Bekijk volle/desktop versie : kort maar leuk verhaaltje: Verbazingwekkend ....echt



Pagina's : [1] 2

24-10-2003, 17:27
Nou jongens en meisjes. DIt is een fantasy verhaaltje. Na hier verschillende verhalen te hebben gelezen, dacht ik dat de lezers misschien ook van andere genre's houden dan alleen van liefde. Het is compleet een heel andere weg en daar zit um nou de uitdaging.

Dit is mijn eerste verhaal, daarom wordt dit ook een klein verhaaltje. Bevat 1 hoofdstuk.

Laat me weten wat jullie ervan vinden.

Veel leesplezier.





"Rennen, rennen! Het is niet meer zo ver meer.. we zijn er bijna, zei Louisa die een weg baande tussen de dichtbegroeide bomen en struiken. Louisa kon maar aan 1 ding denken, en dat was zo snel mogelijk bij haar huis te zijn, Haar gedachten waren onderbroken toen haar oren een harde 'Plof' horen. "O nee, Lianne! Ze rende terug en knielde naast haar. Louisa pakte haar vriendin om haar middel en pakte haar van de grond. Louisa keek snel achter zich om en besefte dat de ontvoerders haar op de hielen zaten. Lianne is gewond geraakt tijdens hun ontsnapping en heeft haar enkel omgezwikt. Louisa hijgde van angst en moeiheid.
De voetstappen komen steeds dichterbij en hun zware vreemde stem was genoeg om Louisa de stuipen op het lijf te jagen. Het was donker en Louisa moest zich goed staande houden om niet over boomstammen te vallen. "Ohh nee, Lianne please werk mee ik kan het niet alleen doen". Ze pakt haar gezicht tussen haar handen en keek haar smekend aan.
"Ik kan het niet...ik ben moe en mijn voet is opgezwollen dat ik hem niet meer voel"....
"Lianne, je mag het niet opgeven! Haar zachte en brekende stem wilde niet tot Louisa door dringen. "Nee! Luister naar MIJ! Lianne. We halen dit, zij mogen ons niet te pakken krijgen! Weet je wel wat je zegt?!"
"O, Louisa, je begrijpt het niet he," Het snikken bleeft doorgaan.
"Ga! Ik houd je alleen langer op!"
"Maar, maar, ik kan je hier niet achter laten." Dit kan niet waar zijn! Mijn beste vriendin achter laten, zodat die mensen, hell, ik weet niet of het wel mensen zijn, haar iets ergs aandoen! De tranen lopen over Louisa's gezicht.
Neen, nooit van mijn leven...
"Kom, ik ondersteun je wel", dan moet het gewoon lukken. Sla je arm om me schouder en houdt me goed vast."
Louisa snikte een paar keer. Lianne kijkt haar verbaasd aan. Ze kan niet geloven dat Louisa haar niet wilt achter laten. Haar hart slaat over en vult zich met hoop.
Met nieuwe moed pakt Louisa Lianne vast. Het gevaar dreigt boven hun hoofd. De voetstappen zijn nu duidelijker hoorbaar.
"Kom vlug, we moeten ons zien te verstoppen. We halen het niet meer!"
"O, dit is allemaal mijn schuld Louisa". ALs ik gewoon naar je heb geluisterd, dan waren we niet in ze deze shit beland!".
"Liannee, daar hebben nu geen tijd voor om hierover te gaan praten. Spaar je energie maar voor het rennen".
Lianne en Louisa proberen ze snel mogelijk een verstopplaats te vinden. O. dit gaat helemaal verkeert. Louisa ademt zwaar en de koude lucht maken haar ledematen stijf. Ze kijkt om zich heen. Ze ziet alleen maar hangende takken en struiken voor zich. Er is helemaal geen pad! Hoe kunnen we in hemelsnaam naar huis komen als er geen pad is! O god, waar zijn we eigenlijk! Louisa staat op het punt om zich over te geven. De voetstappen kunnen hier elk moment achter Lianne en Louisa zijn.
xxxx, shit, shit, shit!! Denk, denk. Dit bos ken je op je duimpje meid! Je hebt weinig tijd! Er komt een verontrustende frons op haar voorhoofd. Ze weet heel goed dat dit het bos niet is waar Lianne en zij vroeger speelden. Ze opende geschrikt haar ogen want ze wist dat ze in de val zaten. Louisa rent en sleurt Lianne letterlijk mee. Haar verstand staat op nul...Ze weet niet waar ze naar toe gaat. De takken slaan in haar gezicht en rent gewoon door, tot dat haar voeten haar begeven.
Ze valt voorover, samen met Lianne. Louisa durft niet om te kijken. Haar gezicht laat ze gedrukt in de aarde aarde liggen, waardoor ze bijna geen lucht krijgt. Ze houdt Lianne dicht tegen zich aan gedrukt.
Daar komen ze aan...Louisa knijpt haar ogen stijf dicht en wacht op het moment dat een paar handen haar met geweld willen optrekken.
Het geristel komt naderbij, hun gehijg maakt hun bang. Ze kruipen dicht tegen elkaar aan.
"Louisa..ik ben bang...watt, watt, gaat er met ons gebeuren?" Louisa hoort Lianne's angstige gefluister niet.
"Louisa, hoor je mij..." Lianne port Louisa in haar zij. Ze buigt zich over Louisa heen. "Louisa kom, sta op...." O, meid, hou je niet voor de domme. Verstijfd van angst durft ze zich niet meer te bewegen.
"O mijn god, Louisa, ze zijn er ..ze zullen ons pakken..
"Louisa, Louisa, Louisaaaaaaaa..................."

"Aahhhhhhhhhh!"
Twee paar ogen kijken Louisa bezorgt aan. Louisa zelf, zit rechtop in bed en bekijkt de 2 paar ogen angstig aan.
"Louisa. snap out of it! Je hebt een nachtmerrie gehad". Selma, haar zus pakt Louisa bij haar schouders vast.
"Weet je het zeker? Het voelde verbazingwekkend echt..." Louisa bibberde en voelt dat haar gezicht nat is. Haar hand gaat naar haar gezicht...verbazingwekkend echt....denkt Louisa.




En wat vinden jullie ervan?

24-10-2003, 21:29


Hahahahahahaha, dit komt me bekend voor, just in my dreams.
keep on the work


doegieieieieiieieie

24-10-2003, 21:31
wat anders dan liefdes verhalen, en zo

25-10-2003, 01:22
ga verder
niet met dromen, maar met ej verhaal he:P:P:P

25-10-2003, 09:58


Ga Gauw Verder Meid...

25-10-2003, 13:43
Hahaa jaa leuk..als ik het zo bekijk zie ik jou al wel een paar mooie verhalen schrijven dussee....PAK HET EENS GROOT AAN

Dikke kus
Wafae

25-10-2003, 16:20
ja..... heel spannend allemaal....

25-10-2003, 21:30
Bedankt voor jullie reacties dames! Ik waardeer het zeer. Daarom heb ik besloten om het GROOT aan te pakken.

Ik hoop dat het wat wordt...al weet ik hoe het verhaal ten einde loopt.


Jullie hebben het korte stukje gelezen. Dit kun je zien als de proloog van het verhaal. Het gaat over Louisa en Lianne. Twee goede vriendinnen van elkaar, met elk hun apart normen en waarden.
Louisa droomt heel vaak dezelfde droom, ze heeft een gave...al haar dromen komen uit? Moet Louisa deze droom nu ook serieus nemen?
Wanneer het te laat is..is het ook te laat om terug te gaan naar de werkelijkheid......

Veel leesplezier ..

P.s. Revieuws zijn van harte welkom

25-10-2003, 22:27
O man............dit is echt niet te geloven!

Na een paar 100 alenia's te hebben geschreven, valt internet uit!!!!!!!!

Moet ik weer helemaal opnieuw beginnen

Niet getreurd...ik probeer om het verhaal morgen weer op te pakken.

( ik had net een goed stukje geschreven..bhoueboheh)

25-10-2003, 23:21
Jammer meid..Nou we w8en wel tot morgen..


Beslemaa
Wafae

26-10-2003, 12:06
Ok , there goes nothing.....

Louisa veegt de natte tranen van haar gezicht af en gaat met een zucht weer liggen. Selma opent de gordijnen en een paar lichtstralen schijnen direct in de ogen van Louise. Ze gaat meteen onder de dekens liggen en roept met een gesmoorde stem uit naar Selma.
"AGH, Selma doe die gordijnen dicht! Laat me slapen. Ik heb verschrikkelijk geslapen". Louisa draait zich om naar de muur, zodat Selma nu tegen haar rug aankijkt.
"Louisa het is 11:00 en je weet dat het vandaag de poetsdag is. Mama rekent op ons dat we de woonkamer, toilet en badkamer poetsen". Selma zet haar handen in de zij en wacht op Louisa's reactie. Ze weet maar al te goed waarom ze niet heeft goed geslapen. Zij was degene die Louisa hoorde schreeuwen, toen ze beneden aan het opruimen was. Haar ouders waren naar Duistsland om inkomen te doen. Ja, de Lydel is daar...
Ze verspilde geen seconde en is meteen naar boven gestormd om en heeft Louisa proberen wakker te maken. Louisa was helemaal verstijfd en de lakens lagen op de grond. Haar waren ook stijf dichtgeknepen. Selma schrok zich kapot, want zo heeft ze Louisa nog nooit meegemaakt. Ze was bang dat Louisa niet meer wakker zal worden, maar gelukking deed ze haar ogen open, nadat Selma haar goed heeft wakker geschud. Haar gezicht was nat van de tranen. Selma weet niet waarom Louisa steeds nachtmerrie's heeft. Louisa had haar een keer erover verteld. Het ging steeds om 1 dezelfde droom. Louisa die, samen met een meisje genaamd "Lianne", achtervolgt worden door iemand. Steeds wanneer ze bijna gepakt worden, schrikt Louisa wakker. Louisa heeft haar ook verteld dat haar dromen op een gegeven moment werkelijkheid worden. Maar ze wist niet te vertellen hoeveel tijd ertussen zat voordat het ook daadwerkelijk werkelijk begon te zijn.
Selma geeft heel veel om Louisa, maar ze weet niet of ze dit moet geloven....Ze heeft weleens gehoord dat dromen een bepaalde betekenis hebben, maar dat ze ook daadwerkelijk uitkomen ...?? Tja, als je Marco Borsato even wilt verbeteren...
Selma gaat aan de rand van het bed zitten en buigt zich over Louisa. trekt het laken over Louis's hoofd af en begint te fluisteren.
"Louisa schatje, wil je erover praten?" Selma wacht gespannen af.
Louisa voelt een gekriebel bij haar oor en ze hoort ook Selma's vraag. Ze weet dat Selma haar niet gelooft, maar ze maakt altijd tijd voor haar en ze geeft Louisa het gevoel dat ze niet doorgedraaid raakt. Louisa maakt haar ogen open en draait met een zucht om.
"Weet je nog toen ik je van die droom had verteld, waar ik achterna werd gezeten? Dit geval ik precies hetzelfde, ook met het vreemd meisje "Lianne". Het wordt steeds heftiger en ik bang dat deze droom ook uitkomt." Louisa denkt terug de droom en siddert van angst...
"Ik weet dat je mij niet gelooft, maar dit keer voelde ik de angst en de koude lucht op mijn huid en ...."
"Maak je niet druk, Louisa." Ze omart Louisa en houdt haar stevig vast. "Hoe weet je nou dat deze droom verschilt van die zelfde voorgaande droom?"
"Ik weet het ook niet, het is een kwestie van intuitie. Weet je nog toen ik had gedroomd over dat ik mijn tentamens niet haalde?" Selma weet het nog maar al te goed, het was bijna 1 jaar geleden.Ze hield er zelfs slapeloze nachten aan over, omdat ze Louisa tot laat in de nacht moest gaan overhoren. Het was een hele zware tijd voor Louisa, omdat in dat jaar haar lievelingsoom was gestorven: oom rahib, van haar moeders kant.
"In die droom, zag ik mezelf steeds over een brug lopen, die ik altijd neem wanneer ik naar school fiets. Uit mijn tas valt mijn geluks steen. Je weet wel welke, die op mijn vensterbank staat". Selma en Louisa gaan voorover zitten en kijken naar de steen die op het vensterbank staat. " Ik wilde hem oprapen, maar ik kon het niet oppakken. Het leek wel of die steen steeds ver weg scheen te zijn. Je weet dat ik die steen altijd bij me heb wanneer er een tentamen is. Die steen geeft mij een soort geluk." Louisa staat nu op en loopt naar het raam en houdt de steen vast.
"De dag van mijn examen, ben ik die steen kwijtgeraakt. Ik was helemaal over mijn toeren. Ik begreep niet waarom ik em niet kon vinden, omdat die steen altijd op de vensterbank staat bij mij op de kamer. Als ik uit school kom, dan leg ik het direct weer terug." Louisa maakt het raam open, zodat er wat frisse lucht binnen komt en zet de steen weer terug. Ze gaat weer naast Selma zitten. Louisa wrijft haar handen over haar gezicht.
"Het was toen 8.30 en ik moest om 8.45 op school zijn. Ik raakte helemaal in paniek. Ik dacht toen, Louisa meid wat is nu belangrijker je examen halen of die verrekte steen!"
Selma kijkt Louisa aan en weet ook wat de daad heeft gekost voor Louisa.
"Ik was super kaad en ik schold iedereen uit, zelfs jou Selma weet je nog?"
"Ja, je gaf iedereen de schuld, omdat je iedereen ervan verdachte die steen te hebben weggegooid, of zoiets".
"Ja, en uiteindelijk had ik zonder die steen mijn examens gemaakt."
"Oke, je slaagde niet, maar dat heeft niets te maken met het feit dat je jou gelukssteen niet bij je had".
LOuisa kijkt haar zus hoofdschuddend aan.
"Mis Selma, de dag ervoor had weer die droom gehad. Ik maakte mezelf wijs dat die droom niets te betekenen had, terwijl ik nog 's avonds ging checken of ik mijn steen er nog op zijn plaats zat."
Selma dacht hierover na.
"Dus je wilt zeggen dat de droom die je steeds had uit is gekomen?"
"Ja, hoe wil je het anders verklaren?"
"IK weet echt niet zusje lief. Ik kan je alleen maar ondersteunen en een luisterd oor geven".
"Meer verwacht ik ook niet Sel." Louisa geeft Selma een zoen op haar wang en staat op. Ze pakt haar trui van de stoel en trekt hem over haar hoofd en gaat naar de wc.
Selma blijft achter met een bezorgd en angstig voorgevoel achter.

Ik moet stoppen, hoop om weer 's avonds verder te gaan.

Groetjes

26-10-2003, 13:28
Suppper meid...Ga snel weer verder..!

xxx
Wafae

26-10-2003, 21:59


Deel 3....beste lezers:


Nadat Louisa haar heeft opgefrist is ze gaan ontbijten. Ze zit, met 'wim kok' ogen aan tafel. Met een warme kop neh3 neh3 thee verwarmt ze haar inwendige organen. Ze krijgt geen hap door haar keel, alleen de thee is voor haar genoeg. Haar gedachten blijven steeds terug gaan naar die droom / nachtmerrie.
Wie is die "Lianne"? Moet ik een vriendin zijn of zo? Maar ik ken die hele persoon niet. Ik heb nog nooit van mijn leven een "Lianne"gekend of ergens van gehoord! En waar ben ik dan? Ja, in een bos ja, maar verder weet ik of zie niks. Wat is er gebeurd? Waarom ren ik met die "Lianne"weg, alsof ons leven ervan afhangt? Ahg Ik word nog gek! Niet meer aan denken Louisa. Ga gewoon verder met de dagelijkse routine werkjes en geniet straks van je inkopen die je straks gaat maken. Louisa loopt naar het aanrecht en giet de inhoud van het kopje in de gootsteen. "Selmaaaaaa, wat ben je aan het doen?" Louisa rekt zich uit en begint af te wassen. "Ik ben boven bezig, met de badkamer. Hoezo?" Selma kijkt over de balustrade en wrijft even over haar neus. Het water die van haar poetshandschoen druipt valt neer op Louisa's gezicht toen ze bij beneden bij de trap stond.
"Wanneer komen pap en mam terug?Ik ga, nadat ik mijn kamer heb opgeruimt de stad in met Nadja. We werken samen aan een geschiedenis project. Hiervoor gaan we naar een soort antiek zaakje. Je weet wel in de klaasstraat, tegenover die sieradenwinkel van Helene. Misschien ga ik daar even langs, lekker onder een kop koffie wat bij kletsen
"Oke dan. Weet mams ervan dat je vandaag de stad ingaat?"
"Jaha, ik heb het haar gisteren verteld".
"Is goed dan, geef me een sein wanneer je vertrekt he, want ik geef je geld mee zodat je voor me wat inkoopjes kan doen. Heb namelijk nieuwe CD roms nodig". Met dat ging Selma weer terug aan het werk, fluitend nog wel. Louisa schudt haar hoofd. Ja, zij heeft lekker geslapen....
Onder de muziek van "Queen" ging Louisa de afwas doen. Nu ze lekker op gang begon te komen, ging ze ook helemaal de keukenkastjes schoonmaken en de vloer dweilen. Na 1 uur is de keuken weer helemaal top in orde. Louisa ging meteen naar boven en ruimt haar kamer op. Het was al 12:00 en Louisa heeft om 13:00 met Nadia afgesproken. O shit,als ik dat maar nog haal! Ze trekt de dekbed recht over het bed en vouwt de kleren die rommelig op haar bureau stoel liggen. Boeken legt ze terug op de boekenkast, cd's plaatst ze neer in de CD rek. Hmm "Alicy keys", lang niet meer gehoord. Ze zet de cd op en zingt mee. Tijdschriften legt ze in een doos wat morgen bij het oudpapier gaat. Nog effe stofzuigen en dan ben ik klaar. Na veel gebonk en gesjouw met de stofzuiger gaat ze haar kleren aantrekken. Louisa trekt haar comfortabele jeans aan met daarover een wollen coltrui, Ze kamt nog haar halflange, bruine haren. Ze staat voor de spiegel en bekijkt zichzelf eens goed. God damn, ik zie er niet uit, denkt Louisa. Ik zie eruit als een lijk. Mijn ogen vallen er bijna uit! Louisa 's ogen zijn lichtbruin, maar dit keer zien ze er donker uit. Ze heeft een blanke huid van zichzelf maar de kleur ziet er grauw uit. Ze slaakt een zucht en pakt haar geschiedenisboek, pen en papier en stopt deze in haar schooltas. Portemonee, check. O.V, check, geld check. Waarom heb ik het gevoel dat nog iets vergeten ben? Louisa kijkt rond en ziet haar steen op de vensterbank. Aha, daar ben je. Ze stopt de steen in haar tas en gaat naar Selma, die beneden koffie aan het zetten is. Vader en moeder zijn gekomen en willen namelijk altijd koffie drinken rond deze tijd.
"Selma, salamoe 3alaikoem mama en baba, ik ga nu. Je hoeft me geen geld te geven. Nadia wacht op me ze wordt pisst als te laat kom opdagen. Je kan het me straks wel terug betalen".
"Okidoki, is goed meid".
"Waar ga je naar toe a Selma", vraagt moeder. Selma wilt net de deur uitgaat en draait zich om. "Je weet wel, ik ga met Nadia naar die antiek zaakje voor geschiedenis".
"O ja, maak het niet te laat, Selma waga, beslama." Louisa loopt naar haar moeder toe en kust haar op beide wangen. "Mam, ik kom zo snel mogelijk terug. En als er wat tussen komt dan bel gewoon op via mijn mobiel". Louisa loopt de tuin in en pakt haar fiets uit de schuur. ze zwaait even naar haar moeder die door het keukenraam kijkt.

Okee, morgen ga ik weer verder...
groetjes allemaal

26-10-2003, 22:49
MERCIIII...!!


XXX

27-10-2003, 16:22
Ik ben bang dat ik vanavond niet verder kan schrijven, moet namelijk leren, heb tentamens

Nou, tot laterss

Pagina's : [1] 2