Bekijk volle/desktop versie : Masha Allah Verhaal..



16-11-2003, 01:09
Het is echt de m0eite waard !!
Heb deze net als mail gekregen..en ik wilde em met j0elie delen..

>Haar wangen waren slap en ingevallen en haar huid zat tegen haar
>botten aan. Toch hield dat haar niet tegen. Je kon haar er nooit op
>betrappen dat ze de Koran niet reciteerde. Altijd biddend in haar
>eigen gebedskamer die mijn vader voor haar gemaakt had. Buigend,
>zicht ter aarde werpend, en haar handen verheven in gebed. Dat was
>hoe zij was, van zonsopgang tot zonsondergang en andersom. Als het
>op mij aankomt, las ik niets andere dan modebladen en romans. Ik
>trakteerde mezelf altijd maar op video´s. Zo veel, dat mij
>wandelingetjes naar de videotheek mijn karakteriserend kenmerk werd.
>Zoals men zegt; als iets een gewoonte wordt, neigt men ertoe om jou
>er niet meer van te onderscheiden. Ik verwaarloosde mijn
>verantwoordelijkheiden en luiheid was het kenmerk voor mijn Salaat.
>Op een nacht, nadat ik een marathon had gehouden van 3 uur lang
>video´s kijken, deed ik de video uit. De athaan rees zacht in die
>stille nacht. Vredig slipte ik mijn bed in. Haar stem klonk uit haar
>gebedskamer. ‘’Ja? Kan ik iets voor je doen, Nora?’’ vroeg ik. Alsof
>ze met een scherpe naald door mijn plannen prikte. ´´Ga niet slapen,
>voor je de Fajr hebt gebeden!!´´ Och, dat duurt nog een uur, het was
>nog maar de eerste Athaan. Vóórdat de ziekte beslag op haar nam en
>haar in bed opsloot. ´´Hanan, kun je even bij me komen zitten?´´ Ik
>kon nooit haar verzoeken weigeren. De puurheid en eerlijkheid was
>voelbaar. ´´Ja. Nora?´´ Kom Alsjeblieft hier zitten.´´ ´´Ok, hier
>ben ik. Wat is er?´´ Met de liefste monotone stem reciteerde ze:
>´´Elke ziel zal de dood proeven, en voorwaar: pas op de Dag der
>Opstanding zullen jullie je beloning (volledig) ontvangen.´´ (Koran
>3 : 185) Ze stopte, doordacht. Toen vroeg ze: ´´Geloof jij in de
>dood?´´ ´´Natuurlijk doe ik dat.´´ ´´Geloof je dat je
>verantwoordelijk zult zijn voor alles wat je doet, ongeacht hoe
>klein of groot?´´ Ja, maar Allah is Vergevingsgezind en Genadevol en
>ik heb nog een lang leven te gaan. ´´Houd op Hanan …. Ben je niet
>bang voor de dood en de abruptheid ervan? Kijk nou naar Hind. Zij
>was jonger dan jij, maar zij overleed in een auto-ongeluk. En kijk
>naar die en die, en naar die en die … De dood kent geen leftijd en
>je leeftijd kan nooit bepalend zijn voor wanneer je zult
>overlijden.´´ De duisternis van de kamer vervulde mij met angst.
>´´Ik ben bang van het doner en nu heb je me bang gemaakt voor de
>dood. Hoe moet ik nou gaan slapen? Nora, ik dacht dat je ons beloofd
>had om met ons op reis te gaan, in de zomervakantie. ´´Wat een
>uitwerking. Haar stem brak en haar hart beefde. ´´Ik zou dit jaar
>wel eens een hele lange reis kunnen gaan maken, Hanan, maar dan
>ergens anders naartoe. Heel misschien. Al onze levens zijn in de
>handen van Allah en tot Hem behoren wij allen. ´´ Mijn ogen zwelden
>op en de tranen vielen langs beide wangen naar beneden. Ik dacht aan
>de griezelige ziekte van mijn zus, hoe doktoren mijn vader hadden
>verteld dat er niet veel hoop was dat Nora deze ziekte zou
>overleven. Maar háár was niets verteld. Wie had het haar laten
>weten? Of kon ze gewoon de waarheid voelen? ´´Waar denk je aan
>Hanan?´´ Haar stem was scherp. ´´Denk je dat ik dit alleen zeg omdat
>ik ziek ben? Uh-uh. Ik zou mogelijk nog langer leven dan de mensen
>die niet ziek zijn. En jij Hanan? Hoe lang denk jij nog te leven?
>Twintig jaar misschien? Veertig? En Dan?´´ In het donker reikte ze
>naar mijn hand en kneep er zachtjes in. ´´Er is geen verschil tussen
>ons; wij zullen allemaal deze wereld verlaten om in het Paradijs te
>leven of in de Hel te verdoemen. Luister naar de woorden van Allah:
>´´En wie van de Hel weggehouden wordt en het Paradijs binnengeleid
>wordt heeft waarlijk succes´´ (Koran 3 : 185) ´´ Ik verliet de kamer
>van mijn zus verward, haar woorden suisden nog in mijn oren: Moge
>Allah swt je leiden Hanan – vergeet je gebed niet. Acht uur ´s
>morgens. Geklop op mijn deur. Normaal gesproken word ik niet om deze
>tijd wakker. Ze hebben haar meteen naar het ziekenhuid gebracht …
>Inna lilahi wa inna ilayhi raji3un. (Tot Allah behoren wij en tot
>Allah zullen wij wederkeren.) Er zullen geen reizen worden gemaakt
>deze zomer. Het stond geschreven dat ik deze zomer thuis zou
>doorbrengen. Na een eeuwigheid… Het was één uur in de middag. Mijn
>moeder belde het ziekenhuis. ´´Ja, je kunt haar nu komen opzoeken.´´
>Mijn vaders stem was omgeslagen, mijn moeder merkte dat er iets
>vreselijk verkeerd was gegaan. We vertrokken gelijk. Waar was die
>korte weg waar ik altijd over wandelde? Waarom was die nu zo lang,
>zo vreselijk lang? Waar was de geliefde drukte en het verkeerd die
>mij altijd de tijd gunde om links en rechts te kijken? Ga nou uit de
>weg, allemaal! Mijn moeder schudde huilend haar hoofd in haar
>handen, terwijl ze Doe3a maakt voor haar Nora. We arriveerden bij de
>hoofdingang van het ziekenhuis. Zij was op de intensive care. De
>zuster kwam naar ons toe. ´´Laat mij jullie naar haar toe brengen.
>´´Terwijl we door de gangen liepen, ging de zuster maar door over
>wat een lieve meid Nora was. Ze stelde mn moeder iets wat gerust dat
>Nora´s toestand beter was dan het die morgen was geweest. ´´Sorry
>niet meer dan één bezoeker tegelijk. ´´Dit was de intensive care –
>afdeling. Door het smalle raampje in de deur en langs de rij witte
>gordijnen vind ik een glimp op van haar ogen. Mijn moeder stond
>naast haar. Na 2 minuten kwam mn moeder naar buiten. Ze had haar
>tranen niet meer in bedwang. ´´Je mag naar binnen en haar groeten,
>onder de voorwaarde dat je niet te lang met haar spreekt. ´´ zeiden
>ze me. ´´Twee minuten zou genoeg moeten zijn´´ ´´Hoe is het Nora?
>Gisteren ging het nog goed, wat is er gebeurd? ´´Wij hielden elkaar
>handen vast, ze kneep argeloos. ´´Zelfs nu, Alhamdoelillah gaat het
>prima, ´´Alhamdoelillah …. Maar …… je handen zijn zo koud. ´´ Ik zat
>op haar bed en legde mijn vingers op haar knie. Ze duwde het weg.
>´´Sorry … heb ik je pijn gedaan? ´´ ´´Nee, maar ik herinnerde me nog
>de woorden van Allah: Waltaffatul saaqu biel saaq´´ (en de benen (in
>doodsangst) zullen over elkaar liggen) (Koran 75 : 29) ´´Hanan, bid
>voor mij. De eerste dag van het Hiernamaals zal ik misschien ergs
>snel tegemoet komen. Het is een lange reis en ik heb niet genoeg
>goede daden voorbereid in mijn koffer´´ Een traan ontsnapte uit mijn
>oog en liep lang mijn wang naar beneden door haar woorden. Ik huilde
>en zij huilde mee. De kamer verdween en liet ons, twee zussen alleen
>– om samen te huilen. Stromende tranen sprongen op mijn zus haar
>handpalm die ik met beide handen vasthield. Mijn vader werd nu
>bezorgder om mij. Ik had nooit eerder zo gehuild. Thuis en boven, in
>mijn kamer, keek ik naar de zon die verdween met een sobere dag.
>Stilte vermengde zich met onze gangen. Een familielid kwam mijn
>kamer binnen, en nog één. De bezoekers. Het waren er vele en alle
>stemmen van beneden stokten samen. Er was één ding duidelijk op dat
>moment….. Nora was overleden! Ik stopte met het onderscheiden van
>wie er binnenkwamen en wie er wegging. Ik kan me niet meer
>herinneren wat ze zeiden. O Allah, waar was ik? Wat was er aan de
>hand? Ik kon zelfs niet meer huilen. Later die week, vertelden ze me
>wat er was gebeurd. Mijn vader ham mijn hand genomen om vaarwel te
>zeggen tegen Nora, voor de laatste keer. Ik had Nora´s hoofd gekust.
>Ik kan me enkel één herinneren, dat ze daar lag op dat bed, het bed
>waar ze op zou overlijd. Ik herinnerde me het vers dat ze
>gereciteerd had: ´´en de benen zullen (in doodsangst) over elkaar
>liggen. ´´ En ik besefte me de waarheid van het volgende vers al te
>goed: ´´Naar jouw Heet worden zij Die Dag gesleept. ´´ (Koran 75 :
>29 – 30) Ik liep op mijn tenen haar gebedskamer in, die nacht.
>Starend naar de stille kasten en verstarde spiegels, waardeerde ik
>wie het was die met mij mijn moeders buik had gedeeld. Nora was mijn
>tweelingzuster. Ik herinnerde me met wie ik mijn leed had gedeeld.
>Degene die mij geruststelde in mijn mindere dagen, Degene die mijn
>sombere dagen verlicht had. Vannacht de eerste nacht die Nora in
>haar graf zal doorbrengen. O Allah, Wees Genadevol voor haar en
>verlicht haar graf. Dit was háár Koran, haar gebed en dit was de
>lichtroze jurk, waarvan ze zei dat ze die zou bewaren tot ze zou
>trouwen, De jurk die ze wilde bewaren, alleen voor haar echtgenoot.
>Dus beste moslim…. Waar is Nora nu???? Ze brengt haar eerste nacht
>door in een plaats waar jij en ik dat ook zullen doen, vroeger of
>later…. We zijn hier niet allemaal tegelijk in dit leven gekomen en
>we zullen ook niet tegelijk vertrekken.. we zullen één voor één
>gaan…… en kijk om je heen….. hoeveel van de mensen die u kent, zijn
>overleden…. Denk er aan wie de volgende kan zijn… wie degene zal
>zijn wiens ´´ benen (in doodsangst) over elkaar zullen liggen: en
>naar jouw Heer (Allah) zullen zij die dag gesleept worden! Hij
>geloofde (De koran en de Boodschapper) niet, en hij verrichtte de
>salaat niet! Maar hij loochende en hij wendde zich af. Daarna ging
>hij naar zijn verwanten, hoogmoedig!! Wee jou, wee!! Nogmaals wee
>jou, wee!!! Denkt de mensen dat hij ongemoeid zal worden gelaten??
>(dus geen bestraffing of beloning voor de verplichte diensten bij
>zijn Heer (Allah) zal krijgen????????????????? Goede Vraag!!!!!
>Moge de Genade Allah met ons zijn en ons moment van de dood
>verzachten en ons verzekeren van onze Shahada ´´LA ILAHA ILA ALLAH –
>Mohammedoen Rasoel Allah

16-11-2003, 10:32


sooow erg man dit verhaaltje
ik bener echt helemaal stil van gewoorden

16-11-2003, 15:37
heeft ABDELNACHIED al een keertje geplaatst maar het blijft even mooi.

16-11-2003, 16:20

Ja precies.. Mounia
But any way.. Thanks for it, LaiLaaTJuH.
:kusgrijs:

16-11-2003, 16:21


prachtig ik heb hem ook pas gekregen in mijn email 3la toeval

16-11-2003, 17:41


Iedereen heeft em bijna..


16-11-2003, 19:54

Citaat:
Origineel gepost door MoUnIa_MiSs_Me
heeft ABDELNACHIED al een keertje geplaatst maar het blijft even mooi.
0w s0lly..Wist ik nie
maar Samia01 had het n0g niet gelezen blijkbaar..Dus is niet vo0r niks geweesT