Bekijk volle/desktop versie : Het bewijs van de zegeningen van problemen



21-03-2008, 15:06
Problemen zijn een gunst, en dat heb ik het over mezelf nu en Allah heeft mij over een probleem heen geholpen door mij ziek te maken.

Ik vroeg Allah het probleem voor mij gemakkelijk te maken en het van mij te verwijderen.

Sinds gisteren ben ik weer thuis, een kwestie van uitzieken. Doordat ik ziek ben geworden heb ik afstand kunnen doen van mijn probleem.

Op het moment dat ik ziek werd heeft Allah het probleem uit mijn hoofd gehaald! Ik denk er niet meer aan en het kan me nu ook niets meer schelen.


Een grote gunst, doordat ik ziek ben geworden heb ik het kunnen loslaten.


Weet dus dat alles, maar ook alles van Allah, goed voor je is.


Het slechte komt van ons zelf, we doen ons zelf dat aan.

21-03-2008, 15:13


Helemaal mee eens.

23-03-2008, 10:56
Discussies zijn leuk. Vooral discussies over seks en relaties. Dan vliegen de vonken er vanaf.

"Ik vind dat seks voor het huwelijk best kan".

"Ik vind dat het zonde is…"

"Ik vind dat je elkaar toch eerst seksueel moet leren kennen, voordat je trouwt..."

"Ik vind…"

"Ja maar, ík vind…"

Wij vinden nogal wat. En iedereen vindt weer iets anders. Zulke discussies zijn wel leuk, maar ze leveren zo weinig op. [I]Behalve hoge bloeddruk en het nodige verbale gooi- en smijtwerk.
Er zijn ook zoveel meningen over wat nu wel en niet mag.

En veel van die meningen veranderen in de loop van de tijd. Wat tieners dertig jaar geleden vonden over seks, vinden tieners van nu hopeloos ouderwets. Tijden veranderen, meningen veranderen, mensen veranderen, maatschappijen veranderen.

Alles verandert. Bijna alles dan.Het probleem blijft namelijk. Nog steeds vragen jongeren zich af ‘wat nog wel mag voor het huwelijk.’ Er zijn maar weinig mensen die antwoord geven. De gesprekken tussen tieners en ouders bestaan vooral uit pijnlijke stiltes.

De moskee komt vaak niet verder dan ‘Het mag niet’ En op het schoolplein horen jongeren vaak juist dat alles mag. We vinden wel heel veel, maar de juiste weg hebben we nog niet gevonden.

Hoogste tijd om echte padvinders te worden. Er is een boek dat nooit veranderd is. Vertaald in duizenden talen. En juist dat boek is heel duidelijk over seksualiteit. Revolutionair.

Er was een tijd dat dat boek onder een laag stof lag, ergens in mijn boekenkast. Ik had het niet nodig. Ik vond mijn eigen weg wel. Totdat die weg dood liep.

Als dit boek spreekt, moeten wij zwijgen. Dan roepen we niet meer luidkeels ‘ik vind…!’ Dan luisteren we. Ik wil niet al het gras voor je voeten wegmaaien, wil je ook niet alles voorkauwen.

Je moet zelf op ontdekkingstocht.
Drie grote G’s die je niet over het hoofd mag zien:

GEDULD. Echte liefde heeft geen haast. Het kan best wachten. Wie echt van de ander houdt, zet hem of haar ook niet onder druk. Toch wordt het juist vaak wel gedaan: "Als je echt van me zou houden, zou je wel met me naar bed gaan." Echte liefde oefent geen druk uit op de ander. Lust is wel veeleisend, ongeduldig.

GEZOND VERSTAND. Als je af moet vallen, ga je op dieet. Dan ga je niet een kwartier de etalage van de warme bakker bekijken. Even alle taarten, puddingbroodjes bekijken en de geur opsnuiven van verse baksels. Dat is stom. Zo is het ook met seksualiteit.

Als je beseft dat seks voor het huwelijk verkeerd is, dan ga je niet om half twaalf ‘s avonds samen, met romantische muziek op de bank zitten, de deur naar je slaapkamer open. je moet verleiding ontvluchten. ..tog..?

Niet dat je in een kramp moet raken, maar je moet het spel van je hormonen niet aanwakkeren....?

(GOD) Allah CENTRAAL. Je hebt verkering. De hormonen zijn ontwaakt, het vuur is opgelaaid. Toch mag je vriend(-in) niet centraal komen te staan. Put yourself to the test. Staat allah nog centraal? In je gedachten, in je dagelijks leven? Of draait alles om je verlangens? In dat geval maak je het jezelf moeilijker dan het al is.

Het is moeilijk, ja. Maar niet onmogelijk.

De tijden zijn veranderd. Jongeren krijgen op steeds jongere leeftijd verkering en trouwen op steeds latere leeftijd. Dat betekent dus dat je een veel grotere periode (gemiddeld van je twaalfde tot je zevenentwintigste) je hormonen onder controle moet houden.

Je kunt nu twee conclusies trekken.

1) "Vijftien jaar! Dat is veel te lang, dat mag Allah niet van ons verwachten. Dus knijpt Hij wel een oogje dicht voor mij. In ieder geval zal Hij er alle begrip voor hebben."

2) "Vijftien jaar! Dat is veel te lang, dat mag ik mezelf niet aandoen. Dus begin ik niet zo vroeg met verkering en trouw ik zodra ik zeker weet dat Allah mij mijn levenspartner geeft."

In het eerste geval bedrieg je jezelf, in het tweede geval zul je misschien je hoge eisen moeten bijstellen voor je huwelijksfeest of de inrichting van je huis. Maar… hé, who cares!

Dat is ook niet het punt. Het punt is dat de maatschappij ons een traject van vijftien jaar voorschrijft, maar waarom zouden wij als moslims de normen van de wereld volgen? Wil je een trendvolger zijn of een trendsetter??
of is dat geen vergelijking..?

We zijn toch padvinders geworden? We hebben twee paden gevonden. Het smalle pad en de brede weg. Je kunt wel een tijdje van twee walletjes eten (vrijdag's in de moskee, maandag tot en met donderdag de cultuur en het denken van de wereld volgen) maar vroeg of laat moet je toch echt kiezen.

Vroeg is beter dan te laat. Ik kan je niet overtuigen. Je kunt je schouders ophalen. Maar één ding neem je mij niet af: ik heb er nog geen seconde spijt van gehad dat ik gekozen heb om het niet volgens de maatstaven van deze maatschappij te doen.

loubia... [/I]

23-03-2008, 11:03

Citaat door l0ubia:
Discussies zijn leuk. Vooral discussies over seks en relaties. Dan vliegen de vonken er vanaf.

"Ik vind dat seks voor het huwelijk best kan".

"Ik vind dat het zonde is…"

"Ik vind dat je elkaar toch eerst seksueel moet leren kennen, voordat je trouwt..."

"Ik vind…"

"Ja maar, ík vind…"

Wij vinden nogal wat. En iedereen vindt weer iets anders. Zulke discussies zijn wel leuk, maar ze leveren zo weinig op. [I]Behalve hoge bloeddruk en het nodige verbale gooi- en smijtwerk.
Er zijn ook zoveel meningen over wat nu wel en niet mag.

En veel van die meningen veranderen in de loop van de tijd. Wat tieners dertig jaar geleden vonden over seks, vinden tieners van nu hopeloos ouderwets. Tijden veranderen, meningen veranderen, mensen veranderen, maatschappijen veranderen.

Alles verandert. Bijna alles dan.Het probleem blijft namelijk. Nog steeds vragen jongeren zich af ‘wat nog wel mag voor het huwelijk.’ Er zijn maar weinig mensen die antwoord geven. De gesprekken tussen tieners en ouders bestaan vooral uit pijnlijke stiltes.

De moskee komt vaak niet verder dan ‘Het mag niet’ En op het schoolplein horen jongeren vaak juist dat alles mag. We vinden wel heel veel, maar de juiste weg hebben we nog niet gevonden.

Hoogste tijd om echte padvinders te worden. Er is een boek dat nooit veranderd is. Vertaald in duizenden talen. En juist dat boek is heel duidelijk over seksualiteit. Revolutionair.

Er was een tijd dat dat boek onder een laag stof lag, ergens in mijn boekenkast. Ik had het niet nodig. Ik vond mijn eigen weg wel. Totdat die weg dood liep.

Als dit boek spreekt, moeten wij zwijgen. Dan roepen we niet meer luidkeels ‘ik vind…!’ Dan luisteren we. Ik wil niet al het gras voor je voeten wegmaaien, wil je ook niet alles voorkauwen.

Je moet zelf op ontdekkingstocht.
Drie grote G’s die je niet over het hoofd mag zien:

GEDULD. Echte liefde heeft geen haast. Het kan best wachten. Wie echt van de ander houdt, zet hem of haar ook niet onder druk. Toch wordt het juist vaak wel gedaan: "Als je echt van me zou houden, zou je wel met me naar bed gaan." Echte liefde oefent geen druk uit op de ander. Lust is wel veeleisend, ongeduldig.

GEZOND VERSTAND. Als je af moet vallen, ga je op dieet. Dan ga je niet een kwartier de etalage van de warme bakker bekijken. Even alle taarten, puddingbroodjes bekijken en de geur opsnuiven van verse baksels. Dat is stom. Zo is het ook met seksualiteit.

Als je beseft dat seks voor het huwelijk verkeerd is, dan ga je niet om half twaalf ‘s avonds samen, met romantische muziek op de bank zitten, de deur naar je slaapkamer open. je moet verleiding ontvluchten. ..tog..?

Niet dat je in een kramp moet raken, maar je moet het spel van je hormonen niet aanwakkeren....?

(GOD) Allah CENTRAAL. Je hebt verkering. De hormonen zijn ontwaakt, het vuur is opgelaaid. Toch mag je vriend(-in) niet centraal komen te staan. Put yourself to the test. Staat allah nog centraal? In je gedachten, in je dagelijks leven? Of draait alles om je verlangens? In dat geval maak je het jezelf moeilijker dan het al is.

Het is moeilijk, ja. Maar niet onmogelijk.

De tijden zijn veranderd. Jongeren krijgen op steeds jongere leeftijd verkering en trouwen op steeds latere leeftijd. Dat betekent dus dat je een veel grotere periode (gemiddeld van je twaalfde tot je zevenentwintigste) je hormonen onder controle moet houden.

Je kunt nu twee conclusies trekken.

1) "Vijftien jaar! Dat is veel te lang, dat mag Allah niet van ons verwachten. Dus knijpt Hij wel een oogje dicht voor mij. In ieder geval zal Hij er alle begrip voor hebben."

2) "Vijftien jaar! Dat is veel te lang, dat mag ik mezelf niet aandoen. Dus begin ik niet zo vroeg met verkering en trouw ik zodra ik zeker weet dat Allah mij mijn levenspartner geeft."

In het eerste geval bedrieg je jezelf, in het tweede geval zul je misschien je hoge eisen moeten bijstellen voor je huwelijksfeest of de inrichting van je huis. Maar… hé, who cares!

Dat is ook niet het punt. Het punt is dat de maatschappij ons een traject van vijftien jaar voorschrijft, maar waarom zouden wij als moslims de normen van de wereld volgen? Wil je een trendvolger zijn of een trendsetter??
of is dat geen vergelijking..?

We zijn toch padvinders geworden? We hebben twee paden gevonden. Het smalle pad en de brede weg. Je kunt wel een tijdje van twee walletjes eten (vrijdag's in de moskee, maandag tot en met donderdag de cultuur en het denken van de wereld volgen) maar vroeg of laat moet je toch echt kiezen.

Vroeg is beter dan te laat. Ik kan je niet overtuigen. Je kunt je schouders ophalen. Maar één ding neem je mij niet af: ik heb er nog geen seconde spijt van gehad dat ik gekozen heb om het niet volgens de maatstaven van deze maatschappij te doen.

loubia... [/I]