LZN
09-10-2007, 12:45
Citaat door SKUNK_JOINT:
Salafisme in Nederland
‘Schadelijker dan een aanslag’
Door: Kustaw Bessems / Peter Wierenga
Gepubliceerd: vandaag 08:39
Update: vandaag 09:39
Terroristen vangen is makkelijk. Ten minste, vergeleken met de aanpak van radicale moslims die de democratische vrijheden gebruiken om de democratie van binnen uit te hollen. De AIVD komt vandaag met een rapport over dit probleem.
Ze zijn tegen gelijke rechten voor man en vrouw en tegen de rechtsstaatDe mogelijkheden om de verspreiding van dit gedachtengoed tegen te gaan, zijn beperktSalafisme in Nederland Het lijkt of gewelddadige radicaal-islamitische terroristen het grootste probleem vormen voor westerse landen: aanslagen hebben grote gevolgen voor de samenleving. Maar voor inlichtingendiensten, politie en justitie zijn terroristen het eenvoudigst aan te pakken. Die begeven zich al gauw aan de verkeerde kant van de wet.
Veel moeilijker is het om actie te ondernemen tegen radicale moslims die niets illegaals doen, want de overheid mag zich niet bemoeien met geloof. Intussen ziet zij met lede ogen aan hoe deze radicalen, vaak gevangen onder de naam salafisten, de vrijheid van een democratie gebruiken om islamitische jongeren van die democratie te vervreemden.
De Tilburgse imam Salam, hier met zijn zoon, vond dat zijn volgelingen geen belasting hoefden te betalen in dit ongelovige land | Foto: Hollandse Hoogte
De Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding (NCTb) schreef in maart dat salafistisch gedachtengoed een opstapje kan zijn naar radicalisering en zelfs geweld. Het heeft volgens de NCTb in 2005 en 2006 sterk aan invloed gewonnen in Nederland. ‘De groei sinds de moord op Theo van Gogh is explosief’, zegt een veiligheidsbron. Eerder was er al een spurt na 11 september 2001.
Jonge salafistische predikers zijn volgens de NCTb zeer goed op de hoogte van de spelregels van de rechtsstaat. ‘De mogelijkheden om de verspreiding van dit gedachtengoed in te dammen zijn beperkt.’
De salafisten bespelen ook de publiciteit. Onderzoekers, journalisten, gemeente en politie beschrijven salafisme nogal eens als onschuldige ultra-orthodoxen. Een soort SGP. De NCTb en de AIVD kijken knarsetandend toe hoe vooral de imams Fawaz (Den Haag) en Salam (Tilburg) soms mogen leeglopen in de media zonder dat hen een kritische vraag wordt gesteld.
Salafisten keren zich tegen andere bevolkingsgroepen en andersdenkenden, schrijft de doorgaans terughoudende AIVD in het laatste jaarverslag. Zij zijn fel tegen de gelijkberechtiging van vrouwen en mannen, tegen de open, pluralistische samenleving en tegen de democratische rechtsstaat. ‘De verdere verbreiding kan leiden tot polarisatie en interetnische spanningen in de samenleving.’
Salafistische centra doen zich mooier voor dan ze zijn, claimt de dienst. ‘Een façadepolitiek.’
Minister Ter Horst van Binnenlandse Zaken zei onlangs dat Nederland een harde kern van 2.500 salafisten heeft, dat 20.000 tot 30.000 mensen vatbaar zijn voor het salafistische gedachtengoed en dat het salafisme steeds verder radicaliseert.
Ze gaf aan dat het maar schattingen waren. Daarbij, salafisten hebben meer invloed dan op grond van hun aantal zou worden gedacht, omdat veel niet-radicale moslimjongeren grote bewondering hebben voor hun vroom ogende broeders.
Niet in alle landen worden salafisten – openlijk – als groot risico aangemerkt. In Engeland werkt de politie juist nauw met ze samen, vooral met de charismatische imam van de moskee in Brixton, de zwarte bekeerling Abdul Haqq Baker. Tot de bezoekers van zijn moskee hoorden onder meer schoenbomterrorist Richard Reid en de veroordeelde wannabe-kaper Zacarias Moussaoui. Ongelukjes, bezweert Baker. Het lukte niet om die twee binnen de geweldloze salafistische leer van de moskee te houden, is zijn verhaal. Sterker, volgens Baker – en de Haagse imam Fawaz zegt dit ook vaak – als íemand ervoor kan zorgen dat jongeren geen aanslagen plegen, zijn het salafisten. Juist omdat ze aanzien genieten.
De Engelse politie is enthousiast. Nederlandse – en trouwens ook Franse – terreurbestrijders zitten daar met open mond naar te kijken. Die denken dat op lange termijn een grote aanhang van het salafisme schadelijker is voor de multiculturele samenleving dan een aanslag. Overheidscontacten geven salafisten extra gezag, terwijl gematigde moslims zich in de steek gelaten voelen.
Twee hoge Britse politiefunctionarissen riposteren desgevraagd: ‘Honderden mensen lopen rond met plannen om ons aan te vallen. Salafisme is niet dé oplossing, maar veel andere medicijnen tegen terrorisme hebben we niet en de tijd dringt.’
Onder Nederlandse bestuurders wordt het intussen populairder om de confrontatie met salafisten op te zoeken. Voorbeeld is de Tilburgse burgemeester Vreeman die imam Salam voorhield dat diens ideeën hier niet thuis horen. Salam had volgelingen voorgehouden dat die geen belastingen hoefden te betalen in dit ongelovige land (later ontkende hij de uitspraak). Die publieke druk helpt een beetje, denken kenners, maar zij zijn het erover eens dat er maar één echte oplossing is: een zelfbewuste beweging van moslims die zich tegen de salafisten afzetten. Mohammed Abu Yusuf (28) en Younes Abu Qatada (24) zijn Arnhemse vrienden van Marokkaanse afkomst. Ze dragen alletwee een lange baard. ‘Volgens de overlevering zei de Profeet - Vrede Zij Met Hem – laat uw baarden staan en knip uw snorren bij’, legt de oudste uit.
Tijdens deze vrijdag in de ramadan gaan ze gekleed in een kameez, het lange gewaad dat ook in Afhanistan en Pakistan wordt gedragen. Younes een donkere, Mohammed een lichte. ‘Dat vind ik fijner bidden in de moskee,’ zegt de laatste. ‘Door de week draag ik net zo goed jeans van Dolce & Gabbana.’
Vanavond wonen ze – niet voor het eerst - een lezing bij van de salafistische preker Abdul Jabbar van de Ven. ‘Ik wil leven volgens de zuivere leer van de islam’, vertelt Mohammed met zachte stem. ‘Een paar jaar geleden ben ik me gaan verdiepen in de islam. Ik reisde van Amsterdam tot Maastricht om lezingen bij te wonen. Vanwege de negatieve verhalen keek ik eerst de kat uit de boom, maar daar bleek al gauw niets van te kloppen. Nu wil ik alleen maar mijn geloof zo perfect mogelijk belijden.’
Mohammed studeert, naast zijn werk als jeugdhulpverlener. Younes, die steeds instemmend heeft geknikt, volgt in Amstelveen een hbo-opleiding tot islamitisch geestelijk verzorger. Wil hij soms imam worden? ‘Nee, ik wil de jeugdzorg in, om islamitische jongeren te helpen.’
Younes begrijpt niets van de zorgen over het salafisme. ‘Ik daag de AIVD uit om hier te komen en met ons in debat te gaan.’ De mannen benadrukken dat zij geweld te allen tijde afwijzen. ‘Behalve als ik geslagen word. Dan keer ik niet mijn andere wang toe, zoals Jezus zegt, maar sla ik terug’, aldus Mohammed.
Er zijn verschillen tussen de twee. Waar Mohammed een homoseksuele buurman nog wel hulp zou kunnen bieden – hoezeer hij diens geaardheid ook afwijst – is dat voor Younes ondenkbaar. ‘Ik vind dat die mensen geestelijk ziek zijn.’ Mohammed geeft een vrouw een hand als dat echt moet van zijn werk. ‘Dan zou ik uitleggen dat het vanwege mijn geloof eigenlijk niet mag, en dat ik hoop dat we elkaar de volgende keer gewoon kunnen groeten.’ Younes zal in alle omstandigheden weigeren.
Stemmen doet Mohammed niet. Er is geen partij waar ik me bij thuisvoel. Ik beschouw mezelf als a-politiek.’ Het enige wat hen écht steekt is de houding van de Nederland in het Israëlisch-Palestijnse conflict. Dat weerhoudt hem er niet van om positief te oordelen over de Nederlandse samenleving. ‘Vergeleken met Arabische landen is hier bovendien meer sociale rechtvaardigheid.’ Ook andere moslims zijn ongelovigen
Salaf betekent ‘ voorouders’. Bedoeld worden de profeet Mohammed, zijn metgezellen en directe opvolgers. Wetenschappers onderscheiden allerlei soorten salafisten. Er is een groep die zich terugtrekt en niet met de politiek bemoeit. Anderen zijn politiek actief is en zetten zich zonder geweld in voor islamisering. Een derde groep gebruikt geweld, soms alleen in ‘islamitische landen’, soms ook hier.
Het salafisme wordt zwaar beïnvloed door de islam in Saoedi-Arabië. Veel salafisten vinden dat je afstand van andersgelovigen moet houden of zelfs vijandig moet doen. Of dat stemmen als afgoderij moet worden bestempeld, omdat democratie menselijk is en niet door God geschapen. Een toenemend aantal salafisten verklaart andere moslims tot ongelovigen omdat die het niet nauw genoeg nemen met de leer.
Sommige wetenschappers geloven dat de niet-gewelddadige salafisten ideologisch ver af staan van de gewelddadigen. Andere kenners – ook die bij de AIVD – menen dat het een kwestie van tijd is voordat ook de geweldlozen de wapens pakken. Momenteel is geweld in hun ogen nog niet handig, kansrijk of toegestaan door religieuze leiders.
In Nederland verbreidt het salafisme zich sinds eind jaren tachtig. Het trekt tegenwoordig vooral Marokkaanse migrantenjongeren van de tweede en derde generatie. Salafistische predikers houden drukbezochte lezingen, soms in een moskee waarvan het bestuur niet precies weet wat het in huis heeft. Zij maken dankbaar gebruik van anti-islamitische uitspraken, want daarmee ze kunnen inspelen op het slachtoffergevoel van de jongeren en hen aanmoedigen om zich van Nederland af te keren. Plaatselijke autoriteiten zijn vaak blij met salafisten omdat ze van vervelende hangjongeren vrome moslims maken.
Wanneer jonge moslims overgaan tot het salafisme, hoor je ze vaak zeggen dat ze zich ‘bekeren’. Want de islam van hun ouders, uit Marokko of Turkije, vinden ze maar folklore en geen ‘pure’ islam. Autochtone bekeerlingen worden meestal meteen salafistisch.
http://www.depers.nl/binnenland/110507/Schadelijker-dan-een-aanslag.html
.‘Schadelijker dan een aanslag’
Door: Kustaw Bessems / Peter Wierenga
Gepubliceerd: vandaag 08:39
Update: vandaag 09:39
Terroristen vangen is makkelijk. Ten minste, vergeleken met de aanpak van radicale moslims die de democratische vrijheden gebruiken om de democratie van binnen uit te hollen. De AIVD komt vandaag met een rapport over dit probleem.
Ze zijn tegen gelijke rechten voor man en vrouw en tegen de rechtsstaatDe mogelijkheden om de verspreiding van dit gedachtengoed tegen te gaan, zijn beperktSalafisme in Nederland Het lijkt of gewelddadige radicaal-islamitische terroristen het grootste probleem vormen voor westerse landen: aanslagen hebben grote gevolgen voor de samenleving. Maar voor inlichtingendiensten, politie en justitie zijn terroristen het eenvoudigst aan te pakken. Die begeven zich al gauw aan de verkeerde kant van de wet.
Veel moeilijker is het om actie te ondernemen tegen radicale moslims die niets illegaals doen, want de overheid mag zich niet bemoeien met geloof. Intussen ziet zij met lede ogen aan hoe deze radicalen, vaak gevangen onder de naam salafisten, de vrijheid van een democratie gebruiken om islamitische jongeren van die democratie te vervreemden.
De Tilburgse imam Salam, hier met zijn zoon, vond dat zijn volgelingen geen belasting hoefden te betalen in dit ongelovige land | Foto: Hollandse Hoogte
De Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding (NCTb) schreef in maart dat salafistisch gedachtengoed een opstapje kan zijn naar radicalisering en zelfs geweld. Het heeft volgens de NCTb in 2005 en 2006 sterk aan invloed gewonnen in Nederland. ‘De groei sinds de moord op Theo van Gogh is explosief’, zegt een veiligheidsbron. Eerder was er al een spurt na 11 september 2001.
Jonge salafistische predikers zijn volgens de NCTb zeer goed op de hoogte van de spelregels van de rechtsstaat. ‘De mogelijkheden om de verspreiding van dit gedachtengoed in te dammen zijn beperkt.’
De salafisten bespelen ook de publiciteit. Onderzoekers, journalisten, gemeente en politie beschrijven salafisme nogal eens als onschuldige ultra-orthodoxen. Een soort SGP. De NCTb en de AIVD kijken knarsetandend toe hoe vooral de imams Fawaz (Den Haag) en Salam (Tilburg) soms mogen leeglopen in de media zonder dat hen een kritische vraag wordt gesteld.
Salafisten keren zich tegen andere bevolkingsgroepen en andersdenkenden, schrijft de doorgaans terughoudende AIVD in het laatste jaarverslag. Zij zijn fel tegen de gelijkberechtiging van vrouwen en mannen, tegen de open, pluralistische samenleving en tegen de democratische rechtsstaat. ‘De verdere verbreiding kan leiden tot polarisatie en interetnische spanningen in de samenleving.’
Salafistische centra doen zich mooier voor dan ze zijn, claimt de dienst. ‘Een façadepolitiek.’
Minister Ter Horst van Binnenlandse Zaken zei onlangs dat Nederland een harde kern van 2.500 salafisten heeft, dat 20.000 tot 30.000 mensen vatbaar zijn voor het salafistische gedachtengoed en dat het salafisme steeds verder radicaliseert.
Ze gaf aan dat het maar schattingen waren. Daarbij, salafisten hebben meer invloed dan op grond van hun aantal zou worden gedacht, omdat veel niet-radicale moslimjongeren grote bewondering hebben voor hun vroom ogende broeders.
Niet in alle landen worden salafisten – openlijk – als groot risico aangemerkt. In Engeland werkt de politie juist nauw met ze samen, vooral met de charismatische imam van de moskee in Brixton, de zwarte bekeerling Abdul Haqq Baker. Tot de bezoekers van zijn moskee hoorden onder meer schoenbomterrorist Richard Reid en de veroordeelde wannabe-kaper Zacarias Moussaoui. Ongelukjes, bezweert Baker. Het lukte niet om die twee binnen de geweldloze salafistische leer van de moskee te houden, is zijn verhaal. Sterker, volgens Baker – en de Haagse imam Fawaz zegt dit ook vaak – als íemand ervoor kan zorgen dat jongeren geen aanslagen plegen, zijn het salafisten. Juist omdat ze aanzien genieten.
De Engelse politie is enthousiast. Nederlandse – en trouwens ook Franse – terreurbestrijders zitten daar met open mond naar te kijken. Die denken dat op lange termijn een grote aanhang van het salafisme schadelijker is voor de multiculturele samenleving dan een aanslag. Overheidscontacten geven salafisten extra gezag, terwijl gematigde moslims zich in de steek gelaten voelen.
Twee hoge Britse politiefunctionarissen riposteren desgevraagd: ‘Honderden mensen lopen rond met plannen om ons aan te vallen. Salafisme is niet dé oplossing, maar veel andere medicijnen tegen terrorisme hebben we niet en de tijd dringt.’
Onder Nederlandse bestuurders wordt het intussen populairder om de confrontatie met salafisten op te zoeken. Voorbeeld is de Tilburgse burgemeester Vreeman die imam Salam voorhield dat diens ideeën hier niet thuis horen. Salam had volgelingen voorgehouden dat die geen belastingen hoefden te betalen in dit ongelovige land (later ontkende hij de uitspraak). Die publieke druk helpt een beetje, denken kenners, maar zij zijn het erover eens dat er maar één echte oplossing is: een zelfbewuste beweging van moslims die zich tegen de salafisten afzetten. Mohammed Abu Yusuf (28) en Younes Abu Qatada (24) zijn Arnhemse vrienden van Marokkaanse afkomst. Ze dragen alletwee een lange baard. ‘Volgens de overlevering zei de Profeet - Vrede Zij Met Hem – laat uw baarden staan en knip uw snorren bij’, legt de oudste uit.
Tijdens deze vrijdag in de ramadan gaan ze gekleed in een kameez, het lange gewaad dat ook in Afhanistan en Pakistan wordt gedragen. Younes een donkere, Mohammed een lichte. ‘Dat vind ik fijner bidden in de moskee,’ zegt de laatste. ‘Door de week draag ik net zo goed jeans van Dolce & Gabbana.’
Vanavond wonen ze – niet voor het eerst - een lezing bij van de salafistische preker Abdul Jabbar van de Ven. ‘Ik wil leven volgens de zuivere leer van de islam’, vertelt Mohammed met zachte stem. ‘Een paar jaar geleden ben ik me gaan verdiepen in de islam. Ik reisde van Amsterdam tot Maastricht om lezingen bij te wonen. Vanwege de negatieve verhalen keek ik eerst de kat uit de boom, maar daar bleek al gauw niets van te kloppen. Nu wil ik alleen maar mijn geloof zo perfect mogelijk belijden.’
Mohammed studeert, naast zijn werk als jeugdhulpverlener. Younes, die steeds instemmend heeft geknikt, volgt in Amstelveen een hbo-opleiding tot islamitisch geestelijk verzorger. Wil hij soms imam worden? ‘Nee, ik wil de jeugdzorg in, om islamitische jongeren te helpen.’
Younes begrijpt niets van de zorgen over het salafisme. ‘Ik daag de AIVD uit om hier te komen en met ons in debat te gaan.’ De mannen benadrukken dat zij geweld te allen tijde afwijzen. ‘Behalve als ik geslagen word. Dan keer ik niet mijn andere wang toe, zoals Jezus zegt, maar sla ik terug’, aldus Mohammed.
Er zijn verschillen tussen de twee. Waar Mohammed een homoseksuele buurman nog wel hulp zou kunnen bieden – hoezeer hij diens geaardheid ook afwijst – is dat voor Younes ondenkbaar. ‘Ik vind dat die mensen geestelijk ziek zijn.’ Mohammed geeft een vrouw een hand als dat echt moet van zijn werk. ‘Dan zou ik uitleggen dat het vanwege mijn geloof eigenlijk niet mag, en dat ik hoop dat we elkaar de volgende keer gewoon kunnen groeten.’ Younes zal in alle omstandigheden weigeren.
Stemmen doet Mohammed niet. Er is geen partij waar ik me bij thuisvoel. Ik beschouw mezelf als a-politiek.’ Het enige wat hen écht steekt is de houding van de Nederland in het Israëlisch-Palestijnse conflict. Dat weerhoudt hem er niet van om positief te oordelen over de Nederlandse samenleving. ‘Vergeleken met Arabische landen is hier bovendien meer sociale rechtvaardigheid.’ Ook andere moslims zijn ongelovigen
Salaf betekent ‘ voorouders’. Bedoeld worden de profeet Mohammed, zijn metgezellen en directe opvolgers. Wetenschappers onderscheiden allerlei soorten salafisten. Er is een groep die zich terugtrekt en niet met de politiek bemoeit. Anderen zijn politiek actief is en zetten zich zonder geweld in voor islamisering. Een derde groep gebruikt geweld, soms alleen in ‘islamitische landen’, soms ook hier.
Het salafisme wordt zwaar beïnvloed door de islam in Saoedi-Arabië. Veel salafisten vinden dat je afstand van andersgelovigen moet houden of zelfs vijandig moet doen. Of dat stemmen als afgoderij moet worden bestempeld, omdat democratie menselijk is en niet door God geschapen. Een toenemend aantal salafisten verklaart andere moslims tot ongelovigen omdat die het niet nauw genoeg nemen met de leer.
Sommige wetenschappers geloven dat de niet-gewelddadige salafisten ideologisch ver af staan van de gewelddadigen. Andere kenners – ook die bij de AIVD – menen dat het een kwestie van tijd is voordat ook de geweldlozen de wapens pakken. Momenteel is geweld in hun ogen nog niet handig, kansrijk of toegestaan door religieuze leiders.
In Nederland verbreidt het salafisme zich sinds eind jaren tachtig. Het trekt tegenwoordig vooral Marokkaanse migrantenjongeren van de tweede en derde generatie. Salafistische predikers houden drukbezochte lezingen, soms in een moskee waarvan het bestuur niet precies weet wat het in huis heeft. Zij maken dankbaar gebruik van anti-islamitische uitspraken, want daarmee ze kunnen inspelen op het slachtoffergevoel van de jongeren en hen aanmoedigen om zich van Nederland af te keren. Plaatselijke autoriteiten zijn vaak blij met salafisten omdat ze van vervelende hangjongeren vrome moslims maken.
Wanneer jonge moslims overgaan tot het salafisme, hoor je ze vaak zeggen dat ze zich ‘bekeren’. Want de islam van hun ouders, uit Marokko of Turkije, vinden ze maar folklore en geen ‘pure’ islam. Autochtone bekeerlingen worden meestal meteen salafistisch.
http://www.depers.nl/binnenland/110507/Schadelijker-dan-een-aanslag.html