Diamonds82
24-03-2008, 00:53
Dag iedereen.
Ik schrijf zelf heel veel verhalen, maar zet ze nooit hier. Deze wilde ik met jullie delen Het is een waargebeurd verhaal. Misschien komt iemand het ook bekend voor. Het komt wel vaker voor.....in het geheim. Veel leesplezier!
The Other Women
De tranen rollen over mijn wang. Niets nieuws. Hetzelfde als gisteren en hetzelfde als de dag daarvoor. Ik mag al blij zijn, dat het geen bloed is wat vloeit. Liever een traan.
Ik had mezelf beloof niet meer te huilen. Niet om hem. Niet om de situatie. Ik zou het accepteren zoals het was. Zoals ik had gekozen…Was het wel een keus? Zucht…Zelfs dát kan ik mij niet meer herinneren. Of het mijn keus is geweest.
Ik denk terug aan de chatsessie…
Het begon uit nieuwsgierigheid. Zijn wachtwoord opgezocht op sluwe wijze en ingelogd op zijn msn. Niets bijzonders…leek het. Er waren wat email adressen, maar niet veel. Tja, veel minder dan die van mij tenminste. Ik had er wel 300 uit mijn schooltijd nog. Hij had er maar een stuk of 8. 1 in het bijzonder trok mijn aandacht. Het was een meisje. Dat wist ik zeker. Maar wie was zij? Dat wist ik niet. Ik nam haar email en voegde haar toe.
Weken gingen voorbij. Ik was het al haast vergeten. Tot een keer heel laat. Ik logde in op msn en er was een vreemde naam. Ik keek wie het was. Mijn adem stokte. Zij was het. Ze reageerde niet. Ik reageerde op haar. Het leidde tot een “gezellige” chatsessie. Ze was heel aardig. Ik wist zelfs haar naam. Hanan. Ze kwam uit Marokko. Uit een dorpje waar HIJ ook vandaan kwam. Zijn zus? Ik wou niet gelijk vragen of ze ene Mohamed kende, die daar ook woonde, maar nu in Nederland leeft. Dus liet ik het maar zo…Ik zou er wel achter komen.
Ik schrijf zelf heel veel verhalen, maar zet ze nooit hier. Deze wilde ik met jullie delen Het is een waargebeurd verhaal. Misschien komt iemand het ook bekend voor. Het komt wel vaker voor.....in het geheim. Veel leesplezier!
The Other Women
De tranen rollen over mijn wang. Niets nieuws. Hetzelfde als gisteren en hetzelfde als de dag daarvoor. Ik mag al blij zijn, dat het geen bloed is wat vloeit. Liever een traan.
Ik had mezelf beloof niet meer te huilen. Niet om hem. Niet om de situatie. Ik zou het accepteren zoals het was. Zoals ik had gekozen…Was het wel een keus? Zucht…Zelfs dát kan ik mij niet meer herinneren. Of het mijn keus is geweest.
Ik denk terug aan de chatsessie…
Het begon uit nieuwsgierigheid. Zijn wachtwoord opgezocht op sluwe wijze en ingelogd op zijn msn. Niets bijzonders…leek het. Er waren wat email adressen, maar niet veel. Tja, veel minder dan die van mij tenminste. Ik had er wel 300 uit mijn schooltijd nog. Hij had er maar een stuk of 8. 1 in het bijzonder trok mijn aandacht. Het was een meisje. Dat wist ik zeker. Maar wie was zij? Dat wist ik niet. Ik nam haar email en voegde haar toe.
Weken gingen voorbij. Ik was het al haast vergeten. Tot een keer heel laat. Ik logde in op msn en er was een vreemde naam. Ik keek wie het was. Mijn adem stokte. Zij was het. Ze reageerde niet. Ik reageerde op haar. Het leidde tot een “gezellige” chatsessie. Ze was heel aardig. Ik wist zelfs haar naam. Hanan. Ze kwam uit Marokko. Uit een dorpje waar HIJ ook vandaan kwam. Zijn zus? Ik wou niet gelijk vragen of ze ene Mohamed kende, die daar ook woonde, maar nu in Nederland leeft. Dus liet ik het maar zo…Ik zou er wel achter komen.