Beste
Ik heb het afgelopen halfjaar veel om jou gelachen en getreurd,
maar de meeste herinneringen zijn vrolijk aan wat er allemaal is gebeurd.
Het mooiste wat mij ooit is overkomen ben jij,
Iedere keer als ik alleen al jou stem hoor word ik blij.
Jij wist mij altijd op een of andere manier vrolijk te maken,
zelfs op de momenten waarin ik het nut van bepaalde dingen niet meer inzag.
Toen was jij er voor mij elke dag.
Je wist Subhana'allah altijd wat je zeggen moest.
Op een bepaalde manier heb jij mij echt geraakt.
Hoe? Dat weet ik niet!
Maar het is je zeker gelukt!
Maar ja, niet alles kan altijd van een leiden dakje gaan.
Vaak ben jij degene geweest die mij teleursteld.
Maar daar zit ook een voordeel aan gebonden, die jij me hebt geleerd:
Nooit bepaalde verwachtingen/eisen stellen aan een persoon.
Dan kan een persoon je verwachtingen/eisen ook niet schaden.
Ik ben altijd een open boek bij jou geweest.
Een eigenschap die niet vaak voorkomt bij mij.
Alles maar dan ook echt alles heb ik jou verteld.
In tegenstelling tot jou!
Maar het gene wat mij boos( teleursteld) maakt is niet zozeer
de dingen die gebeurt zijn in je verleden, maar dat je er niet over wilt praten.
En zoals ik je gisteravond/vanochtend heb gezegt:
Wanneer een persoon niet over gebeurde dingen kan praten,
is dat hoofstuk niet helemaal afgesloten!
Dat is bij jou denk ik het geval?!
Jij zegt wel zovan Of wacht nee jij zegt niets!
Dat is jou probleem.
Jij kropt alles op maar op een gegeven moment word het je teveel.
En ik kan het weten!
Jij praat over alles behalve jezelf.
Terwijl het aan mijn kant heel anders zit.
Vind je dat niet oneerlijk?!!
Tja het is ten slotte jou eigen keuze.
Ik vind dat ik niets voor jou hoef te verbergen.
Maar blijkbaar denk jij daar heel anders over!
Maar ja je weet dat zodra jij iets niet verteld ik mijn eigen conlussies ga trekken.
En ik kan het vaak mishebben waardoor er een andere sfeer tussen ons ontstaat.
Waarom breek je het ijs niet en verander je?
Of weet je het is allemaal toch niet meer van toepassing.
Gister waren wij zo'n 5 uur lang in gesprek.
De eerste 5 uur waren leuk, Maar dat veranderde al snel!
Jij hebt mij gevraagd een keuze te maken:
Of ik vertel wat mij dwars zit of je verbreekt het contact met mij. :S
Dat kan toch niet ?!
Zelf heb ik geen keuze gemaakt.
Blijkbaar heb jij gekozen!
Want geen minuut later had ik jou heel heel heel vaak gebeld!
Zeker zo'n 50 x!
Maar ja je nam niet op, en even later stond je tel uit.
Ik had ÉÉN gemiste oproep van jou.
Dat kwam omdat ik net te laat zag dat hij overging.
Maar dat alles zegt genoeg.
Jij hebt je keuze gemaakt, je hebt me er niet bij betrokken.
Ik zal je niet lastigvallen als je wil dat ik je met rust laat doe ik dat.
Ik vind het HEEL ERG JAMMER dat het op deze manier heeft moeten gaan.
Dat we om zoiets doms elkaar moeten vergeten.
Maar het is en blijft JOU keuze.
Het leven bestaat uit het maken van keuzes.
Je bent zelf verantwoordelijk voor een keuze die je maakt.
Je kunt de schuld niet in iemands anders schoenen schuiven.
De ene keer is het maken van een keuze makkelijk en de andere keer niet.
En al is het tegen mijn zin in jij weet dat ik jou keuzes altijd zal respecteren.
Dat heb ik je vaker gezegt.
Tevens kunnen we de tijd niet terug draaien om een bepaalde keuze te wijzigen.
Ik kan niet anders dan daarmee instemmen.
Je weet waarom ik niet wou vertellen wat mij dwars zat.
Dat kan ik niet vertellen aangezien jij mijn vraag niet beantwoord had.
Maar ja wie weet zou ons contact anders zijn verlopen
als we beiden niet zo koppig waren geweest.
Maar daar zal ik tot mijn grote spijt denk ik nooit achterkomen...
Jou vergeten zal ik niet, daarvoor zit je te diep in me.
En toch moet ik je los laten en afscheid van je nemen, ook al hou ik zoveel van je.
Ik weet dat ik over een tijdje mijn leven weer op zal pakken, maar er zal geen dag voorbij gaan zonder dat ik aan je denk.
Zonder al dat gemis te voelen, zonder een steek in mijn hart te voelen.
Weet je ik interesseer me niet meer zo in mannen, het doet me niks. Ik vergelijk ze met jou, vraag me niet waarom.
Want ik weet het ook niet. Ze praten, denken, lachen niet op jouw manier.
Dit was het dan, mijn afscheid van jou, lieverd.
Ik wens je een fijn en goed leven verder
Mijn gevoelens heb ik voor jou uitgetypt jou, geprobeerd te bereiken heb ik gedaan.
Ik zal verder niets meer doen, ik kan het niet aan.
Beslama