~Bevallingsverhalen~

[aaardbei]

Dames, Plaats hier jullie bevallingsverhalen. Erg leuk voor de dames die nog moeten, kunnen ze een beetje kijken wat ze te wachten staat. Elke bevalling is natuurlijk anders. Ik zal beginnen en ik ben erg benieuwd naar die van jullie. Woensdag 12 september ben ik 's middags gestript door de verloskundige ik was toen precies 41 weken zwanger. De verloskundige voelde dat mijn baarmoedermond rijp was. Ik mocht naar huis en het was gewoon afwachten. 's avond om 21.00uur ben ik mijn slijmprop verloren en voelde ik lichte krampen ik ben die krampen in de gaten gaan houden en de krampen kwamen om de 8 minuten terug. Om 23.00uur kwamen ze al veel sneller achter elkaar en waren nu echt pijnlijk, weer heb ik het in de gaten gehouden en de weeën komen nu om de 3 minuten terug en houden ook 1 minuut aan, ze zijn nu ook erg pijnlijk. Ik lag op de bank en voelde ook iets lopen tussen mijn benen, ik ben opgestaan en naar de douche gerent heb nog een beetje kunnen opvangen met een bekertje. Ik kon niet aan het vruchtwater zien of het helder was omdat ik er bloed bij had verloren. Het was nu echt tijd om de verloskundige te bellen. Mijn man belt haar op om precies 0.00, binnen 10 minuten stond ze al voor de deur. De weeën zijn nu echt heftig. De verloskundige heeft mij getoucheerd en ik had 4cm ontsluiting. We mochten alvast naar het ziekenhuis gaan. Mijn man heeft snel de vluchtkoffer en alle papieren gepakt en met heftige weeën zijn we de auto ingestapt, helemaal gek werd ik van de pijn ik wist niet hoe ik moest zitten. . Aangekomen in het ziekenhuis begon het echt, de weeën waren heel moeilijk op te vangen ik wist niet hoe ik moest puffen of liggen elke beweging deed verschrikkelijk veel pijn. Ik dacht dat ik gek werd. Ik nog even onder de douche geweest, maar hiervan werd de pijn niet minder. Tegen 03.00uur hebben we de verloskundige er weer bij gehaald omdat ik het niet meer aankon. Ze heeft mij toen weer getoucheerd en ik had nog steeds 4cm ontsluiting, ik wist niet wat ik hoorde zoveel pijn helemaal voor niks, dit kan nog heel lang duren ik dacht echt dat ik gek werd. De verloskundige ging weer weg en daar lag ik dan weeën weg te puffen, mijn mond was er helemaal droog van geworden. Om 05.00uur heb ik zitten schreeuwen dat ik het niet meer kan, de weeën waren veel te sterk en ik had ook persweeën erbij gekregen. De verloskundige is er weer bijgehaald en heeft me getoucheerd, 9,5cm jeetje wat een opluchting. Ik was zo blij eindelijk ik mocht rustig meepersen dit was erg pijnlijk. Ik had geen kracht meer. Ik was heel erg moe en had echt geen kracht om te persen. Omdat ik niet hard genoeg perste schoof de baby steeds weer omhoog, na 40 minuten persen is daar dan eindelijk onze kleine meid. Ik krijg haar meteen op mijn borst, wat is ze mooi en wat is ze klein. Niet te omschrijven wat voor een gevoel ik op dat moment had, alle pijn was meteen verdwenen en ik was de gelukkigste persoon op aarde. Mijn kleine meid is eindelijk bij me. Ze keek me aan met haar mooie grote ogen en die blik van haar staat gegraveerd op mijn netvlies. Nadat even heerlijk van haar heb mogen genieten heeft papa haar navelstreng doorgeknipt en hebben ze haar gewogen en gewassen.. Ik moest nog gehecht worden omdat ik uitgescheurd was, dit was ook pijnlijk maar niet te vergelijken met de bevalling zelf. Nadat ik even was uitgerust mocht ik gaan douchen en dit was toch iets te snel, ik ben in de douche flauwgevallen. Gelukkig ben ik net op tijd opgevangen door de verloskundige. Nadat ik was uitgerust zijn we naar huis gegaan. Ik heb de bevalling als erg zwaar en pijnlijk ervaren. Maar mijn meisje maakt alles goed, ik heb er iets heel moois voor terug gekregen.

[lady_of_honor]

pff als ik aan me bevalling denk krijg ik nog steeds rillingen. ik ga het kort samenvatten. 1 april moest ik in de nacht naar het ziekenhuis omdat ik de dag daarvoor vruchtwater heb verloren. ik was toen 39 weken zwanger. eenmaal aangkomen zei ze tegen me er is nog voldoende vruchtwater dus je kan naar huis. de week daarna moest ik elke dag om 8 uur in de morgen naar het ziekenhuis gaan om een ctg scan te maken en een echo. einde van de week zeiden ze tegen me je kindje beweegt haar benen niet waarschijnlijk is ze gehandicapt. nou oke ik moest weer een week wachten en elke keer weer wat anders. echt drama!!! dus elke dag weer stg scan echo rwina. uiteindelijk zeiden ze tegen me oke12 april gaan we je inleiden. In de ochtend ben ik gegaan samen met me man om 10 uur hebben ze een gel aangebracht. om 12 uur begonnen de weeen. ze kwamen heel snel en heeeeel pijnlijk. mohim om 22.oo werd ik naar de verloskamer gebracht. en de weeen waren gewoon verschrikkelijk. had de hele dag niet gegeten van de zenuwen. en bij elke wee moest ik overgeven. nisrin zat vast inde baarmoedermond en kon niet verder en kon niet terug. ze kreeg geen zuurstof meer naar haar hoofdje. er werd bloed geprikt uit haar hoofdje 2 keer lukte het niet tot dat de hoofdchirurg kwam. Ik kreeg hartritme stoornissen en voelde me zelf helemaal slap worden iedereen draaide om heen. voordat ik het wist zei de dokter nee het word een keizersnee. ik huilen omdat ik gewoon niet meer kon. de dokter hging weg en kwam denk ik na 2 min weer terug en toen rende ze met me naar de OK. eenmaal aangekomen daar zei die doketr nee we gaan toch persen. het was daar zoooo koud!! dus ik persen persen persen. ben ingescheurd. en toen schreeuwde de dochter STOP!!!! dus ik stoppen en toen werd er overal aan me gtrokken en geprikt. en toen viel ik in een diepeee slaap. Werd wakker om 3.30 ongeveer en me man sliep naast me dus hij staat op en zegt tegen me ga maar slapen. ik zeg nee waar is me dochter enhij safi morgen ga je haar zien. ik dacht ze is dood dus ik begon te schreeuwen nee als ze dood is moet je het nu tegen me zeggen! hoe kanik slapen!!! en hij zei nee ze is niet dood maar morgen ga je haar zien. ik belde gelijk de verpleegster. enik eiste me dochter te zien. ze zei nee ze ligt op een andere afdeling. IK WIL ME DOCHTER ZIEN!!! uiteindelijk mocht ik haar zien. ik werd er naar toe gereden! Ze was zo klein masha allah en allemaal draadjes om haar heen in haar neus op haar hoofd haar handje voetje haar borst. sohbahalah echt vreselijk om haar zo te zien. ik mocht haar niet aanraken. uiteindelijk is alles hamdoelilah toch goed gekomen. zo dat is mijn verhaal

[Zij_is_Nadina]

pff als ik aan me bevalling denk krijg ik nog steeds rillingen. ik ga het kort samenvatten. 1 april moest ik in de nacht naar het ziekenhuis omdat ik de dag daarvoor vruchtwater heb verloren. ik was toen 39 weken zwanger. eenmaal aangkomen zei ze tegen me er is nog voldoende vruchtwater dus je kan naar huis. de week daarna moest ik elke dag om 8 uur in de morgen naar het ziekenhuis gaan om een ctg scan te maken en een echo. einde van de week zeiden ze tegen me je kindje beweegt haar benen niet waarschijnlijk is ze gehandicapt. nou oke ik moest weer een week wachten en elke keer weer wat anders. echt drama!!! dus elke dag weer stg scan echo rwina. uiteindelijk zeiden ze tegen me oke12 april gaan we je inleiden. In de ochtend ben ik gegaan samen met me man om 10 uur hebben ze een gel aangebracht. om 12 uur begonnen de weeen. ze kwamen heel snel en heeeeel pijnlijk. mohim om 22.oo werd ik naar de verloskamer gebracht. en de weeen waren gewoon verschrikkelijk. had de hele dag niet gegeten van de zenuwen. en bij elke wee moest ik overgeven. nisrin zat vast inde baarmoedermond en kon niet verder en kon niet terug. ze kreeg geen zuurstof meer naar haar hoofdje. er werd bloed geprikt uit haar hoofdje 2 keer lukte het niet tot dat de hoofdchirurg kwam. Ik kreeg hartritme stoornissen en voelde me zelf helemaal slap worden iedereen draaide om heen. voordat ik het wist zei de dokter nee het word een keizersnee. ik huilen omdat ik gewoon niet meer kon. de dokter hging weg en kwam denk ik na 2 min weer terug en toen rende ze met me naar de OK. eenmaal aangekomen daar zei die doketr nee we gaan toch persen. het was daar zoooo koud!! dus ik persen persen persen. ben ingescheurd. en toen schreeuwde de dochter STOP!!!! dus ik stoppen en toen werd er overal aan me gtrokken en geprikt. en toen viel ik in een diepeee slaap. Werd wakker om 3.30 ongeveer en me man sliep naast me dus hij staat op en zegt tegen me ga maar slapen. ik zeg nee waar is me dochter enhij safi morgen ga je haar zien. ik dacht ze is dood dus ik begon te schreeuwen nee als ze dood is moet je het nu tegen me zeggen! hoe kanik slapen!!! en hij zei nee ze is niet dood maar morgen ga je haar zien. ik belde gelijk de verpleegster. enik eiste me dochter te zien. ze zei nee ze ligt op een andere afdeling. IK WIL ME DOCHTER ZIEN!!! uiteindelijk mocht ik haar zien. ik werd er naar toe gereden! Ze was zo klein masha allah en allemaal draadjes om haar heen in haar neus op haar hoofd haar handje voetje haar borst. sohbahalah echt vreselijk om haar zo te zien. ik mocht haar niet aanraken. uiteindelijk is alles hamdoelilah toch goed gekomen. zo dat is mijn verhaal Heftig. Gelukkig is alles goedkomen. veel plezier met je dochtertje.

[bruidje]

wat is er met jou gebeurt a nadina hahaha.....zoooo lief kun je dus zijn

[bruidje]

ik denk liever niet meer terug aan de bevallingen, zal mensen niet aandoen om dat hier te beschrijven.....probeer alleen het moment dat ik mijn kindje in mijn armen kreeg te onthouden----

[lady_of_honor]

Heftig. Gelukkig is alles goedkomen. veel plezier met je dochtertje. dank je wel :kus:

[Zij_is_Nadina]

Dames, Plaats hier jullie bevallingsverhalen. Erg leuk voor de dames die nog moeten, kunnen ze een beetje kijken wat ze te wachten staat. Elke bevalling is natuurlijk anders. Ik zal beginnen en ik ben erg benieuwd naar die van jullie. Woensdag 12 september ben ik 's middags gestript door de verloskundige ik was toen precies 41 weken zwanger. De verloskundige voelde dat mijn baarmoedermond rijp was. Ik mocht naar huis en het was gewoon afwachten. 's avond om 21.00uur ben ik mijn slijmprop verloren en voelde ik lichte krampen ik ben die krampen in de gaten gaan houden en de krampen kwamen om de 8 minuten terug. Om 23.00uur kwamen ze al veel sneller achter elkaar en waren nu echt pijnlijk, weer heb ik het in de gaten gehouden en de weeën komen nu om de 3 minuten terug en houden ook 1 minuut aan, ze zijn nu ook erg pijnlijk. Ik lag op de bank en voelde ook iets lopen tussen mijn benen, ik ben opgestaan en naar de douche gerent heb nog een beetje kunnen opvangen met een bekertje. Ik kon niet aan het vruchtwater zien of het helder was omdat ik er bloed bij had verloren. Het was nu echt tijd om de verloskundige te bellen. Mijn man belt haar op om precies 0.00, binnen 10 minuten stond ze al voor de deur. De weeën zijn nu echt heftig. De verloskundige heeft mij getoucheerd en ik had 4cm ontsluiting. We mochten alvast naar het ziekenhuis gaan. Mijn man heeft snel de vluchtkoffer en alle papieren gepakt en met heftige weeën zijn we de auto ingestapt, helemaal gek werd ik van de pijn ik wist niet hoe ik moest zitten. . Aangekomen in het ziekenhuis begon het echt, de weeën waren heel moeilijk op te vangen ik wist niet hoe ik moest puffen of liggen elke beweging deed verschrikkelijk veel pijn. Ik dacht dat ik gek werd. Ik nog even onder de douche geweest, maar hiervan werd de pijn niet minder. Tegen 03.00uur hebben we de verloskundige er weer bij gehaald omdat ik het niet meer aankon. Ze heeft mij toen weer getoucheerd en ik had nog steeds 4cm ontsluiting, ik wist niet wat ik hoorde zoveel pijn helemaal voor niks, dit kan nog heel lang duren ik dacht echt dat ik gek werd. De verloskundige ging weer weg en daar lag ik dan weeën weg te puffen, mijn mond was er helemaal droog van geworden. Om 05.00uur heb ik zitten schreeuwen dat ik het niet meer kan, de weeën waren veel te sterk en ik had ook persweeën erbij gekregen. De verloskundige is er weer bijgehaald en heeft me getoucheerd, 9,5cm jeetje wat een opluchting. Ik was zo blij eindelijk ik mocht rustig meepersen dit was erg pijnlijk. Ik had geen kracht meer. Ik was heel erg moe en had echt geen kracht om te persen. Omdat ik niet hard genoeg perste schoof de baby steeds weer omhoog, na 40 minuten persen is daar dan eindelijk onze kleine meid. Ik krijg haar meteen op mijn borst, wat is ze mooi en wat is ze klein. Niet te omschrijven wat voor een gevoel ik op dat moment had, alle pijn was meteen verdwenen en ik was de gelukkigste persoon op aarde. Mijn kleine meid is eindelijk bij me. Ze keek me aan met haar mooie grote ogen en die blik van haar staat gegraveerd op mijn netvlies. Nadat even heerlijk van haar heb mogen genieten heeft papa haar navelstreng doorgeknipt en hebben ze haar gewogen en gewassen.. Ik moest nog gehecht worden omdat ik uitgescheurd was, dit was ook pijnlijk maar niet te vergelijken met de bevalling zelf. Nadat ik even was uitgerust mocht ik gaan douchen en dit was toch iets te snel, ik ben in de douche flauwgevallen. Gelukkig ben ik net op tijd opgevangen door de verloskundige. Nadat ik was uitgerust zijn we naar huis gegaan. Ik heb de bevalling als erg zwaar en pijnlijk ervaren. Maar mijn meisje maakt alles goed, ik heb er iets heel moois voor terug gekregen. Nou, ik heb jou verhaal ook maar ff gelezen.:goedzo: Je hebt er een prachtig dochtertje voor teruggekregen. En het was alle pijn waard. Veel plezier met je kindje.

[Zij_is_Nadina]

wat is er met jou gebeurt a nadina hahaha.....zoooo lief kun je dus zijn Je moest eens weten wat voor een schatje ik kan zijn.

[aaardbei]

lady_of_honor, wat verschrikkelijk. Ik dacht dat ik het zwaar heb gehad. Alhamdollah is alles goed gekomen.

[aaardbei]

Nou, ik heb jou verhaal ook maar ff gelezen.:goedzo: Je hebt er een prachtig dochtertje voor teruggekregen. En het was alle pijn waard. Veel plezier met je kindje. Dank je schat. :kus:

[f_mouslima2]

pfff lady... ik kreeg tranen bij jou verhaal!! echt zwaar allemaal..:traan1: elhamdolillah dat t allemaal goed is gekomen!! Allah yehfad ou safi..die artsen kunnen soms echte kneuzen zijn:kwaad:!

[f_mouslima2]

Je moest eens weten wat voor een schatje ik kan zijn. hmm wa smij ook al opgevallen:hihi: gaat zo voort;)

[din27]

Mijn bevallingsverhaal was ook wel heftig, was die dag voor de weekelijkse controle bij de verloskundige, die constateerde dat ik een hoge bloeddruk had hij was toen 160/100, moest dus direct naar het ziekenhuis, bleek achteraf zwangerschapsvergifting te zijn, volgende dag werd ik naar de verloskamer gebracht en kreeg ik een gel ingespoten om mijn weeen op te wekken, en dat werkte meteen, kreeg ineens een weeenstorm, het was zeer pijnelijk kreeg toen ook lachgas dat verlichte wel de pijn, en na 4 uurtjes mocht ik gaan persen en na 2 persweeen kwam mijn zoontje eruit dus dat ging wel snel. Mijn zoontje maakte het gelijk goed maar ik moest nog 8 dagen in het ziekenhuis verblijven vanwege mijn hoge bloeddruk, ik was echt gaar had 2 infuses in beide armen maar na 8 dagen mocht ik naar huis en kon toen lekker van mijn zoontje genieten hmdl. Bevallen is zeker geen pretje maar zodra je je kindje in je armen hebt dan ben je het zo weer vergeten insallah.

[Latifa_1oujdia]

Nog meer :banana: Nog meer :banana: Nog meer :banana: Een zwijmel de zwijmel verzoek :love: Zouden jullie ook de rol van je man tijdens de bevalling beschrijven :o Up!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!:banana:

[Latifa_1oujdia]

Is het zo een traumatisch ervaring dat niemand meer erover wil praten? :maf: