Met deze gedicht heb ik aan een gedichten wedstrijd meegedaan.
Thema was; Stilte
Tranen in Stilte !
Ik verdrink nu in mijn eigen tranen,
Ik wou dat mijn engeltje mij deze pijn kon besparen,
Ik wou dat dit een droom was, die niet uit kwam.
Het doet mij zoveel pijn, dat m'n engeltje niet meer bij me kan zijn.
Ik ben haar voorgoed kwijt, het is net een ziekte waar ik enorm aan lijdt
Ik mis je, Ik mis je zo, Ik weet je hebt nu rust.
Kreeg ik nog maar een afscheidskus.
Op een dagelijkse drukke dag,
heb je ons onverwachts, in stilte verlaten
Ik weet dat ik de tijd niet kan keren, en het moet accepteren.
In huis is er geen stilte meer.
Dat je niet meer bij ons bent, doet ons enorm zeer.
Het is zo stil zonder jou
Ik weet nu niets te zeggen,
Het is moeilijk uitleggen
Waar zijn mijn woorden?
Waar is mijn waterval aan letters,
Ik ben ze kwijt, bij zoveel pijn.
Ik wil even alleen zijn.
Ik loop weg,
Ik vlucht, op zoek naar stilte!
Naar een stille plek waar ik kan bijkomen.
Waar ik over onze oude tijden samen kan dromen.
Even 1 minuut stilte,
Alle herinneringen achter elkaar.
Mezelf laten gaan.
Even geen lawaai, even pure stilte.
Wandelend in het bos, denkend aan jou,
Zoals ik je kon, Scheen jij op mij als de zon.
In stilte stromen mijn tranen langs mijn gezicht,
Nu leef ik in het duister, jij was mijn licht.
In stilte zul je in mijn hart blijven voortleven,
Want onze herinneringen samen zal ik nooit vergeten.