Bekijk volle/desktop versie : Verdriet ...



13-11-2007, 10:37
Ik haat je, ik hou van je...
verschillende gevoelens zitten er in me
Ik wil je alles vergeven, maar kan de pijn niet vergeten
Je brak me, je heelde me, maar de scherven zag je in het diepste van mijn ziel.
Je was er voor me op precies de juiste momenten, de juiste tijden, de juiste situaties
alsof je het wist, alsof je het voelde, dat dit het juiste was, om mij in te palmen, en weet je..het is je nog gelukt ook
Hoe kon en kan ik nu nog zo blind zijn, en van je te houden? Terwijl ik weet dat jij niets om mij geeft, al zeg je van wel..Hoe kan je om me geven, als je me laat huilen en lachen op de zelfde seconde? Hoe kan je van me houden als je me hart breekt en heelt op het zelfde moment? Hoe kan je bij me terug willen? als ik enkel een spelletje voor je ben? Ben je nou zoon goede acteur? of weet je gewoon niet wat je met je gevoelens aan moet? Hoe denk je dat ik me voel? na alles wat je deed? ik vertrouw geen man meer, ik geloof geeneens meer in de liefde, want ja... jij was mijn liefde, mijn leven, mijn geluk...en jij pakte alles van mij af, terwijl ik jou alles gaf. Ik gaf je me mijn leven, mijn hart, mijn geluk, mijn tranen, mijn lach, mijn ziel, mijn gevoel...ik gaf je letterlijk mijzelf, en wat deed jij er mee? Jij gebruikte me als oudvuil, en op de momenten dat ik het moeilijk was, was je de zogenaamde prins, die mij kwam redde. En ja het voelde op dat moment goed, maar ik was verblind, verblind door mijn liefde voor jou. Mijn ogen wouden alleen maar zien wat ze wouden zien, mijn hart wou alleen voelen wat zij voelen wou..Mijn verstand wist beter, maar de verleiding was zo groot.

Nu 3 jaar later, ken ik je nog steeds...en elke keer als ik je zie, als je langsloopt, moet ik je gedag zeggen, moet ik even in je mooie ogen kijken, en ookal verdien je het niet, ik hou nog steeds van je...