Sylia_
26-02-2008, 10:34
Ik was net aan het surfen en kwam bij een ziekte genaamd vleesetende bacterie. Deze bacterie is heel snel en je moet echt heel snel ingrijpen want anders wordt het je dood
Citaat:
Omdat ik zelf geconfronteerd ben geweest met een "vleesetende bacterie" en informatie zoek over wat me precies is overkomen, kwam ik op deze site terecht. Hoewel dit topic al een poosje stilligt, wil ik graag mijn ervaring toevoegen, zodat anderen daar weer profijt van hebben.
Nu 8 jaar geleden had ik een zeer pijnlijke vinger en bemerkte ik een heel klein, niet bloedend, wondje bovenop die vinger. Het eerste wat je in dat geval doet is "even" in soda/Biotex. Dat hielp dus niet. De pijn was ondraaglijk. Omdat het vrijdagavond was heb ik de dienstdoende weekendarts gebeld en het eerste wat hij zei, na mijn beknopte beschrijving van de symptomen, "Je moet direkt langskomen maar dat wordt ziekenhuis opname". Eigenlijk heb ik hem min of meer uitgelachen. Ziekenhuisopname voor een pijnlijke vinger! Dit was rond 7 uur 's avonds. Achteraf heb ik gehoord dat deze arts net diezelfde week een bijscholingscursus had gehad over deze ziekte. Direkt nadat hij mijn vinger had gezien, die rood was en erg warm aanvoelde, heeft hij het ziekenhuis gebeld om mijn komst aan te kondigen bij de EHBO-post. Deze arts valt dus in het geheel niets te verwijten. Bij de EHBO-post hebben ze mijn hand bekeken (want inmiddels was de hand opgezwollen en uiterst pijnlijk),een nat compres en verband er op gedaan
en me met pijnstillers naar huis gestuurd. 's Nachts was de pijn echter niet te harden en nadat ik telefonisch contact had opgenomen met de EHBO-post en het verband van mijn vinger haalde, bleek deze 2 keer zo dik als normaal, rood en warm... De pijn was een aanhoudende pijn tot op het bot. Verder voelde ik me koortsig; dat was bijzonder want ik heb nooooooit koorts.
Ik moest onmiddellijk naar het ziekenhuis. Daar gekomen ijlde ik en werd ik aan het infuus gelegd en op de isoleer. Ik weet dat ik het uitgilde van de pijn en steeds buiten bewustzijn raakte. Nog diezelfde nacht was de vinger wit/grijs en wist ik gevoelsmatig dat ik die kwijt was..... Dat was dus zo'n beetje 6 uur na de eerste symptomen. Mijn bloed werd op kweek gezet (uitslag moesten we 5 dgn op wachten) en ik werd aan 3 verschillende soorten antibiotica gelegd. Verder werd de pijn bestreden met morfine. Nu was het gewoon een kwestie van afwachten of de antibiotica zou aanslaan. Gelukkig realiseerde ik me toen niet dat ik dood zou gaan als de antibiotica niet hielp. Ne enkele dagen was er naast de vinger een grote blaar ontstaan met push. Doordat er in de push geen actieve bacteriën werden gevonden, kon er na drie dagen worden gekonkludeerd dat de antibiotica aansloeg. Wel was inmiddels de vinger aan het afsterven. Die is na een dag of 10 geamputeerd, maar daar had ik geen moeite mee. Ik was en ben ontzettend blij dat ik er zelf nog ben. Welke bacterie het exact is geweest, weet ik eigenlijk nog steeds niet (het was zo'n moeilijke naam en leek er toen niet toe te doen) de chirurg zei dat het een bacterie is die we allemaal bij ons hebben, maar die in mijn geval agressief is geworden, hij kon niet aangeven wat daar de oorzaak van was. Hij opperde: "roken, geen weerstand, stress.... we weten het niet".
Citaat:
Omdat ik zelf geconfronteerd ben geweest met een "vleesetende bacterie" en informatie zoek over wat me precies is overkomen, kwam ik op deze site terecht. Hoewel dit topic al een poosje stilligt, wil ik graag mijn ervaring toevoegen, zodat anderen daar weer profijt van hebben.
Nu 8 jaar geleden had ik een zeer pijnlijke vinger en bemerkte ik een heel klein, niet bloedend, wondje bovenop die vinger. Het eerste wat je in dat geval doet is "even" in soda/Biotex. Dat hielp dus niet. De pijn was ondraaglijk. Omdat het vrijdagavond was heb ik de dienstdoende weekendarts gebeld en het eerste wat hij zei, na mijn beknopte beschrijving van de symptomen, "Je moet direkt langskomen maar dat wordt ziekenhuis opname". Eigenlijk heb ik hem min of meer uitgelachen. Ziekenhuisopname voor een pijnlijke vinger! Dit was rond 7 uur 's avonds. Achteraf heb ik gehoord dat deze arts net diezelfde week een bijscholingscursus had gehad over deze ziekte. Direkt nadat hij mijn vinger had gezien, die rood was en erg warm aanvoelde, heeft hij het ziekenhuis gebeld om mijn komst aan te kondigen bij de EHBO-post. Deze arts valt dus in het geheel niets te verwijten. Bij de EHBO-post hebben ze mijn hand bekeken (want inmiddels was de hand opgezwollen en uiterst pijnlijk),een nat compres en verband er op gedaan
en me met pijnstillers naar huis gestuurd. 's Nachts was de pijn echter niet te harden en nadat ik telefonisch contact had opgenomen met de EHBO-post en het verband van mijn vinger haalde, bleek deze 2 keer zo dik als normaal, rood en warm... De pijn was een aanhoudende pijn tot op het bot. Verder voelde ik me koortsig; dat was bijzonder want ik heb nooooooit koorts.
Ik moest onmiddellijk naar het ziekenhuis. Daar gekomen ijlde ik en werd ik aan het infuus gelegd en op de isoleer. Ik weet dat ik het uitgilde van de pijn en steeds buiten bewustzijn raakte. Nog diezelfde nacht was de vinger wit/grijs en wist ik gevoelsmatig dat ik die kwijt was..... Dat was dus zo'n beetje 6 uur na de eerste symptomen. Mijn bloed werd op kweek gezet (uitslag moesten we 5 dgn op wachten) en ik werd aan 3 verschillende soorten antibiotica gelegd. Verder werd de pijn bestreden met morfine. Nu was het gewoon een kwestie van afwachten of de antibiotica zou aanslaan. Gelukkig realiseerde ik me toen niet dat ik dood zou gaan als de antibiotica niet hielp. Ne enkele dagen was er naast de vinger een grote blaar ontstaan met push. Doordat er in de push geen actieve bacteriën werden gevonden, kon er na drie dagen worden gekonkludeerd dat de antibiotica aansloeg. Wel was inmiddels de vinger aan het afsterven. Die is na een dag of 10 geamputeerd, maar daar had ik geen moeite mee. Ik was en ben ontzettend blij dat ik er zelf nog ben. Welke bacterie het exact is geweest, weet ik eigenlijk nog steeds niet (het was zo'n moeilijke naam en leek er toen niet toe te doen) de chirurg zei dat het een bacterie is die we allemaal bij ons hebben, maar die in mijn geval agressief is geworden, hij kon niet aangeven wat daar de oorzaak van was. Hij opperde: "roken, geen weerstand, stress.... we weten het niet".