missanissa16
13-12-2007, 12:20
Salaam alikoem iedereen
Ik wil graag een verhaal beginnenn op marokko.nl
Ik weet niet wat mensen ervan zullen vinden...het oordelen laat ik aan jullie over.....
Hier onder hebben jullie een stukje.
Personage beschrijvingen.
Hoofdpersoon:Amira
Moeder
Vader: Abdel
Zusjes: Karima en fatima
Broertje:Moesa (bijnaam Moesje)
Rachid...Amira's lover
Sana: Amira's vriendin
Mijn naam is Amira, ik ben 18 jaar.Ik woon samen met mijn moeder en met mijn zusjes en broertje.
Inleiding
Soms lijkt het net of ik alleen op aarde ben met lachende en pratende robots.Iedereen heeft kennelijk zijn eigen groepje, haar/zijn vrienden.
Ze hebben blijkbaar heel veel lol en lijken allemaal stuk voor stuk erg gelukkig. Ook hoor ik ze giechelen en roddelen. Ze praten over onderwerpen die alleen over hun eigen leven is gebaseerd.
Als ik zo denk, dan lijkt het net alsof die mensen roddelen als zuurtstof gebruiken.Ze leven van ander mans leven en stand van zaken.
Wat ik van mijzelf weet, is dat ik niet van roddelen hou, hou afstand van mensen die anderen pijn doen.
Ik weet precies hoe mensen zich zouden voelen en verdriet ruik ik snel.
Mijn hart is zo sterk als ijzer en toch zo kwetsbaar.Het is zo vaak dat ikwegl oop van mijn problemen.Ik heb vaak van die dagen dat ik liever in bed blijf.Ver weg van de wereld verwijderd.De wereld heeft voorlopig niets met mij te maken en ik niets meer met haar. Ze heeft me genoeg pijn gedaan.Maar na enige uren zijn mijn negatieve gevoelens weg. Ik kan er nog tegen aan.
Sinds dat mijn Vader werd........
Doorgaan of stoppen?
Ik wil graag een verhaal beginnenn op marokko.nl
Ik weet niet wat mensen ervan zullen vinden...het oordelen laat ik aan jullie over.....
Hier onder hebben jullie een stukje.
Personage beschrijvingen.
Hoofdpersoon:Amira
Moeder
Vader: Abdel
Zusjes: Karima en fatima
Broertje:Moesa (bijnaam Moesje)
Rachid...Amira's lover
Sana: Amira's vriendin
Mijn naam is Amira, ik ben 18 jaar.Ik woon samen met mijn moeder en met mijn zusjes en broertje.
Inleiding
Soms lijkt het net of ik alleen op aarde ben met lachende en pratende robots.Iedereen heeft kennelijk zijn eigen groepje, haar/zijn vrienden.
Ze hebben blijkbaar heel veel lol en lijken allemaal stuk voor stuk erg gelukkig. Ook hoor ik ze giechelen en roddelen. Ze praten over onderwerpen die alleen over hun eigen leven is gebaseerd.
Als ik zo denk, dan lijkt het net alsof die mensen roddelen als zuurtstof gebruiken.Ze leven van ander mans leven en stand van zaken.
Wat ik van mijzelf weet, is dat ik niet van roddelen hou, hou afstand van mensen die anderen pijn doen.
Ik weet precies hoe mensen zich zouden voelen en verdriet ruik ik snel.
Mijn hart is zo sterk als ijzer en toch zo kwetsbaar.Het is zo vaak dat ikwegl oop van mijn problemen.Ik heb vaak van die dagen dat ik liever in bed blijf.Ver weg van de wereld verwijderd.De wereld heeft voorlopig niets met mij te maken en ik niets meer met haar. Ze heeft me genoeg pijn gedaan.Maar na enige uren zijn mijn negatieve gevoelens weg. Ik kan er nog tegen aan.
Sinds dat mijn Vader werd........
Doorgaan of stoppen?