ApolloniA
23-01-2008, 01:03
Slimmer, mooier, rijker, gelukkiger, sterker en gezonder. Dit willen we allemaal wel. En we komen steeds dichterbij dit ideaal door een revolutie aan technologieën die nu gaande is, waarbij we trachten een absolute macht hebben over het leven en de dood van de mens. Dit om het leven ons ‘makkelijker’ en ‘prettiger’ te maken, oftewel om ons leven te kneden in de vorm van het geluk waar we altijd van gedroomd hebben. Het gaat gepaard met steeds ingrijpender gesleutel aan de mens. Maar deze opkomende overdreven optimisme over het verbeteren van de mens is naïef, als het zich namelijk een grotere vormen gaat voorkomen dan kan de menselijke waardigheid nog eens worden genegeerd. Dit kan fatale gevolgen hebben voor het nageslacht en het natuurlijke evenwicht. Tot en met waar kun je gaan, en hoe leg je deze grens?
De maakbaarheid van geluk
Om te beginnen moet een punt duidelijk zijn: 'geluk' is een subjectief begrip. Voor de een betekent een mooi uiterlijk het mooiste wat er is, en voor de ander is het krijgen van kinderen ondanks onvruchtbaarheid alles. Maar dit betekent dat het niet verstandig is om één ideaalbeeld te volgen, zoals nu al bijvoorbeeld gebeurt bij schoonsheidsidealen die gevormd worden door een te commerciele media.
Je geluk is wel te manipuleren, en wel op verschillende manieren. Ten eerste is je mentale staat fundamenteel; jouw kijk op je leven en jezelf bepaalt eigenlijk of jij je gelukkig voelt of niet. Dit kun je zelf sturen. En als men dan toch niet tevreden is met zichzelf, gaat hij het algauw hogerop schoppen, door aan allerlei dingen te sleutelen.
De nieuwe technologie naar een betere wereld
Tegenwoordig hoeft er maar iets geks in je op te komen, of er is een mogelijkheid om dat te realiseren. Niets klinkt meer vreemd in de oren van de mens van nu. Wetenschappers over de hele wereld zijn druk bezig met onderzoeken op moleculair gebied. De zogeheten convergerende technologieën (gentechnologie, nanotechnologie en synthetische technologie) maken dingen mogelijk als klonen, reageerbuisbevruchting, gentherapie. Deze technologieën zouden kunnen leiden tot een volmaakte wereld zonder oorlogen, met universele welvaart, een evolutie van een hoger niveau, en waarbij iedere menselijke behoefte bevredigd wordt. Dit is een toekomstbeeld waarin de mens volledig genetisch geprogrammeerd is, die begint met een kunstmatige bevruchting en eindigt met een vredige dood. Een volledig bestuurbare samenleving. Dit is wel erg extreem genomen, maar een dergelijke perfecte wereld zou realiseerbaar kunnen zijn als je ziet hoe ver de huidige wetenschap is.
Het optimisme over een perfecte samenleving is gebaseerd op het zogenoemde transhumanisme. Deze eist het recht om door genetische manipulatie en andere technieken de mens fundamenteel te verbeteren. De mensen die dit propageren zien de mens in zijn huidige vorm als een tussenstap in de evolutie, met als volgende stap een complete verbetering. Dit gaat gepaard met de keuze-genetica, dat in strijd is met de gelijkwaardigheid van mensen. Het zegt namelijk dat mensen met bepaalde kenmerken waardevoller zijn dan anderen. Dit stelt dus de mensen met een handicap, een lage intelligentie, de ouderen, de zwakkeren etc inferieur aan anderen. Ik noem het genetische discriminatie.
Let wel: Het transhumanisme denkt naief optimistisch over een betere mens door al deze technologieen. Zij onderschatten namelijk daarmee de blijvende menselijkheid van de mens: wij zijn geneigd tot eigenbelang en misbruik.
Perfection is boring!
Men wil maar al te graag de rol van God overnemen; een goddelijke macht, eeuwig leven en een zelfbeschikkingsrecht. Maar willen we eigenlijk wel een perfecte wereld? Willen we in een volledig gecontroleerde maatschappij met volmaakt afgestemde mensen leven, waarbij menselijkheid, familierelaties, godsgeloof, creativiteit, kunst en wetenschap ontbreken?
Wat te doen bij verveling? En verschil moet er zijn toch?
Voorkom een genetische wapenwedloop
Het doel van de geneeskunde (tot nu toe) is het herstel van gebreken in de gezondheid van de mens. Maar betekent dat ook dat de mens verbeterd moet worden? Het is erg lastig om in de praktijk daar een onderscheid in te maken. Een besluit om verbetering toe te staan kan leiden tot een kloof tussen de genen die deze verbetering niet hebben, de 'natuurlijken, en zij die het wel hebben de 'genrijken', waardoor je weer terugkomt bij genetische discriminatie.
En als je dit toestaat kan het gen-gesleutel steeds grotere vormen aannemen, waarbij de dingen die nu ethisch niet aanvaardbaar zijn over een tijdje dat wel worden. En voor je het weet bevind je je in een 'perfecte wereld'.
Ik ben zelf van mening dat je een duidelijke grens moet trekken tussen verbeteren en herstellen. Dit is wel lastig bij bepaalde dilemma's waaraan ethische discussies verbonden zijn.
-Plastische chirurgie bijvoorbeeld kan dus in zijn totaliteit afgekeurd worden, maar wat te zeggen over bijvoorbeeld patienten met brandwonden die het een beetje willen 'opknappen'?
-Het is mogelijk om bij prenatale diagnostiek vast te stellen hoe je kind ter wereld kan komen; met of zonder afwijking. Hierna kunnen de ouders bepalen om een abortus uit te voeren. Maar wie zijn wij om over leven en dood te bepalen?
- Een onvruchtbare vrouw wilt graag een kind van haar zelf (dus geen adoptie), en besluit om reageerbuisbevruchting uit te voeren. Gaat dit niet te ver? Moet ze niet gewoon accepteren dat ze onvruchtbaar is en niet allerlei omwegen zoeken hiervoor om toch een kind te krijgen. (Kijk wij noemen dat El Mektab, en wie een goede imaan heeft kan hier mee leren leven. Maar de rest denkt anders....)
Wanneer wel en wanneer niet?
ApolloniA © 2008
De maakbaarheid van geluk
Om te beginnen moet een punt duidelijk zijn: 'geluk' is een subjectief begrip. Voor de een betekent een mooi uiterlijk het mooiste wat er is, en voor de ander is het krijgen van kinderen ondanks onvruchtbaarheid alles. Maar dit betekent dat het niet verstandig is om één ideaalbeeld te volgen, zoals nu al bijvoorbeeld gebeurt bij schoonsheidsidealen die gevormd worden door een te commerciele media.
Je geluk is wel te manipuleren, en wel op verschillende manieren. Ten eerste is je mentale staat fundamenteel; jouw kijk op je leven en jezelf bepaalt eigenlijk of jij je gelukkig voelt of niet. Dit kun je zelf sturen. En als men dan toch niet tevreden is met zichzelf, gaat hij het algauw hogerop schoppen, door aan allerlei dingen te sleutelen.
De nieuwe technologie naar een betere wereld
Tegenwoordig hoeft er maar iets geks in je op te komen, of er is een mogelijkheid om dat te realiseren. Niets klinkt meer vreemd in de oren van de mens van nu. Wetenschappers over de hele wereld zijn druk bezig met onderzoeken op moleculair gebied. De zogeheten convergerende technologieën (gentechnologie, nanotechnologie en synthetische technologie) maken dingen mogelijk als klonen, reageerbuisbevruchting, gentherapie. Deze technologieën zouden kunnen leiden tot een volmaakte wereld zonder oorlogen, met universele welvaart, een evolutie van een hoger niveau, en waarbij iedere menselijke behoefte bevredigd wordt. Dit is een toekomstbeeld waarin de mens volledig genetisch geprogrammeerd is, die begint met een kunstmatige bevruchting en eindigt met een vredige dood. Een volledig bestuurbare samenleving. Dit is wel erg extreem genomen, maar een dergelijke perfecte wereld zou realiseerbaar kunnen zijn als je ziet hoe ver de huidige wetenschap is.
Het optimisme over een perfecte samenleving is gebaseerd op het zogenoemde transhumanisme. Deze eist het recht om door genetische manipulatie en andere technieken de mens fundamenteel te verbeteren. De mensen die dit propageren zien de mens in zijn huidige vorm als een tussenstap in de evolutie, met als volgende stap een complete verbetering. Dit gaat gepaard met de keuze-genetica, dat in strijd is met de gelijkwaardigheid van mensen. Het zegt namelijk dat mensen met bepaalde kenmerken waardevoller zijn dan anderen. Dit stelt dus de mensen met een handicap, een lage intelligentie, de ouderen, de zwakkeren etc inferieur aan anderen. Ik noem het genetische discriminatie.
Let wel: Het transhumanisme denkt naief optimistisch over een betere mens door al deze technologieen. Zij onderschatten namelijk daarmee de blijvende menselijkheid van de mens: wij zijn geneigd tot eigenbelang en misbruik.
Perfection is boring!
Men wil maar al te graag de rol van God overnemen; een goddelijke macht, eeuwig leven en een zelfbeschikkingsrecht. Maar willen we eigenlijk wel een perfecte wereld? Willen we in een volledig gecontroleerde maatschappij met volmaakt afgestemde mensen leven, waarbij menselijkheid, familierelaties, godsgeloof, creativiteit, kunst en wetenschap ontbreken?
Wat te doen bij verveling? En verschil moet er zijn toch?
Voorkom een genetische wapenwedloop
Het doel van de geneeskunde (tot nu toe) is het herstel van gebreken in de gezondheid van de mens. Maar betekent dat ook dat de mens verbeterd moet worden? Het is erg lastig om in de praktijk daar een onderscheid in te maken. Een besluit om verbetering toe te staan kan leiden tot een kloof tussen de genen die deze verbetering niet hebben, de 'natuurlijken, en zij die het wel hebben de 'genrijken', waardoor je weer terugkomt bij genetische discriminatie.
En als je dit toestaat kan het gen-gesleutel steeds grotere vormen aannemen, waarbij de dingen die nu ethisch niet aanvaardbaar zijn over een tijdje dat wel worden. En voor je het weet bevind je je in een 'perfecte wereld'.
Ik ben zelf van mening dat je een duidelijke grens moet trekken tussen verbeteren en herstellen. Dit is wel lastig bij bepaalde dilemma's waaraan ethische discussies verbonden zijn.
-Plastische chirurgie bijvoorbeeld kan dus in zijn totaliteit afgekeurd worden, maar wat te zeggen over bijvoorbeeld patienten met brandwonden die het een beetje willen 'opknappen'?
-Het is mogelijk om bij prenatale diagnostiek vast te stellen hoe je kind ter wereld kan komen; met of zonder afwijking. Hierna kunnen de ouders bepalen om een abortus uit te voeren. Maar wie zijn wij om over leven en dood te bepalen?
- Een onvruchtbare vrouw wilt graag een kind van haar zelf (dus geen adoptie), en besluit om reageerbuisbevruchting uit te voeren. Gaat dit niet te ver? Moet ze niet gewoon accepteren dat ze onvruchtbaar is en niet allerlei omwegen zoeken hiervoor om toch een kind te krijgen. (Kijk wij noemen dat El Mektab, en wie een goede imaan heeft kan hier mee leren leven. Maar de rest denkt anders....)
Wanneer wel en wanneer niet?
ApolloniA © 2008