Bekijk volle/desktop versie : ...''One kiss before I leave it all behind''...



20-03-2008, 17:45
Salaam

Ik wil iets met jullie delen. Het is gebaseerd op een waargebeurd verhaal. Wegens privacy zijn bepaalde gegevens gewijzigd.

Ik zal eerst beginnen met een omschrijving van de hoofdpersoon, want anders zullen jullie haar gedachtengang in het verhaal niet snappen.



…‘’One Kiss Before I Leave It All Behind’’…

Omschrijving van de hoofdpersoon:
De hoofdpersoon is een meisje van 21 jaar. Dat meisje is een denker. Zij wilt zoveel mogelijk antwoorden op de vragen die bij haar opkomen: waarom gunnen mensen elkaar niets, waarom houden twee personen van elkaar, waarom de zee zoveel kracht heeft etc. Zo kan zij nog uren doorgaan met het bedenken van allerlei vragen.

Het meisje is heel onzeker, stil, naïef en vooral gevoelig ingesteld. Maar zij is ook heel erg slim. Zij weet dondersgoed wat zij doet en zegt. Zij denkt altijd heel erg goed na voordat zij wat zegt en/of doet. Je moet het niet wagen om haar de grond in te boren want dan leert ze je meteen een lesje. Zij garandeert je dan dat je de volgende keer het lef niet meer zal hebben om haar de grond proberen in te boren. Dus eigenlijk heeft het meisje ook een harde kant.

Zij ziet altijd het goede in een mens maar zodra zij personen op verkeerde dingen betrapt dan neemt zij afstand. Zij heeft geen behoefte aan contact met verkeerde mensen. Een goede eigenschap van haar is dat ze mensen graag helpt maar voor de rest niks met hun te maken wil hebben. Dat ze niks te maken wil hebben met hun is omdat ze niemand vertrouwd. Je moet heel speciaal zijn wil je dat ze je vertrouwt. Van mensen die haar kwetsen neemt zij afstand. Ze haat dat soort mensen dan niet maar ze wil dan gewoon niks met hun te maken hebben. Zij haat mensen niet gauw maar als zij iemand haat dan haat zij die persoon met heel haar hart. Je kunt er dan ook vanuit gaan dat het nooit meer goed komt tussen jullie.

Het meisje is heel begripvol. Je kan goed je hart bij haar luchten want zij is één en al een luisterend oor. Aangezien zij nogal volwassen is ingesteld voor iemand die 21 jaar is beoordeeld zij jou problemen op een volwassen manier. Als je haar advies vraagt dan adviseert zij jou zo eerlijk mogelijk.

Het dierbaarste wat zij heeft is haar familie. Zij zijn haar alles en zij heeft ongelofelijk veel respect voor hun.

Haar grote hobby is voetballen. Vooral als zij zich rot of verdrietig voelt. Zodra zij zich verdrietig of rot voelt dan pakt zij de bal en schopt hem kei hard tegen de muur of op het voetbalveld. Hoe bozer zij is hoe harder zij tegen de bal schopt. Maar zodra zij klaar is met voetballen dan voelt zij zich beter.

Zij houdt van rustige soort muziek. Muziek wat op feesten worden gedraaid vindt zij alleen maar herrie. Bovendien kijkt zij alleen films met een moraal. Romantische films met een moraal vindt zij prachtig.

Ondanks dat zij hier is geboren en getogen wilt zij heel graag terug naar Marokko en daar haar leven verder leiden. In Marokko voelt zij zich echt gelukkig en thuis. Haar droom is dan ook terugkeren naar Marokko voor altijd.

Het meisje gaat nauwelijks op bezoek. Als haar ouders op bezoek gaan dan blijft zij lekker thuis. Zodra zij op bezoek gaat dan wordt zij meteen ziek. Mede daarom blijft zij thuis. Eveneens is haar gezondheid niet zo heel erg super, maar Alhamdoelillah. Zij heeft vaak van die dagen dat ineens haar hele lichaam pijn doet zonder dat zij weet wat daarvoor de aanleiding is.

Het liefst wilt zij nooit trouwen, maar het is Allah zijn wet. Zij gelooft absoluut niet in de liefde. Het is voor haar daarom nog steeds een raadsel waarom mensen aan liefde doen en met elkaar trouwen.

Zij gelooft in voodoo, want zij was zelf het slachtoffer van voodoo geweest. Zij is daarom erg oplettend met het uilenen van haar spullen en het eten van andermans eten.

Het meisje is nogal hard ingesteld maar zij heeft ook een zachte kant. Je kan haar gauw laten huilen, al helemaal als je op haar gevoel afspeelt. Wanneer alleen al haar vader boos is op haar dan begint zij al te huilen. Je kan haar ook laten huilen als je haar dierbaren pijn doet en/of kwetst.

De natuur vindt zij prachtig. Zij houdt van de natuur, met name van de zee en de bergen. De natuur heeft iets onschuldigs en rustgevend. Dat zij van de natuur houdt heeft zij hoogstwaarschijnlijk van haar opa geërfd. Hij is ook dol op de natuur.

Je kan haar ook heel gauw bang maken. Als je haar alleen al een spin laat zien dan schreeuwt zij de hele buurt bij elkaar.

Als de Koran hard aanstaat dan begint zij meteen te huilen. Ze is bezeten door een Djin en die Djin kan niet tegen Koran.

Zij kan gauw geïrriteerd raken. Zodra zij geïrriteerd is dan wilt zij alleen zijn. Je moet dan ook echt uit haar buurt blijven. Als zij heel erg geïrriteerd is of heel erg boos dan moet zij soms huilen of gooit ze met spullen. Wandelen helpt haar ook vaak om al haar zorgen te vergeten.

Zodra zij de sirene van de brandweer, ambulance of politieauto hoort dan wordt ze heel erg verdrietig. Zij heeft er zelf ook geen verklaring voor waarom zij er zo op reageert.

Het meisje is heel gesloten ingesteld. Zij wilt niet dat anderen weten hoe zij in elkaar steekt, wat zij denkt, voelt, wilt etc.

Zij houdt van romantische films omdat mensen dan gelukkig zijn.

Haar wens is eerder naar Allah toe dan haar dierbaren, want zij kan zich geen leven voorstellen zonder haar dierbaren. Haar droom is terug naar Marokko emigreren en daar haar geloof te gaan praktiseren aangezien moslims daar veel meer vrijheid hebben dan hier in Nederland.



Laat het me weten als jullie weten hoe dit verhaal verloopt.

20-03-2008, 19:08


Het verhaal:

‘’Ik wil jullie allen mededelen dat er een nieuwe leerling bij jullie in de klas is gekomen’’. Iedereen kijkt tegelijk mijn kant op. Ik voel me warm worden en heb het gevoel dat mijn gezicht knalrood is. Als er iets is waar ik niet tegen kan dan is dat als mensen allemaal tegelijk naar mij kijken. Ik weet mezelf dan nooit een houding te geven… Ik glimlach onschuldig naar iedereen. De docent stelt mij voor en gaat weer verder met het programma.

Tijdens de les keek ik vaak rond in de klas. Zijn dit mijn VWO-medestudenten?? Pfff, ik zit echt bij allerleis soorten mensen in de klas. Wel allemaal Nederlanders. Maar de één heeft lang haar, de ander groen haar, de ander is een lopende make-up doos. Kortom: niet zoals ik had gedacht. Ik dacht dat ik echt bij allemaal nette leerlingen in de klas zou komen te zitten. Maar misschien zijn ze wel allemaal heel erg lief. Ik moet niet meteen oordelen.

De les is na een eeuwigheid eindelijk afgelopen en ik loop helemaal alleen naar de bus toe. Ik kijk om me heen en zie dat ik de enige ben die alleen loopt. Het voelt eigenlijk best wel voorschut om alleen te lopen, want iedereen loopt wel met iemand behalve ik.. Aangezien ik een nieuwe leerling ben zal ik, denk ik, de eerste paar schooldagen alleen moeten doorbrengen... Ik neem de bus naar huis.

Er zijn inmiddels al weken verstreken sinds ik op deze school zit en nog steeds zit ik alleen tijdens de lessen en in de pauzes. Tazz, op deze school weten ze ook niet wat sociale contacten inhoudt. Ze hebben echt een rare gewoonte hiero. In de eerste klas vormen de leerlingen een vriendenclub, vervolgens gaan ze met dat vriendenclubje de jaren door tot aan de examenjaren. Niemand komt dan meer in de vriendenclub en niemand stapt eruit. Dus eigenlijk moet ik maar het beste er van zien te maken. Ik ben pas in de derde naar deze school gekomen. Op zich zijn mijn klasgenoten wel aardig hoor. In de klas praten zij ook wel tegen mij, maar in de pauzes zit iedereen bij zijn/haar eigen vriendenclub en niemand die je meevraagt…

Zoals al een paar weken zit ik ook vandaag alleen te pauzeren. Een paar klasgenoten van mij zien mij alleen zitten en stappen op mij af. Zij nodigen mij uit om bij hun vriendenclubje te komen. Maar ik heb dat liever niet. Ik bedoel: zij zijn al jaren bevriend, en ik wil daar niet tussen komen.

Ik heb een tussenuur en zit met mijn klasgenoten in de kantine. Mijn klasgenoten praten met elkaar over uitgaan en drank. Ik vind het niet echt interessant en kijk maar een beetje om me heen. Ik zie een jongen alleen aan een tafel zitten, waarschijnlijk heeft hij ook een tussenuur nu. Die jongen komt mij heel bekend voor maar ik weet even niet meer waarvan ik hem ken. Uit het niets loop ik naar die jongen toe en vraag of ik erbij mag komen zitten. Ik stap normaal gesproken nooit zomaar op iemand af, maar dit liever dan naar die verhalen van mijn klasgenoten luisteren. Wat boeit mij hun uitgaans en drank verhalen nou.

Ik raak aan de praat met die jongen. Hij verteld mij dat hij Marokkaans is. Dit zou je dus echt niet van hem zeggen. Ik dacht dat hij Afghaan was. Hij heeft een overdreven wit gezichtje en heel donker krullend haar. Als ik wist dat hij Marokkaans was dan zou ik niet eens naar hem toe durven lopen. Ik voel me een beetje voor paal staan maar doe alsof er niks aan de hand is en wij praten verder. Hij verteld mij dat hij in vijf VWO zit. We praten over het één en het ander totdat de bel gaat. Wij nemen afscheid van elkaar en gaan naar onze lessen toe. Best een aardige jongen.

Ik zit inmiddels al weken op mijn nieuwe school en ook ik krijg een vriendenclub. Er zijn nog vijf anderen leerlingen die ook nieuw op deze school zijn en ook, net als ik, geen vrienden hebben. Zo zijn wij bij elkaar terecht gekomen. Mijn vriendenclub bestaat uit vijf jongens en ik. Heb ik even pech, ik zat alleen maar bij jongens.

Elke pauze komen mijn vrienden en ik bij elkaar. Wij hebben echt altijd lol en kunnen goed met elkaar opschieten. Soort zoekt soort.. Heel af en toe dan kwam die Marokkaanse jongen ook bij ons zitten. Één van zijn vrienden zat bij ons in de club. Mijn vrienden en ik waren verslaafd aan kaarten. Elke pauze deden wij kaarten. Dit was echt altijd lol. Wat de leden van mijn vriendengroep en ik gemeen hadden is dat wij allemaal geen zin hadden in deze school, maar wij hadden allemaal geen keus..

21-03-2008, 00:53
Ik begon die Marokkaanse jongen regelmatig te zien in de pauzes. Zijn naam is trouwens Illias. Illias en ik gaan steeds vaker met elkaar om. Mijn school heeft een bepaalde regeling. Elke dag ben je verplicht om je voor een vak in te schrijven voor extra bijles. Dus ook al heb je geen bijles nodig, je moet je inschrijven. Je mag zelf kiezen welk vak je tijdens dit uurtje wilt volgen. Dus als je moeite hebt met wiskunde, dan kun je je voor een wiskunde les inschrijven. Zo een les heb duurt één lesuur per dag. Dus je hebt vijf dagen per week zo een les. Je komt bij leerlingen van verschillende klassen in de klas tijdens dit uurtje. Tijdens zo een les mag je niet praten, tenzij je vragen hebt. Dus kletsen is overbodig.

Illias en ik hebben elke dinsdag samen een geschiedenis les. Wij hebben niet bewust gekozen om bij elkaar in de klas te komen, maar wij werden toevallig bij elkaar ingedeeld. Ik heb geen moeite met geschiedenis maar ik moet me toch ergens voor inschrijven… Tijdens zo een les hadden Illias en ik altijd lol. Vaak kregen wij waarschuwingen van de docent.

Illias en ik leerden elkaar beter kennen en ik mocht hem. Weet je wat zo grappig is? Hij weet mij altijd rood en stil te krijgen. Hij is echt lief en een goed voorbeeld voor ‘’Real Friends’’. Ik wist niet dat die bestonden.

Op donderdag staan Illias en ik ingeschreven voor Nederlands.

De Nederlandse les begint net maar toch irriteer ik me aan de stilte. Ik kan niet tegen stilte. ‘’Hey Illias, ik ga aan de docent vragen of ik naar de mediatheek mag’’ zeg ik fluisterend tegen Illias, want praten is overbodig tijdens zulke lessen. ‘’Je mag toch niet gaan’’ fluistert Illias terug. Ik sta stoer op om aan de docent te vragen of ik naar de mediatheek mag. Nog voordat ik mijn mond open trek roept Illias: ’’Nee je mag de les niet verlaten tijdens dit uurtje’’. Iedereen kijkt mijn kant op. Ik word knalrood en voel me voorschut staan. ‘’Je mag inderdaad niet de les verlaten’’ hoor ik de docent zeggen. Ik loop zwijgend terug naar mijn plaats. 3hla voorschutting. Wallah voel me echt voor paal staan en niet zo’n beetje ook…

Er is inmiddels een week verstreken en ik heb vandaag weer Nederlands. Ik zit zoals gewoonlijk naast Illias. Zoals gewoonlijk praten wij over van alles en nog wat. Ik word gek van mijn haar. Mijn haarplukken zakken telkens voor mijn ogen! Ik werd het zat en liet de plukken voor mijn ogen hangen. Terwijl Illias met mij aan het praten is schuift hij de haarplukken achter mijn oor, maar het lukt niet echt. Ik heb erg zacht haar waardoor het niet blijft zitten. Ik schrik van Illias zijn reactie. Nooit heeft iemand aan mijn haar gezeten en bovendien als hij zich aan mijn haarplukken ergert dan had hij dat best wel mogen zeggen. Dan schoof ik ze zelf achter mijn oren, niet dat dat veel nut heeft. Maar aan de andere kant vind ik dat wel een lief gebaar van hem. Nog voordat ik van de schok bijkom hoor ik mijn klasgenoot achter mij stiekem lachen. Ik kijk haar kant op en zij glimlacht naar mij. Hoe kon het ook anders, zij moet meteen doordenken. Terecht ook, ik werd een beetje verliefd op hem. Hij was zoooo lief en leuk.

Ik ken Illias nu al een paar maanden en nog steeds blijven zijn aparte ogen me opvallen. Hij heeft hele lichtbruine ogen met een geel randje eromheen. Echt raar en mooi.

Het viel mijn vriendenclubje op dat Illias en ik vaak samen zijn tijdens school. Zodra zij ons twee samen zagen dan moesten zij stiekem lachen. Ze3hma het valt niet op…

Maanden zijn er verstreken en ik krijg geen zin meer in deze verrotte school. Weet je wat het is? Deze school draait alleen maar om regels. Het is eerder een gevangenis dan een school. Walou vrijheid. Ook kan ik me irriteren aan mijn klasgenoten. Ze lopen van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat te roddelen over anderen. Ik kan hier zo slecht tegen. Zodra één klasgenoot een roddel heeft dan verzameld meteen de hele klas zich eromheen om mee te kunnen luisteren en mee te praten. Ik merkte dat ik telkens met tegenzin naar school ging en heb mijn ouders gevraagd of ik ermee mocht stoppen. Niet voor altijd natuurlijk, maar ik wilde wel weg van deze gevangenis. Mijn ouders waren hier niet echt blij mee maar mijn schoolcijfers spraken boekdelen. Ik mocht ermee stoppen.

De volgende dag vertelde ik aan al mijn vrienden dat ik met school ga stoppen, ook aan Illias. Hij schrok hiervan en probeerde mij over te halen om het jaar af te maken: ‘’Je moet nog maar een paar maanden’’. ‘’Nee sorry, ik heb het helemaal gehad met deze school’’. Mijn besluit stond vast. Aan de ene kant wil ik juist heel graag blijven, want dan zie ik hem tenminste nog. Maar aan de andere kant doe ik mijn tijd verspillen op deze school. Ik wil zo gauw mogelijk van deze school af.

Ik zat inmiddels in mijn laatste schoolweek. Het is dinsdag en zoals elke dinsdag heb ik vandaag geschiedenis met Illias. Onze laatste les samen, want donderdag en vrijdag is hij op excursie dus dan zie ik hem niet. De les begint en Illias is er nog niet. Hij komt misschien zo wel binnen wandelen. Ik hield het hele lesuur mijn ogen op de deur gericht met de hoop dat hij alsnog binnen zou komen wandelen. Ik wist bijna 100% zeker dat hij wel zou komen aangezien dit ons laatste les is dat we samen zijn, maar tevergeefs… Hij kwam niet. Ik was echt diep teleurgesteld. Nu zal ik hem niet meer zien, nooit meer. Of nou ja, misschien zou ik hem in de pauze tegenkomen maar die duurt overdreven kort. Ik zat er mee dat hij niet is komen opdagen. Maar aan de andere kant was ik ook best wel boos. Als ik echt wat voor hem betekende dan zou hij wel naar ons laatste lesuurtje komen. Nu hij niet is komen opdagen zegt dat al genoeg: hij geeft niet om me. Dan toch niet, ik heb ook mijn zelftrots!!

De volgende dag kwam ik Illias op school tegen. ‘’Waar was je gisteren tijdens geschiedenis’’? vroeg ik hem. ‘’Ik had geen zin’’, was zijn antwoord. ‘’Ooooowh’’ dacht ik bij mezelf. ‘’Je had geen zin’’??? vroeg ik met een teleurgestelde stem. Zie je nou? Ik beteken helemaal niks voor hem. Als ik wat voor hem betekende zou hij zin maken!!! Ik was diep teleurgesteld.. Misschien had ik hem als gewoon een schoolgenoot moeten zien. Dat was de bedoeling eigenlijk ook..

Vandaag is mijn laatste schooldag. Illias is afwezig, hij heeft excursie vandaag. Echt balen is dat. Zo kan ik geen afscheid van hem nemen. Maar aan de andere kant heb ik schijt aan hem, net of hij aan mij denkt nu. Ze3hma geen zin!!
Mijn laatste lesuur is afgelopen. Ik neem afscheid van mijn klas en loop het gebouw uit. Ik stop voor het gebouw en bekijk het gebouw nog eens helemaal en ik denk bij mezelf: eindelijk van jou verlost, maar toch bedankt dat ik dankzij jou Illias heb mogen leren kennen. Ik tover een glimlach op mijn gezicht en loop naar de bus toe.

21-03-2008, 01:04
Uppie!!!!!

21-03-2008, 15:30


Dagen nadat ik van school af was sprak ik Illias op msn. Ik vertelde hem hoe erg ik het vond dat ik hem mijn laatste schoolweek nauwelijks zag. Ik legde vooral de nadruk op dinsdag toen hij ze3hma geen zin had, tazz. ‘’Ik vind het moeilijk om afscheid te nemen en daarom loop ik ervoor weg’’, antwoordde hij. Aaaaah kei lief, hij durft geen afscheid te nemen… Ik had dit absoluut niet achter hem gezocht. Maar aan de andere kant vond ik het toch lullig dat hij dat gewoon niet meteen zei. Dan zou ik ook geen hoop hebben..

Illias en ik hielden via msn contact. Ik was inmiddels al weken van school af. Begon me echt te vervelen, 24 uur per dag thuiszitten. Ik deed af en toe werken maar daar was ook niks aan.

Het was alweer rond april. Ik zat zoals gewoonlijk op de bank met opa. ‘’Opa ik verveel me zo erg, nu ik van school af ben. Ik voel me zo leeg en een beetje levenloos’’. ‘’Waarom ga je dan niet met mij mee naar Marokko. Je oma en ik gaan over twee weken ongeveer’’. Daar zit wel wat in, dacht ik bij mezelf.
Diezelfde avond had ik het met mijn ouders besproken. Ik mocht gaan van hun.

Over twee weken is het zover, dan ga ik naar Marokkooooooooooooooo!!! Heb er echt zin in!!! Ik vertelde aan Illias dat ik naar Marokko zou gaan over twee weken. ‘’Wat moet je nou weer alleen in Marokko’’?? ‘’Ik ga met mijn grootouders hoor’’. ‘’Jah maar toch, het is daar hartstikke saai vergeleken met de zomer’’. ‘’Ik heb opa en oma, dus waarom zou het saai zijn’’? Illias stond niet helemaal achter mijn keuze en probeerde mij over te halen om te blijven. Mijn besluit stond vast.

Een paar dagen voordat ik naar Marokko zou vertrekken sprak ik af met Illias. Het was geen date. Gewoon als vrienden. Mijn vriendin ging mee. Toen ik bij onze plek aankwam trof ik mijn vriendenclubje aan. Ik was kei blij. Wij hebben kei erg gelachen. Het was zo gezellig!!!!!!!

Het werd al laat. Mijn vriendin en ik namen afscheid en vertrokken naar huis. Onderweg naar huis hadden wij het over Illias. Ik vertelde mijn vriendin dat hij echt leuk is en dat ik me best afvroeg hoe hij erover denkt. Aangezien mijn vriendin de vriendin van zijn broer is wilde zij het aan hem vragen. Zij kwam vaak bij hun thuis. Ik had liever niet dat ze het zou vragen, ben niet hopeloos. Maar zij drong door, dus why not. Ik heb haar wel verteld dat zij niet het idee mag opwekken dat het van mij komt.

Zoals afgesproken vroeg mijn vriendin aan Illias wat hij van mij vond. ‘’Ik zie haar als gewoon een vriendin, meer niet’’. Had eigenlijk geen ander antwoord verwacht. Maar weet je wat ik zo raar vond? Hij deed veel te leuk en te lief om mij als gewoon een vriendin te zien. Ik bedoel, vrienden gaan toch anders met elkaar om dan hij deed. Of steekt hij gewoon zo in elkaar?? Ach laat het. Wat boeit het. Ik besloot om niks meer van me te laten horen en dat hij de hint zou begrijpen dat ik het contact indirect aan het verbreken ben. We waren toch alleen maar vrienden??

Kort hierna ben ik naar Marokko vertrokken. Aangezien het vliegtuig waarin opa en oma naar Marokko zouden vliegen volgeboekt zat moest ik alleen vliegen maar dat durfde ik niet. Ik raakte een beetje gestrest. Ik wilde kei graag naar Marokko maar ik ga niet alleen vliegen, dat durf ik niet. Mijn lieve vader bood mij aan om mij met de auto te brengen. Dat vond ik kei lief van hem... De reis naar Marokko was echt gezellig en wij hebben echt gelachen. Weet je wat alleen zo balen was? Wij hadden de hele reis alleen naar de radio moeten luisteren. De cd-speler ging stuk. Dat was echt balen. Drie dagen lang naar alleen radio luisteren. Maar het was wel grappig. Wij deden de radio heel hard aanzetten en gingen dan doorrijden.

Eenmaal uit de boot gekomen besefte ik dat ik gewoon in Marokko was. Ik heb Marokko echt zo erg gemist. Ik keek om me heen en zag die mooie bergen. Het is zo raar heh: ik ben in Nederland geboren maar ik wil zo gauw mogelijk weer terug naar Marokko om daar mijn toekomst door te brengen. Ik wil niet wachten tot ik oud ben. Nee ik wil nu gaan. Kijk hoe mooi Marokko is. Ik wil echt zo heel graag weer terug naar Marokko. Het liefst meteen als ik afgestudeerd ben.

Ik was nou al een paar weken in Marokko. Ik zat helemaal alleen in de Salla. Opa deed woedoe en oma was aan het bidden. Ik was helemaal ver in gedachten. Ik besefte hoe erg ik Illias miste. Hij is gewoon zo heel erg leuk, echt waar. Ik glimlachte als ik aan mijn ‘nieuwe schooltijd’ dacht. Als ik niet op de school zat dan had ik Illias nooit gekend. Er verscheen een glimlach op mijn gezicht.

Dagen gingen er voorbij en mijn nicht kwam bij mij slapen. Wij moesten nog heel veel bijpraten. Zo belanden wij ook bij het onderwerp ‘Love’. Ze vroeg mij of ik al een oogje op iemand had. Ik begon stiekem te glimlachen. Ik moest haar ALLES vertellen en dat deed ik ook. Ze was echt blij voor me dat ik eindelijk verliefd werd. Ik was namelijk zeventien jaar en nooit eerder verliefd geweest. Dus het was een wonder dat ik dat nu wel was.

De vakantie verliep snel.
Toen de scholen bijna waren begonnen ben ik teruggekomen naar Nederland. Het contact met Illias was nog steeds verbroken. En ik had me ook voorgenomen om geen contact meer met hem te nemen, heb geen behoefte aan vrienden.. Ik ben blij dat ik hem heb mogen leren kennen maar verder hoeft ik niks van hem…




Moet ik stoppen of wil er iemand weten wat er allemaal gebeurd

23-03-2008, 15:35
De scholen waren weer begonnen en ik stortte me volledig op mijn studie. Geen Illias meer voor mij. Ik voelde echt helemaal niets meer voor hem. Ik was blij dat ik over Illias heen was. Het was gelukkig alleen maar even verliefdheid, meer niet.

Maanden verstreken en het ging hartstikke goed op school. De studie die ik volgde was bank en verzekeringswezen. De studie duurt normaal gesproken vier jaar maar omdat het zo heel erg goed ging had ik de mogelijkheid gekregen om mijn studie in te korten. Ik mocht van mijn coördinator mijn studie inkorten tot anderhalf jaar. Dat houd dus in dat ik binnen anderhalf jaar al mijn toetsen voldoende moet hebben afgerond. Maar dat vond ik niet zo heel erg. Het ging namelijk hartstikke goed op school en ik liep op alles voor dan mijn klasgenoten. Ik verdeed mijn tijd alleen maar als ik er vier jaren over zou doen.

Maanden later kregen Illias en ik weer contact. Ik kan me niet meer herinneren hoe dat is gebeurd.
Illias en ik gingen weer verder als vrienden. Wij hadden naast het msn- contact ook telefonisch contact. Wij konden erg goed met elkaar opschieten en wij mochten elkaar ook heel erg. Illias en ik leerden elkaar alsmaar beter kennen. Aangezien ik nogal onzeker en gesloten ben ingesteld koste het Illias erg veel moeite om verhalen uit mij te krijgen. Illias was best open en wilde heel graag dat ik dat ook werd. Hij deed zijn best om mij te doen veranderen in een open persoon maar dat koste hem ongelofelijk veel energie.

Wij hadden nou al een tijdje contact. Wij hebben elkaar beter leren kennen. Illias werd verliefd op mij maar durfde er niet voor uit te komen. Hij was bang wat mijn reactie zou zijn. Na een tijdje kon hij het niet voor zich houden en vertelde hij mij wat hij van me vond. Ik schrok toen ik hoorde dat hij verliefd op me was. Wat zag hij nou weer in mij. Ik ben veelste gesloten ingesteld. En trouwens waar was hij toen ik verliefd op hem was?? Hij zag toen niks in mij, nu is het de beurt aan mij om niks in hem te zien. Illias maakte veel hints waaruit ik kon afleiden dat hij mij echt leuk vond. Ik negeerde die hints zoveel mogelijk. Ik was niet meer verliefd op hem weet je nog???

Op een dag sprak ik Illias op msn. Ik kan me dat gesprek nog dondersgoed herinneren. Illias vertelde mij tijdens dat gesprek dat hij echt heel graag iets met mij wil. Op dat moment begon ik weer een beetje verliefd te worden. Waren die gevoelens dan toch niet over?? Waren die gevoelens dan gewoon voor even verstopt?? Zijn die gevoelens dan nu weer komen opdagen??

Hoe langer wij elkaar spraken die dag op msn hoe meer ik de neiging kreeg om te bekennen dat ik hem nog steeds leuk vind. Dat de gevoelens er nog steeds zijn vanaf die tijd dat ik hem leerde kennen op mijn nieuwe school. Ik dacht dat ik geen gevoelens meer had voor hem maar die had ik wel, die waren alleen verstopt. Ik gaf het uiteindelijk toe. Ik gaf toe dat ik verliefd was op hem. Hij wist niet wat hij las. Hij schrok er gewoon van. Hij had niet verwacht dat deze gesloten meid dit zou zeggen. Maar hij was tegelijk wel heel erg blij en opgelucht. Blij en opgelucht omdat het gevoel wederzijds was. Ik heb hem wel verteld dat het beter is dat wij gewoon vrienden blijven omdat ik niet de persoon ben die hij denkt dat ik ben. Hij zal vast denken dat ik goed in de keuken ben, goed Marokkaans spreek etc. Ik heb hem duidelijk gemaakt dat dat niet zo is. Ik hem heb verteld dat ik niet kan koken, dat ik nauwelijks Marokkaans spreek, dat ik nogal verkaast ben etc. Dat vond hij helemaal niet erg. ‘’Dat komt allemaal nog wel. Hoe ouder je word hoe beter je zult worden in de dingen die je nu slecht doet of niet kan’’. Waarom zegt hij dat nou?? Hij hoort juist te zeggen dat ik een mislukkeling ben. Maar dat deed hij niet. Ik sloot het gesprek zo gauw mogelijk af. Ik voelde me ongemakkelijk omdat ik Illias heb verteld dat ik nog steeds wat in hem zag. Ik moest die avond constant aan Illias denken en dat ik bekend had dat ik hem leuk vind. Hoe zou hij er eigenlijk uitzien? Ik heb hem niet gezien sinds ik afscheid van hem heb genomen toen ik naar Marokko ging. Dat is echt al maaaaanden geleden, als het nog geen jaar was.

De volgende dag stond ik op het station op de bus te wachten. Ik had een toets vandaag, maar die stomme bus wil gewoon niet opschieten. Er arriveerde een bus, maar helaas is dat niet de bus die ik hebben moet. Ik keek een beetje om me heen. Er stapte een jongen uit de bus. Owh neej, dit kan niet waar zijn?!?! Moest ik hem nou uitgerekend vandaag zien. Uitgerekend een dag nadat wij een intiem gesprek hadden gevoerd???? Owh myyyy goooooood, wat moet ik doen?? Ik hoop dat hij mij niet gezien heeft. Ik keek onopvallend om me heen. Ik zag hem naar een meisje lopen. Volgens mij is zij Marokkaans, althans ze ziet er wel typisch Marokkaans uit. Ze gaven elkaar een overdreven hand en kwamen samen mijn kant op lopen. Shit, hij heeft me gezien. Ik wist mezelf geen houding te geven. Na zo een lange tijd zie ik hem eindelijk weer, met een MEISJE!! Hij glimlachte en gaf mij een hand. Ik gaf geen hand terug, want een meisje hoort een jongen geen hand te geven. ‘’Krijg ik geen hand’’? Vroeg hij met een glimlach op zijn gezicht. ‘’Nee, dadelijk ziet iemand ons en gaan ze denken dat ik wat stiekems uitspook’’. Ik voelde me erg ongemakkelijk, vooral omdat een meisje met hem was. Terwijl dat meisje naast hem stond vroeg hij hoe het met mij ging. Dat meisje blijf me maar aanstaren, kapsoon. Ik reageerde erg kortaf. Ten eerste omdat ik bang was dat iemand ons zou zien en dan door zou gaan denken. Maar vooral omdat hij met een meisje was. Gisteren nog bekende hij dat hij me leuk vind en nu ineens loopt hij met een meisje. Zie je, ze zijn ook allemaal players!! Ik vertelde Illias dat hij maar weg moest gaan voordat iemand ons zou zien en zou gaan denken. Hij liep weg met dat meisje. ‘’Zehma klasgenoot’’, dacht ik bij mezelf.

24-03-2008, 13:22
Eenmaal in de bus aangekomen haalde ik diep adem en zuchtte het eruit. Een diepe zucht omdat ik hem uitgerekend vandaag tegen moest komen. Maar ook een diepe zucht omdat ik me eigenlijk nogal rot voel. Ik voel me rot omdat ik het niet meer kan volgen. Gisteren vertelde hij me dat hij me leuk vond maar vervolgens loopt hij vandaag met een ander meisje rond. Ik kon het eigenlijk gewoon niet geloven. Of nou ja, ik wilde het niet geloven.

Dagen later sprak ik Illias weer op msn. Al die dagen moest ik aan dat meisje denken. Wat moest zij met Illias?? Ik kon de vraag niet voor me houden en vroeg Illias wie dat meisje was. Hij vertelde mij dat zij een klasgenoot is. Aan de ene kant luchtte het heel erg op om te horen dat zij gewoon een klasgenoot is maar aan de andere kant dacht ik bij mezelf: Jaaa jaaaaa, maak dat de kat maar wijs. Ze liepen zowat hand in hand en dan komt hij me wijsmaken dat zij gewoon klasgenoten zijn. Trouwens ze was niet eens mooi. Ik vind mezelf veel mooier.

De dagen die daarop volgde had ik eigenlijk helemaal geen zin in Illias. Hij kan de pot op met dat trutje. Ik kon niet geloven dat zij gewoon een klasgenoot was. Zo dom ben ik nou ook weer niet. Als zij elkaar niet zo overdreven een hand gaven dan zou ik het nog wel kunnen geloven. Illias zocht nog wel contact met mij maar ik bleef liever afstandelijk. Dat neemt natuurlijk niet weg dat ik hem niet meer leuk vind. Maar het is beter zo. Ik hoeft geen contact met een jongen die de boel belazerd. Illias merkte dat ik afstandelijk deed. Op het begin wilde ik niet vertellen dat ik er nog steeds mee zat met wie dat meisje nou eigenlijk is. Maar op een gegeven moment moest ik het gewoon kwijt. Hij stelde mij gerust met dat het meisje echt alleen maar een klasgenoot is. Ze moesten samen een opdracht maken vandaar dat zij met hem mee naar huis ging. Dat stelde mij gerust.

Illias en ik hadden nou inmiddels maanden lang contact. Wij leerden elkaar nog beter kennen. Maar toch was ik nog steeds gesloten. Hij moest er echt alles uittrekken.
Op een dag ging ik naar tante toe om daar te leren. Ik kon me thuis namelijk niet concentreren. Daar was het veelste gezellig voor vandaar dat ik naar tante was gevlucht. Ik klopte bij tante aan en vertelde dat ik ben gekomen om te leren. Aangezien het mooi weer was en de zon scheen ben ik direct naar de tuin gelopen om daar te leren. Ik zat helemaal in de stof toen ik de tril van mijn telefoon hoorde. Ik had een nieuwe sms. Het is een sms van Illias. Ik opende de sms. Mijn mond viel open van verbazing. Ik las de sms nog een keer en er verscheen een glimlach op mijn gezicht. Dit is echt het liefste smsje wat ik ooit heb gekregen van iemand. Hij vroeg mij gewoon indirect om zijn meisje te zijn. Ik wilde niks liever maar ik kon het niet. Ik heb nog nooit een vriend gehad. Het is gewoon niks voor mij om een vriend te nemen en al helemaal niet omdat ik gesloten ben ingesteld. Wat heeft hij dan aan mij als hij er alles uit moet trekken. Ik smste hem terug dat ik niks liever wil maar dat ik er nog niet klaar voor ben. Hij begreep niet waarom ik niet wilde. Ik probeerde hem uit te leggen dat ik het moeilijk vind om me aan iemand te binden aangezien ik nog nooit een vriend heb gehad. Hij was teleurgesteld maar toonde begrip.

Weken gingen er voorbij en weer kreeg ik een sms van hem of ik zijn meisje wilde zijn. Ik smste hem weer dat ik niets liever wil maar dat het onmogelijk is. Hij vroeg mij waarom het onmogelijk is. Ik antwoorde omdat wij elkaar niet kunnen zien dus waarom zouden wij wat et elkaar beginnen. Ik bedoel: in een relatie moet je elkaar regelmatig kunnen zien maar dat zouden wij niet kunnen omdat ik bang ben dat mensen ons gaan betrappen en dus over mij gaan roddelen. Mijn familie heeft een goede naam en die wil ik ze niet ontnemen. Hij vertelde mij dat hij er vrede mee had als wij elkaar niet zouden zien. Hij was al blij genoeg dat wij elkaar spraken. Ik draaide er weer omheen en vertelde hem dat ik niet ben wie hij denkt dat ik ben. Ik vertelde hem weer dat ik niet kan koken, nauwelijks Marokkaans spreek etc. En ook daarmee had hij vrede. ‘’Dat komt allemaal nog wel’’, was zijn antwoord. Tijdens het smsen begon ik te beseffen hoeveel hij om me gaf. Hij had overal vrede mee, zelfs dat we elkaar niet kunnen zien. Hij vindt mij dus wel heel erg leuk… Ik smste hem terug dat ik zijn meisje ben.

25-03-2008, 21:10
Wij hadden het al een tijdje met elkaar. Ik ontdekte al gauw dat hij jaloers kon worden als ik met een andere jongen sprak. Dat vond ik echt zo lief van hem, want zo liet hij mij indirect weten dat hij echt om me geeft.

Op een dag gingen mijn zus, zusje, ik en een vriendin de stad in. Ik smste hem dat ik de stad in ging. Hij was mijn vriend dus ik moest hem wel laten weten waar ik uithing.
Tijdens het winkelen kregen mijn zusje en ik honger. Wij gingen opzoek naar een restaurant. Het eerste en beste wat wij tegenkwamen was een Egyptisch restaurant. Wij liepen naar binnen en bestelde iets. De ober maakte een praatje met ons. Hij vertelde ons dat hij uit Egypte komt en 20 jaar oud is. Wij raakten aan de praat maar zonder bijbedoelingen. Illias vroeg of ik al thuis was. Ik vertelde hem dat ik aan het eten was. De ober vroeg de msn van mijn zusje en ik. Ik loog dat ik geen msn had. Op weg naar huis smste ik Illias en heb hem verteld dat de ober mijn msn vroeg. Hij vroeg of ik mijn msn had gegeven. Ik antwoorde:’’Ja’’. Illias raakte geïrriteerd en vroeg mij waarom ik mijn msn heb gegeven. Ik reageerde droog dat daar helemaal niets mis mee is. Pas nadat hij erg geïrriteerd en boos raakte heb ik hem verteld dat ik mijn msn niet heb gegeven. Hij was opgelucht en vroeg waarom ik hem boos had gemaakt. ‘’Ik wilde gewoon even weten wat je reactie daarop was vandaar’’. Ik besefte dat hij veel om me gaf. Als hij niet om me gaf dan zou hij er geen erg in hebben als ik contact legde met andere jongens.

Wij hadden al weken lang verkering met elkaar. Ik kon er niet meer tegen. Ik kon niet tegen het schijnheilige gedoe tegenover mijn ouders. Ik had gewoon een vriend. Dat is verkeerd. Zo hebben mijn ouders me niet opgevoed. Ik zat er echt mee met het feit dat ik mijn ouders gewoon belazerde. Het deed me pijn. Pijn omdat ik eigenlijk mijn ouders gewoon bedrieg. Ik vertelde mijn vriend dat ik zo niet langer kon gaan en maakte het daarom uit. Zelfs hiervoor toonde Illias begrip. Een betere vriend kan ik me niet voorstellen. Illias en ik gingen verder als gewone vrienden.

Illias en ik spraken elkaar vaker en vaker. Aangezien ik nog steeds gesloten was, probeerde Illias me dat af te leren. Hij probeerde me te veranderen in een open meisje. Illias maakte mij constant duidelijk dat ik alles bij hem kwijt kon. Ik was echt blij met zo een vriend.

Maanden gingen er voorbij en we werden goede vrienden van elkaar. Ik werd met de dag mee opener tegenover Illias. Ik besefte dat ik zoveel bij hem kwijt kon en andersom ook natuurlijk.

Ik leerde het innerlijk van Illias kennen. Illias is echt een type wat in sprookjes gelooft. Hij gelooft echt in ware liefde. Hij is ook heel romantisch ingesteld. Ik ben juist absoluut niet zo. Ik ben het tegenovergestelde van hem. Ik geloof wel in even verliefdheid maar absoluut niet in ware liefde. En als ik ergens slecht tegen kan dan is dat het kleffe gedoe. Echt helemaal niks voor mij.
Het heeft Illias ongelofelijk veel tijd en energie gekost om mij te laten doen geloven in ware liefde en dat liefde ook mooi kan zijn. Ik deed mijn best om dat te geloven maar ik kon het niet. Liefde is pijn, hoor ik vaak om me heen. Waarom zou ik dan eigenwijs doen om erin te geloven.
Illias is ook een persoon wat erg veel geduld heeft en positief is ingesteld. Ik kon af en toe kei rot tegen hem doen, maar ondanks dat bleef hij toch positief. Als er iemand is die erg eigenwijs en koppig is ingesteld dan ben ik dat wel. Als ik ergens mee zat dan vertelde ik dat aan niemand, ook niet aan Illias. Ik hield het dan gewoon voor me. Maar Illias kon altijd aan mijn manier van praten afleiden dat ik ergens mee zat. Hij probeerde mij dan zo op mijn gemak te stellen zodat ik erover ga praten en me vervolgens daardoor beter ga voelen. Praten helpt…

26-03-2008, 22:54
Illiasen ik kregen steeds meer gevoelens voor elkaar. Gevoelens die mij lieten beseffen hoe veel ik om Illias geef, gevoelens die mij lieten beseffen dat Illias een deel begint uit te maken van mijn leven, gevoelens die mij lieten beseffen dat dit meer is dan verliefdheid alleen… Wij maakten ook hints tegenover elkaar met het feit dat wij elkaar leuk vinden maar daar bleef het bij

Inmiddels was het alweer bijna zomer. Illias en ik zouden beiden naar Marokko gaan. Wat zouden wij elkaar toch heel erg missen. Zes weken lang geen contact met elkaar. Dat word echt heel moeilijk aangezien wij momenteel onafscheidelijk zijn.
Ik zou eerder dan Illias naar Marokko vertrekken. Ik nam telefonisch afscheid van hem. Wij zouden elkaar pas na de zomer weer spreken. Wat zou ik hem toch gaan missen, pffff. Onderweg naar Marokko dacht ik alleen aan Illias. Ik dacht aan hoe leuk hij is en hoe blij ik ben dat ik hem heb leren kennen.

Toen wij in Marokko arriveerde en uit de boot reden voelde ik me echt gelukkig. Ik ben weer thuis. Thuis in de plek waar ik echt thuis hoor. Ik keek om me heen. Waaauuuuw wat zijn die bergen mooi. Hier heb ik een heel jaar op zitten wachten. Een jaar lang gewacht op het moment dat ik weer naar mijn echte huis ging.

De dagen verliepen gezellig. Ik was echt blij om mijn familie weer te zien na een jaar. Al helemaal om 3hamtie te zien. Ik hou echt van haar en haar gezin. Driekwart van de vakantie doe ik bij hun doorbrengen.
Ik had het druk met van alles en nog wat in de vakantie dat ik minder vaak aan Illias dacht. Ik dacht natuurlijk wel elke dag aan hem maar minder vaak dan eerst, want ik had geen tijd om aan iets te denken.

Halverwege de zomer voelde ik de tril van mijn mobiel. Mijn mond viel wijd open van de blijdschap. Ik had een sms van Illias!!!!!!!!!! Ik opende gauw het sms en las wat erin stond: Hoe gaat het met jou? Er verscheen meteen een glimlach op mijn gezicht, echt kei lief dat hij aan mij heeft gedacht…

Dagen gingen er voorbij. Als ik me voor iemand schaamde dan was het de zoon van 3amtie. Ik voel gewoon de spanning tussen ons. Al weet ik niet wat er is, maar toch voel ik me ongemakkelijk als ik bij hem in de buurt was.

Dagen gingen er voorbij. Mijn neef en ik waren aan het praten over van alles en nog wat. Aangezien ik me nog steeds ongemakkelijk voel als ik bij hem in de buurt ben liet ik dat niet merken. Ik deed alsof er niets aan de hand was. Hoe vaker ik mijn neef sprak hoe vaker hij hints maakte dat hij me leuk vond. Ik trok me daar niets van aan. Ik zie hem gewoon als neef en verder geen bijbedoelingen. Tevens ben ik van Illias. Al hebben Illias en ik niets met elkaar, maar dat kan elk moment nog komen. Als ik er klaar voor ben… Mijn neef liet vaker merken wat hij van mij vond. Ik zag absoluut niets in hem. Het ligt niet aan hem, maar het ligt aan mijn gevoelens die zijn weggelegd voor Illias. Illias is de persoon die ik wil, niemand anders.

Eenmaal in Nederland aangekomen smste ik meteen Illias om te zeggen dat ik er weer ben. Hij was inmiddels al een tijd terug in Nederland.

Zoals gewoonlijk hadden Illias en ik dagelijks contact met elkaar. Hij heeft mij veranderd in de positieve zin. Ik had nooit durven denken dat ik zou veranderen. Illias heeft mij geleerd om open te zijn, om geduld te hebben, om altijd het positieve in iets te zien, om erover te praten als iets mij dwarszit, om in echte liefde te geloven etc. Sinds Illias mij dit allemaal heeft geleerd heb ik een positieve kijk op het leven gekregen. Allemaal dankzij hem. Ik hou echt van hem, Wallah echt waar.

Illias en ik voelden ons steeds meer tot elkaar aangetrokken. Wij leerden elkaars innerlijk kennen alsmaar beter kennen.
Met de dagen mee merkte in dat ik kei jaloers kon worden als ik hem met een andere meid zag spreken. Alleen als hij al zei dat hij een filmster mooi vindt dan werd ik al helemaal gek. Andersom ook. We belong together en daar mag niemand tussenin komen, niemand…

27-03-2008, 14:53
Illias en ik merkten op dat dit meer is dan alleen maar verliefdheid. Wij voelden ons echt tot elkaar aangetrokken. Automatisch gingen wij ons serieuzer en volwassener gedragen tegenover elkaar. Wij stonden altijd klaar voor elkaar, begrepen elkaar en zetten elkaar op de eerste plaats. Wij betekenden steeds meer voor elkaar. Wat er tussen ons speelde werd alsmaar serieuzer. Al zagen wij elkaar nooit, toch spraken wij elkaar elke dag. Wij begonnen echt om elkaar te geven en wij waren bereid voor elkaar door het vuur te gaan. Wij kregen serieuze gevoelens voor elkaar en wij zagen het serieus zitten met elkaar. Een beter iemand dan Illias kan ik me niet wensen.

Het was inmiddels alweer bijna zomer. Wij zijn nooit zo onafscheidelijk geweest als dit jaar. Zes weken zonder Illias, moet er niet aan denken!!!!! Alleen het idee al doet me afschrikken..

Illias zou eerder dan mij naar Marokko vertrekken. Wij namen weer telefonisch afscheid van elkaar. Dit keer was het echt moeilijk om afscheid te nemen van elkaar. Ik zou hem echt gaan missen, echt waar. Hij vetrok naar Marokko. Ik bleef alleen achter, wij moesten nog een aantal dagen. Ik miste Illias zo erg en wilde hem zo graag smsen om te vragen in welk land zij al waren. Maar ik wilde hem niet storen. Misschien wilde hij helemaal niet dat ik hem zou storen. Ik bleef de hele dag wachten tot hij wat van zich liet horen. Laat in de avond smste hij me. Ik was echt gelukkig op dat moment. Hij smste mij dat hij telkens naar zijn telefoon keek met de hoop dat ik naar hem zou vragen maar tevergeefs. Ik vertelde dat het andersom ook zo was. Wij konden er uiteindelijk wel om lachen.

Nu was het mijn beurt om naar Marokko te vertrekken. Onderweg naar Marokko moest ik telkens aan Illias denken. Ik miste hem echt. Ik mis onze gesprekken die wij iedere dag met elkaar hadden….

Eenmaal in Marokko aangekomen liet ik alles achter mij, ik wilde mijn hoofd legen. Dus ik mocht niet meer aan school, werk etc. denken. Ik mocht alleen maar lol hebben en aan Illias denken. Hij betekende echt alles voor mij. Ik beschouwde hem ook als mijn wederhelft.

In Marokko had ik echt zoveel lol. Het was gewoon zo gezellig. Wat ik wel jammer vond is dat mijn neef mij maar niet met rust liet. Hij liet mij telkens weten hoe leuk hij me nog steeds vindt. Maar zoals gewoonlijk negeerde ik alles.

Zoals ieder jaar gingen wij midden in de zomer reizen door Marokko. Wij komen uit het noorden. Wij zouden met ons gezin gaan en met mijn jongste 3amtie haar gezin.
De reis was echt zo leuk. In Tanger aangekomen vertelden wij aan mijn vader dat wij naar een hotel willen om ons op te frissen en vervolgens uit te rusten voor morgen. Het was echt zo warm en wij voelden ons echt zo vies. Wij plakten helemaal door de hitte.
Mijn vader en de man van tante zijn voor een hotel gestopt en zijn gaan informeren voor hotelkamers. Tante en ik bleven in haar auto wachten. Tante heeft geen geheimen voor mij. Tante verbrak de stilte en vertelde mij dat ze iets wilde vertellen maar dat ik niet boos mocht worden of mocht huilen. Ik word niet zo gauw boos en ik huil ook niet gauw dus ik beloofde het. Tante vertelde mij dat zij laatst een gesprek had met haar zus over mij. Dus zij had een gesprek met de moeder van mijn neef. Tante vertelde mij dat haar zus zei dat zij mij om een hand had gevraagd bij mijn vader. Mijn gezicht veranderde in een verbaast gezicht. Mijn mond viel wijd open. Ik wist even niet wat ik hoorde. Het enige wat ik eruit kon krijgen was: ‘’En wat zei Bebba’’. ‘’Je vader heeft verteld dat het tussen hun blijft en dat niemand hiervan af mag weten. Je vader heeft gezegd dat als je wat ouder bent dat zij dan aan jou gaan vragen wat jij ervan vindt maar voorlopig zal je vader er niks over zeggen tegen jou. Maar je vader zei dat hij echt gelukkig zou zijn als je ja zou zeggen’’. Het leek alsof ik een klap recht in mijn gezicht heb gekregen. Ik voelde de pijn diep in mijn hart toen ik dat hoorde. Maar tegelijkertijd was ik verbaast en verdoofd. Ik had Illias toch al. En waarom heeft tante dat niet eerst aan mij gevraagd???? Wat nou als mijn ouders het liefst mijn neef hebben en niet Illias aangezien mijn neef familie is en Illias een vreemde en aangezien het mijn vader gelukkig maakt als ik voor mijn neef kies??? Ik voelde de tranen achter mijn ogen prikkelen maar ik deed mijn best om ze in te houden. Ik deed onopvallend tegenover mijn tante maar ik had een vreselijke pijn. Ik zag vanuit mijn ooghoeken dat tante telkens naar me keek. Ik hield me groot. Ik had haar niks verteld over Ilias dus zij kan niet weten dat ik momenteel pijn heb. Ik toverde met moeite een glimlach op mijn gezicht. ‘’Gelukkig je bent niet boos’’ reageerde zij met ook een glimlach. Ik schudde met moeite langzaam mijn hoofd heen en weer. Ik kon aan tante zien dat zij opgelucht was.

Gelukkig deed mijn vader er niet zo lang over en zag ik hem naar onze auto toe lopen. Ik stapte uit tante haar auto en stapte onze auto in. Ik hoorde heel vaag dat mijn vader zei dat het hotel helemaal volgeboekt is en dat we verder moeten zoeken. Wij reden weg. Ik zag de weg heel vaag. Ik was ver in gedachten. Ver bij Illias…. Ik wil mijn neef helemaal niet. Ik hou van Illias. Maar stel nou dat ik tegen tante zeg dat ik niet met hem wil trouwen. Hoe zal de band dan zijn tussen ik en mijn tante, of tussen bebba en ik. Zal tante dan minder van mij gaan houden of zal ze me dan juist gaan haten? Zal mijn vader teleurgesteld zijn in mij? Zullen mijn ouders Illias wel accepteren?? Ik piekerde aan één stuk door tot ik in slaap viel…..