk aandikken en aan haar ouders vertellen.
Ik sta al op zei Loubna en liep met haar zus naar de woonkamer waar de anderen al zaten te smullen van de kwarktaart in verschillende smaken. Haar moeder gaf Loubna een stuk en Loubna ging voor de tv zitten met haar lekkernij.
Ze zaten naar de journaal te kijken en zagen een stuk over een tasjesdief die een vrouw had beroofd, maar hij was even later overreden.
Loubna werd helemaal wit, weer werd ze eraan herinnerd dat ze is beroofd door een rotzak die geen respect heeft voor andermans spullen. Net goed dat hij is overreden, moet je maar niet stelen.
Ze hoorde haar broer Abdel zeggen: “als ik door iemand berooft zou worden zou ik hem helemaal achterna gaan en zijn tanden uit zijn bek slaan!” wat denk je wel niet a sahbi!
Loubna keek haar broer geschrokken aan, maar moest even later om hem lachen omdat hij helemaal rood werd van opwinding toen hij dat zei.
Ja, zei Naima er worden heel veel mensen beroofd vooral in de stad, als je even niet oplet met je domme kop, ben je je spulletjes kwijt.
Nu was het Loubna’s beurt om rood te worden, dus haar zus zou haar ook dom vinden.
Niet aan denken, niet aan denken dwong Loubna zichzelf, dit gebeurt bij zovelen, gelukkig had ik niet zoooveel geld bij me.
Ze bleven nog praten en haar vader vertelde denieuws over Marokko ook aan Naima en Abdel, en ook zij namen het luchtig op.
Dit was waarschijnlijk hun kans om laat thuis te komen en vrienden en vriendinnen mee naar huis te nemen. De tijd vloog voorbij en pa en ma gingen slapen, alleen de drie bleven zitten, maar ook Naima ging slapen omdat ze vroeg eruit moest.
Ja ja, dacht Loubna, die gaat zeker liggen bellen met haar vriendje.
Loubna ziet ze weleens lopen dan ziet ze hun ook weleens een kus geven aan elkaar.
Liubna zegt het nooit tegen haar want dan zou haar zus zich echt schamen.
Die denkt dat ik dom ben als ik vraag hoe et gaat met el hob, dan zegt ze altijd el hob le kdoeb! Als ik er een keer achter kom dat jij een vriend hebt Loubna dan breek ik jouw nek en zijn poten zegt Naima altijd. Loubna trekt zich daar niet zoveel van aan want ze heeft echt wel vriendjes gehad, ja wie nou niet?
Maar uiteindelijk had haar zus gelijk en was het allemaal kdoeb, hart gebroken traantje hier traantje daar.
Dus nu doet ze het even rustig aan want even geen teleurstellingen meer voor deze hart ide al gebroken is.
Loubna denkt dagelijks terug aan haar exen, met wie ze leuke tijden heeft gehad maar uiteindelijk hebben ze het allemaal met haar uitgemaakt om redenen die nooit duidelijk waren en bleef Loubna zielig en alleen achter.Loubna stond ook op en liep naar haar kamer, dit was weer zo een moment dat ze zich super alleen voelde. Het liefst had ze haar telefoon gepakt en naar een van haar exen gebeld waar ze zo goed mee kon praten, maarja de een heeft een vriendin, war die waarschijnlijk al mee zit te praten.
Met hem kon ze altijd praten en lachen, ze kon alles bij hem kwijt. Hij bleef nog altijd lief tegen haar doen, alsof ze zijn vriendin was.
Ya Omar waarom heb je mij verlaten waarom? Dacht Loubna met pijn in haar hart. De ander wil niets meer met Loubna te maken hebben, daar kon ze sowieso niet mee praten.
De laatste heeft ze nooit begrepen die heeft het uitgemaakt omdat ze altijd ruzies hadden, maar uitpraten kon hij niet.
Hij was ook niet klaar voor een relatie zei hij altijd. Een grote spel dus met deze lomperik.
Slapen kon Loubna niet, ze bleef maar piekeren en denken.
Als een gehypnotiseerde pakte Loubna haar telefoon en belde naar Omar, hij ging over.
Loubna keek naar haar telefoon en voelde zich heel dom en wou net ophangen maar hoorde opeens een stem.
Ja hallo?
Hey, met mij Loubna
Ewa zine? Alles goed?
Hmm ja gaat wel hoor en met jouw Omar? Sliep je al?
Ja man, eigenlijk wel maarja me3lish. Wat doe je?
Ik kon niet slapen.
Oh moest je weer aan mij denken el hamka?
Hahah! Kapsones yekk maar je hebt gelijk.
Ewa ja.
Maarja Omar ik heb je stem nu gehoord dus kan ik vast wel weer gaan slapen.
Is goed schat, weltrusten
Trusten.
En Loubna hing op.
Zo gaan die gesprekjes met Omar, hij maakt haar ge met zijn woorden, maar uiteindelijk doet hij er niets mee.
Loubna sloot haar ogen en wou zo graag in slaap vallen, maar het ging niet.
Ze stond op ging naar de keuken dronk wat water en ging weer terug liggen.
Wat is dit! Ya rabbi laat mij slapen!
Het lukte maar niet dus besloot ze om te kijken of er nog iemand online was.
Ja hoor een paar mensen die waarschijnlijk ook niet konden slapen.
Iemand kwam tegen haar praten ene hotboy, die zei:
Hoi heb je zin om te cammen?
Loubna wist meteen wat hij daarmee bedoelde dus ze blokte hem en sloot de computer af.
Ze ging weer op bed liggen en bleef naar het plafond staren tot ze in een diepe slaap viel.

Pagina's : [1] 2 3 4 5 6 7 8