IxSTYLE_
15-11-2007, 20:09
all mijn verhalen die ik schreef gaat allemaal niet door om redenen O.kee??
dit word vanaf nu mijn eerste verhaal die ik eerst ga afmaken O.kee
saliha is 16 jaar en haar leventje is een hel..niemand kent haar goed zelfs haar broers en zusjes niet en nog erger me ouders zijn niet blij met mij ookal zijn we rijk ik koop gewoon me kleren van een winkel voor mij maakt het niet uit..het is kom je van hel ga je terug naar hel..daarbedoel ik mee van huis naar school en andersom gewoon voor mij nooiit leuk en ik heb een aardige karakter tenminste dat weet ik vanmezelf..elke dag elke uur elke seconden lig ik wel te huilen door klappen hartsverscheurende woorden die mij hard kwetsen door me hele familie en me hele school mijn droom is datmijn leven geen hel meer is..of dat gaat lukken dat zie je in het verhaal
PART ONE
van school liep ik naar huis die hartsverscheurende woorden die ik van buiten af hoor thuis ga ik naar me kamer en lig daar dan in duizenden tranen...ik liep even beneden om naar de wc tegaan terwijl er duizenden boven zijn,maar jaa ik hoorde me familie lachen,gezellig houden kortom de gelukkigste familie die er is{dan zonder mij} met tranen liep ik naar boven had de hele tijd niks gegeten..ik voelde me misselijk en liep richting de wc en spuug alles uit..ik liep naar me kamer en deed de deur dicht opslot en opeens draait alles om me heen en viel flauw dagenlang zit ik te verhongeren ik lig daar te verhongeren niemand die mijn naam roept om ongerustigheid niemand ik lig daar op de grond te huilen en ik heb zo honger waarom is mijn leven zo..en waarneer stopt het al die vragen kan allah beantwoorden waarom ben ik niet bij allah een gelukkig leven leiden inplaats van het leven in de hel..ik had niks om te doen ik had bijna niks om te doen ik kon niet bewegen ik was verlamd weet niet hoe dat kwam..
familie van saliha
ze vragen ze zich nu af waar saliha bleef na 3 weken..me ouders zeiden laat haar ze is het niet waard mijn kinderen laat haar haar eigen leven leiden..iedereen knikte na een maand deden ze nog steeds niks helemaal niks ze lieten saliha haar eigen leven leiden me zusje sprak waar blijft ze ?? me oudersbeantwoorde zoals ik al een maand geleden zei laat haar haar eigen leven leiden iedereen knikte weer en begon weer met zich zelf besig..
bij saliha
ik heb nu al maanden niet gegeten elke dag gebeden om allah om sbar om de kracht hier weg te gaan en optestaan en vragen aan me familie of ze nog van me houden en dat moeten ze recht in mijn gezicht doen,maar neejj niks hielp dagen ,maanden vliegen voor bij telkens de zelfde vraag van zusjes of broersme ouders antwoorden laat haar haar eigen leven leiden...ik kon niks,maar om te schreeuwen om hulp misshien dat dus ik schreeuwde aaah help!! waarom moet ik me leven zo leiden waarom??
niemand was blijkbaar thuis tenminste het was maar me eigen gedachte..ik hoorde de deur open gaan en zie daar me broer tranen in zijn ogen het enige wat hij kon uitbrengen is ''saliha??'' ik keek hem aan dit was me leven nou eenmaal ik sluitte me ogen en viel weg hoorde niks voelde niks ik voelde me hart niet kloppen....2 maanden gaan voorbij en ik lig nog steeds in het ziekenhuis een jaar gaat voorbij nog steeds niet ontwaakt totdat ik wakker werd en heel me familie zag huilen om mij mij mij herhaalde het telkens dokters kwamen binnen en brachten mij naar een normaal kamer bezoekuur is er en iedereen komt binnenik drukte op een knop zodat de zuster kwam ''dag mevrouw gaat het al beter??en wilt uw iets??!''ik antwoorde''stuur al deze mensen weg!!'' ze knikte en mompelde wat uw wilt mevrouw..me broer antwoorden waarom ik ging een hele verhaal onder'' waar waren jullie toen ik jullie echt nodig had??waar is de liefde??
maanden gingen voorbij en jullie hoorden mij niet eens jullie dachten niet aan me wat doe ik slecht in jullie ogen?? houden jullie van me?? recht in me gezicht never alleen maar hartsverscheurenden woorden die me hele leven aantasten die me leven in hel bracht ik heb dagen uren minuten gebeden om allah om mijn leven als ieder gelukkige vrouw leven leiden..en nu komen jullie zehma binnen en huilenHOUDEN JULLIE WEL VAN ME ??ik stuur jullie weg omdat ik toen ik jullie echt nodig had er niet waren voor mij jullie drukke leventje denk ook is een keer aan je leven die later verspilt in hel branden pijn,haar ,jaloezie wegaat of je echte tijd nodig had en de paradijs binnendringen en blij.je eigen leven leiden en al je dromen komen uit ik wil jullie weg als ik uit de ziekenhuis weg gaa neem nu afscheid mij zien jullie me nooiit een engel die wegaat lijkt het wel ik heb nooiit iets verkeerds gedaan wil me toch me eigen leven leiden waarom hartsverscheurenden woorden gebruiken of slaan waar slaat dat op?? waar?? verdwijn uit me leven ookal zij jullie me ouders hebben jullie me soms liefde gegeven nee maar ik wel aan jullie maar jullie negeerde me omdat ik LELIJK BEN HE??heb ik gelijk zeg recht in me ogen..kijk nu krijg je tranen in je ogen waarom eerst niet nee slaan SLAAN is jullie enigste woord die JULLIE gebruiken he?verdwijn en u echt dit komt recht uit me hart..de zuster haalde hun weg uit me kamer die dag later mocht ik weg ik kreeg kleren van hun moest ze wel aan anders moet het in me nakie ik trekte een zwarte skinny met een rose truitje van mexx en rose sportschoenen van reebok en me haar had ik los in me bos krullen namelijk was ik niet lelijk make up had ik niet nodig ik trok een bruine bondkraag jas aan en liep naar buiten het was redelijk warm niet echt hoor ik liep rondjes tot ik me broer zag die me niet herkende hij versierde me..''wat moet je zakaria??'' toen die me stem hoorde''saliha''
...'' jaa ik ben het saliha ga je me nu opeens met respect nemen ofso zakaria gaa weg blijf uit me buurt ookal vinden jullie me nu beter,maar neejj waar waren jullie waar ik je echt nodig had WAAR.....
dit word vanaf nu mijn eerste verhaal die ik eerst ga afmaken O.kee
saliha is 16 jaar en haar leventje is een hel..niemand kent haar goed zelfs haar broers en zusjes niet en nog erger me ouders zijn niet blij met mij ookal zijn we rijk ik koop gewoon me kleren van een winkel voor mij maakt het niet uit..het is kom je van hel ga je terug naar hel..daarbedoel ik mee van huis naar school en andersom gewoon voor mij nooiit leuk en ik heb een aardige karakter tenminste dat weet ik vanmezelf..elke dag elke uur elke seconden lig ik wel te huilen door klappen hartsverscheurende woorden die mij hard kwetsen door me hele familie en me hele school
PART ONE
van school liep ik naar huis die hartsverscheurende woorden die ik van buiten af hoor thuis ga ik naar me kamer en lig daar dan in duizenden tranen...ik liep even beneden om naar de wc tegaan terwijl er duizenden boven zijn,maar jaa ik hoorde me familie lachen,gezellig houden kortom de gelukkigste familie die er is{dan zonder mij} met tranen liep ik naar boven had de hele tijd niks gegeten..ik voelde me misselijk en liep richting de wc en spuug alles uit..ik liep naar me kamer en deed de deur dicht opslot en opeens draait alles om me heen en viel flauw dagenlang zit ik te verhongeren ik lig daar te verhongeren niemand die mijn naam roept om ongerustigheid niemand ik lig daar op de grond te huilen en ik heb zo honger waarom is mijn leven zo..en waarneer stopt het al die vragen kan allah
familie van saliha
ze vragen ze zich nu af waar saliha bleef na 3 weken..me ouders zeiden laat haar ze is het niet waard mijn kinderen laat haar haar eigen leven leiden..iedereen knikte na een maand deden ze nog steeds niks helemaal niks ze lieten saliha haar eigen leven leiden me zusje sprak waar blijft ze ?? me oudersbeantwoorde zoals ik al een maand geleden zei laat haar haar eigen leven leiden iedereen knikte weer en begon weer met zich zelf besig..
bij saliha
ik heb nu al maanden niet gegeten elke dag gebeden om allah
niemand was blijkbaar thuis tenminste het was maar me eigen gedachte..ik hoorde de deur open gaan en zie daar me broer tranen in zijn ogen het enige wat hij kon uitbrengen is ''saliha??'' ik keek hem aan dit was me leven nou eenmaal ik sluitte me ogen en viel weg hoorde niks voelde niks ik voelde me hart niet kloppen....2 maanden gaan voorbij en ik lig nog steeds in het ziekenhuis een jaar gaat voorbij nog steeds niet ontwaakt totdat ik wakker werd en heel me familie zag huilen om mij mij mij herhaalde het telkens dokters kwamen binnen en brachten mij naar een normaal kamer bezoekuur is er en iedereen komt binnenik drukte op een knop zodat de zuster kwam ''dag mevrouw gaat het al beter??en wilt uw iets??!''ik antwoorde''stuur al deze mensen weg!!'' ze knikte en mompelde wat uw wilt mevrouw..me broer antwoorden waarom ik ging een hele verhaal onder'' waar waren jullie toen ik jullie echt nodig had??waar is de liefde??
maanden gingen voorbij en jullie hoorden mij niet eens jullie dachten niet aan me wat doe ik slecht in jullie ogen?? houden jullie van me?? recht in me gezicht never alleen maar hartsverscheurenden woorden die me hele leven aantasten die me leven in hel bracht ik heb dagen uren minuten gebeden om allah
...'' jaa ik ben het saliha ga je me nu opeens met respect nemen ofso zakaria gaa weg blijf uit me buurt ookal vinden jullie me nu beter,maar neejj waar waren jullie waar ik je echt nodig had WAAR.....