Verzet_nu
08-10-2007, 18:20
'Samir A. vindt zichzelf een wereldverbeteraar'[/SIZE]
Door: Dénis van Vliet (AD.nl)
ROTTERDAM - Nee! Arjan Erkel lijdt níet aan het Stockholm-syndroom, een fenomeen dat veel voorkomt bij (ex-)gegijzelden. Het houdt in dat gijzelaars zich inleven in de situatie van hun kidnappers en op die manier zelfs sympathie ontwikkelen voor hun gedachtegoed. Erkel zoomt in zijn pas verschenen boek in op Samir A. en diens handlangers, allen jonge moslims die in de ban zijn van een extremistische interpretatie van de Koran. A. (21) zit een jarenlange gevangenisstraf uit voor het beramen van religieuze (moord)aanslagen. Erkel, stellig: ,,Ik verwerp zijn ideeën.’’
Waarom schreef Erkel een boek over iemand die bij wijze van spreke zijn kidnapper had kunnen zijn? ,,Schrijven vind ik heel leuk,’’ zegt de ex-hulpverlener, die bijna twee jaar lang werd vastgehouden in een kelder in Dagestan. ,,Mijn eerste boek ging over mijn ontvoering. Maar om daar nóg een boek over te schrijven, nee. Dat neemt niet weg dat ik moslimextremisme nog steeds een heel interessant onderwerp vind. Ik heb gewerkt in gebieden waar die lui actief zijn. Ik vroeg me af: zouden dergelijke figuren ook hier actief zijn? Ja dus. Even internetten bracht mij op de naam van Samir A. Ik wist weinig over hem. Hij was hier groot in het nieuws toen ik gevangen zat.’’
Erkel zocht contact met Samir A.’s advocaat en na een maand of wat kreeg hij een telefoontje: Samir A. zelf. Hij bleek bereid te zijn Erkel langs te laten komen. Erkel heeft A., een moslimterrorist zoals er volgens de geheime dienst AIVD nog honderden rondlopen, drie keer ontmoet in zijn cel. ,,Hij schudde mij netjes de hand. Een doodgewone jongen, op het eerste gezicht. Hooguit een beetje branieachtig. Interviews met andere journalisten heeft hij altijd geweigerd, maar met mij sprak hij wel. Waarom? Misschien omdat ik in gebieden ben geweest waar hij naartoe wilde als strijder.’’
Samir A. was heel open tegenover Erkel. ,,A. heeft op het vwo gezeten, in een apotheek gewerkt en had plannen arts te worden. Niet bepaald een achtergestelde allochtoon dus. De haat tegen het Westen is bij hem langzaam gegroeid. Mede door de media: hij vindt het krom dat een door geweld omgekomen westers kindje meer tv-aandacht krijgt dan een een islamitisch kindje dat hetzelfde is overkomen.’’
Volgens Erkel is Samir A. door zijn gevangenschap níet gematigder geworden. ,,Zijn ideaal is een islamitische staat. In zo’n staat is geen plaats voor gokken, prostitutie, alcohol en dat soort dingen. Hij ziet zich als een wereldverbeteraar omdat iedereen in zo’n wereld volgens hem beter af is. Op mijn vraag waarom hij zo’n staat via geweld wil stichten, antwoordde hij: het Westen is de strijd tegen de islam begonnen. Volgens zijn interpretatie van de Koran is het geoorloofd de tegenaanval te openen.’’
A.’s vriendin is ook voor zo’n staat waarin de vrouwenrechten nou niet bepaald op de eerste plaats staan. Erkel, lachend: ,,Zij steunt hem nog steeds. Wat dat betreft hebben ze een goede relatie.’’
Samir, zoals het boek heet, biedt al met al een indrukwekkend kijkje in het leven van de ‘polderterrorist’. Erkel zegt nog steeds niet te begrijpen waarom iemand zover wil gaan voor zijn geloof, maar hij kan het zich wel iets beter voorstellen dan voorheen.
Vervolgen en opsluiten, die terroristen, vindt de schrijver. ,,Wat ik wel fout vind, is dat jongens als A. in een speciale gevangenis voor terroristen komen. Stop ze tussen de ‘gewone’ boeven, zou ik zeggen. Andere moslims denken nu: zie je wel, wij worden behandeld als tweederangs burgers. Met als gevolg dat ook zij radicaliseren.’’ Feit blijft dat steeds meer in Nederland wonende moslimjongeren radicaliseren: ze willen net zo worden als Samir A. Wat daartegen kan worden gedaan? Erkel zucht: ,,Wist ik het maar.’’
Arjan Erkel: Samir. Uitgeverij Balans, Amsterdam. Prijs € 20.
[SIZE="1"]Bron: http://www.nieuwsfeit.nl
Door: Dénis van Vliet (AD.nl)
ROTTERDAM - Nee! Arjan Erkel lijdt níet aan het Stockholm-syndroom, een fenomeen dat veel voorkomt bij (ex-)gegijzelden. Het houdt in dat gijzelaars zich inleven in de situatie van hun kidnappers en op die manier zelfs sympathie ontwikkelen voor hun gedachtegoed. Erkel zoomt in zijn pas verschenen boek in op Samir A. en diens handlangers, allen jonge moslims die in de ban zijn van een extremistische interpretatie van de Koran. A. (21) zit een jarenlange gevangenisstraf uit voor het beramen van religieuze (moord)aanslagen. Erkel, stellig: ,,Ik verwerp zijn ideeën.’’
Waarom schreef Erkel een boek over iemand die bij wijze van spreke zijn kidnapper had kunnen zijn? ,,Schrijven vind ik heel leuk,’’ zegt de ex-hulpverlener, die bijna twee jaar lang werd vastgehouden in een kelder in Dagestan. ,,Mijn eerste boek ging over mijn ontvoering. Maar om daar nóg een boek over te schrijven, nee. Dat neemt niet weg dat ik moslimextremisme nog steeds een heel interessant onderwerp vind. Ik heb gewerkt in gebieden waar die lui actief zijn. Ik vroeg me af: zouden dergelijke figuren ook hier actief zijn? Ja dus. Even internetten bracht mij op de naam van Samir A. Ik wist weinig over hem. Hij was hier groot in het nieuws toen ik gevangen zat.’’
Erkel zocht contact met Samir A.’s advocaat en na een maand of wat kreeg hij een telefoontje: Samir A. zelf. Hij bleek bereid te zijn Erkel langs te laten komen. Erkel heeft A., een moslimterrorist zoals er volgens de geheime dienst AIVD nog honderden rondlopen, drie keer ontmoet in zijn cel. ,,Hij schudde mij netjes de hand. Een doodgewone jongen, op het eerste gezicht. Hooguit een beetje branieachtig. Interviews met andere journalisten heeft hij altijd geweigerd, maar met mij sprak hij wel. Waarom? Misschien omdat ik in gebieden ben geweest waar hij naartoe wilde als strijder.’’
Samir A. was heel open tegenover Erkel. ,,A. heeft op het vwo gezeten, in een apotheek gewerkt en had plannen arts te worden. Niet bepaald een achtergestelde allochtoon dus. De haat tegen het Westen is bij hem langzaam gegroeid. Mede door de media: hij vindt het krom dat een door geweld omgekomen westers kindje meer tv-aandacht krijgt dan een een islamitisch kindje dat hetzelfde is overkomen.’’
Volgens Erkel is Samir A. door zijn gevangenschap níet gematigder geworden. ,,Zijn ideaal is een islamitische staat. In zo’n staat is geen plaats voor gokken, prostitutie, alcohol en dat soort dingen. Hij ziet zich als een wereldverbeteraar omdat iedereen in zo’n wereld volgens hem beter af is. Op mijn vraag waarom hij zo’n staat via geweld wil stichten, antwoordde hij: het Westen is de strijd tegen de islam begonnen. Volgens zijn interpretatie van de Koran is het geoorloofd de tegenaanval te openen.’’
A.’s vriendin is ook voor zo’n staat waarin de vrouwenrechten nou niet bepaald op de eerste plaats staan. Erkel, lachend: ,,Zij steunt hem nog steeds. Wat dat betreft hebben ze een goede relatie.’’
Samir, zoals het boek heet, biedt al met al een indrukwekkend kijkje in het leven van de ‘polderterrorist’. Erkel zegt nog steeds niet te begrijpen waarom iemand zover wil gaan voor zijn geloof, maar hij kan het zich wel iets beter voorstellen dan voorheen.
Vervolgen en opsluiten, die terroristen, vindt de schrijver. ,,Wat ik wel fout vind, is dat jongens als A. in een speciale gevangenis voor terroristen komen. Stop ze tussen de ‘gewone’ boeven, zou ik zeggen. Andere moslims denken nu: zie je wel, wij worden behandeld als tweederangs burgers. Met als gevolg dat ook zij radicaliseren.’’ Feit blijft dat steeds meer in Nederland wonende moslimjongeren radicaliseren: ze willen net zo worden als Samir A. Wat daartegen kan worden gedaan? Erkel zucht: ,,Wist ik het maar.’’
Arjan Erkel: Samir. Uitgeverij Balans, Amsterdam. Prijs € 20.
[SIZE="1"]Bron: http://www.nieuwsfeit.nl