Umm_Benjamine
13-02-2008, 08:42
Zes lekke banden op weg naar Mekka
De Tsjetsjeen Dzjanar-Alijev Magomed-Ali fietste in tien weken vanuit zijn geboorteplaats Oeroes-Martan in Tsjetsjenië naar Mekka en terug. Aan Trouw doet hij zijn verhaal.
„Op een dag zag ik mijn moeder in een droom. Zij vertelde dat ik als moslim de hadj moest maken naar Mekka. Ik vertelde haar dat ik daar geen geld voor had. Zij zei: ’Je hebt geen geld nodig, je hebt toch een fiets? Ga op de fiets. Allah zal je begeleiden op de heenweg, ik zal over je waken op de terugweg.’
Iedereen wil weten op wat voor fiets ik ging. Nou, hij is roze en er zitten geen versnellingen op. Een simpele fiets. Onderweg heb ik zes banden geplakt, vier wielen vervangen en elf keer de ketting er weer opgelegd. Spullen voor reparaties had ik meegenomen. Verder had ik bij me: een regenjas, en een Koran. Dat is alles: ik maakte een hadj, ik ging niet voor mijn lol. Die Koran was nog van mijn grootvader.
Over de heenweg deed ik twee maanden, ik reed weg uit Oeroes-Martan. Dat ligt in de buurt van Grozni in Tsjetsjenië. Daarna ging mijn tocht naar Azerbeidzjan, Armenië, Turkije, Syrië, en een kort stuk door Irak.
Of het gevaarlijk was? Welnee! De meeste mensen waren aardig en behulpzaam. Ze gaven mij geld en kleren en onderdak. Mijn grootste probleem was het verkrijgen van officiële documenten. Het begon al in Tsjetsjenië, waar ik geen paspoort kon krijgen waarmee ik naar het buitenland kon reizen. Daar moest ik eerst iemand voor omkopen.
Voor Irak had ik geen visum. Bij de grens kon ik gewoon doorfietsen, maar na twintig kilometer werd ik aangehouden door Amerikanen; ze waren woedend. Zij hebben me hardhandig het land uitgegooid. Toen moest ik een heel eind omfietsen, door Turkije, Syrië en Jordanië.
Bij de grens met Saoedi-Arabië wilden ze mij niet geloven. Ze zeiden: ’Niemand komt zo ver op de fiets. Wat ben je? Een man of een kameel?’ Ik zei: ’Allah heeft over mij gewaakt en het is door hem dat ik zover ben gekomen.’ Dat was voor hen niet genoeg, en omkopen ging ook niet. Ik moest helemaal terugfietsen naar Amman om een functionaris om te kopen. Deze man bracht mij met de auto naar Mekka.
In Mekka waren mensen verbaasd over mijn tocht. Een rijke Saoediër wilde voor veel geld mijn papacha (traditionele wollen hoed) kopen. Maar ik ben een gorets, een man van de bergen. En een gorets zal nooit zijn papacha verkopen, dat zou schande brengen aan mijn vrouw en vier kinderen.
De terugreis was erg vermoeiend. Het eerste stuk moest ik door de woestijn, ik had alleen water en brood bij me. Ik zag voor het eerst van mijn leven een slang, en een schorpioen. En ook heel veel spinnen. Het laatste stuk vanuit Azerbeidzjan ben ik met de bus gegaan.
Ik ben 64, jongeman. Ik raad deze tocht niemand aan. Alleen met de bescherming van Allah en mijn moeder heb ik het overleefd. In maart wil ik weer gaan fietsen, rond de wereld. Een echt plan heb ik niet, ik zie het wel. Mijn hadj zit erop, ik ben een gelukkig man." Copyright: Brandt Corstius, Jelle
Steeds meer Russen op hadj naar Mekka De economische groei en toegenomen koopkracht in Rusland maken de tocht naar Mekka voor steeds meer moslims mogelijk. Afgelopen jaar maakten 18.000 Russische moslims hun bedevaart naar Mekka. Dat lijkt niet veel op een totaal van 2,5 miljoen bezoekers, maar is bijna een verdubbeling van het jaar ervoor. De meesten komen uit de deelrepublieken Dagestan en Tatarstan. Afgezien van Magomed-Ali gingen er nog 700 Tsjetsjenen op weg, maar niet iedereen stapt graag op de fiets. Buiten de gebruikelijke charters in het hadj-seizoen is er een directe vlucht naar Jeddah vanuit Moskou, en sinds november een vanuit Mineralnije Vodi in de Kaukasus.
De Tsjetsjeen Dzjanar-Alijev Magomed-Ali fietste in tien weken vanuit zijn geboorteplaats Oeroes-Martan in Tsjetsjenië naar Mekka en terug. Aan Trouw doet hij zijn verhaal.
„Op een dag zag ik mijn moeder in een droom. Zij vertelde dat ik als moslim de hadj moest maken naar Mekka. Ik vertelde haar dat ik daar geen geld voor had. Zij zei: ’Je hebt geen geld nodig, je hebt toch een fiets? Ga op de fiets. Allah zal je begeleiden op de heenweg, ik zal over je waken op de terugweg.’
Iedereen wil weten op wat voor fiets ik ging. Nou, hij is roze en er zitten geen versnellingen op. Een simpele fiets. Onderweg heb ik zes banden geplakt, vier wielen vervangen en elf keer de ketting er weer opgelegd. Spullen voor reparaties had ik meegenomen. Verder had ik bij me: een regenjas, en een Koran. Dat is alles: ik maakte een hadj, ik ging niet voor mijn lol. Die Koran was nog van mijn grootvader.
Over de heenweg deed ik twee maanden, ik reed weg uit Oeroes-Martan. Dat ligt in de buurt van Grozni in Tsjetsjenië. Daarna ging mijn tocht naar Azerbeidzjan, Armenië, Turkije, Syrië, en een kort stuk door Irak.
Of het gevaarlijk was? Welnee! De meeste mensen waren aardig en behulpzaam. Ze gaven mij geld en kleren en onderdak. Mijn grootste probleem was het verkrijgen van officiële documenten. Het begon al in Tsjetsjenië, waar ik geen paspoort kon krijgen waarmee ik naar het buitenland kon reizen. Daar moest ik eerst iemand voor omkopen.
Voor Irak had ik geen visum. Bij de grens kon ik gewoon doorfietsen, maar na twintig kilometer werd ik aangehouden door Amerikanen; ze waren woedend. Zij hebben me hardhandig het land uitgegooid. Toen moest ik een heel eind omfietsen, door Turkije, Syrië en Jordanië.
Bij de grens met Saoedi-Arabië wilden ze mij niet geloven. Ze zeiden: ’Niemand komt zo ver op de fiets. Wat ben je? Een man of een kameel?’ Ik zei: ’Allah heeft over mij gewaakt en het is door hem dat ik zover ben gekomen.’ Dat was voor hen niet genoeg, en omkopen ging ook niet. Ik moest helemaal terugfietsen naar Amman om een functionaris om te kopen. Deze man bracht mij met de auto naar Mekka.
In Mekka waren mensen verbaasd over mijn tocht. Een rijke Saoediër wilde voor veel geld mijn papacha (traditionele wollen hoed) kopen. Maar ik ben een gorets, een man van de bergen. En een gorets zal nooit zijn papacha verkopen, dat zou schande brengen aan mijn vrouw en vier kinderen.
De terugreis was erg vermoeiend. Het eerste stuk moest ik door de woestijn, ik had alleen water en brood bij me. Ik zag voor het eerst van mijn leven een slang, en een schorpioen. En ook heel veel spinnen. Het laatste stuk vanuit Azerbeidzjan ben ik met de bus gegaan.
Ik ben 64, jongeman. Ik raad deze tocht niemand aan. Alleen met de bescherming van Allah en mijn moeder heb ik het overleefd. In maart wil ik weer gaan fietsen, rond de wereld. Een echt plan heb ik niet, ik zie het wel. Mijn hadj zit erop, ik ben een gelukkig man." Copyright: Brandt Corstius, Jelle
Steeds meer Russen op hadj naar Mekka De economische groei en toegenomen koopkracht in Rusland maken de tocht naar Mekka voor steeds meer moslims mogelijk. Afgelopen jaar maakten 18.000 Russische moslims hun bedevaart naar Mekka. Dat lijkt niet veel op een totaal van 2,5 miljoen bezoekers, maar is bijna een verdubbeling van het jaar ervoor. De meesten komen uit de deelrepublieken Dagestan en Tatarstan. Afgezien van Magomed-Ali gingen er nog 700 Tsjetsjenen op weg, maar niet iedereen stapt graag op de fiets. Buiten de gebruikelijke charters in het hadj-seizoen is er een directe vlucht naar Jeddah vanuit Moskou, en sinds november een vanuit Mineralnije Vodi in de Kaukasus.