SOS Palestina

[lap_doek]

Humanitaire crisis Palestina


Humanitaire crisis in Palestina

De humanitaire crisis in de Gazastrook in Palestina neemt sinds het oplaaiende geweld eind februari 2008 dramatisch toe. Meer dan 70 Palestijnen zijn omgekomen en ruim 150 zijn zwaar gewond geraakt. De meeste van hen zijn burgers, waaronder veel vrouwen en kinderen. Zo’n 1.5 miljoen mensen zijn afgesloten van de buitenwereld; zelfs de meest primaire basisbehoeften zijn hun vanwege de gesloten grenzen ontnomen..



Toegang tot voedsel, water, brandstof, elektriciteit en medische hulp is minimaal. Ziekenhuizen zijn afhankelijk van generatoren, waardoor slechts de mensen die in grote levensgevaar verkeren kunnen worden behandeld.

Problemen met rioleringen hebben er toe geleid dat veel afval op straat of in de zee is terechtgekomen. Het gebrek aan goede sanitair heeft de risico´s op gezondheidsproblemen enorm vergroot.

Honger, angst en energieafsluitingen maken iedere dag weer deel uit van het leven van de mensen in Gaza. De hulpverleners ondervinden steeds meer problemen om de mensen in nood te kunnen bereiken.

Islamic Relief in actie
Op 16 januari 2008 begon Islamic Relief in Palestina met het verlenen van noodhulp om de steeds verergerende situatie het hoofd te bieden. Families ontvingen hygiëne pakketten, keukengerei, dekens, gaslichten, voedselpakketten en water. Ziekenhuizen ontvingen medicijnen en andere noodzakelijke middelen zoals verband. Op 1 maart 2008 heeft Islamic Relief medische apparatuur, waaronder 2 ventilatoren, 4 hartbewakingsmonitoren en dozen met verband gedoneerd aan het Al-Shifa ziekenhuis. De dag erna heeft Islamic Relief het ziekenhuis levensreddende medicijnen geschonken.

Het veldkantoor van Islamic Relief in Gaza heeft een committee samengesteld dat zich zal inzetten om de hulpbehoevende mensen die dakloos zijn geworden te helpen.

Help mee!
Islamic Relief heeft 6,5 miljoen euro nodig om voedsel, medicijnen en dekens uit te delen aan de mensen in de zwaarst getroffen gebieden. In samenwerking met de Wereld Gezondheidsorganisatie van de Verenigde Naties worden de meest noodzakelijke medicijnen en andere medische goederen uitgedeeld aan ziekenhuizen en klinieken.

Uw donatie is hard nodig om de mensen in Gaza te helpen deze humanitaire crisis te overleven.

Stort vandaag nog uw bijdrage op giro 2002 ten name van Islamic Relief Nederland, onder vermelding van “SOS Palestina”.

http://www.islamic-relief.nl/content/view/110/64/

[lap_doek]

Een getuige vertelt…

Mohammed Ali is media medewerker bij Islamic Relief in Palestina. Hij vertelt in eigen woorden over de situatie in het grootste ziekenhuis in Gaza, waar hij getuige is geweest van een dag vol chaos, machteloosheid, verdriet en rouw.

Een zwarte dag
Het is vandaag zaterdag 1 maart 2008 en één van de bloedigste dagen in de recente geschiedenis van Gaza; 62 Palestijnen verloren op deze dag hun leven.
Ik werd ‘s morgens wakker en deed de televisie aan om het nieuws te kijken. Er werd bericht dat zo’n 30 mensen in Gaza waren gedood, en ongeveer 100 gewond geraakt. De zenders lieten beelden zien van huilende en bange kinderen. Ambulances vervoerden de levenloze lichamen van kinderen en vrouwen. De sfeer was droevig, gespannen en de mensen waren in afwachting van het ergste. Na een tijdje realiseerde ik mij dat de crisis die in Gaza was ontstaan, grote vormen had aangenomen en het leven van de burgers in een hel had veranderd.

Chaos en angst
Ik maakte mezelf klaar en besloot om naar het grootste ziekenhuis in Gazastad te gaan. Mijn camera nam ik mee om de situatie daar vast te leggen. Op dat moment wist ik nog niet wat mij te wachten stond. Zodra ik bij de eerste hulp van het Al-Shifa ziekenhuis arriveerde, zag ik overal bebloede kledingstukken en schoenen op de grond liggen. De één na de andere ambulance arriveerde. De eerste ambulance vervoerde een 16 jarige jongen. Hij zat onder het bloed. Een andere ambulance bracht twee mannen en een ambulancemedewerker binnen. Eén van de twee mannen was al dood; de andere was zwaar gewond. De ambulancemedewerker schreeuwde; hij had diepe wonden in zijn dijbeen. Vrij snel daarna kwamen er vijf ambulances tegelijkertijd binnen. De eerste hulp zat vol met gewonden, doktoren, families en journalisten. Iedereen rende, schreeuwde en huilde. Er heerste een chaos van wanhoop en angst.

Zwaargewond
Terwijl ik foto’s maakte, merkte ik de 16-jarige jongen op die op het zelfde moment dat ik arriveerde, werd binnengebracht. Ik liep naar hem toe en zag dat er niemand bij hem was. Ik begon met hem te praten en probeerde hem te kalmeren, maar hij huilde verschrikkelijk. Plotseling keek hij mij met zijn betraande ogen aan en zei me: “alsjeblieft help me..laat me niet sterven!” Ik kon niets anders doen dan zijn hand vast te houden en hem te zeggen dat het allemaal goed ging komen. De verwondingen van de jongen zagen er ernstig uit. Ik zag bloedende gaten in zijn jonge lichaam. Haastig zocht ik naar een dokter, maar iedereen was heel erg druk met het helpen van andere zwaargewonden. Uiteindelijk vond ik een dokter die naar de jongen kwam kijken. Na een korte check schreeuwde de dokter uit volle borst: “er is een zwaargewonde jongen hier die direct geopereerd moet worden!”
De jongen huilde harder toen hij dit hoorde. Zijn hand hield ik nog steeds zijn vast totdat hij naar de operatiekamer werd gebracht. Ik weet niet of hij het gered heeft.

Groot verdriet
De gebeurtenissen maakten me enorm verdrietig. Ik belde mijn leidinggevende (Dr. Mohammed Alsousi) en ik legde hem uit wat er aan de hand was in het ziekenhuis. Een paar minuten later kwam hij binnen. Toen wij beiden stonden te wachten, hoorden we dat het aantal doden al opliep tot 42. Een bewoond huis was onder vuur genomen en 10 familieleden kwamen door slechts één enkele aanval om.

Tenslotte besloot ik om terug naar huis te gaan en uit te rusten, in de veronderstelling dat alles achter de rug was. Het tegenovergestelde bleek waar te zijn toen de aanvallen in Gaza en het aantal incidenten dramatisch toenamen. Ik ging terug naar het Al-Shifa ziekenhuis en wachtte daar op dezelfde plek. Al snel arriveerde er een auto. Drie vrouwen kwamen huilend de auto uit. Ze renden al schreeuwend naar de kamer van de eerste hulp. Eén van hen riep radeloos: “ik wil hem zien…ik weet dat hij dood is..”

Hoogstwaarschijnlijk wist ze dat haar zoon zich onder één van de dodelijke slachtoffers in het ziekenhuis bevond. Ik realiseerde mij dat niets erger kan zijn dan het gevoel dat je overmant wanneer je weet dat je eigen kind dood is.

Iedere tien minuten arriveerde er wel een ambulance met dode lichamen en/of gewonden. De meeste van hun waren vrouwen en kinderen. Rond tien uur ‘s avonds plaatselijke tijd zijn 62 Palestijnen dood verklaard. 17 daarvan waren kinderen. Zo’n 200 anderen waren gewond, waarvan er 80 in kritieke toestand verkeerden.

Noodoproep
De dag was nog niet om, toen het Al-Shifa ziekenhuis contact zocht met Islamic Relief voor een dringend verzoek om de intensive care te bevoorraden. Ze hadden behoefte aan hartbewakingsmonitoren, ventilatoren, verband en andere operatiespullen. De intensive care was vol met gewonden, maar kon het aantal niet aan. Islamic Relief gaf diezelfde dag nog gehoor aan de noodoproep van het ziekenhuis. Ik ging die dag voor de derde keer terug naar het ziekenhuis; deze keer om de door Islamic Relief geleverde goederen te documenteren. Toen ik de intensive care binnenkwam, raakte ik geshockeerd door de vele gewonden daar met maar weinig hoop om te overleven. De geluiden van de hartbewakingsmonitoren klonken overal. De sfeer was dramatisch. Ik begon foto’s te maken van sommige gewonden. De eerste was een jonge jongen die zijn been was verloren. De tweede jongen die ik zag zat met zijn gezicht vrijwel volledig in het verband. In zijn lichaam zaten buisjes en draden die verbonden waren aan bewakingsapparatuur.

Kleine onschuld
Op een gegeven moment viel mij een 15 maanden oude baby op. Ik keek naar haar terwijl een dokter haar onderzocht. Van haar kleine gezichtje kon ik de ware betekenis van onschuld aflezen. Ik vroeg de dokter over haar. Hij vertelde mij dat ze in kritieke toestand verkeerde, maar dat ze een kans had om te overleven. Het baby’tje had iets wat mijn aandacht bleef vasthouden; misschien was het wel het feit dat ikzelf een kind heb van bijna dezelfde leeftijd.

De techneuten waren druk met het installeren van de nieuwe hartbewakingsmonitoren en ventilators. Mijn aandacht werd afgeleid door een hard geluid. Doktoren renden naar het baby’tje toe die ik nog geen tien minuten daarvoor had bezocht. Er werd continue op haar borst gedrukt om haar hartje niet te laten stoppen. Het alarm van de monitor was luid en gaf een rood licht aan. Ik rende naar het bed waarin ze lag en keek gespannen naar haar. Met een gebroken hart vroeg ik de doktoren naar haar toestand. Ondertussen hoorde ik een dokter herhaaldelijk roepen: “geen signaal”. Op dat moment was ik continu aan het bidden. Ik smeekte Allah om haar te helpen. Eén van de doktoren riep: “er is hoop”, hij was vastbesloten om haar niet op te geven. Twee minuten later kregen ze het voor elkaar dat de toestand van het nog zo kwetsbare meisje stabiel werd. Ik voelde me tegelijkertijd opgelucht en verdrietig; opgelucht omdat ik wist dat ze een kans had om te overleven, maar verdrietig omdat ik niet kon begrijpen wat dit kleine wezentje ooit heeft misdaan om in haar hoofdje te worden geschoten.

Gebroken hart
Ik ging terug naar de techneuten en bleef daar zo’n 15 minuten totdat ze klaar waren met de installatie van de door Islamic Relief gedoneerde machines. Ik kon niet wachten tot dat ze klaar waren, zodat ik terug kon gaan naar het baby’tje om haar een kus te geven en te bidden voor haar leven. Toen ik naar haar toe ging, zag ik de doktoren zwaarmoedig alle draadjes uit haar lichaampje verwijderen. Ze draaiden zich naar me toe om me te zeggen dat ze zojuist was overleden.

Ik kon het niet geloven en keek de dokter geshockeerd aan zonder hem iets te vragen. Hij probeerde mij uit te leggen dat hij alles had gedaan wat hij kon doen, maar dat het uiteindelijk de wil was van Allah .
Met een gebroken hart ging ik terug naar huis. Thuis keek ik met tranen in mijn ogen naar mijn kleine zoontje. Ik werd bang en bedacht me dat hij misschien wel de volgende zou kunnen zijn om bruut uit het leven te worden gegrepen.

[Larache86]

waarom vragen de joden nou af waarom wij aanslagen plegen ??

[lap_doek]

Citaat door Larache86:

waarom vragen de joden nou af waarom wij aanslagen plegen ??

Alsjeblieft, niet zulke comments. Daarvoor ga je naar "Canada's......."

[AbuSjaak]

je moet even contact opnemen met Anja Meukenbeld van de SP, die zit in de Eerste Kamer en is getrouwd met een hele zielige palestijn!!

Ze vliegt ongeveer 435 keer per jaar op en neer naar de Gaza strook ( op kosten van de ned. belastingbetaler) om daar overlast te veroorzaken, zij zelf noemt het hulp!! De palestijnen zijn iedere keer weer blij als ze opzout.

[lap_doek]

Citaat door AbuSjaak:

je moet even contact opnemen met Anja Meukenbeld van de SP, die zit in de Eerste Kamer en is getrouwd met een hele zielige palestijn!!

Ze vliegt ongeveer 435 keer per jaar op en neer naar de Gaza strook ( op kosten van de ned. belastingbetaler) om daar overlast te veroorzaken, zij zelf noemt het hulp!! De palestijnen zijn iedere keer weer blij als ze opzout.

Ik zal ook blij zijn als JIJ opzout.

[Muad_Dib]

Als ze al het geld dat ze in wapens steken nou eens zouden inzetten om eten en medicijnen te kopen was er geen enkel probleem geweest.
Maar heb ze nog nooit horen klagen over een gebrek aan wapens!

Zolang ze zelf liever wapens kopen dan eten gooi ik m'n geld nog liever in de sloot!

[AbuSjaak]

Citaat door lap_doek:

Ik zal ook blij zijn als JIJ opzout.

gaat niet gebeuren

[AbuSjaak]

Citaat door Muad_Dib:

Als ze al het geld dat ze in wapens steken nou eens zouden inzetten om eten en medicijnen te kopen was er geen enkel probleem geweest.
Maar heb ze nog nooit horen klagen over een gebrek aan wapens!

Zolang ze zelf liever wapens kopen dan eten gooi ik m'n geld nog liever in de sloot!

dit is veel te intelligent gepraat voor die palestijnen, zij niet begrijpen

zij ook niet willen begrijpen , want zij dan niet meer in slachtofferrol kunnen zitten.

[mariam_kenouz]

Soub7annalah. Wala7alauw la qoe wata illabilahi 3alijoel 3adiem.

En waarom kijkt de rest van de wereld toe? Waar is de Verenigde Naties? Waarom roept niemand die zionisten niet tot halt???

Zodra er één vieze zionist dood gaat, gaan er 50 palestijnen dood.

Zo machteloos. Palestina, Allah ma3a sabirien!

Moge Allah álle slachtoffers onvoorwaardelijk het Paradijs doen betreden! Moge Allah jullie meer Sabr geven! Amien..

[Hoogervorst]

Citaat door Larache86:

waarom vragen de joden nou af waarom wij aanslagen plegen ??

Jij pleegt aanslagen?

[lap_doek]

Citaat door Muad_Dib:

Als ze al het geld dat ze in wapens steken nou eens zouden inzetten om eten en medicijnen te kopen was er geen enkel probleem geweest.
Maar heb ze nog nooit horen klagen over een gebrek aan wapens!

Zolang ze zelf liever wapens kopen dan eten gooi ik m'n geld nog liever in de sloot!

Rustig aan.....houd dat geld maar bij je. Ik vraag jou ook niks.

[Moore]

Citaat door haatsmurf1:

de joden controleren de grens...

al komt er bakken met voedsel aan, de joden stelen het van de palestijnen

Wat is het nut dan van deze actie?

Moore.

[Bou3erma]

Citaat door lap_doek:

Humanitaire crisis Palestina


Humanitaire crisis in Palestina

De humanitaire crisis in de Gazastrook in Palestina neemt sinds het oplaaiende geweld eind februari 2008 dramatisch toe. Meer dan 70 Palestijnen zijn omgekomen en ruim 150 zijn zwaar gewond geraakt. De meeste van hen zijn burgers, waaronder veel vrouwen en kinderen. Zo’n 1.5 miljoen mensen zijn afgesloten van de buitenwereld; zelfs de meest primaire basisbehoeften zijn hun vanwege de gesloten grenzen ontnomen..



Toegang tot voedsel, water, brandstof, elektriciteit en medische hulp is minimaal. Ziekenhuizen zijn afhankelijk van generatoren, waardoor slechts de mensen die in grote levensgevaar verkeren kunnen worden behandeld.

Problemen met rioleringen hebben er toe geleid dat veel afval op straat of in de zee is terechtgekomen. Het gebrek aan goede sanitair heeft de risico´s op gezondheidsproblemen enorm vergroot.

Honger, angst en energieafsluitingen maken iedere dag weer deel uit van het leven van de mensen in Gaza. De hulpverleners ondervinden steeds meer problemen om de mensen in nood te kunnen bereiken.

Islamic Relief in actie
Op 16 januari 2008 begon Islamic Relief in Palestina met het verlenen van noodhulp om de steeds verergerende situatie het hoofd te bieden. Families ontvingen hygiëne pakketten, keukengerei, dekens, gaslichten, voedselpakketten en water. Ziekenhuizen ontvingen medicijnen en andere noodzakelijke middelen zoals verband. Op 1 maart 2008 heeft Islamic Relief medische apparatuur, waaronder 2 ventilatoren, 4 hartbewakingsmonitoren en dozen met verband gedoneerd aan het Al-Shifa ziekenhuis. De dag erna heeft Islamic Relief het ziekenhuis levensreddende medicijnen geschonken.

Het veldkantoor van Islamic Relief in Gaza heeft een committee samengesteld dat zich zal inzetten om de hulpbehoevende mensen die dakloos zijn geworden te helpen.

Help mee!
Islamic Relief heeft 6,5 miljoen euro nodig om voedsel, medicijnen en dekens uit te delen aan de mensen in de zwaarst getroffen gebieden. In samenwerking met de Wereld Gezondheidsorganisatie van de Verenigde Naties worden de meest noodzakelijke medicijnen en andere medische goederen uitgedeeld aan ziekenhuizen en klinieken.

Uw donatie is hard nodig om de mensen in Gaza te helpen deze humanitaire crisis te overleven.

Stort vandaag nog uw bijdrage op giro 2002 ten name van Islamic Relief Nederland, onder vermelding van “SOS Palestina”.

http://www.islamic-relief.nl/content/view/110/64/

waar zijn die stinkend rijke arabische miljardairs???? TFOEEEEE geld uitgeven aan hoeren en alle soorten luxe, en hun eigen broeders negeren.

[Moore]

Citaat door haatsmurf1:

welk actie ?

Inzamelingsactie van SOS Palestina!

Moore.