Lil_Laila
04-01-2008, 18:40
“ledere ziel zal de dood proeven.”
(Al Imran (3)£L85)
Wat is de dood? Is het totale vernietiging? Of is het eenvoudig de scheiding
van de ziel van het lichaam? En als de ziel van het lichaam gescheiden is,
wat gebeurt er dan met elk van hen? Wat gebeurt er met de mens zelf, de
eigenaar van het tijdelijke lichaam en de eeuwige ziel? Wordt zijn
bewustzijn beeindigd als het lichaam sterft? Of blijft zijn bewustzijn
doorleven in de eeuwige ziel? Voelen de doden op dezelfde manier plezier en
pijn als de leven­den dat doen? Kan het bewustzijn van een levend persoon,
wiens ziel in het lichaam ingesloten is vergeleken worden met het bewustzijn
van een dode wiens de ziel van het lichaam bevrijd is?
Het antwoord op de laatste vraag is natuurlijk, nee! De levenden zijn zich
bewust en de doden zijn zich bewust. Maar er is een verschil en er is geen
enkele manier om dat te vergelijken. Dood is een zuivere vernietiging. Het
is eerder een verplaatsing van de ene wereld naar de andere. Als een dode
man de zegening of de straf van het graf voelt, betekent dat niet dat hij
levend in zijn graf ligt, dat hij voedsel, kleding en dergelijke nodig
heeft. Het betekent ook niet dat zijn ziel in alle delen van het lichaam
aanwezig is, zoals hij dat was in deze wereld. De ziel keert naar het
lichaam terug, maar op een manier die anders is dan in deze wereld, opdat de
dode ondervraagd en in het graf getest kan worden.
We kunnen enig begrip van de dood krijgen, door het met de slaap te
vergelijken, dit is immers de “kleine dood; maar er is uiteraard een
natuurlijke ongelijkheid tussen deze twee. In de slaap verlaat de ziel van
de mens het li­chaam door de neusgaten en reist tot hij in de aanwezig­heid
van de Heer van de Troon is. Als de slaper zich in reine staat bevindt,
knielt zijn ziel voor zijn Schepper. Dan mag hij de wereld van de dromen
binnengaan of de zielen van de overleden mensen ontmoeten, maar wat hij
eigen­lijk zal ontmoeten is een pagina uit Allah’s kennis van het
Onzichtbare, dat zowel het goede als het slechte wat hij voor een bepaalde
mens heeft bepaald, bevat. Als de sla­per oprecht, vrijgevig en zuiver is en
iemand, die zichzelf tijdens de waaktoestand niet met domme dingen bezig
houdt, dan zal de ziel naar hem terugkeren en het hart de waarheid
mededelen, die Allah, de Grote en Majesteitelij­ke, hem heeft laten zien.
Als dit gebeurt, wordt het een waarachtige droom genoemd. In de slaap kan de
ziel ook vrij over de wereld reizen en de zielen ontmoeten van mensen, die
nog in leven zijn en kennis van hun verkrij­gen. Iets daarvan is waar en
iets is niet waar. Het gedeelte wat niet waar is, is een normale droom of
het geklets van de ziel.
Ook als de slaper een leugenaar is en van onwaarheden houdt, dan reist zijn
ziel tijdens zijn slaap naar de hemel en beweegt zich. vrijelijk over de
wereld en ontmoet andere zielen en krijgt ware informatie over het
Onzichtbare. Maar als de ziel naar het lichaam terugkomt, ontmoet hij
Sheitan halverwege en die vermengt de waarheid met onwaarheid zoals hij doet
als de persoon wakker is. Als de slaper wakker wordt is hij verward en
beneveld over dat-gene wat Allah, de Almachtige en Majesteitelijke hem
heeft laten zien en daarom begrijpt hij, het niet, hij herin­nert zich
alleen wat Sheitan hem heeft laten zien. Dit zijn verwarrende dromen.
Als bewijs hiervoor noemen wij wat Allah de Grote in soera az-Zoemar heeft
gezegd:
“Allah neemt de zielen van de mensen op wanneer zij sterven en ook van hen
die niet sterven tijdens hun slaap. Dan houdt Hij die, die Hij ten doden
heeft opgeschreven en zendt de ove­rigen tot een bepaalde tijd (in het
lichaarn) terug.”
(Az-Zoemar (39):42)
In de toestand van de slaap verlaat de ziel niet volledig het lichaam, zoals
hij dat wel bij de dood doet, maar verblijft in het lichaam en verlaat dit
niet om vrijelijk door de hemelen te bewegen. Wij kunnen het met een straal
of een draad vergelijken waarvan het einde aan het lichaam verbonden blijft.
De straal van deze ziel strekt zich uit tot de hemel en keert dan weer terug
naar het lichaam als de slaper wakker wordt. Het lijkt op stralen van de
zon. Het lichaam van de zon is in de hemel maar zijn stralen zijn op aarde.
De twee gevallen zijn niet precies hetzelfde, maar het is een manier om het
duidelijker te maken.
In het geval van de dood, blijft het lichaam op de grond terwijl de ziel
zich in de tussenruimte tussen de twee werelden bevindt. Een tussenruimte is
iets wat twee dingen scheidt; hemel en aarde, of deze wereld en de Volgende
Wereld. Met andere woorden het is de periode tussen de dood en de
opstanding. De zegen of de straf van de tussenruimte zijn niet gelijk aan de
zegen en de straf van de Volgende Wereld. Het is iets dat gebeurt tussen
deze wereld en de Volgende Wereld. Ondanks het feit dat de ziel zich in de
tussenruimte tussen de twee werelden bevindt en het lichaam nog in de aarde
is, zijn de twee nog steeds
verbonden. Daarom ondergaan beiden de zegen of de straf.
Wij hebben de situatie met de slaap vergeleken, maar er is natuurlijk een
verschil. In de slaap verblijft de ziel in het lichaam. Het verschijnt als
een straal naar de hemel zodat de slaper een droom heeft waarin hij zich of
gelukkig of ellendig voelt. Hij ervaart ofwel zegen ofwel straf in zijn
slaap.
In de dood verblijft de ziel hoofdzakelijk in de tussen­ruimte en niet in
het lichaam. Als Allah de grote ziel wil zegenen of straffen, dan verbindt
Hij de ziel met het li­chaam. Het is in de hemel maar tegelijkertijd kijkt
hij naar en is hij verbonden met het lichaam in de grond. De ziel is op meer
dan een plaats op dezelfde tijd. Een bewijs hier­voor is dat de Boodschapper
(vrede en zegeningen met hem) Moesa (vrede en zegeningen met hem) op de
Nacht van de Miraadj in gebed op zijn graf zag staan en hij zag hem ook in
de zesde en zevende hemel.
Desondanks ondergaan lichaam en ziel tegelijkertijd de zegeningen of de
straf. Op andere momenten overkomt het alleen de ziel. Een dode kan zijn
bewustzijn enige tijd verliezen maar de zegeningen of de straf gaan door.
Dit hangt af van wat Allah, de Grote wil en het hangt af van de daden van de
overledene.
lemand uit de vroegere tijden dacht, dat als zijn lichaam maar tot as
verbrand werd en een deel van het as in zee gestrooid werd en een ander deel
op droog land tijdens een winderige dag, dat hij dan van de straf van het
graf gered was. Maar Allah beval de zee om de as te verzamelen en de as die
op het land was gegooid ook en zei toen: "Sta op!" en de man ontdekte dat
hij voor Allah stond. Allah ondervroeg hem: ‘Waarom heb je dit ge
daan?” Hij antwoordde: “Uit vrees voor U mijn Heer, maar U bent degene die
het, het beste weet.” Dit was de reden waarom Allah het hem vergaf.
Die daad kon de straf of de zegening van het graf niet voorkomen, die effect
hebben op de delen die niet meer bestaan. Als een rechtvaardig man in een
vuur verbrandt, dan zal zijn portie zegeningen zijn lichaam en ziel nog
steeds bereiken en zal Allah het vuur koel en vredig voor hem maken. Voor de
zondaar wordt de koele lucht als vuur en hete wind. De elementen van het
universum ge­hoorzamen hun Heer, Organisator en Schepper. Hij laat hen zich
gedragenop de manier die Hij wil. Alles gehoor­zaamt aan zijn wil in een
nederige onderwerping aan zijn verkondiging.
Bron: De reis van de ziel na de dood.Een Samenvatting van Kitabar-Ruh van Ibn
Al-Qayyiem.Uitgeverij Noer.
(Al Imran (3)£L85)
Wat is de dood? Is het totale vernietiging? Of is het eenvoudig de scheiding
van de ziel van het lichaam? En als de ziel van het lichaam gescheiden is,
wat gebeurt er dan met elk van hen? Wat gebeurt er met de mens zelf, de
eigenaar van het tijdelijke lichaam en de eeuwige ziel? Wordt zijn
bewustzijn beeindigd als het lichaam sterft? Of blijft zijn bewustzijn
doorleven in de eeuwige ziel? Voelen de doden op dezelfde manier plezier en
pijn als de leven­den dat doen? Kan het bewustzijn van een levend persoon,
wiens ziel in het lichaam ingesloten is vergeleken worden met het bewustzijn
van een dode wiens de ziel van het lichaam bevrijd is?
Het antwoord op de laatste vraag is natuurlijk, nee! De levenden zijn zich
bewust en de doden zijn zich bewust. Maar er is een verschil en er is geen
enkele manier om dat te vergelijken. Dood is een zuivere vernietiging. Het
is eerder een verplaatsing van de ene wereld naar de andere. Als een dode
man de zegening of de straf van het graf voelt, betekent dat niet dat hij
levend in zijn graf ligt, dat hij voedsel, kleding en dergelijke nodig
heeft. Het betekent ook niet dat zijn ziel in alle delen van het lichaam
aanwezig is, zoals hij dat was in deze wereld. De ziel keert naar het
lichaam terug, maar op een manier die anders is dan in deze wereld, opdat de
dode ondervraagd en in het graf getest kan worden.
We kunnen enig begrip van de dood krijgen, door het met de slaap te
vergelijken, dit is immers de “kleine dood; maar er is uiteraard een
natuurlijke ongelijkheid tussen deze twee. In de slaap verlaat de ziel van
de mens het li­chaam door de neusgaten en reist tot hij in de aanwezig­heid
van de Heer van de Troon is. Als de slaper zich in reine staat bevindt,
knielt zijn ziel voor zijn Schepper. Dan mag hij de wereld van de dromen
binnengaan of de zielen van de overleden mensen ontmoeten, maar wat hij
eigen­lijk zal ontmoeten is een pagina uit Allah’s kennis van het
Onzichtbare, dat zowel het goede als het slechte wat hij voor een bepaalde
mens heeft bepaald, bevat. Als de sla­per oprecht, vrijgevig en zuiver is en
iemand, die zichzelf tijdens de waaktoestand niet met domme dingen bezig
houdt, dan zal de ziel naar hem terugkeren en het hart de waarheid
mededelen, die Allah, de Grote en Majesteitelij­ke, hem heeft laten zien.
Als dit gebeurt, wordt het een waarachtige droom genoemd. In de slaap kan de
ziel ook vrij over de wereld reizen en de zielen ontmoeten van mensen, die
nog in leven zijn en kennis van hun verkrij­gen. Iets daarvan is waar en
iets is niet waar. Het gedeelte wat niet waar is, is een normale droom of
het geklets van de ziel.
Ook als de slaper een leugenaar is en van onwaarheden houdt, dan reist zijn
ziel tijdens zijn slaap naar de hemel en beweegt zich. vrijelijk over de
wereld en ontmoet andere zielen en krijgt ware informatie over het
Onzichtbare. Maar als de ziel naar het lichaam terugkomt, ontmoet hij
Sheitan halverwege en die vermengt de waarheid met onwaarheid zoals hij doet
als de persoon wakker is. Als de slaper wakker wordt is hij verward en
beneveld over dat-gene wat Allah, de Almachtige en Majesteitelijke hem
heeft laten zien en daarom begrijpt hij, het niet, hij herin­nert zich
alleen wat Sheitan hem heeft laten zien. Dit zijn verwarrende dromen.
Als bewijs hiervoor noemen wij wat Allah de Grote in soera az-Zoemar heeft
gezegd:
“Allah neemt de zielen van de mensen op wanneer zij sterven en ook van hen
die niet sterven tijdens hun slaap. Dan houdt Hij die, die Hij ten doden
heeft opgeschreven en zendt de ove­rigen tot een bepaalde tijd (in het
lichaarn) terug.”
(Az-Zoemar (39):42)
In de toestand van de slaap verlaat de ziel niet volledig het lichaam, zoals
hij dat wel bij de dood doet, maar verblijft in het lichaam en verlaat dit
niet om vrijelijk door de hemelen te bewegen. Wij kunnen het met een straal
of een draad vergelijken waarvan het einde aan het lichaam verbonden blijft.
De straal van deze ziel strekt zich uit tot de hemel en keert dan weer terug
naar het lichaam als de slaper wakker wordt. Het lijkt op stralen van de
zon. Het lichaam van de zon is in de hemel maar zijn stralen zijn op aarde.
De twee gevallen zijn niet precies hetzelfde, maar het is een manier om het
duidelijker te maken.
In het geval van de dood, blijft het lichaam op de grond terwijl de ziel
zich in de tussenruimte tussen de twee werelden bevindt. Een tussenruimte is
iets wat twee dingen scheidt; hemel en aarde, of deze wereld en de Volgende
Wereld. Met andere woorden het is de periode tussen de dood en de
opstanding. De zegen of de straf van de tussenruimte zijn niet gelijk aan de
zegen en de straf van de Volgende Wereld. Het is iets dat gebeurt tussen
deze wereld en de Volgende Wereld. Ondanks het feit dat de ziel zich in de
tussenruimte tussen de twee werelden bevindt en het lichaam nog in de aarde
is, zijn de twee nog steeds
verbonden. Daarom ondergaan beiden de zegen of de straf.
Wij hebben de situatie met de slaap vergeleken, maar er is natuurlijk een
verschil. In de slaap verblijft de ziel in het lichaam. Het verschijnt als
een straal naar de hemel zodat de slaper een droom heeft waarin hij zich of
gelukkig of ellendig voelt. Hij ervaart ofwel zegen ofwel straf in zijn
slaap.
In de dood verblijft de ziel hoofdzakelijk in de tussen­ruimte en niet in
het lichaam. Als Allah de grote ziel wil zegenen of straffen, dan verbindt
Hij de ziel met het li­chaam. Het is in de hemel maar tegelijkertijd kijkt
hij naar en is hij verbonden met het lichaam in de grond. De ziel is op meer
dan een plaats op dezelfde tijd. Een bewijs hier­voor is dat de Boodschapper
(vrede en zegeningen met hem) Moesa (vrede en zegeningen met hem) op de
Nacht van de Miraadj in gebed op zijn graf zag staan en hij zag hem ook in
de zesde en zevende hemel.
Desondanks ondergaan lichaam en ziel tegelijkertijd de zegeningen of de
straf. Op andere momenten overkomt het alleen de ziel. Een dode kan zijn
bewustzijn enige tijd verliezen maar de zegeningen of de straf gaan door.
Dit hangt af van wat Allah, de Grote wil en het hangt af van de daden van de
overledene.
lemand uit de vroegere tijden dacht, dat als zijn lichaam maar tot as
verbrand werd en een deel van het as in zee gestrooid werd en een ander deel
op droog land tijdens een winderige dag, dat hij dan van de straf van het
graf gered was. Maar Allah beval de zee om de as te verzamelen en de as die
op het land was gegooid ook en zei toen: "Sta op!" en de man ontdekte dat
hij voor Allah stond. Allah ondervroeg hem: ‘Waarom heb je dit ge
daan?” Hij antwoordde: “Uit vrees voor U mijn Heer, maar U bent degene die
het, het beste weet.” Dit was de reden waarom Allah het hem vergaf.
Die daad kon de straf of de zegening van het graf niet voorkomen, die effect
hebben op de delen die niet meer bestaan. Als een rechtvaardig man in een
vuur verbrandt, dan zal zijn portie zegeningen zijn lichaam en ziel nog
steeds bereiken en zal Allah het vuur koel en vredig voor hem maken. Voor de
zondaar wordt de koele lucht als vuur en hete wind. De elementen van het
universum ge­hoorzamen hun Heer, Organisator en Schepper. Hij laat hen zich
gedragenop de manier die Hij wil. Alles gehoor­zaamt aan zijn wil in een
nederige onderwerping aan zijn verkondiging.
Bron: De reis van de ziel na de dood.Een Samenvatting van Kitabar-Ruh van Ibn
Al-Qayyiem.Uitgeverij Noer.