M_Said
24-10-2007, 19:58
Het meisje waar ik zoveel van hou, die liet me gewoon staan in de kou.
Ze zei dat mijn leven zonder haar beter zou zijn, maar die woorden deden ze me zoveel pijn.
Het enigste wat ik wou was bij haar zijn, als ik naar haar stralende lach keek dan zat ik te zweven in de hemelen boven.
Maar ik kan het nog steeds niet geloven, dat het anders is gelopen, dan dat ik had verwacht.
Ik weet dat ik de tijd niet kan keren, dus ik moet het hoe dan ook accepteren, maar ik weet zeker dat ik hiervan zou leren,
ook al wordt het leven, nooit zoals het was geweest, ik zal je stap voor stap proberen te vergeten...
Ik liet je gaan maar dat was niet wat ik wou. Ik hou echt veel van jou.
Ik mis je lieve lach. Die ik eerst steeds zag.
Wat heb ik toch gedaan! Je mocht zonder mij niet weg gaan.
Ik wou dat alles zoals vroeger zou zijn. Want zonder jou leven doet me te veel pijn.
Ik wachtte tot je mij weer wil. Maar tot die dag blijf ik stil.
Ik blijf aan je denken. Dat is wat ik je nog kan schenken.
Pijn, alles doet pijn, alles is niet meer fijn, niets is zoals het was, zwoegend moet ik verder gaan.
De pijn in mijn hart, met de dag meer, de tranen in mij ogen, een oceaan die ondragelijke pijn, gaat niet over, verdriet.
M.
Ze zei dat mijn leven zonder haar beter zou zijn, maar die woorden deden ze me zoveel pijn.
Het enigste wat ik wou was bij haar zijn, als ik naar haar stralende lach keek dan zat ik te zweven in de hemelen boven.
Maar ik kan het nog steeds niet geloven, dat het anders is gelopen, dan dat ik had verwacht.
Ik weet dat ik de tijd niet kan keren, dus ik moet het hoe dan ook accepteren, maar ik weet zeker dat ik hiervan zou leren,
ook al wordt het leven, nooit zoals het was geweest, ik zal je stap voor stap proberen te vergeten...
Ik liet je gaan maar dat was niet wat ik wou. Ik hou echt veel van jou.
Ik mis je lieve lach. Die ik eerst steeds zag.
Wat heb ik toch gedaan! Je mocht zonder mij niet weg gaan.
Ik wou dat alles zoals vroeger zou zijn. Want zonder jou leven doet me te veel pijn.
Ik wachtte tot je mij weer wil. Maar tot die dag blijf ik stil.
Ik blijf aan je denken. Dat is wat ik je nog kan schenken.
Pijn, alles doet pijn, alles is niet meer fijn, niets is zoals het was, zwoegend moet ik verder gaan.
De pijn in mijn hart, met de dag meer, de tranen in mij ogen, een oceaan die ondragelijke pijn, gaat niet over, verdriet.
M.