Souhaila85
27-08-2002, 14:48
salaam iedereen,
ik heb een heel groot probleem. Ooit belde een jongen me op die ik niet kende, en ik vroeg met wie ik sprak, heel zachtjes antwoorde hij:"Ik ben de vader van je kinderen, ik volg je al een hele tijd en vind je heel erg leuk. ik negeerde zijn woorden en haakte af, wel 2 maanden lang, maar hij bleef maar bellen, en toen werd ik wel nieuwschierig.
ik had hem nog nooit gezien, en wou dat ook niet, ik wilde mijn famillie niet ten schande brengen, hoe dan ook maakten we een deal, de deal was dat als hij me echt zag zitten dat hij me mocht blijven bellen. Ik had hem nog nooit gezien, maar hij zag me regelmatig bij mijn tante als ik op bezoek kwam. tot op een dag sprak ik toch met hem af, uit nieuwschierigheid, ik wilde weten hoe die jongen eruit zag, degene die me zo gek maakte. Toen ik hem zag, zag hij er adembenemend uit. ik was meteen verkocht. maar ik wilde nog steeds geen relatie. We leerden elkaar beter kennen en ik leerde ook zijn getrouwde zussen kennen, dus ik dacht dat alles lekker zat. ik kreeg zelfs ooit zijn moeder aan de lijn en praatte wat met haar, ik was de gelukkigste meid ooit.
Tot op een morgen komt mijn broer mijn kamer binnen, en zei dat ik een relatie met iemand had!! Ik heb hem alles eerlijk verteld en die jongen is naar hem geweest en gezegd dat hij enkel met me wilde trouwen, mijn broer geloofde het niet en eerlijk gezegd ik ook niet.
Dus veranderde ik van nummer, maar bleef om hem huilen, hij sprak berichtjes in mijn oude voicemail, en zond sms'jes. Ik moest hem laten gaan, want ik wilde geen ruzie. Maar mijn vader kwam er toch achter, mijn broer kon zijn mond niet houden.
Mijn vader zei: "Je trouwt niet met hem, weet je wel wie dat is???????
Ik zal je niet weggeven aan hem NOOIT!!"
Naar het schijnt hadden mijn vader en zijn vader vroeger gevochten, waarom dat weten we nog niet, maar onze vaders haten elkaar. En dat we ook achter famillie van elkaar waren.
Hoe dan ook, ik was bang, nam mijn spullen en ging bij mijn tante wonen, ik liep niet weg van thuis want mijn moeder kwam me regelmatig bezoeken en wannneer mijn vader ging werken was ik altijd thuis. 2 weken later ging ik terug thuis wonen en alles was koek en ei.
Dan vertrokken we naar marokko, en dacht dat ik eindelijk van de problemen af was, maar daar begonnen ze pas.
de 2de dag dat we aankwamen, zag ik die jongen terug, hij sprak me weer aan en zei: wil je nog altijd niet met me trouwen? en gaf me mijn verlovingsringen. Ik kon het niet laten schieten, want ik hou zielsveel van die jongen. Ik ging het mijn moeder zeggen, en ons moeder was er zelfs blij om, ze zei dat ik moest wachten tot mijn vader was bijgedraaid, mijn broers weten hier ook van en zijn er radicaal tegen!!!!
Nu heb ik een stommiteit begaan, mijn vader zei weer neen, mijn broers praten niet meer tegen me, en die jongen wordt alle dagen slecht bezien door mijn broers en uitgemaakt.
Vorige week kwam ik terug en kreeg een berichtje van hem, waarin hij schreef: IK WIL JE NIET LANGER MEER IN DE PROBLEMEN BRENGEN, IK BEN NIET GOED GENOEG IN DE OGEN VAN JE OUDERS,MAAR IK KAN ME NIET VERONSCHULDIGEN IN DE PLAATS VAN MIJN VADER, IK KAN NIET VERANTWOORDELIJK ZIJN VOOR ZIJN DADEN. IK BLIJF VAN JE HOUDEN TOT ZOLANG IK KAN EN ALS IK LATER KINDEREN KRIJG ZAL IK ZE OPVOEDER ALSOF ZE DIE VAN JOUW ZIJN.
Dus nu heb ik helemaal niemand meer, mijn vader en mijn broers praten niet meer tegen me, en ik ben die jongen ook al kwijt, wat moet ik doen???????
ik heb een heel groot probleem. Ooit belde een jongen me op die ik niet kende, en ik vroeg met wie ik sprak, heel zachtjes antwoorde hij:"Ik ben de vader van je kinderen, ik volg je al een hele tijd en vind je heel erg leuk. ik negeerde zijn woorden en haakte af, wel 2 maanden lang, maar hij bleef maar bellen, en toen werd ik wel nieuwschierig.
ik had hem nog nooit gezien, en wou dat ook niet, ik wilde mijn famillie niet ten schande brengen, hoe dan ook maakten we een deal, de deal was dat als hij me echt zag zitten dat hij me mocht blijven bellen. Ik had hem nog nooit gezien, maar hij zag me regelmatig bij mijn tante als ik op bezoek kwam. tot op een dag sprak ik toch met hem af, uit nieuwschierigheid, ik wilde weten hoe die jongen eruit zag, degene die me zo gek maakte. Toen ik hem zag, zag hij er adembenemend uit. ik was meteen verkocht. maar ik wilde nog steeds geen relatie. We leerden elkaar beter kennen en ik leerde ook zijn getrouwde zussen kennen, dus ik dacht dat alles lekker zat. ik kreeg zelfs ooit zijn moeder aan de lijn en praatte wat met haar, ik was de gelukkigste meid ooit.
Tot op een morgen komt mijn broer mijn kamer binnen, en zei dat ik een relatie met iemand had!! Ik heb hem alles eerlijk verteld en die jongen is naar hem geweest en gezegd dat hij enkel met me wilde trouwen, mijn broer geloofde het niet en eerlijk gezegd ik ook niet.
Dus veranderde ik van nummer, maar bleef om hem huilen, hij sprak berichtjes in mijn oude voicemail, en zond sms'jes. Ik moest hem laten gaan, want ik wilde geen ruzie. Maar mijn vader kwam er toch achter, mijn broer kon zijn mond niet houden.
Mijn vader zei: "Je trouwt niet met hem, weet je wel wie dat is???????
Ik zal je niet weggeven aan hem NOOIT!!"
Naar het schijnt hadden mijn vader en zijn vader vroeger gevochten, waarom dat weten we nog niet, maar onze vaders haten elkaar. En dat we ook achter famillie van elkaar waren.
Hoe dan ook, ik was bang, nam mijn spullen en ging bij mijn tante wonen, ik liep niet weg van thuis want mijn moeder kwam me regelmatig bezoeken en wannneer mijn vader ging werken was ik altijd thuis. 2 weken later ging ik terug thuis wonen en alles was koek en ei.
Dan vertrokken we naar marokko, en dacht dat ik eindelijk van de problemen af was, maar daar begonnen ze pas.
de 2de dag dat we aankwamen, zag ik die jongen terug, hij sprak me weer aan en zei: wil je nog altijd niet met me trouwen? en gaf me mijn verlovingsringen. Ik kon het niet laten schieten, want ik hou zielsveel van die jongen. Ik ging het mijn moeder zeggen, en ons moeder was er zelfs blij om, ze zei dat ik moest wachten tot mijn vader was bijgedraaid, mijn broers weten hier ook van en zijn er radicaal tegen!!!!
Nu heb ik een stommiteit begaan, mijn vader zei weer neen, mijn broers praten niet meer tegen me, en die jongen wordt alle dagen slecht bezien door mijn broers en uitgemaakt.
Vorige week kwam ik terug en kreeg een berichtje van hem, waarin hij schreef: IK WIL JE NIET LANGER MEER IN DE PROBLEMEN BRENGEN, IK BEN NIET GOED GENOEG IN DE OGEN VAN JE OUDERS,MAAR IK KAN ME NIET VERONSCHULDIGEN IN DE PLAATS VAN MIJN VADER, IK KAN NIET VERANTWOORDELIJK ZIJN VOOR ZIJN DADEN. IK BLIJF VAN JE HOUDEN TOT ZOLANG IK KAN EN ALS IK LATER KINDEREN KRIJG ZAL IK ZE OPVOEDER ALSOF ZE DIE VAN JOUW ZIJN.
Dus nu heb ik helemaal niemand meer, mijn vader en mijn broers praten niet meer tegen me, en ik ben die jongen ook al kwijt, wat moet ik doen???????