Anas (radiallahoe ´anhoe) overleverde:
“Wijsheid is gelegen in zwijgen en het zijn maar weinigen, die dit in praktijk brengen.”
(Al-Baihaqi vermeldde dit in Ash-Shoe´ab met een zwakke keten van overleveraars en de werkelijkheid is dat deze uitspraak terug te voeren is naar één van de Sahabah, die Loeqman al-Hakim, de Wijze citeerde.)
Van deze uitspraak kunnen we veel leren en met behulp van andere ahadieth kunnen we ons inzicht in dit onderwerp nog vergroten. Als we alleen deze overlevering nemen, wordt duidelijk dat het (over het algemeen) het beste is om te zwijgen en dat maar weinig mensen dit daadwerkelijk doen. We zien mensen die openlijk zaken bediscussiëren waar ze geen verstand van hebben. Ook zien we mensen die maar door ratelen zonder dat er een punt in hun gepraat te ontdekken valt. We zullen zien dat dit niet goed is, met bewijzen vanuit de Qor´aan en Soenna, en inshaAllah zullen we ons ervan weerhouden zoveel we kunnen.
« Zo, jullie zijn degenen die geredetwist hebben over iets waar jullie kennis hadden, maar waarom redetwistten jullie over iets waarover jullie geen kennis hebben? En Allah weet, en jullie weten niet. » (Ali-´Imraan:66)
Uit dit Qor´aanvers, gericht tot de Lieden van het Boek (joden en christenen), blijkt dat we niet moeten discussiëren of spreken zonder kennis. Dit moet genoeg bewijs zijn voor degenen die over elk onderwerp hun mening willen geven, ook al kennen ze niet de Islamitische regels die erop van toepassing zijn.
Wanneer iemand in een situatie terecht komt waarin een discussie leidt tot iets waar hij geen verstand van heeft, dan heeft hij twee keuzes: de discussie voortzetten of zich terugtrekken. Mensen die werkelijk oprecht zijn, zeggen dan “ik weet het niet” en laten het daarbij. Maar degenen die arrogant en onwetend zijn, zullen hun best doen een antwoord te fabriceren, ook al zijn ze niet op de hoogte van de Islamitische visie op het vraagstuk. De bovengenoemde ayah gebruikt heldere termen en zou eigenlijk dagelijks overdacht moeten worden. We moeten daarbij een voorbeeld nemen aan de vrome mensen die voor ons kwamen. Mensen zoals Imaam Ahmed ibn Hanbal en Imaam Shaf´i. Wanneer zij voor een vraag kwamen te staan waarop ze het antwoord niet wisten, zeiden ze simpelweg “ik weet het niet” en lieten het daarbij. Dit laat zien hoe oprecht en wijs ze waren. Hieruit blijkt dat ze geen kennis wilden verspreiden om erkenning te krijgen, maar om dichter bij Allah te komen.
Eén van de principes die we leren van de Islam, is dat het beter is te zwijgen dan te spreken. De Profeet zei,
“Wie zwijgt zal succesvol zijn”.
We leren ook dat de tong een bron van kwaad is en dat iemand die zijn tong en schaamdelen beschermt, naar het Paradijs zal gaan. En weer moeten we opmerken, dat weinig mensen dit doen en de meesten niet de gevolgen van hun daden kennen. Uit andere ahadieth leren we dat één woord je voor zeventig jaren (of seizoenen) naar het Vuur kan laten gaan. Zo´n verschrikkelijke straf, en toch houden we nauwelijks onze tong in bedwang en blijven we onzin uitkramen zonder er over na te denken.
We leren ook van de Profeet:
“Wie in Allah en de Laatste Dag gelooft, laat hem goed spreken of anders zwijgen.” (Boechari en Moeslim)
Nu kun je zeggen, “ik zeg goede dingen, dus wat is het probleem?” Maar wat versta je onder goede dingen? Als we de Qor´aan bestuderen, dan lezen we daarin dat de beste zaken om over te praten zijn: spreken om te helpen in liefdadigheid, spreken om het goede te bevelen en het slechte te verbieden en spreken om mensen voor het goede te verenigen. Dit zijn de drie onderwerpen waar we ons op moeten richten wanneer we spreken.
- Helpen we onze Moslimbroeders en –zusters ermee door te spreken?
- Proberen we het goede te bevelen aan anderen en aan onszelf wanneer we spreken?
- Proberen we mensen te verzoenen en de Moslims samen te brengen wanneer we spreken?
Als je zelfs geen één vraag positief kunt beantwoorden, dan is er een ernstig probleem dat gecorrigeerd moet worden.
Het is één van de ziekten van het hart, dat iemand spreekt over het kwade (ongeziene) of zaken waar hij geen verstand heeft. Dit hoort niet bij de Islam, dus waarom doen we het dan. We beweren dat we ons inzetten op de weg van Allah, maar bezitten niet de juiste omgangsvormen die een gelovige sieren. Dit is een test van Allah, die makkelijker is wanneer iemand de gewoonte heeft naar zijn eigen tekortkomingen te kijken en probeert ze te verbeteren.
Er zijn vele Qor´aanverzen en ahadieth die over dit onderwerp gaan, die we hier niet zullen aanhalen. Het belangrijkste is, dat we niet moeten spreken als er geen noodzaak toe bestaat en dat ons gepraat zinvol is. Elke dag moeten we naar onszelf kijken en nadenken over wat we hebben gedaan en wat we hebben gezegd. Dit is de enige methode om onszelf te corrigeren, onze tekortkomingen te ontdekken en om te werken aan onze zwakke punten. Vraag jezelf af: Wil je tot degenen behoren die naar het Hellevuur gaan, vanwege iets wat je hebt gezegd? Dat is de realiteit en alleen wijzelf kunnen onze tong in bedwang houden en streven naar het Rechte Pad.
Moge Allah ons laten behoren tot degenen die Hij lief heeft en met wie Hij tevreden is. Moge Hij ons wijsheid en kennis over de dien geven. Moge Hij onze fouten vergeven en ons helpen op de weg van ´Ibadah.
"Rabbana atiena fie doenya hasanatin wa fiel-akhirati hasanatin wa qiena adhaban-nar"
"Onze Heer, geef ons in deze wereld hasanaat en in het Hiernamaals hasanaat en red ons van het Vuur."
Vertaling van: Silence is wisdom – Abul Qasas
Oem Nawar