Een leven vol vraagtekens

[Samiratoen]

Het was een koude dag in Maart. Ik stond voor de spiegel, even mezelf opfrissen. Kijken of alles nog goed zit. Ik keek op mijn horloge, ah oh!! het was al half 12. En ik moest 12 uur beginnen met werken. Ik deed snel mn jas aan, en mn schoenen pakte een koekjes en liep de deur uit. Voor ik de deur dicht deed riep ik nog naar mn moeder: Yemma! ik ben rond 6 uur klaar. Betissa en beslama!! Ik liep snel door en zag de tram al aankomen. Ik begon te rennen, want ik was bang om te laat te komen. Ik stapte de tram en zocht naar mijn strippen kaart, maar ik kon hem nergens vinden. Waarschijnlijk was ik hem thuis vergeten. Ik dacht: Ach..voor deze ene keer maakt het toch niets uit nietwaar?! Ik zocht een leuk plekje achterin, maar alles was vol. Dus besloot ik maar in het midden te blijven staan. Bij de volgende halte stapten er nog meer mensen in, en het werd steeds drukker. Plots voelde ik iemand tegen me aanleunen, ik keek om en naast me stond een jongen. Hij leek marokkaans, had bruin kort haar en mooie ogen. Het was wel een leuke jongen. Ik schoof een beetje opzij, want ik voelde me een beetje bekneld. Opeend hoorde ik een stem in mn oor die zei: Je hoeft niet bang te zijn hoor, ik bijt niet! Ik schrok en keek naar wie dat zei. Daar stond ik dan, oog in oog met die leuke jongen. Ik glimlachte en antwoorde terug: Ik ben ook niet bang voor je hoor. En toen bedacht ik me dat dat best kinderachtig klonk. Hij vroeg me waar ik heen ging, en ik zei dat ik onderweg was naar mijn werk. Hij vroeg me wat voor werk ik deed en waar ik werkte. Hij wist waar het was, hij kwam daar wel eens met zijn moeder. De tram stopte bij een halte, en ik moest eruit. Ik zei gedag en hij ook. Voor ik de tram uitstapte hoorde ik hem nog roepen: tot straks!

[Samiratoen]

Ik liep snel door, en onderweg vroeg ik me af waarom hij zei tot straks. Maar ja, iedereen maakt wel eens een geintje dacht ik. Aangekomen op me werk, had ik nog 5 minuten om om te kleden. Gelukkig had ik leuke collegas en een leuke chef, dus niemand die boos was. Van de chef mocht ik nog even koffie drinken, het was toch niet druk in de winkel. Ik werkte namelijk in een drogist, en om deze tijd was t meestal stilletjes doordeweeks. Ik dronk rustig mijn koffie op, en ging aar voren. Onderweg bleef ik even hangen bij de spiegel. O o , wat was die spiegel toch onmisbaar in mijn leven. Ik liep verder richting de leidinggevende. Wat voor klusje stond er vandaag weer eens op mij te wachten. Ik mocht de kassa overnemen, want voor mijn collega die daar stond, was het tijd voor pauze. Na 2 uurtjes mocht ik de winkel in, om vakken te vullen. Terwijl ik bij de ingang stond om een vak te vullen, zag ik buiten een bekend gezicht voorbij lopen. Ik kende dat gezicht ergens van, maar kon er niet meer op komen wie het was. Hij liep langs en keek naar binnen, en een stralende glimlach bereikte mijn ogen. Ik kreeg t warm van binnen, en plots wist ik wie het was. Het was..

[Samiratoen]

Moet ik doorgaan, of wordt t tijd om te stoppen?!

[Nadia_]

Origineel gepost door Samiratoen Moet ik doorgaan, of wordt t tijd om te stoppen?! nee ga verder joh ;)

[Samiratoen]

is goed..zal ik doen. thanx xx

[Nadia_]

Origineel gepost door Samiratoen is goed..zal ik doen. thanx xx keeeej dann ik wacht ;)

[Sammy333]

wil je please nu verder gaan het wordt net zo leuk en nu ben je tog online doeg kuzzies

[Samiratoen]

Het was die jongen van eerder die dag, die mij in de tram had aangesproken. Wat deed hij eigenlijk hier, ik had hem nooit eerder hier gezien. Ik ging door met werken, en in mn lichaam voelde ik overal getintel. Het leek net of er iets in mn buik rondjes aan het draaien was. Touriaaaa!! Ik hoorde de leidingevende mij roepen. Ik stond op en liep richting haar, en ik kreeg te horen dat ik pauze had. We maakten even een praatje over het weekend, en ik ging me omkleden. ik kreeg een uurtje pauze, wat normaal gesproken best lang is. Maar aangezien de leidinggevende, genaamd Saida, en ik het goed met elkaar kunnen vinden, kreeg ik altijd tipjes. Ze had een dochter Nasia van 17, zelfde leeftijd als mij, en met haar ben ik naar verlop van tijd dikke vriendinnen geworden. Ik kleede me snel om en zat me te bedenken wat ik in dat uurtje kon gaan doen. Terwijl ik mijn tas pakte keek ik even snel weer in de spiegel. maakte me haar los en werkte mijn gezicht een beetje bij. Ik was de enige die nu pauze had, dus niemand die ik mee kon vragen. Dat wordt dan lekker in mijn eentje koffie drinken. Voor ik wat ging eten en drinken, liep ik nog even langs een schoenen winkel. Ze hadden nieuwe collectie, en ik vond dat het tijd werd voor een nieuwe paar. Maar als ik weer met een nieuwe paar thuis kom, ken ik die preken van mijn moeder wel. "Meid, waarom begin je niet met sparen, altijd zit je met geld te smijten. En maar nieuwe kleren, ne nieuwe schoenen. In onze tijd waren we altijd blij om zelfs 1 cent, en jullie van deze tijd hebben geld over..bla bla bla" Ik moet eerlijk toegeven, mijn ma is de beste in het verhalen vertellen uit de tijd van 50 jaar geleden in marokko. Ik liep de winkel weer uit, maar mijn ogen waren nog steeds gericht op die mooie schoenen. En tja, ook al was de prijs wat te hoog, ik hoef mijn geld niet mee te nemen in mijn graf. Met mijn hoofd nog bij die schoenen liep ik richten een croissanterie. En wat gebeurde er toen..BENG.. ik knalde tegen iemand op. Zodat ik niet op de grond zou terecht komen, hield ik de arm van mijn slachtoffer vast. Ik keek omhoog, en ja hoor voor de tweede keer die dag, daar stond ik weer, oog in oog met wie anders dan..die leuke jongen van de tram..

[Dadeltje]

het begint spannend te worden ga door

[Sammy333]

hey\ wil je please ff verder gaan nog een stuk je bent online dus vervolggggggggggggggggggggggg

[Samiratoen]

Ik wilde mijn excuses aanbieden, maar nee, ik kon niets uit mijn mond krijgen. Dus bleef ik daar staan, met mijn hart die helemaal tekeer ging. Hij keek me aan en fluisterde zachtjes: Sorry.. Ik antwoorde: Geeft niet, was was mijn schuld. Het spijt me me..!! Wat deed ik nou, hoorde ik mezelf stotteren?! ik kon wel door de grond zakken, wat moest hij nu wel niet van me denken!! Ik voelde iets in mijn hand, ik keek en zag dat ik zijn arm nog vast had. Snel trok ik mijn hand weg, en hoopte dat hij het niet had opgemerkt. Maar toen zei hij: Had niet gehoeven hoor, je hand is wel veilig bij mij. Hij stelde zich voor .. Noureddine, 19 jaar en afkomstig uit Amsterdam. Amsterdam..Amsterdam.., ik dacht, wat doet hij uit Amsterdam helemaal hier in Rotterdam. Maar ja..waarom ook niet eigenlijk. Nadat ik me ook had vorgesteld liepen we samen richting de croissanterie. Hij had voorgesteld om mee te gaan, en ik was het er helemaal mee eens, ook al gaf ik dat niet hardop toe. Na gegeten en gedronken te hebben, wilde ik gaan afrekenen. Maar voor ik mijn porto tevoorschijn kon halen was alles al afgerekend en konden we gaan. Noureddine had getrakteerd, en heeft de kassadame ook gelijk een fooitje gegeven. Het was dus geen gierige jongetje :) Toen we bij de deur van mijn werk aan kwamen, namen we afscheid. ik gaf hem een hand en bedankte hem voor alles en zei gedag. Ik wilde me net omkeren,maar plots greep hij mijn hand vast. Hij trok mij naar zich toe, bleef in mijn ogen kijken. ik voelde zijn warme adem langs me heen gaan. Hij kwam wat dichterbij en...

[Kahina]

please continu......................... Ik w8 op je romantische vervolgje! liefs Nadia

[Samiratoen]

Hij kwam wat dichter bij en fluisterde zachtjes in mijn oor: Ik hou nu al van je! Ik werd rood, en wist niet wat ik terug moest zeggen. Nooit had een jongen tegen mij gezegd dat hij van me hield, en vandaag gebeurde het. Ook al waren het maar een paar woordjes, mijn hele leven werd omgekeerd. Ik wist niet of ik ook van hem hield, ik kende hem niet eens zo goed. Hij ging door: 'je hoeft het niet meteen te geloven, ik geef je genoeg tijd om erover na te denken.' Erover nadenken? Waarover? Deze jongen gaat een beetje te snel voor mij. Ik voelde twee zachte lippen op mijn wangen, waren ze van hem? Waarom deed hij dat? ik voelde mezelf nu wel heel rood worden. Hij keek me aan en zei: 'Staat je lief, die rooie wangetjes' Ik schoot in de lach, wat moest ik anders doen. Alles kwam op dat moment op me af... die woordjes, die kus.. nooit had ik zoiets meegemaakt. Ik had er vaak over nagedacht, hoe het zou zijn, maar nooit gedacht dat het mij zou overkomen. Vond hij mij dan leuk? Waarom mij?! er zijn toch veel leukere meisjes.. Hij tilde mijn hand omhoog en gaf er een kusje op en zei: Beslama azine djeli. En liep weg. Zonder achterom te kijken, en zonder nog een woord te zeggen. Daar stond ik dan, mijn hart was overgestroomd door de liefde. Ik liep naar binnen en kleedde me snel om. Terwijl ik de winkel in liep was ik zelfs vergeten om in de spiegel te kijken. Ik ging weer aan het werk, ik moest er even niet aan denken. Even mijn geheugen op 0 zetten anders kon ik me niet concentreren. Ik keek op mijn horloge, het was half 6, sluitingstijd. Ik keek de winkel in en zag dat alle vakken goed waren gevoeld, en alles hing netjes. Na de schoonmaak, ging ik me snel omkleden. Normaal bleef ik nog eventjes hangen om met collega's te blijven kletsen. Maar vandaag had ik daar geen tijd voor, ik moest en zou dit zo snel mogelijk aan Nasia moeten vertellen. Ik pakte de tram en reed door naar het huis van Nasia. Daar aangekomen, kwam ik erachter dat ik Nasia niet eens had gebeld om te zeggen dat ik er aan kwam. en thuis, niemand weet straks waar ik ben. Ik bleef even staan en belde naar huis, mijn ma nam op en ik zei dat ik even bij Nasia was. Ik moest van haar voor 9 uur thuis zijn. Je weet moeders, ze zijn altijd snel bezorgd. Ik belde aan bij Nasia.. maar het bleef stil. Ik belde nog een keer aan..maar nog steeds opende niemand. Zie je, had ik toch maar eerst gebeld, dacht ik bij mezelf. Net toen ik weg wilde lopen, hoorde ik de deur open gaan. Een meisje, gewikkeld in een gele handdoek ston in de deur. Het water droop van haar haar en lichaam af. Het was Nasia. Ik begon haar uit te lachen, en ze lachte mee. Ze was net uit de douche, van daar dat ze niet gelijk kon open doen. We gingen naar binnen en ik wachtte beneden op haar tot ze was omgekleed. We zaten voor de tv, en ik vertelde haar van die dag. Ze begon te lachen, en plots riep ze keihard: "Touria is verliefd!! Touria is verliefd!!" Ik werd rood en glimlachte. Ik verliefd, hoe kwam ze daar bij? Nee, ik vind wel jongens leuk, maar ik zou nooit verliefd op ze worden!! Maar waarom eigenlijk ook niet. Wat hadden die gevoelens anders te betekenen. En waarom moest ik de hele dag aan hem denken, en aan dat moment. O wat voelde ik me toen gelukkig en bijzonder. We keken naar wat muziek, en het was stilletjes geworden. Plots ging mijn telefoon af. Het kon toch niet mijn ma zijn. Ik keek naar de klok, het was pas half 8. Wie zou het dan kunnen zijn. Ik pakte snel mijn telefoon en keen op het scherm. Ik zag een onbekend nummer, maar nam toch op. Vol met vraagtekens nam ik op en zei: Hallo?!

[Sammy333]

hey echt leuk ga snel verder VERVOLGG doeg kuzzies

[lelalaila]

Ga verder nu begint het pas interesant te worden meid!!!!!!!!!!!!!! beslama