De onmogelijke liefde......

[loubnabenasi]

Hoi Ik ben Loubna en wil ook graag een verhaal beginnen.

Het is het verhaal van Jasmine, een Marokkaans meisje van 25 die voor een
moeilijke keuze heeft gestaan: de keuze tussen haar liefde voor een Italiaan
en een Marokkaan die door haar familie is uitgekozen om met haar te
trouwen.....

Als ze koos voor de Italiaan, koos ze voor zichzelf en de liefde van haar
leven. Maar de Marokkaanse jongen, die door haar ouders is goedgekeurd is
erg knap en ook leuk.....Maar daar is ze niet zo verliefd op als de
Italiaan....

Het verhaal heet:

De onmogelijke liefde......

Jasmine
.............

Een kus op m'n hoofd en het gevoel van een warme hand over mijn haar wekte
mij uit een heerlijke slaap. Langzaam deed ik mijn ogen open en keek in zijn
mooie, bruin/groene ogen met dikke wimpers erom heen. Hij zag er moe uit.
"Hallo lieverd", antwoordde ik en beantwoordde zijn kus. Hij was net terug
van reis die hij voor zijn werk moest maken voor een week. Ik had hem
verschrikkelijk gemist. Hij tok me in zijn armen en kuste me dieper. Een
hevig verlangen maakte zich van mij meester toen ik zijn brede borst tegen
die van mij aan voelde. Hij gaf me nog een kus op m'n voor hoofd en keek me
liefdevol aan.
" Hoe is het met Selma en Jessie?" vroeg hij. Selmie en Jessie waren onze
tweeling van nu bijna drie jaar. " Kijk zelf maar", zei ik, toen ik de twee
bij de deur zag staan met hun knuffel. "Pappie!!" riepen ze en vlogen hem in
de armen. Ik stond op en trok mijn kamerjas aan. Terwijl ik mijn haar in een
staartje bond, keek ik naar hen met trots. Wat was ik gelukkig met de
tweeling en hun vader! Dat was een aantal jaren geleden wel anders, toen ik
moest kiezen tussen de ware liefde en liefde voor mijn familie........


Vier jaar daarvoor...
......................................

Met moeite kon ik opstaan. De wekker was al een half uur geleden afgegaan,
maar ik kon me er niet toe zetten uit het warme bed te stappen. Ik stapte
uit bed en liep op mijn blote voeten naar de badkamer waar ik de spullen van
mij zus Radia aantrof. We hadden samen een appartementje in Rotterdam. Onze
ouders woonden in Brabant en omdat wij allebei in Rotterdam werkten mochten
we samen een appartementje huren. Mijn zusje maakte daar erg veel misbruik
van. Zo ging ze uit en had ze een vriendje, maar ik kon haar natuurlijk niet
verraden. Ze was mijn einige zus en verder hadden we alleen maar twee
broertjes van 15 en 17. Ik zelf was 25 en mijn zusje 21. We waren eigenlijk
meer hartsviendinnen dan zusjes, het was wij tegen de rest van de wereld. Op
de wastafel lag haar make-up nog. Waarschijnlijk heeft ze zich moeten
haasten, zoals altijd, voor haal werk. Ik keek in de spiegel en werd niet
vrolijk van het gezicht dat terug keek. Ik had wallen onder mijn ogen en
mijn haar stond alle kanten op. Met een zucht draaide ik me om en nam een
douche. Na het dochen liep ik in mijn badjas naar mijn slaapkamer om me aan
te kleden. Op dat moment ging de telefoon. Met tegenzin nam ik op. "Met
Jasmine", mompelde ik. "Jasmine, waar blijf je nou?!" klonk de stem van
Barbara, mijn collega en vriendin. " We hebben straks een heel erg
belangrijke presentatie en jij bent nog thuis?! Onze toekomst hangt ervan
af!!! Ja, sorry hoor ik wil mijn baan niet kwijt". Ik kalmeerde haar en
beloofde een uur voor de presentatie aanwezig te zijn. Ik wist dat het
belangrijk was. Ik werkte voor een reaclamebureau en we hadden vandaag een
belangrijke presentatie. Een belangrijk bedrijf uit New York zou komen om te
kijken of we een grote opdracht voor hen konden uitvoeren.

Na snel mijn haren te hebben gekamd, mij op te hebben gemaakt kleedde ik me
snel om en rende naar mijn auto. Bij de trap kwam ik mijn buurvrouw tegen,
een vrouw van in de vijftig die gescheiden was en vaak bij ons over de vloer
kwam voor koffie. "Morgen, ik moet rennen", zei ik snel, voordat ze weer zou
beginen met kletsen. "Succes, meisje!" riep ze me na. Ik stapte in de auto
en reed richting mijn werk, deze lag dicht in de buurt van de haven. Omdat
ik nog niet had ontbeten, stopte ik bij een bakkerij in de buurt. Ik wilde
net de parkeerplaats opdraaien toen een andere auto opeens voor mij opdook.
We wilden dezefde parkeerplek hebben. De man achter het stuur keek me
arrogant aan en draaide voor mij de plek in. Boos stak ik mijn middelvinger
naar hem op. Eikel, wie dacht hij wel dat hij was? Dacht hij dat hij beter
was met zijn grote luxe sportwagen in vergelijking met mijn kleine
Volkswagen Polo? Ik zag een andere plek vrij komen en parkeerde daar mijn
auto. Ik stapte uit en liep de bakkerij binnen. Het meisje achter de
toonbank herkende mij en zwaaide. Ik groette haar ook. "Hetzelfde als
altijd?" vroeg ze. Ik knikte. Ze maakte een beker cappuchino en een
coisssantje klaar. Ik betaalde en wilde net een slok van mijn koffie nemen
toen ik tegen een man bij de ingang opbotste. de koffie viel over zijn shirt
heen. ij sprong opzij, waardoor hij net alleen een paar vlekken opving.
"Sorry, sorry!!" riep ik en keek naar hem op. Het leek wel of ik een schok
kreeg van een elektrische draad. Ik verdronk in zijn mooie bruine ogen en
gaapte hem aan. "Sorry? Kan je niet beter uitkijken?!" zei hij boos en keek
naar zijn shirt. Ik herstelde me weer en keek hem uitdagend aan. "Ik zei
toch sorry!" zei ik. " Wat schiet ik daar mee op?" vroeg hij en liep verder
naar binnen, mij negerend. "Ach man stik!!" riep ik en liep de deur uit. Ik
voelde zijn ogen in mijn rug prikken. Die mooie bruine ogen die dwars door
me heen leken te kijken. Hij was zo knap. Hij was ruim 1.80 m. en leek erg
gespierd. Zijn haar was donkerbruin. Hij had het strak naar achter gekamd
met gel en zag er stoer en erg mannelijk uit. Hij had een mooie donkere huid
en was zeker van buitenlandse afkomst. Jammer dat hij zo arrogant was, toch
voelde ik me erg tot hem aangetrokken. Ook in de auto verder naar mijn werk
toe, kon ik zijn ogen niet vergeten...

Barbara haalde opgelucht adem toen ze me aan zag komen. Ik zette mijn
spullen neer en samen liepen we alvast naar de vergaderruimte. Nadat we een
keer alles hadden besproken, gingen we opgelucht zitten en wachtten tot de
anderen zouden komen. Al snel werd de vergaderruimte vol.

We waren al even bezig, toen de deur openging. Ik keek op en mijn adem
stokte...."O, nee!" fluisterde ik. "Ja, lekker ding heh?"vroeg Barbara, "Dat
is de directeur van Grimaldi Corp." Ik trok wit weg en zakte onderuit in
mijn stoel. Als dat de directeur was die ons de opdracht van miljoenen
euro's moest geven, dan waren we de pineut als hij mij zag. Het leek wel of
hij het aanvoelde. Hij gaf net een collega een hand toen hij mijn kant
opkeek. Hij grijnsde zijn perfecte witte tanden bloot. Weer kwamen daar weer
de vlinders in mijn buik......


Nou dit was het eerste deel. Als jullie het leuk vinden zal ik weer verder
schijven. Laat het me weten!!!!!

Kus,
Loubna

[loubnabenasi]

He luitjes!!

Mijn verhaal is echt cool!! Het is echt gebeurd, ik en mijn zus mochten echt een tijd in Rotterdam wonen... Maar nu dus niet meer... En je kan wel raden waarom.... Twee meiden en veel te veel leuke jongens om ons heen, dat kan natuurlijk niet..... En dat wisten mijn ouders ook... Aan het eind van het verhaal maakte mijn zus echt een keus waar ik niet zo makkelijk voor zou kiezen.....

Ik schrijf het verhaal in de ik-vorm alsof ik mijn zus ben, maar ik weet het ook nog zo goed allemaal...

Het was niet makkelijk om met mijn zus te leven in die periode....

Nieuwsgierig?

Ik schrijf alleen verder bij meer dan vijf reacties!!!

Kus,
Loubna (in het verhaal ook bekend als Radia)

[Aicha_Taieb]

Ben fan #1. Ben nieuwsgierig, ga snel verder!

[karima001]

Begint mooi, ben benieuwd...ga snel verder

[loubnabenasi]

De onmogelijke liefde (2)
...............................................

Even leek de tijd stil te staan. We konden onze ogen niet van elkaar losmaken. Ik hoorde of zag niemand meer en kon hem alleen maar aanstaren. In de verte hoorde ik de stem van Barbara, die iets tegen me zei. Moeizaam maakte ik mijn blik los van Damian. Ik was overdonderd door zijn knappe verschijning. Hij was zo knap, lang en donker. Ik zag dat hij zijn shirt, waar ik koffie over had gemorst, had verwisseld met een witte blouse. Die stond hem geweldig, juist omdat hij zo’n gebruinde huid had. Ik wende mijn blik af en keek naar Barabara. “Ehm, zei je iets?” vroeg ik haar verward. “Ja, dat we zo meteen plannen moeten gaan maken met die man”, zei ze en keek me toen oplettend aan, “ Jij bent vandaag er niet echt bij met je gedachten heh?” fluisterde ze. “Slecht geslapen”, loog ik. Inmiddels was Damian gaan zitten naast onze directeur en praatte hij met hem. Even keken ze mijn kant op en onze directeur zei wat tegen Damian, die weer knikte. Ik vroeg me af wat ze tegen elkaar zeiden. Daarna ging de vergadering verder en werd mijn aandacht even van de knappe verschijning aan het eind van de tafel afgeleid.

Aan het eind van de ochtend was de vergadering dan eindelijk afgelopen en haastte ik me de vergaderruimte uit. Ik ging weer terug naar het kantoor van mij en Barbara. Daar aangekomen plofte ik neer op een stoel en zuchtte. Met m’n handen in het haar keek ik even uit het raam over de haven heen. In gedachten zag ik die mooie ogen weer voor me. Wat was het een knappe man! Waarschijnlijk wist hij het heel goed van zichzelf. Alle vrouwen die tijdens de vergadering aanwezig waren hadden zich omgedraaid op het moment dat hij binnen kwam. Ook ik. Ik die nooit naar mannen keek. Ach, waarschijnlijk kwam het doordat ik me zo aan hem had geïrriteerd die ochtend. Man wat was hij arrogant. Eerst mijn parkeerplek inpikken en dan arrogant doen terwijl ik mijn excuses had aangeboden toen ik de koffie per ongeluk over zijn shirt had laten vallen. Mannen!!

“Wat een lekker ding heh?” vroeg Barbara, die even later binnen kwam met een stapel papier. “Wie?” vroeg ik met een onschuldig gezicht alsof ik niet wist over wie het ging. Ze legde de stapel papier op haar bureau en ging zitten. “ Die Damian natuurlijk”, zei ze,” Ik dacht dat dat soort mannen alleen op tv bestond. Gewoon onwerkelijk knap. Volgens mij moet hij uren op de sportschool doorbrengen. Wat een man!” Ik keek haar lachend aan. “Rustig jij, of moet ik Ronald bellen dat je hem gaat verlaten voor een arrogante, gebruinde Italiaan?” plaagde ik haar. “Ik hoop niet dat dit over mij gaat,” klonk een bekende stem bij de deur. Geschrokken keken we naar de deur waar Damian stond met onze directeur, de heer Jansen. Jansen keek niet blij. “Jasmine, mag ik je voorstellen aan Damian Grimaldi? Hij is op zoek naar een projectleider voor die nieuwe reclamecampagne. Jij hebt het afgelopen jaar een dergelijk project geleid samen met Barbara. Heb je even tijd om met de heer Grimaldi het project door te praten?” Hij keek me doordringend aan. Ik wist dat we het project nodig hadden. Het was miljoenen waard, ik kon ook niet anders dan alleen maar ja knikken. “Goed dat is dan geregeld, maken jullie even een afspraak? Barbara, loop je even mee naar mijn kantoor? Er zijn nog een aantal zaken die ik met jou wil bespreken”. Hij gaf Damian een hand en ze maakten een afspraak om binnen kort weer contact met elkaar op te nemen. Barbara huppelde snel achter hem aan.

“Zo, dus jij bent Jasmine”, begon Damian toen we alleen waren. Zijn stem klonk laag en was heel erg sexy. Het gaf mij een raar gevoel wat ik nog nooit had mee gemaakt. “Ja”, antwoordde ik en begon snel over iets anders, “Je wilde me spreken over het project?” Hij leunde achterover in de stoel van Barbara en keek me aan. “Ik wil dat je tijdelijk bij mij komt werken, zodat je het project samen met mij kan ontwikkelen”, begon hij. “Ja, maar ik…”, begon ik. “Rustig maar, ik heb dit al met je baas besproken. Jij schijnt goed te zijn op dat gebied en ik wil alleen maar de beste. Hij wil je uitlenen voor een periode van drie maanden”, viel hij me in de rede. “Ik heb geloof ik niets meer te zeggen”, zei ik en keek hem uitdagend aan, “Jullie hebben het al voor me besloten. Wanneer moet ik ermee beginnen?” “Zo snel mogelijk, je krijgt een eigen ruimte op mijn kantoor in New York…” Ik schrok op. “New York?” vroeg ik geschrokken en keek hem aan. Hoe kon ik hem uitleggen dat Marokkaanse meiden niet zomaar een aantal maanden alleen naar het buitenland mogen? Hoe moet ik dat aan mijn vader uitleggen? “Maak je geen zorgen”, zei hij, “Ik zal zorgen voor een tijdelijke woning en voor de vlucht”. Hij dacht dat ik me daar zorgen om maakte!!!! Ik lachte in mezelf. “ Wat lach je?” vroeg hij. Ik keek hem aan en schudde mijn hoofd. “Sorry, ik denk dat u iemand anders moet zoeken voor deze klus, ik kan onmogelijk die maanden naar New York. Mijn collega Barbara..”, begon ik. Damian keek me onderzoekend aan. “Ik heb begrepen dat jij de beste bent op dit gebied. Ik wil geen ander. Het is jij of de opdracht gaat naar een ander reclamebureau”, zei hij en stond op. Hij gaf me zijn kaartje en zei toen. “Je hebt tot volgende week bedenktijd. Overleg met je baas”. Met die woorden liep hij het kantoor uit en deed de deur dicht. O, man waarom moest mij dit weer overkomen? Het was een grote kans voor mij, maar ik wist nu al zeker dat mijn ouders mij nooit zouden laten gaan. Dit weekend zouden Radia en ik naar hen toegaan en dan zou ik het vragen denk ik. Ik wist zeker dat ze tegen me zouden gaan schreeuwen. We hadden al zoveel vrijheid! Welke Marokkaanse meiden mochten nu alleen wonen in een grote stad? Ze vertrouwden ons en dat wilde ik niet op het spel zetten. Maar als ik niet naar New York ging, dan wist ik zeker dat ik ontslagen zou worden. Juist omdat we dit project heel hard nodig hadden. Wat moest ik doen. Zuchtend met een gevoel van wanhoop stond ik voor het raam en staarde naar buiten naar de haven. Alsof ik zo een antwoord op mijn vragen zou krijgen…….

Verder lezen? Laat me weten wat je ervan vindt!!!

Kus,
Loubna

[loubnabenasi]

He mensen,

Is het verhaal niet leuk?

Als jullie het niet leuk vinden stop ik ermee, maar dat zou ik wel jammer vinden!!!

Laat me weten wat jullie ervan vinden....

Kus,
Loubna

[badje]

ga alsjeblieft met schrijven door. Je kan het goed. ik wacht met smart op het vervolg
kusjes b.t

[badje]

je hebt hebt nog steeds niks geschreven.
ga snel verder please!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!1
bousa

[loubnabenasi]

Eindelijk was het vrijdag. De week was vermoeiend geweest. Het was druk op het werk, maar dat was niet wat me zo moe had gemaakt. De hele week kon ik moeilijk in slaap komen en als ik sliep droomde ik van hem en van mijn ouders. Ik kon hem simpelweg niet uit mijn hoofd zetten!! Dat was me nog nooit overkomen. In mijn dromen zag ik ook mijn ouders die boos op mij waren en niet wilden dat ik naar New York zou gaan. Dan zag ik weer mijn baas die me dan vertelde dat ik kon vertrekken uit zijn zaak en dat ik ontslagen was!!

Kortom, ik was blij en zenuwachtig tegelijkertijd dat het vrijdag was. Ik kwam na een dag werken thuis en parkeerde mijn auto. Radia zou ook zo komen en dan zouden we naar onze ouders vertrekken. Ik liep naar binnen en zag dat Radia al haar spullen op de bank had gezet. Die was vroeg klaar, dacht ik. Ik hoorde haar stem uit haar kamer komen en ik liep naar haar toe. "Ja, schatje. Natuurlijk hou ik van je. Je kan toch wel tot maandag wachten? Ja, ik zal je ook missen", hoorde ik haar zachtjes zeggen. Vast weer een van haar vriendjes, dacht ik en schudde mijn hoofd. Hoe deed ze dat toch, vroeg ik me af. Ze had het ene vriendje na het andere. Volgens haar moest je genieten zolang het kon. Voor je het weet, zat je aan een vent vast voor altijd. Onze ouders wisten hier natuurlijk niets van en ze wist ook dat ik nooit iets tegen ze zou zeggen over haar leven hier in Rotterdam. Dat zou thuis oorlog betekenen, en we zouden dan echt niet meer hier mogen wonen. Dat had onze vader vanaf de eerste dag dat we hier kwamen aan ons duidelijk gemaakt. Hij was wel vrij, maar zolang hij niets over zijn dochters hoorde! Radia zat op haar bed en kek even op toen ik naar binnen liep. Ze zwaaide vrolijk en gebaarde dat ze zo klaar was. Ik knikte en liep naar mijn kamer. Ook mijn tas was al ingepakt en we konden eigenlijk zo vertrekken.

Op de weg was het rustig die vrijdagavond en we waren dan ook al snel bij onze ouders. "Mmm, eigenlijk heb ik zo weinig zin dit keer"' zei Radia toen we de straat in reden. "En dat zeg je nu pas?" vroeg ik haar geirriteerd. "Jee, wat ben jij chagrijnig en afwezig deze week. Je hoeft het niet allemaal op mij af te reageren!!"snauwde ze. Ik wist dat ze gelijk had en hield verder mijn mond. Ik parkeerde voor de deur en we stapten uit. Mijn ouders woonden in een leuke buurt, wel met veel Marokkanen. De buurvrouw zag ons aankomen en zwaaide. Ik zag haar kijken en wist dat ze eigenlijk vond dat wij net Nederlnadse meiden waren. Ze had zelf ook dochters van onze leeftijd en die waren netjes getrouwd met een paar kinderen. Dus wij waren volgens haar eigenlijk helemaal verkeerd bezig!! Ik zwaaide terug en fluisterde tegen Radia: " Wat een trut moet je haar zien kijken". Radia, die overal lak aan had keek haar arrogant aan en liep langs haar heen. "Zo doe je dat", zei ze en liep naar de deur van mijn ouders. Deze vloog open en mijn moeder kreeg van ons een paar dikke kussen.

Zaterdagochtend werd ik door mijn ouders naar de huiskamer geroepen. Ik had een naar voorgevoel en liep naar ze toe. Mijn vader zat op zijn stoel en keek serieus. "Wat is er papa?" vroeg ik. "Jasmine, ga zitten we moeten met je praten", begon mijn moeder. Ik ging naast haar op de bank zitten en keek ze nieuwsgierig aan. Mijn hart klopte iets te hard en ik was bang dat ze het zouden horen. "Jasmine, je bent nu 25", begon mijn vader," Eens komt de tijd in het leven van een meisje dat ze haar eigen leven gaat leiden met een goede man en een eigen gezin krijgt. We hebben jou de tijd gegeven. Je hebt gestudeerd, je hebt een goede baan en ik ben zelfs zo vrij geweest dat jullie een eigen huisje mochten hebben." Ik begon duizelig te worden. Wat bedoelde hij, moest ik gaan trouwen, met wie dan? Het was alsof mijn moeder mijn gedachten kon lezen. "Vanmiddag komt Jessin Maroud om jou hand vragen. Jou vader kent zijn vader van de moskee en we gaan wel eens bij ze op bezoek. Jessin heeft jou een maand geleden gezien op de bruiloft van zijn nichtje, Aicha", vertelde ze, "Het is een heel serieuze jongen. Hij heeft ook gestudeerd en heeft een goede baan in de verzekeringen. Dat wou jij toch ook?" Ik kon even geen antwoord geven. Ik hoorde hun al niet meer. Wie was die jongen en waarom moest hij mij vragen? Ik was nog niet toe aan trouwen, ook al was ik 25. Dat kon ik mijn ouders echter niet vertellen, ik wist hoe zij en de rest van de familie en Marokkanen dacht over trouwen. Ze vonden zowiezo dat ik al laat was. Straks gingen ze denken dat er iets mis was met mij!! Ik keek mijn vader aan. "Als jij hem goedkeurt papa, dan zal ik instemmen", zei ik met pijn in mijn hart,"Ik wil hem wel eerst alleen spreken". Ik wilde mijn ouders niet teleurstellen. Ze hadden zoveel voor me gedaan!! Mijn ouders haalden opgelucht adem en mijn vader gaf me een kus op mijn voorhoofd. Mijn moeder lachte trots naar me. "Hij komt vanmiddag ook mee, dan kun je met hem praten", stemde mijn vader in en stond op. Zijn taak zat er op en ik bleef met mijn moeder alleen achter in de kamer. "Je bent een goede dochter", zei ze trots, "Nou kom, ga je mooi maken. Trek een Marokkaanse jurk aan".

Die middag hadden we alles al klaar gezet voor het bezoek. Ik was gespannen en wist niet wat ik moest verwachten. "O, ik hoop voor je dat het geen lelijkerd is", lachte Radia toen er werd aangebeld. Ze vond het helemaal niets en verklaarde me voor gek dat ik tegen mijn ouders ja had gezegd, voordat ik hem had gezien. We stonden in de keuken en hoorden hun binnen komen. Ik hoorde stemmen en even later werd ik de huiskamer ingeroepen door mijn moeder. Verlegen en met tegenzin liep ik de huiskamer in. Ik durfde niet naar de jongen te kijken die aan naast mijn vader op de bank zat. Een oudere vrouw stond op en begroette me hartelijk. "Dus jij bent Jasmine", zei ze vrolijk. Naast haar zat een meisje van rond 17 jaar. Ze was mooi om te zien. "Hoi", groette ik haar en gaf haar vier kussen. "Hoi naamgenoot", lachte ze. "O, jij heet ook Jasmine", zei ik en liep door. Ik gaf mijn vader een kus en toen stond ik voor hem. Hij stond op en gaf mij een hand. Ook hij was verlegen. Zijn hand was warm en groot. "Hoi", zei hij en ging weer zitten. Mijn hart klopte in mijn keel van de spanning. Ik liep snel door naar de keuken. Hij was knap!! Dat was het eerste wat mij aan hem opgevallen was. Hij was langer dan ik en zag er verzorgd uit. Hij droeg een wit shirt en een spijkerbroek die hem beter stond dan een jongen uit de levi's reclame. Hij had stijl haar en mooie bruine ogen. Ik schatte dat hij ongeveer 27 was.

"Mmmmm", zei Radia teon ik de keuken weer inliep,"Ik wou dat hij voor mij was gekomen. Wat een lekker ding!!!" Ik knikte afwezig. Er werd op deur geklopt. Even later gevolgd door het gezicht van het lekkere ding zelf. "Hoi", begon hij, "Onze moeders vinden dat we even met elkaar moeten praten". "O", kon ik alleen maar antwoorden. Hij was ook zo leuk!! "Ja, dat vind ik nou ook. Ga naar mijn kamer boven. Ik zorg dat jullie niet gestoord worden", vond Radia en duwde ons de keuken uit.

Zo kwam het dat we even later tegenover elkaar zaten. Hij op het oude bed van Radia en ik op mijn oude bed. Wat moest ik tegen hem zeggen? Dit zou in de toekomst mijn man worden!!

[loubnabenasi]

Laten jullie me weten wat jullie ervan vinden? Zijn er mensen die dit verhaal volgen?

Kus,
Loubna

[marocgirl112]

heyy meid is een leuk verhaal ga plzzzz verder. je heb n fan erbij

beslama

[badje]

hey je hebt er nog een fan bij. Jij schrijft echt goed. plaats snel een vervolg please

[loubnabenasi]

Ik zal proberen deze week het vervolg te schrijven....
Bedankt voor jullie reacties...

Wie denken jullie eigenlijk dat Jamine zal kiezen? Ze is duidelijk onder de indruk van Damian en bij hem was het eigenlijk liefde op het eerste gezicht, alleen weet ze het nog niet (nu in het verhaal). Haar "verloofde" is eigenlijk ook wel een lekker ding en een Marokkaan, maar is ze daar wel verliefd op?

Wat denken jullie dat ze gaat doen?

Loubna

[loubnabenasi]

Haar naam is Jasmine, ik was de S hierboven in de naam vergeten...

[yourebestfriend]

hey meissie!

ik vind je verhaal echt prachtig! hoe je het allemaal beschrijft, echt heel goed. je hebt echt talent, zelf ben ik ook ene verhaal begonnen (alleen bijna niemand reageert er op, ik denk dat ik ga stoppen.....jammer,) maar ik snap het niet, waarom schrijf je niet verder? ik ben brandend nieuwsgierig naar wie Jasmina gaat kiezen! (trouwens hoe heet die knappe Marokkaan?)

Reageer hier op alsjeblieft!

Groetjes, Smahane