Spijt voor eens en voor altijd!!!

[islaam13]

Ik zit op een bankje in het park en keek naar de bomen die hun bladeren aan de wind meegaven. Er rolden tranen over mijn wangen. Waarom is het leven zo hard? Het leven lijkt simpel maar is het niet. Veel mensen denken als je leeft op de regels van het leven kan het niet fout gaan. Maar je moet ook beseffen hoe moeilijk het is om al die regels te volgen zonder een over een paar te over te treden. Fouten maken is menselijk, maar mijn fout was onbegrijpelijk. Waarom, Sanae waarom? Waarom kan ik niet voor me zelf opkomen? En waarom moet ik tegen anderen altijd ja zeggen als ze me wat vragen? Ik voelde me zo machteloos Waarom moest ik de raad van andere mensen volgen. En heb ik mijn moeder laten staan? Allemaal vragen waar ik steeds wijzer van werd. Maar die allemaal al waren gebeurd. Weer keek ik naar de wind die de bladeren van de boom had meegesleurd. Zo zal ook onze ziel worden afgenomen. Met een ruk of je het wil of niet. Ik heb veel fouten begaan omdat ik naar luisterde die zeiden dat het verstanderiger is om je haar te verven te knippen en je wenkbrauwen te epileren. Maar ik nu de meiden nodig heb. Nee dan staan ze niet voor je klaar. Ze staan alleen klaar om te corrigeren en verder bakken ze er geen fluit van. Me hart begon harder te kloppen. Ik voelde alles,maar tegelijkertijd ook niks. Me ouders vertrouwen me niet meer en broers en zussen ook niet meer. Ik ben alles kwijt, vriendinnen, ouders en mijn eigenzelfvertrouwen. Opeens tikte iemand op mijn schouder, het was Nabil. Mijn buurjongen hij is maar sinds kort bij mij in de straat komen wonen.

Dit is het dan mijn verhaaltje ...... ikwil ik mijn manier van schrijven laten zien.. ik heb veel gelezen en ik heb ook gemerkt dat ik anders schrijf ik schrijf met passie en gevoel.. dit verhaal is verzonnen door sanae& mohamed..

veel lees plezier en we gaan verder tot we 1 reactie krijgen van door gaan anders schrijven we voor niets..