Redactie
22-03-2008, 10:31
Redouane en Abdeloahid Taouil uit Groenlo vormen het bewijs dat Marokkaanse jongeren niet uitsluitend negatief in het nieuws komen. De tweeling studeert af aan de Universiteit Twente. "Ik wil andere Marokkaanse jongeren inspireren." Ze dragen beiden een keurig kostuum: donker met een krijtstreep en een kleurige stropdas. Ze houden zich bezig met communicatie: communication science, ofwel toegepaste communicatiewetenschappen, aldus tctubantia.nl..
Waarom studeren jullie af in deze richting?
Abdeloahid: "Tijdens de stage op het hbo babbelden we wat met de begeleider, een beetje filosofisch ingestelde man. Hij wees ons er op dat we hoogopgeleiden zouden worden. Omdat de samenleving verandert – de toegenomen spanningen tussen allochtonen en Nederlanders – leek het hem een goede keuze het te zoeken in de communicatie."
Jullie hebben een eigen bedrijfje, Marotura. Wat is dat voor een bedrijf en hoe is het ontstaan?
Redouane: "Vanwege de hbo-opleiding bedrijfskundige informatica konden we op de Universiteit Twente aan een pre-master jaar beginnen, een inhaal- en overbruggingsjaar waarin je moet laten zien dat je het aankunt. Tijdens de masteropleiding kun je je specialiseren op een of meerdere onderzoeksgebieden, een track. Wij hebben voor marketing en voor overheidscommunicatie gekozen. Bij het starten van een onderneming komen zaken aan de orde als: het opstellen van een bedrijfsplan, presentatie, creativiteit, boekhouden en onderhandelen. Dat ging zo goed, dat we zeiden: dan gaan we het ook maar in het echt doen. We zijn in juni 2007 met Marotura begonnen. Het staat voor Marokko, Turkije en andere allochtonen. We richten ons op de communicatie met bi-culturele Nederlanders, Nederlanders van buitenlandse herkomst."
Is de communicatie met Nederlanders van buitenlandse afkomst anders dan?
Redouane: "We zijn tot de conclusie gekomen dat die communicatie te weinig rendement heeft. Communicatie met Marokkanen, Turken, Syriërs, Surinamers en Indische mensen in Nederland slaat niet goed aan. Je moet de doelgroep centraal stellen en op de juiste manier benaderen. Nederland is een volk van lezers. Die bereik je onder meer met flyers, brochures. Maar bij bi-culturele Nederlanders werkt dat niet. Met persoonlijk contact en internet werkt het wel."
Kun je een voorbeeld geven van die andere benadering?
Redouane: "Als je vindt dat er te weinig allochtone jongeren op een sportvereniging zitten, kun je twee dingen doen. Je kunt tegen Ali zeggen dat zijn zoon of dochter lid moet worden van een sportvereniging omdat dat goed is voor de lijn, voor de conditie en voor de sociale contacten. Maar voor bi-culturele ouders heeft dat niet de hoogste prioriteit. Bi-culturele ouders spreek je aan op andere punten. Dat door te sporten de prestaties verbeteren en dat dat goed is voor de economische zelfstandigheid. Want dát vinden ze wel heel belangrijk."
Abdeloahid: "Als het zinvol en plezierig is, dan gaan bi-culturele Nederlanders het doen. Is een van de twee maar het geval, dan is de kans klein."
Redouane: "De zoon van Ali zou zeggen: wat heb ik er aan? Ik kan beter een baan pakken want dan krijg ik geld. Dat is goed voor mijn economische onafhankelijkheid."
Jullie hebben onderzoek gedaan naar de instroom en de doorstroming van allochtone Nederlanders op de Universiteit Twente. Wat zijn de bevindingen?
Redouane: "Het wetenschappelijk onderzoek naar de doorstroming, of hoe ervaren bi-culturele Nederlanders het studeren op de UT. Ik heb het vergeleken met de ervaringen van autochtone Nederlanders. Het rendement van bi-culturele Nederlanders is minder. Zij doen er langer over, haken sneller af of stappen halverwege over."
Abdeloahid: "Mijn onderzoek was gericht op de instroom van bi-culturele Nederlanders. Daarbij valt op dat de voorlichtingsavonden op de UT zowel door de bi-culturele studenten als hun ouders niet goed worden bezocht. De inhoud van de avonden komt niet overeen met wat ze verwachten. Over de aanbevelingen kunnen we nog niets zeggen. We moeten ons proefschrift namelijk nog verdedigen."
Jullie zijn behoorlijk succesvol. Voelen jullie je een voorbeeld voor de Marokkaanse jongeren die problemen veroorzaken?
Redouane: "Ik voel me geen voorbeeld, wel wil ik andere Marokkaanse jongeren inspireren. Gelukkig zijn er ook veel jongeren die wel iets van hun leven willen maken. Maar ik weet niet of wij de groep die geen doelen heeft, kunnen bereiken."
Abdeloahid: "Jongeren hebben andere voorbeelden: een broer, neef of vriend. Bij de Marokkaanse jongeren heb je subgroepen. Een deel daarvan is niet bereikbaar. Maar wij richten ons op het allergrootste deel dat wel wil."
Jullie hebben exact dezelfde vooropleiding en beroepskeuze. Is dat toeval of komt het omdat jullie een eeneiige tweeling zijn?
Abdeloahid: "We hebben dezelfde interesses en we zijn een team."
Redouane: "Van kleins af aan zeggen andere mensen wat goed voor ons is. Toen we klein waren, moesten we niet op één kamer slapen want dat was niet goed voor onze individuele ontwikkeling. Op de basisschool zat ik aan de ene en Abdeloahid aan de andere kant van de klas. Als team vullen we elkaar goed aan en we kennen elkaar heel goed. We zien aan elkaars gezicht of we liegen. We willen samen het bedrijf uitbreiden. Binnen drie jaar moet het 't innovatieve en creatieve bedrijf zijn dat we voor ogen hebben."
Waarom studeren jullie af in deze richting?
Abdeloahid: "Tijdens de stage op het hbo babbelden we wat met de begeleider, een beetje filosofisch ingestelde man. Hij wees ons er op dat we hoogopgeleiden zouden worden. Omdat de samenleving verandert – de toegenomen spanningen tussen allochtonen en Nederlanders – leek het hem een goede keuze het te zoeken in de communicatie."
Jullie hebben een eigen bedrijfje, Marotura. Wat is dat voor een bedrijf en hoe is het ontstaan?
Redouane: "Vanwege de hbo-opleiding bedrijfskundige informatica konden we op de Universiteit Twente aan een pre-master jaar beginnen, een inhaal- en overbruggingsjaar waarin je moet laten zien dat je het aankunt. Tijdens de masteropleiding kun je je specialiseren op een of meerdere onderzoeksgebieden, een track. Wij hebben voor marketing en voor overheidscommunicatie gekozen. Bij het starten van een onderneming komen zaken aan de orde als: het opstellen van een bedrijfsplan, presentatie, creativiteit, boekhouden en onderhandelen. Dat ging zo goed, dat we zeiden: dan gaan we het ook maar in het echt doen. We zijn in juni 2007 met Marotura begonnen. Het staat voor Marokko, Turkije en andere allochtonen. We richten ons op de communicatie met bi-culturele Nederlanders, Nederlanders van buitenlandse herkomst."
Is de communicatie met Nederlanders van buitenlandse afkomst anders dan?
Redouane: "We zijn tot de conclusie gekomen dat die communicatie te weinig rendement heeft. Communicatie met Marokkanen, Turken, Syriërs, Surinamers en Indische mensen in Nederland slaat niet goed aan. Je moet de doelgroep centraal stellen en op de juiste manier benaderen. Nederland is een volk van lezers. Die bereik je onder meer met flyers, brochures. Maar bij bi-culturele Nederlanders werkt dat niet. Met persoonlijk contact en internet werkt het wel."
Kun je een voorbeeld geven van die andere benadering?
Redouane: "Als je vindt dat er te weinig allochtone jongeren op een sportvereniging zitten, kun je twee dingen doen. Je kunt tegen Ali zeggen dat zijn zoon of dochter lid moet worden van een sportvereniging omdat dat goed is voor de lijn, voor de conditie en voor de sociale contacten. Maar voor bi-culturele ouders heeft dat niet de hoogste prioriteit. Bi-culturele ouders spreek je aan op andere punten. Dat door te sporten de prestaties verbeteren en dat dat goed is voor de economische zelfstandigheid. Want dát vinden ze wel heel belangrijk."
Abdeloahid: "Als het zinvol en plezierig is, dan gaan bi-culturele Nederlanders het doen. Is een van de twee maar het geval, dan is de kans klein."
Redouane: "De zoon van Ali zou zeggen: wat heb ik er aan? Ik kan beter een baan pakken want dan krijg ik geld. Dat is goed voor mijn economische onafhankelijkheid."
Jullie hebben onderzoek gedaan naar de instroom en de doorstroming van allochtone Nederlanders op de Universiteit Twente. Wat zijn de bevindingen?
Redouane: "Het wetenschappelijk onderzoek naar de doorstroming, of hoe ervaren bi-culturele Nederlanders het studeren op de UT. Ik heb het vergeleken met de ervaringen van autochtone Nederlanders. Het rendement van bi-culturele Nederlanders is minder. Zij doen er langer over, haken sneller af of stappen halverwege over."
Abdeloahid: "Mijn onderzoek was gericht op de instroom van bi-culturele Nederlanders. Daarbij valt op dat de voorlichtingsavonden op de UT zowel door de bi-culturele studenten als hun ouders niet goed worden bezocht. De inhoud van de avonden komt niet overeen met wat ze verwachten. Over de aanbevelingen kunnen we nog niets zeggen. We moeten ons proefschrift namelijk nog verdedigen."
Jullie zijn behoorlijk succesvol. Voelen jullie je een voorbeeld voor de Marokkaanse jongeren die problemen veroorzaken?
Redouane: "Ik voel me geen voorbeeld, wel wil ik andere Marokkaanse jongeren inspireren. Gelukkig zijn er ook veel jongeren die wel iets van hun leven willen maken. Maar ik weet niet of wij de groep die geen doelen heeft, kunnen bereiken."
Abdeloahid: "Jongeren hebben andere voorbeelden: een broer, neef of vriend. Bij de Marokkaanse jongeren heb je subgroepen. Een deel daarvan is niet bereikbaar. Maar wij richten ons op het allergrootste deel dat wel wil."
Jullie hebben exact dezelfde vooropleiding en beroepskeuze. Is dat toeval of komt het omdat jullie een eeneiige tweeling zijn?
Abdeloahid: "We hebben dezelfde interesses en we zijn een team."
Redouane: "Van kleins af aan zeggen andere mensen wat goed voor ons is. Toen we klein waren, moesten we niet op één kamer slapen want dat was niet goed voor onze individuele ontwikkeling. Op de basisschool zat ik aan de ene en Abdeloahid aan de andere kant van de klas. Als team vullen we elkaar goed aan en we kennen elkaar heel goed. We zien aan elkaars gezicht of we liegen. We willen samen het bedrijf uitbreiden. Binnen drie jaar moet het 't innovatieve en creatieve bedrijf zijn dat we voor ogen hebben."